`มาทำให้หวั่นไหว.. ช-ช
ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี ผมมาดึกไปมั๊ยนะ กลัวแป้กจังเลยย
เรื่องราวระหว่างผมกับเพื่อนคนหนึ่ง ผมเป็นคนเล่าอะไรไม่ค่อยเก่ง
แต่วันนี้นึกอยากจะมาเล่า จะมัวพล่ามทำไมไม่รู้เล่าเลยแล้วกัน
ขอแทน ตัวเองว่า ผม
แทนมันว่า ชิน
วันนั้นเป็นงานวันเกิดของเพื่อนผมครับซึ่งเพื่อนคนนี้คนรู้จักเยอะ ทำให้คนที่ไปงานก็มากหน้าหลายตาบางคนผมก็สนิท แต่บางคนก็แทบไม่เคยคุยด้วยเลยครับ จำได้ว่า เป็นวันที่ผมไม่อยากไปเลยครับ เพราะว่างานวันนั้นจัดที่ห้องอาหารที่มีคาราโอเกะไง
ไม่รู้คนอื่นๆเป็นแบบพวกเพื่อนๆผมกันหรือเปล่า คือแบบว่าเวลาไปที่แบบนี้จะสนใจร้องเพลงมากกว่าที่จะกินข้าว แล้วไม่ใช่ไร คือผมร้องเพลงไม่เพราะไง (เขินจัง
)พอไปก็นั่งเปื่อยตลอดแต่ก็ต้องไปครับ เพราะเพื่อนสนิท
ไปถึงผมก็หามุมสงบเลยครับ นั่งเล่นเกมของผมอยู่คนเดียว
แต่พอนั่งไปซักพัก อยู่ดีๆก็มีมือใครไม่รู้มาโอบไหล่ ..
ผมก็เลยหันไปมองปรากฎว่า เป็นเพื่อนของผมตั้งแตสมัยม.ต้นครับ แต่แทบไม่เคยคุยกันครับ คือแบบอยู่ห้องเดียวกัน แต่แบบอยู่คนละกลุ่มไม่ค่อยสนิทอะไรกันมากเท่าไหร่
ผม: ไรร (คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่)
ชิน: เปล่า (เปล่าแล้วจะมาโอบไหล่เพื่ออ บ้าป่ะ)
แล้วมันก็ยิ้ม แล้วก็มองหน้าผม ผมก็ปล่อยจะโอบก็โอบ ตอนนั้นยังไม่ได้คิดไรไง แบบนั่งเล่นเกมวิ่งอยู่เดี๋ยวพลาดจะอดสถิติใหม่
แบบมันยากนะกว่าจะได้สถิติใหม่แต่ละทีอ่ะะแล้วทีนี้ เพื่อนๆเค้าร้องเพลงกันจนเหนื่อยแล้ว ก็เริ่มเข้าโหมดยัดของเข้าปากครับ ช่วงนี้ก็จะเริ่มมีตากล้องมาเริ่มถ่ายรูปเก็บภาพความประทับใจกัน ตอนนี้ชินเริ่มเอามือออกจากไหล่ผมไปแล้วครับ (แอบเมื่อยไหล่นิดนึงครับ ฮ่าๆ) เนื่องจากต้องใช้มือในการรับประทานอาหาร
(แบบดีใจอ่ะได้กินซักที ข้อดีข้อเดียวของงานเลี้ยงเลยจริงๆ กินของฟรี )แต่พอกล้องหันมาถ่ายภาพตรงเราสอง
มันก็วางช้อนวางซ้อมแล้วโอบไหล่ผมอีกครับ (เป็นอะไรกับไหล่กูป่ะถามจริง)
ผม: ไม่มีที่จะวางมือหรอ
ชิน: ตรงนี้ไง (เอามือตบไหล่ผม แล้วก็ยิ้มกวนๆ)
ผม: แล้วตรงอื่นมันวางไม่ได้ คือแบบคิดว่าจะเมื่อยบ้างป่ะ?
ชิน: ก็อยากวางตรงนี้ (แล้วมันก็ยิ้มอีกแล้ว คือมันเป็นคนยิ้มเก่งยิ้มน่ารักด้วย
) โอเคตามสบายเถิด อยากโอบโอบไปพ่อคุณ กูกินต่อละ กูหิว
ทีนี้มันไม่เอามืออกจากไหล่ผมเลยครับ มือนึงจับช้อน อีกมือโอบไหล่
แล้วก็ไม่มีอะไรมากแล้วครับ กินเสร็จก็ร้องเพลงกันต่อ แต่ผมไม่ได้ร้องนะ ผมหนีกลับบ้านก่อน เพื่อนดีไง ฮ่าๆๆ
คาดว่าแป้ก ย้อนอ่านของตัวเองดู ดูมันหน้าเบื่ออ่ะ ฮ่าๆๆ
เดี๋ยวจะมาลบทู้ตอนเที่ยงๆ
# ยืมยูส
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
คลิกที่นี่เพื่อดูความคิดเห็นทั้งหมด
พึ่งได้อ่านทู้นี้วันเดียว น่ารักอ่ะ ฟินๆๆๆ ตอนแรกกะจะไม่อ่านแล้วคิดถึงชาย-ชายคงไม่ฟินหรอก แต่เราว่างมากกกกกกที่โรงเรียนจัดงานเราขี้เกียจกลับบ้านก่อน จขกท.มาต่อน้า จขกท.น่ารักอ่ะ อยากเห็นรูปๆๆๆ รอจขกท.กลับไทยน้าาา ตอนต่อไปมาเร็วๆนะแก55555555 เราก็เป็นเหมือนจขกท.เลยขี้เกียจเรียน เรียนเยอะเบื่อ ไม่เรียนก็เบื่อ ฮ่าๆ อิจฉาจขกท.ได้ไปแลกเปลี่ยนเราความสามารถไม่ถึง พ่อแม่ไม่ให้อีก ต้องอยู่ไทยต่อไป 555
line : waenploy แอดมาน้าอยากคุยกับจขกท.มากกกๆๆๆๆ
คือเพิ่งเห็นเรื่องนี้ไง อ่านรวดเดียวตั้งแต่เริ่ม
เรื่องของ จขกท. แบบฟินมากกกกกกก(ก.ไก่ล้านตัว) ฟกดกหดำ //พ่นไฟ
อ่านไปจิกหมอนไปอ่ะบอกเลย ปลื้มกับเรื่องในมุมของชินมาก
มันทำให้เรื่องราวดูละมุนไม่น่าเบื่อเลยแม้แต่นิดเดียว
ยังไง จขกท. ก็มาต่อบ่อยๆเราจะรอเนอะะะ เป็นกำลังใจให้ค่าา
เหยยยย ชินเทคแคร์ดีมากอ้ะ -//-
เขินจนตัวบิดแล้วเนี่ย อิอิ
เราก็ติดตามจขกท.มานานแล้ว
ชักอยากเห็นรูปจขกท.กับชินอ่าาา
# 326 มาละครับ ไวมั๊ยยย
# 327 ไวสุดด
# 328 ไม่ว่าความรักจะเป็นยังไง แต่มันก็สวยงามเสมอ / ก็พอมีบ้างครับ ดีขึ้นเรื่อยๆ
# 329 จะลงดีหรอรูปน่ะ ฮ่าๆ หน้าผมเป็นศพครับไม่ลงหรอก / มาต่อแล้วๆ
# 330 น่ารักไปเที่ยวครับ
# 331 ยังมีอะไรให้เล่าอีกเยอะครับ นี่พูดด
# 332 อยู่ไทยก็ดีแล้วล่ะครับ
# 333 เรื่องในมุมของผมมันไม่น่าปลื้ม ไม่ละมุนสินะ 
# 334 ชมกันอีกแล้ว เขินนะ ฮ่าๆ
# 337 ติดตามกันต่อไป ส่วนรูป เอิ่ม ครับ เอิ่ม
# 339 อินมันเป็นใคร 
.
.
.
.
.
มาแล้วครับ มาช้าดีกว่าไม่มาหนอ ช่วงนี้มีอะไรให้ทำเยอะแยะไปหมดครับ ช็อปปิ้ง กิน เที่ยว คืองานหลัก
ตอนแรกก่ะว่าจะมาต่อนานละนะ แต่เข้ามาแบบ ยอดวิวเพิ่มเป็นร้อย ยอดเม้น.. นะ ไม่พูด ชั่งมัน คนเดียวเค้าคงเข้ามาอ่านหลายรอบ
.
ก่อนจะเข้าเรื่องขอพล่ามก่อนได้ป่ะ หาที่ลงไม่ได้จริงๆ ไม่อยากบ่นในเฟสอ่ะ ใครไม่อยากอ่านก็ข้ามตรงนี้ไป ณ ขณะกำลังพิมพ์อยู่ นั่งเฉยๆประมาณ หนึ่งนาที เนื่องจากว่า ลืมว่าจะบ่นอะไร สองนาทีแล้วครับ ก็คือว่าแบบ แล้วพอกำลังนั่งลบที่บอกว่าจะบ่นก็นึกออกขึ้นมาครับ คือว่า มันน่าเบื่ออ่ะเวลามีคนมาถามว่าเป็นผู้ชายหรือเปล่า ผมก็ไม่ได้อะไรนักหรอกกับเรื่องแบบนี้ เพราะมันก็เป็นคำถามที่ถูกถามมาตั้งแต่เด็กจนชินอยู่แล้ว ก็ช่วยไม่ได้ในเมื่อผมเกิดมาเป็นแบบนี้ ผมสนิทกับแม่ และพี่สาวมาก มากกว่าพ่อ บุคลิกของผมก็เลยนั่นล่ะคงเข้าใจได้ แล้วผมไม่ชอบฟุตบอลที่สุดในชีวิต กีฬาอื่นก็โอเคนะ แต่ฟุตบอล บาย ผมชอบ ช็อปปิ้ง ชอบไปเที่ยว ชอบซื้อของ เพราะไปกับครอบครัวบ่อย พ่อผมก็ชอบนะ บ้านผมชอบแต่งตัว มันผิดหรอที่ผมจะชอบแต่งตัว ชอบช็อปปิ้งเนี่ย แรกๆผมก็โอเคแหล่ะ ผมก็ตอบไปว่าผมเป็นผู้ชาย ชอบผู้หญิง มีแฟนเป็นผู้หญิง เคยมีแฟนเป็นผู้หญิง แต่ตอนนี้ ผมไม่รู้ควรจะตอบว่าอะไรดี ผมเป็นผู้ชาย แต่ว่าชอบผู้ชายคนนึงอยู่ แบบนี้ดีมั๊ย ชั่งเห่อะไร้สาระอ่ะ
.
.
(ช่วงของอิง)
เข้าเรื่องจริงๆจังๆกันดีกว่า แล้วพอมาถึงคิวผม เอ้อลืมบอก คือคนที่โดนปิดตา จะต้องโดนคนนึงกอดจากด้านหลัง แล้วก็จะมีอีกหลายๆคนล็อคแขนไว้ ถ้าเป็นน้องผู้หญิง ก็ให้ผู้หญิงกอดนะครับไม่ใช่ผู้ชาย ส่วนผู้ชายแรงเยอะก็ต้องให้ผู้ชายกอดใช่มั๊ยครับ ก็ให้สีอื่นมาช่วย สีผมกะร่องกะแร่งกันมาก นั่นล่ะครับ พอมาถึงคิวผม ก็ให้หลีดบึกบึนจากสีอื่นมาช่วย ดูจากสีหน้าชินแล้วนิ่งดีครับ คือไ.อ้คนมากอดมันก็ไม่ได้บึกบึนอะไรมากหรอกก็มันตัวใหญ่กว่าผม แล้วผมก็โดนปิดตา ผมไม่ชอบความมืด อึดอัดและอยากจะร้องไห้ เพราะตอนมันมากอดมันเอาคางมาเกยไหล่ผม แล้วมือข้างนึงโอบเอว ส่วนมืออีกข้างพาดบนไหล่ผม แล้วมันก็ลูบไล้อ่ะ ผมโดนลวนลาม(?) ทุกคนก็ขำ ดูตลกมากซินะ แต่มันก็หยุดครับ เนื่องจากมีเสียงอันทรงพลังตะโกนกึก้องออกมาว่า " มึ.งทำอะไร " ผมไม่เห้นสีหน้าของคนพูดหรอกครับ แต่หลังจากประโยคนั้นจบลงทุกคนกริบเลยครับ ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้า แล้วทีนี้ทุกคนก็มาล็อคตัวผมกัน ร้อน อึดอัด สุดๆ ผมก็คิดภาพตามที่นนท์บอก ยิ่งทำให้แบบอึดอัดสุดๆ พอนนท์บอกให้ดิ้นเท่านั้นแหล่ะ ทุกคนกระจายครับ คือถึงผมจะตัวเล็ก แต่แรงผมเยอะนะเออ ที่นี่ก็เลยต้องอัญเชิญชายหนุ่มผู้มีร่างกายแข็งแรงบริเวณนั้นมา ไม่ต้องเดาครับว่าใคร ชินไง แล้วทีนี้ผมจะดิ้นหลุดได้อย่างไร ผมแรงเยอะก็จริง แต่แบบ คือเมื่อกี้มีแต่คนตัวเล็กๆอ่ะ รอบนี้ไม่มีผู้หญิงเลยครับ หลีดผู้ชายเข้ามาล็อคแขน ชินกอดจากด้านหลัง แน่นมาก แน่นจนเหมือนจะถูกดูดเข้าไปในตัวมัน หลังผมชิดกับตัวมัน แล้วมันก็เอาหน้ามาซุกตรงคอ ลมหายใจมันก็มาอยู่ตรงคออ่ะ จั๊กจี๋ไปหมด แล้วเสร็จแล้วไ.อ้คนที่กอดผมตอนแรกก็มากอดขาผมจากข้างหน้าครับ เพราะรอบแรกผมกระโดด โหน เหวี่ยง สุดพลังจนทุกคนกระเด็น ฮ่าๆๆ แต่รอบนี้โดนล็อคทุกส่วน แถมยังโดนบีบแขนบีบขาด้วยทุกคนพร้อมใจกันใช้แรงกายที่มีอยู่ล็อคผมให้ดีที่สุด ตอนนั้นแบบเจ็บอ่ะ เหมือนตัวจะแตก ถ้าผมเป็นผู้หญิงใครมาเห็นภาพนี้คงนึกว่าผมกำลังจะโดนรุมโทรมประมาณนั้น รอบนี้ผมดิ้นแรงกว่าเดิม แต่ก็นะ ยิ่งดิ้นชินมันก็ยิ่งรัด อยากจะหันไปถามว่าเป็นงูหรอ รัดแน่นซะขนาดนี้ ผลสรุปผมก็ดิ้นไม่หลุดครับ ได้ฟีลอึดอัดของจริงเป็นผลลัพธ์ด้วย
(ชินเล่าบ้าง)
กูนั่งมองไ.อ้สั.สนั่นมันยืนกอดมึ.ง กูก็ไม่รู้หรอกนะว่ากูเป็นอะไรแล้วกูจะโมโหทำไม แถมมันทำแบบนั้นแล้วมึ.งก็ยังไม่พูดอะไรออกมาซักคำ กูก็เลยทนไม่ได้เลยตะโกนไปแบบนั้น ตอนกูดูไ.อ้เหี้.ยนั่นกอดมึ.งแน่น กูรู้สึกว่าทำไมไม่ให้กูทำกูอยู่สีเดียวกับมึ.ง ไปเรียกสีอื่นมาทำไม (ถามนนท์เลยครับพี่ชินครับ) แต่พอกูเห็นมึ.งดิ้น กูว่าแล้วต้องเป็นแบบนั้น ถึงมึ.งจะตัวเล็กดูสู้คนไม่ได้ แต่แรงมึ.งก็ไม่ได้น้อย แล้วไ.อ้นนท์ก็เลยพยักหน้าให้กูไปหามัน งานกอดมึ.งก็เลยเป็นของกู ตอนแรกกูก็แค่กอดเอาไว้แบบให้มันแน่น แต่วันนี้กูรู้สึกว่ามึ.งน่ารัก กูเลยหมั่นเขี้ยว กูก็เลยกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม แล้วที่กูก็เอาข้างไปเกยไหล่มึ.ง เพราะกูจะมองไ.อ้เหี้.ยนั่นที่มันกอดขามึ.งอยู่ แล้วพอไ.อ้นนท์ให้มึ.งดิ้น แรงมึ.งก็เยอะอยู่หรอกนะ แต่สู้กูไม่ได้หรอก พอไ.อ้นนท์ให้ปล่อย หน้ามึ.งแบบยังกับคนโดนทำอะไรมา นั่งหอบ เสื้อผ้ายับ ผมยุ่ง (ผมใส่ชุดนักเรียนน่ะ เสื้อยับราวกับเสื้อที่เพิ่งซักแล้วไม่รีด เพราะใครล่ะ)
ชิน: เป็นไง
ผม: ถ้าจะกอดแน่นขนาดนั้น หายใจแทบไม่ออก
ชิน: ไหนว่าแรงเยอะ
ผม: ก็เยอะจริงอ่ะ ดูพวกล็อคแขนหลุดไปตั้งหลายคน
ชิน: แต่กูหลุดออกไปไม่ได้อยู่ดี
ผม: เออๆ ยักษ์เขียว 
ชิน: น้ำป่ะ
ผม: ไปหยิบมาสิ นี่เหนื่อยจะแย่อยู่ละ เสียเหงื่อไปเยอะเนี่ย ไม่มีแรงแล้ว
ตอนแรกแม่.งอ้อนให้ไปซื้อน้ำ ไ.อ้คนเมื่อกี้แม่.งหายไปไหน แต่กูก็เดินไปหยิบให้มึ.งอยู่ดี
ชิน: อ่ะ
ผม: ขอบใจ
ชิน: แล้วจะซ้อมเสร็จเมื่อไหร่
ผม: ซ้อมอีกรอบนึงก็เสร็จแล้ว
แล้วกูก็นั่งดูมึ.งซ้อมแล้วก็เดินไปหน้าโรงเรียนด้วยกัน มึ.งก็ยังคงความเกรียนได้อย่างเสมอต้นเสมอปลาย ขัดขา ผลัก ดึงแขน ตลอดทางที่เดินไปหน้าโรงเรียน แล้วก็ขึ้นรถกลับบ้านกัน
.
.
ตอนนี้สั้นอ่ะผมขอเล่าต่ออีกหน่อยแล้วกัน คือว่านะ ผมสไกป์กับแม่เมื่ออาทิตย์ก่อนน่ะชินก็อยู่ด้วย เค้าว่าง เค้าสอบตรงได้ เค้าภูมิใจ แถมแกทแพทก็เลื่อนนางบอก เค้าชิว หมั่นไส้
แม่: หน้าดูอิ่มขึ้นนะ
ผม: โห่แม่คราวหลังไม่คุยด้วยและ
ชิน: ตกใจนึกว่าหมู
ผม: บายนะ
แม่: แม่ไม่ไปแล้วนะ ถ้าไปก็ต้องไปกันสามคน ค่าเครื่องบินมันแพง
ผม: ก็บอกแล้วมันช่วงคริสมาสต์ เนเวอร์แพลน แบบนี้จะจองตั๋วถูกได้ไง
คือแม่ผมก่ะจะมาหาครับ ผมบอกให้รีบจองตั๋วตั้งานแล้ว แม่ก็บอกไว้ก่อน ยังไม่รู้วันไป คือบ้านผมเป็นงี้แหล่ะ จะไปเที่ยวไหนตัดสินใจก่อนหนึ่งวัน เนเวอร์แพลนครับ ทีนี้ค่าตั๋วเครื่องบินก็เลยแพง เลยไม่ได้เจอกันเลย
แม่: แล้วเป็นไงบ้าง
ผม: ก็ปกติอ่ะ ช่วงนี้หยุดเรียนเดือนนึง งดใช้สมงสมอง
ชิน: มีหรอ
ผม: ไ.อ้นี่ แม่เค้านั่งอยู่ข้างๆน่ะ เกรงใจแม่คนอื่นเค้าบ้าง
แม่: แล้วเคยมีจริงหรอ
ผม: แม่อ่ะ
แม่: แล้วหยุดเรียนทำไร อยู่บ้านหรอ
ผม: เค้าให้ไปเลี้ยงเด็กประมาณสองอาทิตย์แรกอ่ะ ที่เหลือว่าง แล้วก้ไปอิตาลี อย่างที่บอก
แม่: เลี้ยงได้หรอเด็กอ่ะ ไปให้เค้าเลี้ยง หรือไปช่วยเลี้ยง
ผม: แม่ อิงโตแล้วนะ เด็กๆชอบอิงกันจะตาย
แม่: เดี๋ยวแม่จะส่งของไปให้ อยากได้อะไรเป็นพิเศษเปล่า
ผม: ก็เอาของที่ให้โฮสตอนคริสมาสอ่ะ ของกินส่งมาหน่อยสิแม่
แม่: โอเค เดี๋ยวแม่ไปขายของก่อน
ผม: รักแม่นะ แม่อย่าลืมนะ ขนมอ่ะ ของกินอ่ะ อะไรก็ได้ที่ที่นี่ไม่มี
แม่: อืม รู้แล้ว
แล้วแม่ก็เดินจากไป คิดถึงแม่จังเลยย
คือผมขอแม่บ่อยมากพวกขนมจากไทยอ่ะ แต่ไม่เคยได้ ส่งมาแต่เสื้อผ้า หนังสือ ของฝากโฮส โถ่ววว
ชิน: ก็เพราะแบบนี้ถึงได้อ้วนแบบนี้
ผม: รู้ได้ไง มันเป็นเพราะกล้องหรอก
ชิน: หน้ามึ.งอ้วน
ผม: บายนะ
ชิน: คิดถึง
ผม: แล้วไง
ชิน: โห่ นานนานจะได้เห็นหน้าที คิดถึงจะแย่
ผม: หรอ
ชิน: อย่าให้เจอนะ
ผม: โอ๊ยไม่เจอหรอก อีกนานโน่นกว่าจะเจอ หรือจะไม่กลับดีนะ
ชิน: ไม่นานหรอก มึ.งกลับอยู่แล้วล่ะ
ผม: ก็รอไป เดี๋ยวจะไปให้เจอนะ
ชิน: รอไม่ไหวแล้ว
ผม: ก็ไม่ต้องรอดิ
ชิน: อืม ไม่รอแล้ว
ผม: ไปกินข้าวแล้ว ไว้ค่อยคุยกัน
ชิน: อืม บาย
แล้วผมก็ไปกินข้าว แค่นั้นล่ะครับ แล้วก็ไม่ค่อยได้ติดต่ออะไรกับชินเท่าไหร่ ไม่มีอะไร อยากเล่าเฉยๆ แล้วหลังจากนั้นไม่กี่วันของที่แม่ส่งมาให้ก็ถึง ถึงไวมากปกติเกินเจ็ดวัน รอบนี้ไม่ถึงสามวันถึงเลย แบบรอบนี้แบบโอ๊ย รักแม่ ฮ่าๆๆ ของขวัญวันคริสมาสต์ ปีใหม่ ที่แม่พูดถึง ฮ่าๆๆ มันเดินได้ กินได้ หายใจได้ พูดได้ ไว้คราวหน้าจะมาบอกว่ามันคืออะไร อาจจะเป็นเฟอร์บี้กันหนออ
อ๊ากกกก ทำไมเราพึ่งมาเจอทู้นี้น้าาาา
เพิ่งมาอ่านครั้งแรกอ่านรวดเดียวจบหมดเลย
คือปกติไม่ได้เล่นบอร์ดนี้เลยวันนี้อยากลองเลยเข้าเเล้วมาเจอทู้นี้
อร๊ายยยยยย ฟินนนน >< คือแบบเราเป็นสาววายอยู่แล้วชอบมโนมากก
จขกท.เคะมากกก นี่บอกเลย อ่านเรื่องแล้วเหมือนกับอ่านฟิคเลย ฮิ !
เป็นกำลังใจให้ ชินกับจขกท. ได้กับเร็วๆนะคะ #เอ้ยผิดๆๆ เราใสใส
#รู้สึกว่าตัวเองเม้นท์ได้เเบบ -.,- นี่เรายังไม่ขึ้น ม.เลยนะเนี่ย#บอกเพื่อ
มาต่อเร็วๆนะคะ
ต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อต่อ 
สวัสดีปีใหม่ทุกคน เราก็ติดตามมานานล่ะ เม้นมั้ง ปีใหม่
ปล.เดี๋ยวจขกทงอน
ปล.2 รักทุกคนขอให้โชคดีปีใหม่
ปล.3 ว่าง (จุ้บ)
# 341 มาแล้วครับ มาแล้ว
# 342 ผมใช่มั๊ยล่ะ ที่น่ารัก
# 343 ขอบคุณครับ
# 344 ขอบคุณที่มาอ่านนะครับ
# 345 ทำไมไม่ชมผมบ้างล่ะ
# 346 มาต่อแล้ว เห๊ย มาพูดจาแบบนี้บ่อยๆ เขินนะ
# 347 ไม่ซึ้งอะไรขนาดนั้นหรอกครับ
# 348 คิดถึงเนอะ
# 349 มาต่อแล้ววว
# 350 ดีใจที่ได้เจอ แต่เดี๋ยวๆ ผมอ่ะ แมนมาก นะครับอยากจะบอก มาคงมาเคะอะไรล่ะ 
ก็คบกันแล้วไงครับ คบเป็นเพื่อนกัน
# 351 มึนอ่ะะะ
# 352 มาแล้วๆ
# 353 ขอบคุณในความพยายาม ฮ่าๆ มาต่แล้วครับ มาแล้ว
# 354 ขอบคุณครับ สวัสดีปีใหม่ครับ ของจีนเลยแล้วกัน
# 355 ลองลงมาอ่านกันดู
# 356 เขินไรไม่ให้เขิน
# 357 ผมก็อยากจะกลับไปจะแย่แล้วเนี่ยย
สวัสดีครับ พ่อแม่พี่น้องปู่ย่าตายายลุงป้าน้าอาแล้วเพื่อนๆทั้งหลาย ก่อนอื่นเลยต้องขอกราบขอประทานอภัยอย่างสูงที่หายวั๊บลับไปประมาณหนึ่งเดือนนิ๊ดๆ ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้นครับ เหตุผลคือขี้เกียจครับ ตามนั้นเลยครับ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เล่าเลยแล้วกัน
และของขวัญชิ้นนั้นก็คือ ตุ๊กตาร์เฟอร์บี้ นั่นแหล่ะครับ ฮ่าๆ ที่มันมาวัย เพราะแม่ส่งด่วนพิเศษ ค่าส่งสูบเลือดมาก แต่ส่งมาหลายอย่าง พอดีวันเกิดโฮสมัมแม่ก็เลย ส่งกระเป๋ามาให้ แล้วอีกสิบกว่าวันวันเกิดโฮสซิส เจ้าเฟอร์บี้ขี้แตกเลยติดมาด้วย ตามนั้นครับ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกับชินครับ ต่างคนก็ต่างไม่ค่อยว่าง เค้าต้องอ่านหนังสือเพื่ออนาคตที่สดใส ครับตามนั้นครับ เพราะงั้นชินก็เลยเล่าไม่ได้ เพราะสไกป์กันที จะให้มัวมานั่งเล่าเรื่อง ก็แบบ เอ้อ ตรงๆเลยแล้วกัน ก็อยากจะใช้เวลาคุยกัน ประมาณนั้นแหล่ะครับ เขินปาก แล้วทีนี้จะเล่าอะไรอ่ะ ? ไม่มีอะไรจะเล่าละครับ
ล้อเล่นครับ
คือช่วงปีใหม่ที่ไทยหยุดตั้งแต่วันที่ 28 ถึงวันที่ 1 ป่ะครับ ถ้าผมจำไม่ผิด ชั่งมันเถอะ แต่จำได้ว่าของมาถึงวันศุกร์ที่ 24 วันนั้นก็เลยคุยสไกป์กับแม่ นานาจิตตังครับ โอ๊ย โคตรคิดถึงประเทศไทยเลยอ่ะ คิดถึงคนที่ไทย คิดถึงอะไรหลายๆอย่างที่ไทย ก็คุยกับแม่เรื่องทั่วไปครับ เป็นไงบ้างสบายดีมั๊ย คิดถึงแม่มากๆเลยครับ ทำไมวันนั้นผมไม่กอดแม่ก่อนบิน รู้สึกผิด เหมือนเป็นตราบาป เดี๋ยวกลับไปถึงจะกอดให้หนำใจ อีกห้าเดือนเอง เวลาผ่านไปเหมือนจรวด รู้สึกเหมือนเพิ่งบินมาเมื่อไม่กี่วันก่อน ก็คุยกับแม่ดึกดื่นเลยครับคืนนั้นนอนประมาณตีสามได้ วันต่อมาก็เลยตื่นสายเลย แต่เป็นวันเสาร์ ก็สบายๆครับ ตื่นมาตอนประมาณสิบเอ็ดโมงเพราะเสียงกุกๆกักๆ คนคุยกัน แย่จังตื่นส๊ายสาย ตื่นมาก็ไปล้างหน้าแปรงฟันครับ ไม่อาบน้ำครับ น้ำแพง ช่วยโฮสประหยัด แต่เดี๋ยวนี่ผมเขียนไดอารี่อยู่หรือเปล่า ออกทะเลไปไหน ชั่งครับจะเล่าต่อ พอลงมาข้างล่างก็เห็นโฮสนั่งคุยกับชินครับ ใช่ครับ ชิน ครับ อ่านไม่ผิดครับ แต่ผมตาฝาดเอง
ผม: เห้ย
โฮสมัม: Goedenmorgen (สวัสดีตอนเช้า)
ผม: Goedenmorgen
โฮสมัม: Heb jij goed geslapen ? (นอนหลับสบายดีมั๊ย)
ผม: Ja ik heb goed geslapen (ครับ หลับสบายดีครับ)
โฮสมัม: Ok dat is goed (โอเค งั้นก็ดีแล้ว)
ณ ส่วนนี้เป็นไดอะล็อกครับ พูดทุกเช้า เป็นมารยาท
โทษนะครับผมแปลออกมาเป็นไทยไม่ค่อยสวยอ่ะ
โฮสแด๊ด: En Ing. Wie is dat ? (อิง แล้วนั่นใคร)
ผม: Hmmm Is dat mijn vriend ? (หืมม นั่นเพื่อนผมหรือเปล่า)
คือถามได้โ.ง่มาก ก็เห็นๆอยู่ แต่แบบตอนแรกคิดว่าไม่ใช่อ่ะ ใครจะไปคิดว่ามันจะห้าวหาญมาถึงนี่จริงๆเล่า ใช่ครับ สรุปมันมาจริงครับ ตอนแรกก็นึกว่าตาฝาด แต่ตอนพูดอีไดอะล็อกด้านบนนั่นคือก็มองหน้ามันมันก็ยิ้มให้ ก็เลยแบบ เออ คงไม่ฝาดละล่ะ
โฮสแด๊ด: Jaaa Ing ! (ใช่อิง)
ผม: Amai ! Is dat hem ? Ik ben zo blij, maar hoe komt hij ? (พระเจ้า! ผมดีใจมาก แต่เค้ามาที่นี่ได้ไง)
โฮสแด๊ด: (พ่นภาษาดัตช์ใส่มาครับ ฟังไม่รู้เรื่องครับยากไป ฮ่าๆ แตจับใจความได้ประมาณว่ามันเป็นเซอร์ไพรส์ แค่นั้นล่ะครับ แต่โฮสพูดยาวมากนะ ขอโทษด้วยครับที่ผมไม่เก่ง แต่โฮสก็พูดภาษาอังกฤษได้อ่ะ แต่เดี๋ยวนี้เค้าไม่พูดด้วย พ่นแต่ดัตช์ ปวดหัวไปหมด)
ผม: Ah jaa ok (อ่าครับ โอเค)
โฮสมัม: If you want to go to your room. you can na ? I know you want to talk, or if you want to stay here and talk that's also ok. I'm just telling you. (ถ้าคุณอยากจะไปที่ห้องของคุณก้ได้นะ (มันนะจริงๆนะครับคนที่นี่เค้าพูดกันนะไ.อ้นะไรเนี่ย แต่มันก็ไม่เชิงนะแบบไทยเลยอ่ะแต่มันมีจริงๆพูดไม่ถูกอ่ะ ชั่งมันละกัน) ฉันรู้ว่าคุณอยากคุยกัน หรือว่าจะอยู่ตรงงนี้คุยกันตรงนี้ก็ได้นะ ฉันแค่บอกคุณเฉยๆ)
รักโฮสมัมสุดพูดอิ้งด้วยเนี่ย มีแต่แด๊ดชอบพ่นดัตช์คนเดียว ตอนนี้ชินมันนั่งยิ้มอย่างเดียวครับ ภาษาอังกฤษมันก็พอได้ครับ แต่ก็ไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้น แต่นี่พูดดัตช์กันมันคงงงเป็นไก่ตาแตก
ผม: Oke dus ik ga naar mijn bedkamer. (โอเค ถ้างั้นผมไปที่ห้องนะ)
โฮสมัม: Jaa jij mag (ได้ คุณไปได้เลย)
ผม: Oh ja mama en hij gaat met mij slapen ? (โอ้ หม่าม๊า เค้านอนห้องเดียวกับผมใช่มั๊ย ? คือบ้านนี้ใหญ่ครับ มีห้องนอนโฮสซิสอีกห้องที่ไม่ได้ใช้แล้ว ไว้ให้คนอื่นนอนเวลามานอน)
โฮสมัม: Ahh he can choose if he want to sleep in Lia's room he can na ? (อ่าา เค้าเลือกได้ ถ้าจะไปนอนห้องลีอาก็ได้นะ)
ผม: Nee nee mijn kamer is ok (ไม่ๆ ห้องผมก็ได้)
โฮสมัม: So, you can take the thing in Lia's room for him , you know that ? (ถ้างั้นคุณก็ไปเอาไ.อ่นั่น(โฮสหมายถึงเบาะ เพื่อนมานอนบ่อยรู้กัน)ที่ห้องลีอาให้เขา คุณรู้อยู่แล้วใช่มั๊ย)
ผม: Ja dat weet ik (ครับรู้แล้วครับ)
ผม: ตามมานี่เลยนะ
มันก็เดินตามมาครับตอนนี้หน้าดูหลอนๆไปนิดๆละครับคุยไรกัน สมน้ำหน้า
ผม: หยิบกระเป๋ามาด้วยสิ
ชิน: จะดุทำไมเนี่ย
ผม: แล้วมาทำไมไม่บอก ตามมาเลย ไปยกเบาะแล้วค่อยคุย
แล้วก็เอาของไปเก็บห้องผม ไปยกเบาะห้องข้างๆครับ
แล้วจะมาเล่าต่อคราวหน้านะครับ ตอนนี้เป็นตอนที่ไม่มีอะไรเลย ประเด็นหลักคือจะบอกว่าชินมา แต่ผมต้องคงสไตล์การออกทะเลของตัวเองไว้เลยเล่าให้ยาวไว้ครับ โทษนะครับ ฮ่าๆ แล้วคราวหน้าจะรีบมาครับ ไปนอนก่อนละครับ
# มาละครับ
# มาต่อแล้วงื๊อ
# มันบ้าอ่ะ
# มาแล้วๆ
# ขอโทษที่หายไปครับ บ้าหรอ คงไม่อะไรขนาดนั้น
# งั้นยกให้
# รีบสุดๆๆ
.
.
.
สวัสดีครับ เป็นการแก้ตัวจากรอบที่แล้วที่หายไปนานรอบนี้เลยมาไวนิดนึงง ก็ไม่นิดเท่าไหร่ จะไม่ออกทะเลเล่าเลยแล้วกัน
พอมาถึงที่ห้องก็ไม่มีใครพูดอะไรเลยครับ จัดที่นอนแล้ว ผมก็ไปนั่งบนเตียง มันก็ยืนมองผม บอกเลยว่าตอนนั้นผมโกรธ โกรธที่มันไม่บอกผมเลยซักคำว่าจะมา แม่ก็ไม่บอก โฮสก็ไม่บอก ทุกคนรู้ แต่ผมไม่รู้อยู่คนเดียว
ชิน: อิง
ผม: ...
ชิน: เป็นอะไร
ผม: ...
ชิน: พูด
ผม: ...
ชิน: โกรธอะไร ทำอะไรผิด ที่บินมาหาก็เพราะมึ.งนะ
ผม: แล้วทำไมไม่บอกก่อน อยู่ๆก็มา แล้วทุกคนก็รู้กันหมด มีไม่รู้อยู่คนเดียว
ชิน: ก็กูอยากจะเซอร์ไพรส์มึ.ง กูคิดถึงมึ.ง กูมาเพราะมึ.ง กูทำเพื่อมึ.ง
ผม: แต่ก็น่าจะบอกกันก่อน
ตอนนี้รู้สึกว่าตาจะชื้นๆเหมือนน้ำใสๆจะไหลออกมา เหมือนฝุ่นจะเข้าตา ผมไม่ได้ร้องไห้นะ ฝุ่นที่ห้องเยอะอ่ะ จริงๆ แค่ฝุ่นเข้าตา
ชิน: มึ.งโกรธที่กูไม่บอกหรอ
ผม: เปล่า
คือมันก็ไม่ได้โกรธหรอกแต่แบบ มันทำตัวไม่ถูก คือมันดีใจอ่ะ คือไม่ใช่มันคนเดียวที่คิดถึงป่ะ ผมอยู่ที่นี่ ตรงนี้ ผมต้องเจออะไรบ้าง ทำไมผมจะไม่คิดถึงมัน ตอนนี้น้ำตาไหลแล้วครับ
ชิน: แล้วเป็นอะไร
ผม: เปล่า
มันเดินมานั่งข้างๆผม ผมก็เลยหยิบผ้าที่นอนกอดทุกคืนมาเช็ดน้ำตา (ผ้าตั้งแต่ป.สามเลยนะ)
ชิน: กูขอโทษ
ผม: ไม่ใช่
ไม่ได้โกรธตอนนั้นไม่ได้โกรธแล้ว แต่แบบมันดีใจมาก (พูดซ้ำป่ะลืม) คือไม่คิดว่ามันจะมา ไม่คิดว่าจะได้เจอเร็วขนาดนี้ ไม่คิดว่ามันจะมาหาผม พูดตรงๆเลยนะครับ คือผมคิดว่า ถ้าพอห่างกัน ซักพักชินมันก็คงจะลืมผมไปเอง เรื่องของเราก็คงจะจบไป หรือไม่ถ้ายังคุยกันพอขึ้นมหาลัย มันก็จะไปเจออะไรใหม่ๆ ไปเจอคนใหม่ๆ ผมอาจจะไม่ใช่สำหรับมันอีกต่อไป มันเป็นเหตุผลที่ผมไม่ยอมคบกับมัน ผมพูดได้เต็มปากเต็มคำนะครับว่าผม ผมเปลี่ยนใจและ ผมพูดไม่ได้เต็มปากเต็มคำว่า ผมรักมัน แต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะครับ เพราะงั้นแล้ว ถ้าผมจะคบกันมัน ผมก็แค่อยากจะมั่นใจว่าจะคบกันไปนานๆ แต่ก่อนผมเคยคิดว่า ถ้ารักใครซักคนก็คบๆไปเลย จะต้องคิดอะไรมาก ความรักวัยรุ่นน่ะไม่ยั่งยืนหรอก ซักวันก็ต้องเลิก จะเลิกหรือจะอะไรมันก็เป็นเรื่องของอนาคต เพราะงั้นคบกันไปเลยดีกว่า แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยยนใจแล้ว ผมคิดว่าถ้าผมจะคบกับใครซักคนผมก็อยากจะคบกันไปนานๆ ไม่อยากเสียใจ หรือไม่อยากให้อีกคนเสียใจ ออกทะเลอีกแล้วอ่ะ โทษครับ โทษ
นั่นแหล่ะแหล่ะครับ แล้วมันก็กอดผม ผมก็เลยร้องไห้หนักกว่าเดิม ตอนนั้นไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกันครับ แต่รู้ว่าแบบร้องไห้จริงจัง จนโฮสตะโกนขึ้นมาถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เขินเลย
ผม: ไม่ได้เป็นไร แค่ดีใจ ไม่คิดว่าจะมาหา
ชิน: ใครบอกกูมาหา กูมาเที่ยว
ปากแบบนี้ผมเลยต่อยแขนมันไปหนึ่งหมัด
ชิน: กูคิดถึงมึ.ง
ผม: รู้แล้วเมื่อกี้พูดแล้ว
ชิน: แล้วมึ.งล่ะ ?
ผม: แล้วอะไร
ชิน: มึ.งรู้ว่ากูพูดถึงอะไร
ผม: อือ
ชิน: อือ อะไร
ผม: ไม่รู้ พูดแค่นี้ ถ้ารู้ว่าพูดถึงเรื่องอะไรอยู่ คำตอบคือ อือ
ชิน: พูดมา
ผม: ไม่
ชิน: พูด
ผม: ไม่พูด ห้ามบังคับ ตอบไปแล้ว
ชิน: พูด
ผม: ไ.อ้นี่ บอกว่าไม่พูด แล้วนี่มากี่วัน
ชิน: กลับวันที่หนึ่งมืดๆ
ผม: ก็ประมาณ ห้าวัน โหยเสียดายค่าเครื่องบิน แม่บอกว่าค่าเครื่องช่วงนี้แพงไม่ใช่หรอ
ชิน: แพงดิ ช่วงปีใหม่ ไม่ได้จองล่วงหน้าไว้ด้วย
ผม: แล้วจะมาทำไมเสียดายเงิน
ชิน: เออหน่า ที่มึ.ง เอาเงินไปซื้อนู่นซื้อนี่กูยังไม่พูดเลย
ผม: ไหนซื้ออะไร
แล้วมันก็มองไปตรงเสื้อผ้าของผม ตู้ใส่ไม่ได้ครับต้องมาแขวนราวไว้ข้างนอก ผมก็ไม่ได้ซื้ออะไรเยอะขนาดนั้นมันก็เวอร์
ผม: เสื้อผ้ามันจำเป็นป่ะต้องใส่
ชิน: โค้ท สามตัว แจ็กเก็ต สองตัว มันจะเยอะไปมั๊ยครับ อยู่แค่ปีเดียวเอากลับก็ไม่ได้
มันก็ไม่เยอะหรอกครับเสื้อผ้าผมอ่ะ อยู่ปีนึงมันก็ตั้งนานถึงฤดูหนาวมันจะไม่นาน แต่มันสวยก็เลยซื้อมาอยากได้ก็ต้องซื้อใช่มั๊ยครับ
ผม: เหอะหน่า นี่เงินแม่ แม่ให้ ขอแม่แล้ว แม่บอกถ้ามันจำเป็นก็ต้องซื้อ
ชิน: แต่นี่มันเกินความจำเป็น
ผม: ก็ซื้อมาแล้ว จะให้ทำยังไง เอาไปคืนร้านป่ะ
ชิน: เออๆ ซื้อมาแล้ว ตั๋วเครื่องบินก็ซื้อแล้วบินมาแล้ว
ผม: อืม
ผมไม่ได้โกรธที่ค่าตั๋วแพง แล้วมันบินมา เพราะบ้านมันรวยอยู่แล้วปล่อยมัน พ่อเป็นผู้รับเหมา ปล่อยเงินกู้ อะไรผมก็จำไม่ค่อยได้แล้ว แต่ที่รู้ๆคือมันรวย แต่ที่โกรธนี่โกรธเพราะมันบ่นผม เรื่องซื้อเสื้อผ้า ก็ผมชอบซื้อเสื้อผ้าอ่ะ ที่มันเอาเงินไปเติมเกมส์ผมยังไม่เคยบ่น (ถึงผมจะเติมด้วยก็เถอะ)
ชิน: กูขอโทษ
ผม: จะขอโทษกี่รอบละวันนี้
ชิน: มึ.งอย่าเพิ่งเหวี่ยงได้มั๊ย กูบินมากูเหนื่อย ที่กูมาหาเพราะกูคิดถึงมึ.ง กูไม่ได้อยากมาเถียงกับมึ.งนะ
เงียบเลยครับตอนนั้น ก็ปกติผมเป็นคนขี้บ่นอยู่แล้วอ่ะ ได้แม่มา ผมก็บ่นอยู่ปกติ แต่มันคงจะเหนื่อย ผมก็ลืมคิดไป เพิ่งบินมาถึง มันคงจะเหนื่อย แถมมาถึงแล้วยังต้องมาฟังภาษาอะไรไม่รู้ แล้วยังต้องมารับมือกับผมที่เป็นอะไรไม่รู้อีก อันนี้เข้าใจ แต่ทำไมต้องดุด้วยอ่ะ
ตอนนั้นงอน ทำผิดแต่งอน
ตอนนี้มันนอนอยู่บนเตียงแล้วครับ เตียงผมเป็นเตียงเล็กมากเตียงแบบนอนคนเดียวอ่ะ แค่ผลิกตัวขาก็เลยแล้ว มีวันนึงตื่นมานึกว่าอยู่บ้านที่ไทย พลิกตัวละตกเตียงเลย ผมก็นั่งเงียบอยู่ซักพักมันก็นอนของมันไป ผมนั่งอยู่เกือบครึ่งมันก็ยังนอนได้ ไม่ตกเตียง ผมก็เลยลุก แล้วก็ดันตัวมันให้มากลางเตียง แล้วก็ห่มผ้าให้ แล้วก้จะลงไปข้างล่าง
ชิน: ขอบคุณนะ
ผม: เห้ย
ไ.อ้นี่แม่.ง ตื่นอยู่แล้วจะให้ผมดันตัว ห่มผ้าให้ทำไม อายนะเว้ย ไม่ผมไม่ไ่ด้อาย แค่รู้สึกว่ามันไม่ใช่
ชิน: อย่าเพิ่งไป มานี่ก่อน
ผม: ทำไม
ชิน: มาเหอะหน่า
ผม: แล้วทำไม
แต่ก็เดินไปหาครับ ประตูห่างจากเตียงแค่สองก้าวเรียกว่าเดินหรือเปล่า แต่ขยับก็นั่นแหล่ะเดิน
ชิน: นั่งตรงนี้แหล่ะ อยุ่เป็นเพื่อนก่อน
ผม: ไม่เอา
ชิน: นั่ง
ผม: ทำไมต้องสั่งตลอด ห้ามดุ ดุในสไกป์ไม่พอตามมาถึงนี่
ชิน: ห้ามบ่น
ตอนคุยสไกป์กันนี่ ไม่รู้จะดุผมทำไมนักหนา (เคยเล่าละป่ะลืม) ชั่งมัน นั่นแหล่ะ แต่คือมันจับข้อมือผมไว้ แล้วผมก็นั่ง
ผม: นอนไปดิ
ชิน: ห้ามลงไปนะ
ผม: รู้แล้ว นอนหลับๆไปเห่อะ เหนื่อยไม่ใช่หรอ
ผมก็นั่งอยู่ซักพัก เล่นโทรศัพท์ไป เหลือบดูมันบ้าง พอมันหลับผมก่ะจะลงไป แต่ประมาณห้านาทีผ่านไปมือมันก็มากอดเอวผมไว้หลวมๆ เออ ไม่ไป นั่งตรงนี้แหล่ะ
แล้วซักประมาณเกือบบ่ายโมง ผมก็จะลงไปกินข้าว บ้านผมกินข้าวเลทนิดนึง ข้าวเช้านี่ไม่กิน ข้าวกลางวันกินบ่ายโมงกว่า ข้ายเย็นนี่ช่วงเกือบสองทุ่มถึงสองทุ่มครึ่ง ออกทะเลอีกละ
แต่มันยังหลับอยู่เลยเหมือนจะหลับสนิทมากเพราะผมเอามือมันออกมันก้ไม่ตื่น ผมก้เลยยืนมองมัน แล้วก็ตะโกนอยู่ในใจว่า ตื่นๆๆๆ ไม่กล้าปลุก เห็นกำลังหลับสบาย ผมเลยลงมาคนเดียว
โฮสมัม: waar is hij ? (เพื่อนอยุ่ไหน ?)
ผม: hij slaapt nu maar hij gaat later eten. is it ok ? (หลับอยู่ครับ เดี๋ยวเค้ากินที่หลัง เป็นไรมั๊ยครับ ?)
โฮสมัม: Geen probleem (ไม่มีปัญหา)
แล้วผมก็นั่งกินข้าวกลางวัน ที่มีแต่ขนมปัง กับเนื้อ เบื่อสุดๆ
แล้วเดี๋ยวมาต่ออีกนะครับ นะครับ
หู้ยยยยยยยยย เมื่อไหร่ จขกท จะกลับมาไทย
คบๆกันไปเลย เเต่งงานไปเลย
555555555.
*ไ อนี่หนิ*
มาต่อแล้วครับผม
โทษครับพอดีติดคุกกี้รันตามคห. 384 เลยครับ แต่มีเหตุผลอื่นด้วยครับ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างครับ ติดเที่ยวทุกอาทิตย์ อีกสองวันกำลังจะไปเที่ยวประเทศอื่นด้วย กำลังตื่นเต้น แล้วก็ขี้เกียจจะต่อ อันนี้ประเด็นหลัก
เข้าเรื่องกันดีกว่าเนาะครับ
หลังจากที่ผมกินข้าวเสร็จ ก็มานั่งดูทีวี พวกโฮสซิส โฮสบราก็ทยอยๆกันกลับมาจากการไปเที่ยวกับเพื่อน โฮสซิส สาม โฮสบรา หนึ่ง ต้องใช้คำว่าทยอยๆครับ คนเยอะครับ ก็นั่งคุยกันดูทีวีกันไปเรื่อยเปื่อย จนซักพัก ชินก็ลงมาครับ สายตาสี่คู่ก็จ้องไปที่มันตั้งแต่ลงบันไดจนมันมายืนข้างผม สี่คู่นี่มีผม โฮสซิสสอง โฮสบรา หนึ่ง โฮสมัมไปไหนไม่รู้ โฮสแด๊ดทำงานอยู่อีกห้อง โฮสซิสอีกคนไม่ค่อยอยู่บ้านครับ ไม่ค่อยได้เจอ ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง ย้อนกลับมาที่เดิม ดูมันเขินๆครับ เพราะทุกคนจ้องมันหมดเลย
แทน โฮสซิสคนกลาง อายุ สิบแปด ว่า : อันนา
โฮสซิสคนเล็ก อายุ สิบสอง ว่า : ชาน่า
โฮสบรา อายุ สิบหก ว่า : ชูลส์
ชิน: Hello
สามพี่น้อง : Hello
อันนา: Heb jij goed geslapen ? (หลับสบายดีมั๊ย)
ถามภาษานี้ไปชินมันก็งงเป็นไก่ตาแตกสิครับ
ชิน: ฮะ?
ชาน่า: Did you sleep well ? (หลับสบายดีมั๊ย)
ปล.น้องผมคนนี้พูดภาษาอังกฤษได้ตั้งแต่สิบขวบ ที่นี่การศึกษาดีมาก แกรมม่าไม่ต้องเป๊ะ แต่สื่อสารได้นี่ 90% แกรมม่าผมก็ไม่เป๊ะครับ สื่อสารก็ไม่ได้ครับ แย่กว่าเด็กครับ
ชิน: Yes (ดูมันจะเขินๆครับ)
ตรงนี้ขอเล่าสรุปๆละกันครับ โฮสผมก็ถามไปสัพเพเหระ ประมาณที่นี่เป็นไงบ้าง ชอบมั๊ย เล่นกีฬาอะไรหรือเปล่า อันนี้โฮสบราถาม ถามเพื่อนผมทุกคนที่มาบ้าน บ้านนี้ สปอร์ทีฟมากครับ แล้วพอชินตอบเล่นฟุตบอล ทีนี้ทุกคนก็ถามไปถึงฟุตบอลไทย เพราะเป็นคำถามที่ผมตอบไม่ได้ แต่โฮสอยากจะรู้ให้ได้ ก็ผมไม่ชอบเล่นฟุตบอลช่วยไม่ได้ แบน กีฬาอะไรก็มาผมเล่นหมด แต่ถ้าฟุตบอลขอบายครับ ไม่ชอบจากก้นบึ้งหัวใจ ไม่รู้ทำไม ก็คุยกันไปเรื่อยครับ จนหมดเรื่องคุยก็นั่งดูฟุตบอลกัน ผมเลยหยิบโทรศัพท์มาเล่นซะเลย ก็ผมไม่ชอบอ่ะ
ชิน: หิว
ผม: เออว่.ะ ยังไม่ได้กินไรเลยหนิ
ชิน: ก็เออดิ
ผม: รอแป๊ป เดี๋ยวไปทำให้
พูดให้ดูดีไปงั้นล่ะครับ ผมก็แค่เดินไปห้องเก็บอาหาร หยิบมาม่ารสหมูสับมาหนึ่งซอง เปิดตูเย็น หยิบแครอทที่เหลืออยู่มาหั่นเต๋า หยิบหมูสับมา หยิบไข่มา หยิบผักชีมา หยิบหม้อเติมน้ำเปิดไฟ รอเดือด ต้มหมู ใส่แครอท ใส่ไข่ ใส่ไข่ก่อน เดี๋ยวไม่สุก แล้วพ่อคุณเค้าจะไม่เจริญอาหาร ใส่ซีอิ๊วขาวนิ๊ดหน่อย ใส่เส้น ใส่ผงปรุง คนๆ ปิดไฟเทใส่ถ้วย ใส่พริกไทย โรยผักชี หยิบช้อนซ้อมไปวางบนโต๊ะ แล้วเรียกชินมากิน
ชิน: กูว่าละ ทำเป็นพูดเดี๋ยวไปทำให้ มาม่ามาเลยนะมึ.ง
ผม: จะกินป่ะ
ชิน: กินดิ
แล้วมันก็ตักเข้าปากกินไป
ชิน: มึ.งแม่.งทำมาม่าโคตรอร่อยเลย
ผม: เออรู้ ใครๆก็พูด นี่ร้านอาหารแย่งตัวกันใหญ่ ยังไม่ไปทำเลยนะ นี่โชคดีแค่ไหนที่ทำให้กินเนี่ย
แหม มันประชดผมรู้หรอก ใครบ้างจะทำมาม่าไม่อร่อย ผงปรุงสำเร็จมาซะขนาดนั้น ต้มน้ำใส่ก็เสร็จแล้ว ใครจะทำไม่อร่อยครับบบ
แล้วมันก็นั่งกินของมันไปจนหมด ซดน้ำด้วยนะครับ
ผม: ไม่เลียถ้วยด้วยหรอ จะได้ไปเก็บเลยไม่ต้องล้าง
ชิน: ไ.อ้นี่วอน
ก็โดนเขกหัวมานิดหน่อยครับ โชคดีผมเป็นคนสมองน้อย กะโหลกเลยหนา ไม่เจ็บหรอกครับ
มันกินเสร็จผมก็เดินหยิบถ้วยไปล้าง ล้างหม้อ ล้างมีดด้วย ที่บ้านมีเครื่องล้างจานนะครับ แต่ผมไม่ชอบใช้ ผมว่ามันสะอาดไม่จริงอ่ะ ไม่เหมือนล้างเอง
ล้างเสร็จก็มานั่งดูทีวีกับโฮสพักนึงก็ขึ้นไปนั่งเล่นกันบนห้องครับ ผมก็หยิบหนังสือนิยายมาอ่าน มีสอบครับวิชาอังกฤษ ให้อ่านหนังสือเล่มนึง หลังวันหยุดไปสอบ ผมก็นั่งอ่านอยู่บนเตียง ชินมันก็นั่งอยู่ข้างๆ ถ้าผมอ่านหนังสือ ผมจะเหมือนอยู่อีกโลกนึง ไม่สนใจรอบข้างครับ ผมชอบอ่านหนังสือมากมากมากมากมาก อ่านได้หมด ยกเว้นหนังสือเรียน ไม่รู้เวลาผ่านไปเท่าไหร่ จนไ.อ้คนนิสัยไม่ดีมันมากอดครับ
ชิน: กูมาหามึ.งจะเอาแต่นั่งอ่านหนังสือหรือไง
ผม: เอ๊า คนมีสอบ
ชิน: รอกูกลับมึ.งก็ค่อยอ่านดิ
ผม: ไม่ได้ เดี๋ยวไปเที่ยว
ชิน: งั้นวันนี้ก็พอแล้ว ไว้อ่านวันหลังบ้าง
ตอนนี้อาจจะติดเรทนิดนึงนะครับ ขอประทานอภัยครับ
แล้วมันก็ดึงหนังสือออก แล้วโยนไปไว้บนโต๊ะข้างๆ ผมก็จิกตาใส่ไปทีนึง มันก็ไม่สนใจอะไร นั่งกอดผม แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ หลังจากมาอยู่ที่นี่ รู้สึกเรื่องอะไรพวกนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมากมาย แต่ก็ไม่ได้อะไรขนาดแบบพวกฝรั่งนะครับ ผมน่ะหัวโบราณอยู่นิ๊ดนึง พอมันเห็นผมไม่ว่าอะไรมันก็เลยหอมแก้ม อันนี้ยังไม่เกินลิมิตครับ พอโอเค แต่จับผมกดนอนลงบนเตียงนี่อันนี้เกินขีดแดงครับ ผมเลยทุบหลังไปหนึ่งที
ชิน: โอ๊ย มึ.งจะทุบกูทำไมเนี่ย
ผม: เอ๊า ก็ทำอะไรอยู่ล่ะ
ชิน: ก็กูเห็นมึ.งยอมอ่ะ
ผม: ไ.อ้บ้านี่ นิ๊ดๆหน่อยๆอ่ะได้ อย่ามาเยอะ ได้คีบเอาศอก
ชิน: แล้วทำไมยอมให้กอด ยอมให้หอมอ่ะ
ผม: ไม่รู้ดิ เห็นจนชินมั๊ง ในปาร์ตี้นี่เยอะกว่านี้อีก จูบ ถู ไซ้ จับ ลูบ กันเต็มไปหมด
ชิน: มึ.งไม่อยากลองหรอ
ผม: ควาย (แล้วก็ทุบไหล่มันไปอีกหนึ่งที)
ชิน: อะไรติดหน้ามึ.งอยู่อ่ะ
ผม: อะไรอ่ะ (แล้วผมก็ปัดๆ)
ชิน: อะไรไม่รู้ขาวๆ
ผม: ตรงไหนอ่ะ
ชิน: แถวๆตาซ้ายอ่ะ
ผม: ออกยัง
ชิน: ยัง มากูเอาออกให้ มึ.งหลับตาก่อนเดี๋ยวเข้าตา
แล้วนั่นก็เป็นอีกจุดหนึ่งที่ผมแสดงความโ.ง่ของตัวเองลงไป พอผมหลับตาเท่านั้นแหล่ะ ข้อมือก็โดนจับล็อค โดนดันลงเตียงไปอีกหนึ่งรอบอย่างง่ายดาย
ผม: ไ.อ้เลว
ชิน: ด่ากูหรอ ล้างปากซักหน่อยดีมั๊ย
แล้วมันก็ก้มลงมาจะจูบผม ฉากนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้วกี่ครั้งกันครับเนี่ย ผมก็ดิ้นเหมือนเดิมแหละครับ แต่โดนนั่งคล่อม ข้อมือถูกล็อคอยู่สองข้าง ถ้าผมดิ้นหลุดผมก็เป็นเพื่อนกับเดอะฮัคได้แล้วล่ะครับ มันก็ลงมาเรื่อยๆ ผมก็เม้มปากสไตล์นางเอกตามนิยายไปครับ เอียงหน้าไปทางซ้ายให้พอเป็นพิธี แต่ตาก็เหล่หันมามองมันอยู่
ผม: อย่า ไม่เอา
ชิน: ก็กูคิดถึงมึ.งอ่ะ อยากกอดมึ.ง อยากหอมมึ.ง อยากจูบมึ.ง
ผม: ก็กอด ก็หอมไปแล้วไง
ชิน: งั้นก็หั้นมาให้กูจูบดีๆ
ผม: ไม่เอา บ้าเปล่า อยู่ๆจะมาจูบ
ชิน: มึ.งจะไม่หันมาให้กูจูบดีๆใช่มั๊ย
ผม: เออ
มันก็เลยก้มลงมาซุกซอกคอผม จมูกๆค่อยๆถูลื่อนไปตามซอกคอ จนถึงหู ตอนแรก็แค่จมูก ต่อจากนั้นก็เริ่มใช้ปากจูบด้วย ไ.อ้จูบคอนี่มันก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ดูดนี่ดิครับ มันใช่เรื่องมั๊ย
ผม: ไ.อ้ชิน ทำอะไร
ชิน: ทำการแสดงความเป็นเจ้าของ
ผม: ควาย คนอื่นเห็นเค้าถามจะตอบว่าไปโดนอะไรมาเนี่ย แดงป่ะน่ะ
ชิน: ก็มึ.งไม่ให็กูยอมจูบดีๆ
ผม: แล้วเรื่องอะไรจะต้องยอมให้จูบเนี่ย ไม่ได้ง่ายเหมือนพวกที่เคยได้มานะเว้ย
ชิน: มึ.งห้ามพูดแบบนั้นอีก กูไม่เคยได้กับใคร (ก็ใครจะไปรู้ล่ะเห็นตามผับที่นี่ พวกผู้หญิงยืนจูบ ยืนถู ยืนไซ้กับผู้ชายเต็มไปหมด แล้วที่ไทยมันก็ไปเที่ยว ผมไม่เคยไปผับที่ไทยจะรู้ได้ไง)
ผม: เออ ออกไปได้แล้ว
แล้วมันก็ก้มลงมาดูดคอผมอีกที คิดว่าน่าจะที่เดิมนะครับ โชคดีมันอยู่แค่ตรงต้นๆคอ
ชิน: ตอนแรกก็ไม่ชัดนะ ตอนนี้ชัดเลย มึ.งจะยอมให้กูจูบดีๆได้หรือยัง
ผม: ไม่
แล้วมันก็ก้มลงมาอีกที คราวนี้สูงเลยครับ หมาไม่ต้องแหงนมองก็เห็นแน่ครับ คราวนี้
ชิน: จะให้กูจูบหรือให้กูดูดดี
ผม: หยุด ไม่งั้นร้องแน่
ชิน: อยากโชว์โฮสก็ตามใจ
ณ จุดๆนี้ ทุกคนได้โปรดเข้าใจในตัวผม ผมไม่ได้ง่าย แต่ถ้าโฮสมาเห็นมันก็คงจะไม่ดี ไม่ใช่ผมไม่หนี แต่ผมก็หนีไม่ได้ ผมก็เลยหันมาแต่โดยดี แต่ตาก็ค้อนไปหนึ่งที
ชิน: ก็แค่นี้
แล้วมันก็ก้มลงมา แต่พอผมเห็นหน้ามันใกล้ๆเข้ามา ก็ต้องหันหนีไปอีกรอบนึง ก็หน้ามันใกล้ๆไปอ่ะ
ชิน: มึ.งคงอยากได้รอยแดงมากกว่า
ผม: เห้ยเปล่าไม่ใช่
แล้วผมก็หันหน้ากลับมา รู้สึกตัวเลยว่าหน้าร้อนๆ หน้าผมต้องแดงมากแน่ๆ ผมยิ่งเป็นคนหูแดงหน้าแดงง่ายๆอยู่ มาเจอแบบนี้ไม่แดงก็บ้าละ
ชิน: นึ่มึ.งเขินหรือมึ.งเป็นไข้ หน้ามึ.งแดงซะ
ก็ช่วยไม่ได้ ก็มันทำอะไรผมอยู่ล่ะ แล้วหน้าผมแดงนี่น่าอายชะมัด วันนั้นใส่แว่นไปโรงเรียน ไปพรีเซนท์หน้าห้อง แล้ววันนั้นอากาศเย็นๆ ไปเดินสะดุดขาตัวเองอายหน้าแดงจนแว่นเป็นไอมองไม่เห็นอะไรกันเลยทีเดียว พาออกนอกทะเลทำไม กลับมา ณ จุดๆเดิม ผมก็หันหน้ากลับไปเหมือนเดิม จริงๆผมก็ไม่ได้จะใสๆอะไรขนาดนั้นหรอกครับ แต่อยู่ๆจะมาให้จูบมันก็ไม่ใช่ป่ะครับ
ชิน: กูให้โอกาสมึ.งอีกหนึ่งที ถ้ารอบนี้มึ.งหลบอีก พรุ่งนี้มึ.งได้ใส่ผ้าพันคอในบ้านแน่
รอบนี้มันค่อยๆเลื่อนหน้ามาใกล้ๆ ผมก็จ้องหน้ามัน หน้ามันก็หล่อดีอันนี้ผมยอมรับเลย ผมเขิน ฮ่าๆ พอผมจ้องตามันทีนี้ดูเหมือนมันจะเขินบ้าง
ชิน: ถ้ามึ.งเขิน มึ.งจะหลับตาไปก็ได้นะ
ผม: ที่แท้ก็ไก่อ่อน
ปากไปไวกว่าที่สมองจะทันคิด เซ็งตัวเองชะมัด ก็มันเขินอ่ะผมก็แค่อยากจะแซว โถ่ว
มันเลยจ้องตาผมคืน แล้วก้มหน้ามาอีกรอบ รอบนี้ผมเลยต้องหลับตาแทนจริงๆ เขินอ่ะ
ซักพักนึง ก็รู้สึกถึงปากนิ่มๆมาชนปากผม ตอนแรกก็แค่จูบเบาๆ แต่มันก็เริ่มดูดปากอีก อันนี้ไม่เท่าไหร่แต่**ลิ้นที่เริ่มจะสอดเข้ามาในปากผมนี่มันเยอะไปแล้วมั๊งครับ ผมก็เลยกัดฟันไว้ ดูเหมือนมันจะไม่ค่อยพอใจ ทำเสียงอื้อ อยู่ในลำคอ ให้จูบก็พอแล้ว นี่มันจะมากไปแล้วมั๊งครับ ผมก็ไม่ใช่นางเอกในนิยาย หรือในละครหรอกนะครับ ที่แบบทำเป็นขัดขืนแต่พอเค้าสอดลิ้นมาก็บอกว่ามันเคลิ้มหรืออะไรเทือกนั้นจนต้องเปิดปาก ก็แค่กัดฟันไว้จะยากอะไร ..
ใช่จะยากอะไร ถ้ามันไม่ปล่อยข้อมือผมหนึ่งข้าง แล้วสอดมือเข้ามาในเสื้อแทน มือมันก็ลูบไปตามหน้าทอง หลังผม ลุบไปทั่ว ตอนแรกก็ใช้อีกมือทุบหลังมันอยู่หรอก ไปๆมาๆ มันปล่อยผมสองมือแล้ว ผมก็นอนไม่ขัดขืนซักนิ๊ด แล้ว**ฟันที่คิดว่าจะกัดไว้ไม่ยอมให้ลิ้นมันสอดเข้ามา พอโดนมือลูบไปทั่วแบบนี้ ผมก็เลยส่งเสียง อื้อ ออกมา เท่านั้นแหล่ะ ลิ้นของมันก็เต็มที่กับชีวิตในปากผมเลยครับ มันจูบอยู่ซักพัก ก็ย้ายจากปากมาเป็นคออีกรอบ ผมลืมตาขึ้นมาอีกที เสื้อมันก็หายไปแล้ว หุ่นมันยังดีเหมือนเดิม ขอโทษครับที่มันเป็นความคิดแรกของผมตอนนั้นที่ผมเห็นมันถอดเสื้อ แล้วมันก็เริ่มถอดเสื้อผมออก มือมันก็ยังลูบไล้ไปตามตัวผมอยู่ มันค่อยๆจูบเลื่อนจากคอ ลงต่ำมาเรื่อยๆ แล้วพอผมรู้สึกว่ามันกำลังจะถอดกางเกงผมเท่านั้นแหล่ะ ผมก็ถีบเลยครับ ขอโทษนะครับ ที่ผมเพิ่งขึ้นได้ว่าต้องขัดขืน
ชิน: เชี่.ย มึ.งถีบกูทำไมเนี่ย
ผม: จะมากไปและ ไหนบอกแค่จูบ
ชิน: ก็อารมณ์มันพาไป
ผม: แค่นี้ก็เยอะไปและ
ชิน: มึ.งจะปล่อยกูค้างแบบนี้หรอ
แล้วมันก็ดึงมือผมไปจับ เอ่อ ตรงนั้นของมันอ่ะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจนะ แต่มันเกิดขึ้นเร็วมาก ไม่ได้อยากจะจับซักหน่อย ตอนนี้ถ้าพาผมไปอยู่ในที่เย็นๆ ควันคงจะลอยออกจากหน้าผมอยากแน่แท้ครับ
ผม: ไ.อ้บ้านี่หนิ
ชิน: ก็มึ.งน่ารักอ่ะ
ผม: บ้า
แล้วมันก็ทำท่าจะคล่อมผมอีกครั้ง
ผม: หยุดเลยนะ ไม่ต้องมาทำชม ไม่เคลิ้ม
ชิน: แต่มึ.งทำกูค้างอ่ะ
ผม: ใครทำว๊.ะ ยังไม่ทันทำอะไรเลย อยู่ๆก็มาคล่อม มาจูบ ทำเองทุกอย่าง นี่นอนอยู่เฉยๆไปทำอะไรตอนไหน
ชิน: ก็กูเห็นมึ.งไม่ขัด
ผม: ควาย เงียบไปเลย
ชิน: แต่กูค้างอ่ะ
ผม: ใครทำอะไรก้จัดการเอง
ผมก็หยิบเสื้อมา ยังไม่ใส่ ใส่ตอนนี้เดี๋ยวพลาด เดินไปใส่นอกห้องปลอดภัยกว่า แต่พอลุกหันหลังเท่านั้นแหล่ะครับ โดนดึงลงเตียงไปอีกหนึ่งรอบ
ผม: โอเค ใจเย็นก่อน เดี๋ยวจะช่วยเอง
ชิน: มึ.งพูดว่าไงนะ
ผม: เดี๋ยวจะช่วยไง
ชิน: อะไรนะ
ผม: ไม่พูดแล้ว
แล้วผมก็เอามือไปลูบหน้าอกมัน มันก็จ้องหน้าผมเลยครับ มืออีกข้างก็ลบต้นขามัน ตอนแรกมันก็ทำหน้างงๆ แล้วมันก็เริ่มยิ้มๆ ผมค่อยๆดันมันลงหน่อย จังหวะนี้แหล่ะครับ ผมลุกวิ่งออกจากห้องเลยครับ 
ถึงผมจะ** แต่ผมก็ยังฉลาดพอนะครับ
แล้วก็ใส่เสื้อลงมาข้างล่างมาช่วยโฮสแด๊ด ทำข้าวเย็นครับ
ไว้มาเล่าใหม่นะครับ สวัสดีครับ
อย่าลืมมาต่อนะอิงงง ถามหน่อยได้มั้ยอิงกลับมาไทยต่อมหาลัยไหนหว่าเผื่อเรียนม.เดียวกัน 55555
จะเป็นไรมั้ยถ้าเราจะบอกว่าเราก็ค้างงงงง>///< (ไม่ได้ค้างแบบพี่ชินนะ555)
พี่อิงมาต่อน๊าเค้ารออยู่ ขี้เกียจอัพได้แต่ห้ามเลิกอัพ
ปล.เค้ารู้สึกว่าตัวเองเห็นทู้นี้ช้าไปจังเลย แค่พึ่งมาอ่านยังไม่อยากลุกไปไหน อ่านรวดเดียวจบเลย><
#ยังทิ้งไลน์ได้อยู่มั้ยนอ milkmilk000 แอดมาน๊า
สวัสดีครับ มีใครอยู่มั๊ยครับ
สัญญาว่าจะมาต่อ แต่ช่วงนี้ขี้เกียจมากครับ แล้วก็ใกล้จะได้กลับไทยแล้วนะครับ
รอเสมอค่ะะะ
ต่อไวๆนะคะะะะะะะะะ มันค้าง
ดิท.
จขกท. แอดไลน์เรามาหน่อยได้มั้ยง่าา
ID LINE : pimchanokyume
ปล. เราอ่านเรื่องนี้แล้วเรานึกถึงคู่ ชานแบค เลยง่ะ น่ารักก
คือเราพึ่งมีเวลาเล่นคอม เปิดมา อ่านเรื่องของ จขกท. เลย อยากจะบอกว่าไม่เคยผิดหวัง โลหิตพุ่งพล่านเลย 5555 มาต่อเร็วๆน๊าาา -//-
# 386 มธ.ครับ ถ้าติดนะครับ ถ้าไม่ติดก็ต่อนอกครับ เล็งไว้ม.เดียว
# 387 นี่ไม่ใช่ฟิคนี่นิทานหลอกเด็ก
# 388 เขินนะ
# 389 เพิ่งมาอ่ะ ขอโทษได้ปร้า
# 390 อย่าเชียร์นะได้ผมยอม
# 391 ชมผมอีกละ ถึงจะมีคนชมบ่อยๆผมก็ไม่ชินหรอกนะ
# 392 ขอโทษได้ไหมล่า ต่อช้านิดเดียวเอง
# 393 เป็นหวัดน้ำมูกไหลหรอครับ ขอความกรุณาเก็ทมุกผมด้วย
# 394 คิดถึงเหมือนกันครับ
# 395 เหยนี่ไม่ใช่ฟิค อันนี้นิทานครับ ไว้ฟังก่อนนอนเพลินๆ ผมน่ารักเหมือนแบคยอนใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆๆ
# 396 เธอนี่เองที่ทำให้คนมาอ่านทู้เราเยอะกว่าปกติ เราเห็นนะเอาทู้เราไปแปะอ่ะ
# 397 มาแล้วครับผม
# 399 ของแบบนี้ไม่รู้หรอกครับว่าจะมาตอนไหน
# 401 เค้ามาแล้วว
# 407 ขอบคุณนะครับที่ยังกลับมาอ่าน
# 408 ระวังสายตาสั้นนะครับ
เม้นรอบนี้เยอะสุดในรอบปี ก็พูดไป กระทู้นี้ยังไม่ครบปีเลย แต่อีกแค่ไม่กี่วันก็ครบแล้วเนอะ
สวัสดีครับพ่อแม่พี่น้องปู่ย่าตายายพี่ป้าน้าอา และเหล่าเพื่อนพองที่น่ารักทุกคน
คงไม่ต้องบอกสาเหตุอีกใช่ไหมครับว่าทำไมผมถึงไม่มายอมต่อ สาเหตุเดียวเดี่ยวๆเลยคือคำว่า ขีเกียจ ถ้าชีวิตนี้ผมตัดคำว่าขี้เกียจไปได้นะ ผมจะเป็นคนขยันขึ้นมาเลยจริงๆนะครับ แต่มันคงไม่มีวันนั้น ขออัพเดพสถานะการณ์ปัจจุบันก่อนนะครับ ตอนนี้เลิกกันแล้วครับ เรื่องแบบนี้มันช่วยไม่ได้จริงๆแหล่ะเนาะครับ เรื่องของความรักมันไม่มีอะไรแน่นอนอยู่แล้วใช่มั๊ยล่ะครับ ถามว่าผมเสียใจไหม ตอบเลยว่าไม่ครับ ในเมื่อมาไกลกันถึงขนาดนี้แล้ว แล้วเราสองคนทนกันไม่ไหวแล้วจริงๆ มันก็ช่วยไม่ได้ที่เราสองคนจะต้อง เลิกเป็นเพื่อนกัน ฮ่าๆๆ ใครหลงกลต้องขออภัยด้วยครับ อ่า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราสองคนเป็นแฟนกันแล้วนะครับ เมื่อกี้ผมแค่ล้อเล่นครับ ตอนนี้ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงครับ ของแบบนี้มันต้องดูกันยาวๆจริงไหม รีบไปแล้วเสียใจขึ้นมาผมไม่ชอบหรอก ถ้าคนมันใช่ยังไงเค้าก็ต้องรอเราได้จริงไหม อีกแค่สองเดือนนิดๆผมก็กลับแล้วอ่ะ เง้อ กลับไปก็ต้องไปโรงเรียนแล้ว แล้วก็ต้องตั้งใจเรียนแล้ว ท้อจัง พล่ามมาซะยาว เข้าเรื่องกันหน่อยดีไหม ใครอ่านข้ามตรงนี้ไปบอกเลย ผมเสียใจนะ ไม่สนใจเรื่องราวชีวิตผมกันหน่อยหรอ
ก่อนอื่นขอเพิ่มเติมสรรพนาม
โฮสแด๊ด : ป่าป๊า
โฮสมัม : หม่าม๊า
แบบนี้ง่ายกว่าเพราะปกติผมเรียกแบบนี้ เข้าใจตรงกันนะ
พอผมลงมาช่วยป่าป๊าทำอาหารได้ซักพัก ชินมันก็เดินลงมาครับ เหมือว่ามันจะหาจุดยืนไม่ได้เลยเดินตรงมายืนข้างๆผม แต่ก็โดน ผมไล่ไปนั่งบนโต๊ะอาหาร เพราะมันเกะกะป่าป๊ากับผม มันก็เลยไปนั่งกับหม่าม๊า ทีนี้กูถูกยิงคำถามมากมายเหลือคณานับ เรื่องที่ไทย เรื่องฟุตบอล เรื่องผม นานาครับ ผมก็ทำอาหารไปแอบฟังไป พอทำอาหารเสร็จก็ยกไปวางบนโต๊ะ เวลากินข้าวบ้านผมนี่จะไม่คุยกันครับ โฮสติดละคร นั่งดูทีวีกัน บ้านผมกินข้าวดึกด้วยไงประมาณสองทุ่มไรงี้ พอกินข้าวเสร็จก็ถึงมานั่งคุยกัน ระหว่างคุยผมก็ช่วยยกจานยกอะไรไปเก็บ ชินเห็นมันก็ช่วย ขออณุญาตข้ามตรงนี้ไปเลยได้ไหม สรุปรวมๆคือก็แค่นั่งคุยกัน ละผมบอกเหยียบเท้ามันไปทีนึงเพราะมันบอกหม่าม๊าว่าจริงๆแล้วผมนิสัยไม่ดี คือมันจะบอกว่าผมขี้เหวี่ยง แต่มันพูดไม่ได้ไปบอกหม่าม๊าว่า ผม bad ดูมันสิ พอหม่าม๊าถามว่าทำไมมันก็หันมาถามผมว่าเหวี่ยงภาษาอังกฤษอะไร ดูมันสิครับ ดูมันทำ โอเค พอคุยกันเสร็จซักประมาณสามทุ่มครึ่งผมก็ขึ้นห้องครับ
ชิน: มึ.งไม่เหนื่อยบ้างหรอ
ผม: เหนื่อยเรื่องอะไรล่ะ
ชิน: ภาษาก็ไม่ใช่ภาษาบ้านเกิด อยู่กับใครก้ไม่รู้
ผม: อ่อ ไม่เหนื่อยหรอก ก้มาเอาประสบการณ์ ลองมาสิจะเข้าใจเอง
ชิน: เป็นกูนะ ไม่ถึงอาทิตย์หรอก ไม่ดิ สอบกูยังไม่ติดเลย
ผม: ขนาดนั้นเชียว
ชิน: เออ แล้วนี่มึ.งจะนอนแล้วหรอ
ผม: ยัง เดี๋ยวลงไปล้างหน้าแปรงฟันก่อน จะอาบน้ำมั๊ย
ชิน: อาบดิ กูพึ่งมายังไม่ชิน สองสามวันอาบทีแบบมึ.งไม่ไหวหรอก
ผม: ไ.อ้นี่ สองสามวันก็เยอะไป อย่ามามั่ว
ชิน: เหม็นแบบนี้ ไม่มั่วหรอก
ผม: เวอร์สุด
ชิน: ไปอาบน้ำไป
ผม: เดี๋ยวอาบพรุ่งนี้
ชิน: ก้อาบวันนี้แหล่ะ อาบพร้อมกันไม่เปลืองน้ำ
ผม: หยุดพูดจาเพ้อเจ้อแล้วตามมา
แล้วผมก็เดินออกจากห้องนอน ไม่เห็นมันตามมาเลยเดินกลับเข้าไป เห็นมันกำลังหยิบเสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัวอยู่ ก็ยืนรอ พอมันเสร็จก็เดินลงมาชั้นสองด้วยกัน แล้วเข้าไปในห้องน้ำ แล้วผมก็อธิบายให้มันฟังว่าห้องน้ำอะไรยังไงใช้ยังไง ตรงไหนห้ามเปียก คือในห้องน้ำมีห้องอาบน้ำ อ่างอาบน้ำ อ่างล้างมือตู้ กระจก คือห้ามพื้นเปียก เปียกได้เฉพาะตรงโซนที่อาบน้ำ คือบ้านนี้ห้องน้ำสำคัญกว่าห้องนอน
ผม: เดี๋ยวล้างหน้าแปรงฟันแป๊ปนะ แล้วเดี๋ยวขึ้นไปรอข้างบน
ชิน: ไม่เอาเสียเวลา
แล้วมันก็ถอดชุด ถอดตรงนั้นเลย ถอยหมดเลยด้วย ไม่อายฟ้าอายดิน มันก็ควรจะอายผมบ้างจริงไหมครับ ผมยังอายเลย
ชิน: มองอะไร
ผม: ไม่ได้มอง ไ.อ้บ้า ไม่อายบ้างหรือไง
ชิน: งั้นเดี๋ยวให้ดูบ่อยๆจะได้ชิน
ผม: ทะลึ่งแล้ว
ชิน: หน้าแดงทำไม
ผม: ก็ในนี้มันร้อนๆไม่ร้อนหรอ
ชิน: มึ.งอย่าเพ้อเจ้อ เขินก็บอกมา
ผม: ไม่ได้เขินเว้ย ก้เข้าไปอาบน้ำซักทีดิ
ชิน: ไม่อาบด้วยกันแน่นะ
ผม: ไม่เว้ย
ชิน: แล้วจะมาขออาบด้วยที่หลังไม่ได้นะ
ผม: เออ ไปได้แล่ว
ชิน: ตามใจ
แล้วมันก็เดินไปอาบน้ำในห้องอาบน้ำ แล้วห้องอาบน้ำประตูมันเป็นกระจก แล้วมันก็อยู่ด้านหลังผม แล้วด้านหน้าของผมก้คือกระจกอีกทีงงไหมครับ คือมีอ่างล้างหน้ากับกระจก ตรงข้ามกับห้องอาบน้ำ คือถ้าส่องกระจกก็จะเห็นห้องอาบน้ำ แล้วถึงประตูห้องอาบน้ำมันจะเป็นแบบฝ้าแต่มันประหลาดๆอยุ่ครับ คือมองจากด้านนอกจะเห็นด้านในชัดกว่าจากด้านในมองมาด้านนอก ผมก็ยืนล้างหน้าแปรงฟันไป ก็เห็นมันอาบน้ำไป ไม่ได้แอบดูนะครับ ก็มันเห็นเอง พอผมล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็จะเดินออกจากห้องน้ำ
ชิน: เห้ย มึ.งจะไปไหน
ผม: ก็ไปบนห้องไง
ชิน: มึ.งอยู่รอกูก่อนกูจะเสร็จแล้ว
ผม: ไม่เอา
ชิน: แล้วใครจะล็อคห้องน้ำให้กู
ผม: อ่าว เออ
ผมก็เลยต้องนั่งรอมันอยู่ในห้องน้ำ แต่คราวนี้ไปรอตรงอ่างอาบน้ำแทน แล้วหันไปทางหน้าต่างมองไปข้างนอกแทน พอมันอาบเสร็จมันก็ยืนเช็ดตัว พอผมรู้สึกว่ามันใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้วถึงค่อยหันไป หันไปก็เห็นมันยืนใส่บ็อกเซอร์แค่ตัวเดียว
อิง: เห้ย ใส่แค่นี้อ่ะนะ
ชิน: เออ แค่นี้แหล่ะ ถอดง่ายดี
ผม: ไ.อ้บ้า จะถอดทำไม
ชิน: ก็เพื่อคืนนี้มีเหตุจำเป็นให้ต้องถอดไรงี้ไง
ผม: ไ.อ้บ้านี่ ไม่มีหรอก
ชิน: กูไปฉี่แป๊ป
ผม: ห้องน้ำอยุ่ข้างๆ
แล้วผมก็เดินออกจากห้องน้ำแล้วเดินขึ้นห้อง ส่วนมันเดินไปเข้าห้องน้ำอีกห้อง ตอนนี้สี่ทุ่มนิดๆแล้ว ผมก็เลยหยิบเกมมานั่งเล่นบนเตียง เล่นโปเกม่อนครับ แล้วซักพักมันก็เดินขึ้นมาแล้วก็มายืนทำอะไรซักอย่างอยู่แถวๆตู้ของผมผมเลยหันไปดู ก้เห็นมันยืนสำรวจ ของของผมอยู่ ก็ปล่อยมันดูไป แล้วมันใส่บ็อกเซอร์แค่ตัวเดียว ผมไม่ได้ตั้งใจแอบดูหุ่นมันหรอก แต่หุ่นมันดีจริงเพราะมันเล่นกีฬา ถึงจะไม่ดีเท่าเพื่อนๆผมที่นี่ที่เรียนสายกีฬา แต่ผมชอบหุ่นแบบมันมากกว่าไม่เยอะดี กำลังดี นี่ผมกำลังหื่นไปหรือเปล่า
ชิน: แอบดูกูหรอ
ผม: มีอะไรให้ดู
ชิน: จะดูไหมล่ะ
ผม: ไม่เอาไม่ดู
ชิน: แล้วมึ.งทำไร
ผม: ไม่เห็นหรือไง
ชิน: กูถามดีๆก็ต้องกวนตี.นกู
ผม: ก็เห็นๆกันอยู่ว่าเล่นเกม หรือตาบอด
ชิน: กวนตี.นกูอีก คืนนี้มึ.งโดนกูปล้ำแน่
ผม: อ๋อ นี่เล่นเกมโปเกม่อนอยู่เนี่ย ดูสิกำลังสู้กับหัวหน้าจิม นี่จะชนะละ อีกนิดเดียว
ไม่ได้กลัวนะครับ ก็แค่ป้องกันตัวเองไว้ก่อน ผมนั่งขัดสมาธิเล่นอยู่บนเตียง แล้วมันก็มานั่งดูผมเล่น มันมานั่งดูจากข้างหลังครับ เพราะเตียงเดี่ยวของผมไม่อาจจะนั่งข้างกันได้ แล้วซักพักมันก็กอดจากด้านหลัง ผมซึ่งกำลังต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตายอยู่กำหัวหน้าจิมก็ไม่อาจขัดขืน จะแพ้ไม่ได้ ฮ่าๆๆ แล้วมันก็เอาคางมาเกยไหล่ ไ.อ้นี่เห็นผมนิ่งหน่อยเป็นไม่ได้ มันเอาจมูกมาไล้ตรงคอด้วยไง
ผม: อย่า
มันก็นิ่งไม่ไหวติง
ผม: หยุด
ชิน: โอเค
มันตอบโอเค แต่มันก็ยังไม่หยุด คนอะไรปากอย่างทำอย่าง
ผม: โอเค อะไร
ชิน: ก็มึ.งบอกอย่าหยุด
ดูมันสิครับกวนตี.นแบบนี้อยากได้โล่ห์หรืออะไร ผมสู้กับหัวหน้าจิมเสร็จแล้วก็เตรียมตัวจะนอน ตอนนั้นเกือบๆห้าทุ่มแล้ว นอนเร็วๆจะได้สูงๆ แม่บอกมา
ผม: ลงไปนอนข้างล่างไป จะนอนแล้ว
ชิน: ไม่เอาอ่ะกูจะนอนตรงนี้
ผม: สองคนมันไม่พอ
ชิน: ก็กูอยากนอนตรงนี้
ผม: โอเค งั้นเดี๋ยวนอนข้างล่างเอง
ผมก็เลยย้ายลงมานอนข้างล่าง บนฟูกที่ยกมาก็นอนสบายดีออก ทำไมมันต้องเรื่องมากไม่เข้าใจ พอผมมาข้างล่างมันก็มาข้างล่างบ้าง
ชิน: กูจะนอนตรงนี้
ผม: จะเอายังไงกันแน่ เดี๋ยวข้างล่างข้างบน
ชิน: ตรงนี้ๆ
ผม: เออ งั้นไปนอนบนนะ
ผมก็ย้ายขึ้นเตียงไปอีกหนึ่งรอบ มันก็ตามขึ้นมาอีกหนึ่งรอบ
ผม: เห๊ย จะเอายังไง ง่วงแล้วเนี่ย
ชิน: กูจะนอนกับมึ.ง
ผม: มันจะนอนพอได้ไง พลิกตัวทีก็ตกแล้ว
ชิน: ก็กูอยากนอนกับมึ.งอ่ะ มึ.งก็นอนๆไปเดี๋ยวกูนอนได้
ผมหมั่นไส้ก็เลยนอนกลางเตียงซะเลย
ชิน: ถ้ามึ.งนอนแบบนี้กูจะไม่นอนบนเตียง กูจะนอนบนมึ.งแทน
ผมพลิกตัวเข้าชิดด้านขวาของเตียงทันที ไม่ได้อะไรหรอก ก็ตัวมันหนัก ให้มานอนทับผมผมก็คงต้องนอนตายพอดีแหล่ะ แล้วมันก็มานอนข้างๆผม ผมก็พลิกตัวหันไปหามัน
ผม: เห็นมะ เตียงมันเล็ก
ชิน: กูบอกว่านอนได้ก็นอนได้ดิ
ผมก็เลยไม่ตอบอะไรหลับตานอน แต่แล้วก็มีมารผจญมาขัดขวางการนอนของผม มันเขยิบเข้ามาใกล้กว่าเดิม แล้วกอดผม แล้วก็มาหอมแก้ม ผมก็เลยลืมตาขึ้นมาจะค้อนใส่มันซักหนึ่งที แต่หน้ามันทำไมอยู่ใกล้จังล่ะ
ชิน: กูคิดถึงมึ.งจัง
ยอมรับเลยว่าตอนนั้นเขิน ก็หน้ามันอยู่ใกล้หน้าผมมาก แล้วดูตามันอีก แล้วเสียงมันอีก แล้วมาพูดอะไรแบบนี้เขินดิ มั่นใจว่าหน้าแดง เพราะตอนนั้นรู้สึกว่าร้อนๆหน้า ผมก็เลยพลิกตัวหนีหันไปอีกฝั่งแทน
ชิน: หันกลับมา
เรื่องอะไรจะหันล่ะครับ
ชิน: แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
แล้วมันก็กอดผมจากด้านหลัง แล้วตัวผมกับตัวมันแนบกันเลย อยากที่บอกเตียงมันเล็ก แล้วมันมากอดอีก ผมก็เลยดิ้นๆ
ชิน: มึ.งเฉยๆดิ ถ้าน้องกูตื่นนี่มึ.งต้องรับผิดชอบเลยนะ
ผมรู้สึกได้ว่ามันไม่โกหก ผมก็เลยนิ่งๆ แล้วมันก็สอดมือเข้ามาลูบหน้าท้องผม ผมรู้สึกว่าหันกลับไปน่าจะดีกว่า ก็เลยหันกลับไป
ผม: นอนได้แล้ว ง่วง
ชิน: มึ.งก็นอนไปดิ
ผม: ก็หยุดซักทีสิ
มันก็ยิ้มแล้วพยักหน้า ผมคิดว่ามันคงหยุดแล้วก็เลยหลับตานอน ซักพักรู้สึกมีลมหายใจมาปะทะหน้า ลืมตาขึ้นมา โดนจูบเลยครับ ผมก็ดันมันออก แต่ดันไม่ออกอ่ะ ก็เลยใช้เท้าถีบๆ มันถึงปล่อย
ผม: ถ้ายังไม่เลิกจะโกรธแล้วนะ บอกว่าง่วงจะนอน
ชิน: ก็กูคิดถึงมึ.งอ่ะ
ผม: ก็คิดถึงเหมือนกัน แต่ว่าง่วง เข้าใจไหมง่วง
ชิน: เออๆ
ผมก็เลยหลับตานอนอีกรอบ รอบนี้เซฟตัวเองโดยการไม่นอนบนหมอน เลื่อนตัวลงมาตรงอกมันแทน ไม่ได้จะเอาใจอะไรมันทั้งนั้นแหล่ะ 
แล้วมันก็กอด แล้วซักพักผมก็หลับไป
ตื่นมาตอนเช้า หน้าผมมาอยู่ตรงขอมัน แถมแขนผมก็กอดมันอยู่ ขาด้วยครับ จริงๆแล้วชอบนอนกอดหมอนข้าง แต่มานี่ไม่มีเลย ผมก็เลยค่อยๆขยับตัวออกจากร่างกายมัน ไม่ให้มันรู้สึกตัว เดี๋ยวจะมาหาว่าผมไปนอนกอดมันอีก นอนกอดไม่เท่าไหร่ แต่หน้าผมไปอยู่ตรงขอมันนี่เหมือนผมไปไซ้คอมันเลย จะให้มันรู้ไม่ได้ แล้วผมก็หลุดรอดมาได้อย่างปลอดภัย
ขอเล่าไว้แค่นี้ก่อนนะครับ แล้วจะมาต่อใหม่
ปล. ตอนนี้ไลน์กับเฟสไม่ได้แอดแล้วนะครับ ตอนนี้เล่น ask [ ask.fm/Bhubet ]
# บางเรื่องก็ตอบไม่ได้นะครับ เพราะที่บ้านก็เล่นเหมือนกัน
แต่เดี๋ยวยังไงอาจจะแอดไลน์ทีหลังครับ
ดิท. ไม่แอดไลน์ถาวรครับ เนื่องจากแอดบางคนไปแล้ว พูดจาไม่สุภาพ ไม่ให้เกียรติ นานานับประการครับ ขอโทษด้วยครับ
ทีแรกน้ำตาแทบไหล อ่านๆไปแกล้งกันได้ไงตกใจหมดนึกว่าเลิกจริง ดีแล้วๆรักกันนานๆเค้าเชียร์อยู่><
ปล.เรื่องทู้เค้ามันก็แบบนะ555 อยากแบ่งปันคือเราชอบจริงๆทู้นี้ เราสาววายอะพี่อิง><
ต่ออีกน๊าๆๆๆ ask.fm เดี๋ยวไปป่วนๆ
ง่อวววว อยากให้แบบมีไรท์เตอร์เก่งๆเอาพล็อตเรื่องจากทู้นี้ไปแต่งเป็นนิยายอ่ะ จะตามไปอ่านนน กร้ากกก พี่ชินของบ่าว(หรา?)ทำไมหนูดู แบดและสาย SM ขนาดนี้คะลูกกก หืดสกหืิสกาิืากอวกดอก พี่ชินรุกเยอะๆนะข่ะ ไม่นานวันนั้นจะมาถึงงง #เดี๋ยวๆวันอะรายย? ปกติพี่อิงเรียกพี่ชินว่าอะไรอ่ะ หลังๆมาดูเหมือนไม่เรียกปะ ? // ชอบเมะชื่อชินมากอ่ะ ฆ่าน้องตายหลายเรื่องละ #เดี๋ยวนะ
สวัสดีครับ วันนี้จะ เม้นเฉยๆ แล้วจากไปครับ ขอบคุณครับ
เราเหนื่อยแล้วอ่ะ
#ฝากไว้หน่อยยย
สำหรับ ask อ่ะ ถ้ายังมีคนเล่นอยู่นะ คือเผมขอไรอย่างสิ แบบ อย่าพูดถึงกระทู้แบบเจาะจงมากไรงี๊ได้มั๊ยอ่ะ แบบบางทีพูดชื่อชินมางี๊ พูดว่าผมเป็นเคะงี๊ อวยพรไรผมโน่นนี่ คือบางทีผมก็เขินอ่ะ แล้วคือแบบ แล้วทีนี้ผมก็ไม่กล้าตอบอ่ะ แบบเพื่อนผมก็เล่น บางคนผมก็ไม่เล่าให้ฟัง เพราะไม่ได้สนิทกัน แล้ว พี่สาวผมก็เล่น ไรงี๊ คือแบบบ้านผมยังไม่รู้ใช่ป่ะะ เออ ทีนี้มันก็เลยตอบไม่ได้ไง ไม่กล้าตอบไป แต่จะบอกว่า ผมขอบคุณทุกคนมาก ที่มาคุยกันนะครับ ขอโทษด้วยสำหรับคนที่ไม่ได้ตอบ หรือตอบช้า บางคนผมดองไว้เป็นเดือนไรงี๊ เพิ่งมาตอบเพราะ เห็นเพื่อนไม่ค่อยเล่นแล้ว พอตอบไปเพื่อนมาถามเลยไง แต่ถ้ายังอยากคุยกันไรงี๊อีก จะพยายามตอบนะครับ เออ พูดเหมือนประหนึ่งตัวเองเป็นดาราดัง ฮ่าๆ จริงๆแล้วถามในนี้ก็ได้นะครับ คือถามในนี้ผมก็ตอบนะ
# ขอโทษด้วยที่ไม่ยอมต่อซักที อีกประมาณสามอาทิตย์ผมก็กลับแล้ว แล้วตอนนี้มันก็ยุ่งๆด้วยไง เพิ่งสอบเสร็จ ต้องจัดของอีก บลาๆ ขอโทษด้วยครับ
คิดถึงจังง จขกท เป็นไงบ้างงง ทุกวันนี้ความสัมพันกับชินเป็นไงบ้างหวังว่าจะตอบน้าาา
ไปต่างประเทศ1ปีที่ไปตอนนั้นปี56ตอนนี้58 คงกลับนานแล้ว ชีวิตเป็นไงบ้าน้าคิดถึงจังงง
ผมสบายดีครับทุกคน
ชินก็สบายดีเหมือนกัน แต่แค่อะไรๆ มันไม่เหมือนเดิม 555
ขอโทษนะครับที่อยู่ๆก็หายไป
ตอนนี้อะไรๆก็เปลี่ยนไปแล้วครับ ผมกับชินเราคบกันนะ
แต่ว่าก็แค่ช่วงนึง 555
ชั่งเถอะครับ ตอนนี้ชีวิตของเราสองคนก็โอเคดีแล้วครับ
คิดถึงทุกคนนะครับ
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google