` ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย . 18+
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
อยากมีแบบนี้ (มีแต่แบบเด็กๆม.1กะตอนนี้ม.4)
ปีหน้าเราก็รับน้องม.4แล้วววววววว จัดหนักกกกกกกก
คิดถึงวันที่ต้องประชุมเชียร์+เดินเป็ด+ไถนา+ชิงธง+วิ่งตอนเช้า+รับน้อง
วินาทีที่รุ่นพี่บอกว่า รับพวกเราเป็นน้องนั้น มันเป็นวินาทีที่น่าจดจำที่สุดในชีวิตเฟรชชี่แล้วครับ
ทุกวันนี้ยังรู้สึกเหมือนเรื่องราวเหล่านั้นเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง...
สักวันเราต้องไปยืนจุดนั้นสินะ
ทุกมหาลัยดีขนาดนี้เลยหรอ ?,แบบว่าเคยได้ยินว่ามีโหดมากอ่ะ -*- .
แม่เราเลยไม่ค่อยอยากให้ไป (อีกสองปีๆ)
ผ่านมาแล้ว .
ตอนแรกๆ ที่โดนว๊ากอ่ะ ทุกคนเสียความรู้สึกและตกใจ เป็นแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ .
บางคนที่ไม่เคยเจอแบบนี้ อาจจะทนไม่ไหว แล้ววันต่อไปก็พาลไม่มารับน้อง .
แต่ขอให้มาเถอะ พวกพี่เค้าเตรียมทุกอย่างไว้ให้เรา แล้วเค้าก็รักเราจริงๆ .
เอาตามตรง แรกๆ เราก็ไม่ค่อยชอบพี่ว๊ากเท่าไหร่ สายตาโคตะระกัดจิก
แต่เข้าระเบียบไปซักพัก เพื่อนเราเป็นลม ก็พี่ว๊ากนั่นแหละที่ฟอร์มหลุดเลิกทำเข้มวิ่งมาหาทันที .
ตอนร้องเพลงคณะร้องเพลงเอกซ้อมบูม แล้วพี่เค้าตะโกนใส่ว่าไม่เอา เราไม่รับคุณเป็นน้อง พวกคุณมีเสียงกันแค่นี้เหรอ ? นี่เหรอที่บอกว่ารักสถาบัน รักคณะ รักเอก ? แค่นี้ทำไม่ได้ก็ลาออกไปเถอะน้อง .
มันเจ็บนะยอมรับเลย น้ำตาร่วงเลยอะ .
แต่วินาทีที่พี่เค้ารับเราเป็นน้อง กอดเราปลอบเรา มันเป็นความรู้สึกที่...มีความสุข จริงๆ นะ
แค่อดทน แค่คิดไว้เสมอว่าพี่เค้ารักเรา เค้าอยากให้เรารักสถาบัน แล้วจะผ่านมันไปได้เอง พอผ่านไปได้เราจะภูมิใจในตัวเองมาก จริงๆ นะ
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google