[EXO][TRANS] 48 HOURS บทส่งท้าย... ความในใจของผู้ที่อยู่รอด
20 ต.ค. 55 11:29 น. /
ดู 1,447 ครั้ง /
20 ความเห็น /
5 ชอบจัง
/
แชร์
เห็นว่าไม่มีใครแปล เลยหยิบมาแปลเองซะเลย...
อ่านแล้วสงสารตุ้ยจางอ่ะ T^T
[FIC-TRANS] 48 HOURS - EPILOGUE
บทส่งท้าย 48 ชั่วโมง...
ความในใจของผู้ที่อยู่รอด
จากมุมมองของคริส:
ในวันนั้น... วันที่พวกเราอยู่พร้อมหน้ากันหลังเวทีหลังคอนเสิร์ตที่โตเกียว อี้ชิงก้มหัวให้กับสตาฟทุกๆ คนไม่เลือกหน้า อี้ชิงไม่สนใจด้วยซ้ำว่าจะคุ้นเคยกับสตาฟคนนั้นๆ ด้วยหรือไม่ ส่วนชานยอลก็ส่งเสียงหัวเราะแหบต่ำตามแบบฉบับขณะพยายามดึงเอาคอนเฟตติสีทองออกจากผมตัวเองมาวางไว้บนหัวผม ลู่หานกับเซฮุนถกกันเรื่องเกมใหม่ในโทรศัพท์มือถือ ส่วนจงอินก็กำลังยื่นกล่องสามเหลี่ยมที่ห่ออย่างดีให้กับแบคฮยอน ซึ่งกอดเขาด้วยรอยยิ้มร่าเริง ก่อนจะรีบรุดเปิดกล่องนั้นทันทีเพื่อจะพบว่าข้างในคืออายไลเนอร์แท่งหนึ่ง
"ตุ้ยจาง วันนี้ผมลื่นตอนที่ตอนที่แสดงศิลปะป้องกันตัวบนเวที คงไม่มีใครสังเกตเห็นหรอก ใช่มั้ย" เทาพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
"ไม่มีใครเห็นหรอกน่า ไม่ต้องกังวลหรอก" ลู่หานโพล่งขัดขึ้นมา ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเกมที่เล่นอยู่เท่าไร่ "คนตั้งเยอะ วุ่นวายอีกต่างหาก ไม่มีใครสังเกตนายหรอก"
"บอกไว้ก่อนว่าผมน่ะทั้งสูงทั้งเด่นนะ" เทาชี้ไปที่จมูกของตัวเอง
"ก็ได้ๆ นายสูงที่สุดในวงเลย" อี้ชิงเนเข้ามาตบไหล่คนเป็นน้องเล็ก ก่อนดึงแขนแล้วยืดตัวขึ้นกระซิบข้างใบหูผม "วันนี้ฉันเห็นคุณบอสลืมรูดซิปกางเกงด้วยแหละ"
แบคฮยอนกระโดดเข้าหาชานยอลที่ตอบรับด้วยการดึงคนตัวเล็กจากด้านหลัง เดือดร้อนจงอินต้องโน้มตัวลงประคองแบคฮยอนที่ทรุดลงไปขึ้นจากพื้น จงอินดึงร่างแบคฮยอนเข้าโอบเอาไว้แล้วดึงรั้งพาคนตัวบางเดินออกไป ไม่สนใจว่าคนถูกโอบจะส่งเสียงประท้วงดังแค่ไหน ส่วนชานยอลก็คอยวิ่งไล่ตามไปตีก้นแกล้งแบคฮยอนพร้อมเสียงหัวเราะอย่างร่าเริง
ใต้แสงสว่างจากหลอดไฟหลังเวที... ใบหน้าใต้เมกอัพของทุกคนเจือด้วยเฉดสีแดงจางๆ เหงื่อบางๆ ผุดพร่างประทับทั่วผิว แต่ผมก็รู้ได้ว่าทุกคนล้วนมีความสุข เหมือนกับที่ผมคิดเอาไว้ พวกเราได้รู้แก่ใจแล้วว่า... ชื่อเสียงกำลังรายล้อมรอบตัวเราอยู่
ผมหมุนตัวกลับไปมองเวทีอันยอดเยี่ยมภายใต้แสงสว่างของเหล่าดวงไฟ คอนเฟตติสีทองส่องประกายวาววามร่วงหล่นลงมาราวเม็ดฝนพรำ พลางนึกสงสัยว่า... ผมควรจะนับช่วงเวลานี้เป็นการสิ้นสุดเส้นทางแห่งความฝันของชีวิตได้หรือไม่
"เรามาถ่ายรูปรวมกันเถอะ" ซูโฮแนะขึ้น
"เอาเลยๆ" แล้วก็เป็นชานยอลที่ส่งเสียงตอบรับลั่นอย่างร่าเริงเหมือนทุกครั้ง มือยาวๆ ดึงแบคฮยอน จงอิน กับคยองซูไปยืนที่ขอบเวที ลู่หานเองก็ลากเซฮุนที่ยังคงง่วนอยู่กับเกมในมือไปยืนด้วยกัน เทาวิ่งไปเรียกจงแด กับซิ่วหมิน ส่วนผมก็ค่อยๆ วาดแขนเข้าโอบรอบหัวไหล่ของอี้ชิง
แม้รู้ว่าถนนสายแห่งชีวิตจะไม่มีวันสิ้นสุด แต่ในตอนนี้ผมกลับหยัดยืนอยู่เพียงลำพัง
ที่ข้างกายผมในตอนนี้หลงเหลือเพียงความว่างเปล่า
คุณจะไม่มีวันได้ล่วงรู้หรอกว่า คนที่อยู่ข้างกายคุณ เพื่อนพ้องของคุณ... คนที่ก้าวเดินเคียงข้างกันตลอดมาจะก้าวออกจากชีวิตคุณไปเมื่อใด
อย่าได้ตั้งคำถามเลยว่าช่วงเวลาใดคือช่วงเวลาแห่งความสุขของชีวิต...
คุณจะไม่มีวันได้คำตอบหรอก
---- จบบริบูรณ์
English Translation: heecups and wasabilxx
Thai Translation : FaiLisa (dandora)
ส่วนอันนี้ตอนพิเศษนะคะ
[FIC-TRANS] 48 HOURS - EXTRA CHAPTERS (ความในใจหลังจากเหตุการณ์ทั้งหมดจบลง) - http://sz4m.com/b3413462
อ่านแล้วสงสารตุ้ยจางอ่ะ T^T
[FIC-TRANS] 48 HOURS - EPILOGUE
บทส่งท้าย 48 ชั่วโมง...
ความในใจของผู้ที่อยู่รอด
จากมุมมองของคริส:
ในวันนั้น... วันที่พวกเราอยู่พร้อมหน้ากันหลังเวทีหลังคอนเสิร์ตที่โตเกียว อี้ชิงก้มหัวให้กับสตาฟทุกๆ คนไม่เลือกหน้า อี้ชิงไม่สนใจด้วยซ้ำว่าจะคุ้นเคยกับสตาฟคนนั้นๆ ด้วยหรือไม่ ส่วนชานยอลก็ส่งเสียงหัวเราะแหบต่ำตามแบบฉบับขณะพยายามดึงเอาคอนเฟตติสีทองออกจากผมตัวเองมาวางไว้บนหัวผม ลู่หานกับเซฮุนถกกันเรื่องเกมใหม่ในโทรศัพท์มือถือ ส่วนจงอินก็กำลังยื่นกล่องสามเหลี่ยมที่ห่ออย่างดีให้กับแบคฮยอน ซึ่งกอดเขาด้วยรอยยิ้มร่าเริง ก่อนจะรีบรุดเปิดกล่องนั้นทันทีเพื่อจะพบว่าข้างในคืออายไลเนอร์แท่งหนึ่ง
"ตุ้ยจาง วันนี้ผมลื่นตอนที่ตอนที่แสดงศิลปะป้องกันตัวบนเวที คงไม่มีใครสังเกตเห็นหรอก ใช่มั้ย" เทาพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
"ไม่มีใครเห็นหรอกน่า ไม่ต้องกังวลหรอก" ลู่หานโพล่งขัดขึ้นมา ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเกมที่เล่นอยู่เท่าไร่ "คนตั้งเยอะ วุ่นวายอีกต่างหาก ไม่มีใครสังเกตนายหรอก"
"บอกไว้ก่อนว่าผมน่ะทั้งสูงทั้งเด่นนะ" เทาชี้ไปที่จมูกของตัวเอง
"ก็ได้ๆ นายสูงที่สุดในวงเลย" อี้ชิงเนเข้ามาตบไหล่คนเป็นน้องเล็ก ก่อนดึงแขนแล้วยืดตัวขึ้นกระซิบข้างใบหูผม "วันนี้ฉันเห็นคุณบอสลืมรูดซิปกางเกงด้วยแหละ"
แบคฮยอนกระโดดเข้าหาชานยอลที่ตอบรับด้วยการดึงคนตัวเล็กจากด้านหลัง เดือดร้อนจงอินต้องโน้มตัวลงประคองแบคฮยอนที่ทรุดลงไปขึ้นจากพื้น จงอินดึงร่างแบคฮยอนเข้าโอบเอาไว้แล้วดึงรั้งพาคนตัวบางเดินออกไป ไม่สนใจว่าคนถูกโอบจะส่งเสียงประท้วงดังแค่ไหน ส่วนชานยอลก็คอยวิ่งไล่ตามไปตีก้นแกล้งแบคฮยอนพร้อมเสียงหัวเราะอย่างร่าเริง
ใต้แสงสว่างจากหลอดไฟหลังเวที... ใบหน้าใต้เมกอัพของทุกคนเจือด้วยเฉดสีแดงจางๆ เหงื่อบางๆ ผุดพร่างประทับทั่วผิว แต่ผมก็รู้ได้ว่าทุกคนล้วนมีความสุข เหมือนกับที่ผมคิดเอาไว้ พวกเราได้รู้แก่ใจแล้วว่า... ชื่อเสียงกำลังรายล้อมรอบตัวเราอยู่
ผมหมุนตัวกลับไปมองเวทีอันยอดเยี่ยมภายใต้แสงสว่างของเหล่าดวงไฟ คอนเฟตติสีทองส่องประกายวาววามร่วงหล่นลงมาราวเม็ดฝนพรำ พลางนึกสงสัยว่า... ผมควรจะนับช่วงเวลานี้เป็นการสิ้นสุดเส้นทางแห่งความฝันของชีวิตได้หรือไม่
"เรามาถ่ายรูปรวมกันเถอะ" ซูโฮแนะขึ้น
"เอาเลยๆ" แล้วก็เป็นชานยอลที่ส่งเสียงตอบรับลั่นอย่างร่าเริงเหมือนทุกครั้ง มือยาวๆ ดึงแบคฮยอน จงอิน กับคยองซูไปยืนที่ขอบเวที ลู่หานเองก็ลากเซฮุนที่ยังคงง่วนอยู่กับเกมในมือไปยืนด้วยกัน เทาวิ่งไปเรียกจงแด กับซิ่วหมิน ส่วนผมก็ค่อยๆ วาดแขนเข้าโอบรอบหัวไหล่ของอี้ชิง
แม้รู้ว่าถนนสายแห่งชีวิตจะไม่มีวันสิ้นสุด แต่ในตอนนี้ผมกลับหยัดยืนอยู่เพียงลำพัง
ที่ข้างกายผมในตอนนี้หลงเหลือเพียงความว่างเปล่า
คุณจะไม่มีวันได้ล่วงรู้หรอกว่า คนที่อยู่ข้างกายคุณ เพื่อนพ้องของคุณ... คนที่ก้าวเดินเคียงข้างกันตลอดมาจะก้าวออกจากชีวิตคุณไปเมื่อใด
อย่าได้ตั้งคำถามเลยว่าช่วงเวลาใดคือช่วงเวลาแห่งความสุขของชีวิต...
คุณจะไม่มีวันได้คำตอบหรอก
---- จบบริบูรณ์
English Translation: heecups and wasabilxx
Thai Translation : FaiLisa (dandora)
ส่วนอันนี้ตอนพิเศษนะคะ
[FIC-TRANS] 48 HOURS - EXTRA CHAPTERS (ความในใจหลังจากเหตุการณ์ทั้งหมดจบลง) - http://sz4m.com/b3413462
แก้ไขล่าสุด 20 ต.ค. 55 11:31 |
เลขไอพี : ไม่แสดง
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
อย่าได้ตั้งคำถามเลยว่าช่วงเวลาใดคือช่วงเวลาแห่งความสุขของชีวิต...
คุณจะไม่มีวันได้คำตอบหรอก
ไอพี: ไม่แสดง
ชอบประโยคนี้อ่่ะ : คุณจะไม่มีวันได้ล่วงรู้หรอกว่า คนที่อยู่ข้างกายคุณ เพื่อนพ้องของคุณ... คนที่ก้าวเดินเคียงข้างกันตลอดมาจะก้าวออกจากชีวิตคุณไปเมื่อใด
เมื่อคืนอ่านตอนที่ป๊าฆ่าม๊าอ่ะ น้ำตาไหลพรากเลย กับคนอื่นไม่เป็นไรเลยนะ
แต่คู่นี้โค.ตรเศร้าอ่ะ
ไอพี: ไม่แสดง
จะต้องเป็นสมาชิกจึงจะแสดงความคิดเห็นได้
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google