เรื่องเล่าของความจริงที่น่าเศร้า TT
3 ส.ค. 55 22:32 น. /
ดู 741 ครั้ง /
13 ความเห็น /
0 ชอบจัง
/
แชร์
ขอความกรุณาช่วยอ่านจนจบด้วยนะคะ ขอย้ำว่าไม่ใช่จดหมายลูกโซ่อย่างแน่นอน
สวัสดีคะ เราเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาคนนึงที่อายุ 14 ปี เราอยากเล่าเรื่องครอบครัวของเราที่เป็นเรื่องน่าเศร้า ครอบครัวเรามีกันอยู่ 4 คน พ่อ แม่ พี่สาว และ เรา แม่ของเราเป็นคุณครูของศูนย์การศึกษาพิเศษ ซึ่งอาชีพนี้ขอยอมรับเลยว่าต้องเก่งเรื่องคอมพิวเตอร์มาก แต่แม่ของเราอายุ 50 กว่าแล้ว ทำให้สายตาไม่ดีและต้องการรับการพักผ่อน แต่แม่ของเราต้องทนทำงานที่ไม่ถนัด(งานคอมพิวเตอร์) แล้วไม่ได้นอนเลยเกือบทุกคืน เพราะต้องทำงานส่ง บางทีแม่ก็ใช้เราและพี่สาวทำงาน แต่เราขี้เกียจทำมากเลย จึงไม่ช่วยเกือบทุกครั้ง เราสงสารแม่มากที่ต้องแบกรับภาระเยอะๆแบบนั้น อีกทั้งยังมีเรื่องของคุณครูที่ศูนย์ด้วยกันที่นิสัยไม่ดีอีก ส่วนพ่อของเราเป็นทนายความรับจ้าง ซึ่งช่วงนี้พ่ออายุมากแล้วรายได้ก็น้อยลง เราเสียใจมากเพราะพ่อเป็นโรคหัวใจ และพ่อชอบตัดพ้อว่า พ่อจะอยู่ถึงเมือไหร่ก็ไม่รู้ พ่อของเราต้องทำงานทนายความแล้วยังต้องทำงานบ้านด้วย ไม่ว่าจะเป็น ซักผ้า ถูบ้าน ล้างจาน พ่อก็เป็นคนทำเองทั้งหมด ซึ่งเรากับพี่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยนอกจากรีดผ้าและตากผ้าบ้างนิดหน่อย พี่สาวเราเริ่มมีนิสัยที่เปลี่ยนไปตั้งแต่ที่มีแฟน พี่สาวเราติดคุยโทรศัพท์มากๆ และเริ่มพูดคำหยาบไม่ว่าจะกับเรา ไม่เว้นแม้แต่พ่อกับแม่ในบางครั้ง ส่วนเราก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือ ตั้งแต่วันจันทร์ถึงศุกร์ โดยวันจันทร์ พุธ ศุกร์ เราต้องเรียนที่โรงเรียนถึงห้าโมงเย็น และในวันอาทิตย์เราต้องเรียนเต็มวันอีก อีกทั้งยังเรื่องการบ้านที่เยอะกองเท่าภูเขา เราอยู่ห้องเรียนพิเศษค่าเทอมจึงแพงมาก แต่ครอบครัวเรามีรายได้น้อย เศรษฐกิจก็ไม่ดี บ้านก็คิดหนี้ จะถูกยึดเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ครอบครัวเราต้องทะเลาะกันเกือบทุกเย็น ไม่เรื่องเงินก็เรื่องนิสัยของพี่สาวเรา จึงทำให้เราคิดว่าครอบครัวเราเริ่มมีเวลาให้กันน้อยลง ต่างคนต่างไม่เข้าใจกัน ยิ่งเราย้อนถึงวันเก่าๆที่ครอบครัวเรามีความสุขกัน ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ มีเสียงหัวเราะให้ดันอยู่เสมอ ยิ่งทำให้เราเสียใจๆๆๆ ขึ้นไปทุกที เราไม่อยากให้พ่อจากไปเร็วขนาดนี้ เพื่อนๆคิดว่าเราควรจะทำยังไงดีคะ ?
แก้ไขล่าสุด 3 ส.ค. 55 22:34 |
เลขไอพี : ไม่แสดง
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
บางทีอะไรๆมันก็ไม่ได้สวยงามไปหมดหรอกครับ ทางที่ดีควรทำใจยอมรับความจริงที่มันจะเกิด
เพราะผมก็คล้ายๆกับจขกท.แหละ เมื่อก่อนครอบครัวอบอุ่น เดี๋ยวนี้เหมือนต่างคนต่างอยู่เลย
ปล.เหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย 
ไอพี: ไม่แสดง
เราเสียใจที่สุดคือ พ่อเราเป็นโรคหัวใจ แล้วพ่อบอกว่าไม่รู้จะไปเมื่อไหร่ TT
#1 ขอบคุณนะคะ
#2 ไม่เป็นไรคะ
ไอพี: ไม่แสดง
จะต้องเป็นสมาชิกจึงจะแสดงความคิดเห็นได้
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google