ปรึกษาหน่อยค่ะ กลายเป็นเรื่องใหญ่ซะงั้น

(เรื่องทั้งหมดอยู่ในระยะเวลาประมาน 2 อาทิตย์นะคะ)
** เราเป็นทอม เค้าเป็นผู้หญิง คือเราเพิ่งได้รู้จักกับน้องคนนึง  แล้วสนิทกันไวมากภายในเวลาไม่กี่วัน
ตัวเราเกิดความรู้สึกดีเล็กๆ(ย้ำว่านิดเดียวจริงๆ) กับน้องคนนี้ ซึ่งน้องคนนี้คิดยังไงเราก็ไม่รู้
รู้แต่ว่าเค้าก็คุยกับเราเรื่อยๆ ดีๆ มาตลอด คุยกันแต่ในแชทเฟสนะคะ
เค้าเป็นคนไม่ค่อยโกรธกับอะไรเล็กๆน้อยๆ
มีแต่เราที่ชอบน้อยใจอยู่คนเดียว แบบเรื่องที่เค้าตอบช้าบ้าง ไม่ตอบบ้างหรือดูไม่อยากคุยบ้าง แต่ก็ไม่อะไรมาก ปล่อยผ่านตลอด เราชอบถาม เค้าชอบเล่า กลายเป็นว่าเรารู้แต่เรื่องเค้าอยู่ฝ่ายเดียว จนรู้มากๆ ทำให้ลืมเรื่องเลกๆน้อยๆ เราก็จะถามเค้าใหม่ กลายเป็นว่าเค้าเริ่มเข้าใจว่าเราเป็นพวกไม่ใส่ใจ อ่ะข้ามตรงนี้ไปก่อน จนวันนึงจุดแตกหักก็มาถึง......

วันนั้นเรารู้สึกว่าคำพูดคำจาเค้าดูเปลี่ยนไป ตอบน้อย และช้าลงมาก ตอบเหมือนไม่อยากคุย เราเลยเกิดความรู้สึกเออน้อยใจ** เหมือนเราเทใจให้สนิทกับคนนี้ไปซะแล้ว แต่ดันได้กลับมาไม่เท่ากัน เราเลยเปิดประเด็นไปด้วยคำว่า

เรา: จริงๆเราว่า บี(นามสมมติ) ทำตัวมีระยะห่างกับเรานะ
เค้า: ไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นแบบนี้เหมือนกัน ระยะห่างมีไว้ไม่ให้เรารู้สึกแย่ตอนเราจะเสียเพื่อนไป เราเลยกลายเป็นคนทิ้งระยะห่างกับทุกคน  ถ้ามันทำให้เธอแย่ก็ขอโทษด้วย รู้ป่าว จริงๆเราคุยกับ เอ(ชื่อเรา) มากสุดเลยนะ
เรา : ไม่รู้ใครจะไปรู้ (คือจริงๆบีเคยบอกเราแล้วเราจำได้แม่นแต่ด้วยอารมณ์น้อยใจเลยประชดไป)
เค้า: เห็นมั้ยแค่เรื่องยังงี้ยังไม่ใส่ใจ แล้วจะให้เราเทใจให้เธอหมดได้ยังไง แล้วมาบอกว่าเรามีระยะห่าง ลองคิดดูว่า ใครกันแน่ที่ทำตัวให้เราต้องทำแบบนี้
เรา : (อ่าวผิดเฉย) เงียบตลอดฟังเค้าระบายใส่
สรุปวันนั้นคือเราขอโทษเค้า

วันรุ่งขึ้นก็กลับมาดีกันแบบปกติ แล้วก็เกิดเรื่องอีกแล้ว TT
เรา : เออคิดถึงวันที่ไปเที่ยวกันทั้งสาขาตอนนั้น (เค้าเป็นรุ่นน้องสาขาเรา1ปี)
เค้า : อืม วันนั้นแหละที่ทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนไป
เรา : เปลี่ยนยังไง
เค้า : (เกริ่นมาเป็นประโยคที่ค่อนข้างจริงจังแต่เราจำไม่ได้ คล้ายๆบทนำของนิยายสืบสวน) และก็พูดว่า "พอละไม่อยากพูดถึง ภาพมาเลย"
เรา : 55555 ทำไมเราตลกเวลาเธอเล่าทุกที เธอเล่าแบบจริงจังจนตลกเลย
เค้า : อ่านแล้วเงียบไปเลย

ซักพักเราเริ่มรู้สึกแปลก เลยทักไปใหม่
เรา : เฮ้ เดี๋ยวๆนี่หมายถึงไปทำไรไม่ดีไว้เหรอ?
เค้า : ที่พูดๆมาไม่เข้าใจอีกหรอ
เรา : เราเพิ่งกลับไปอ่านใหม่ ขอโทษที
เค้า : ก็บอกว่าไม่อยากพูดถึงยังจะถาม
เรา : เหย เราเผลอ
เค้า : อืมๆช่างมัน
และก็เงียบสงัดไปเลยยยยค่า

เราเลยเริ่มรู้ละว่าผิดเลยทักไปใหม่
เรา : บางทีโกรธเราบ้างก็ได้นะ
เค้า : อืมก็รู้สึกอยู่แหละ แต่ช่างมัน
เรา : ก็อย่าช่างมันดิ
เรา : รู้ปะเราทำตัวอะไรไม่รู้กับเทอมากเลย เราไม่รู้ตัวเหมือนกันเวลาพูดหรืออะไร พอมานั่งคิดก็รู้สึกแย่ทุกครั้ง
เค้า : ถ้ายังเป็นแบบนี้เราคงสนิทกันไม่ได้หรอก ขนาดเรื่องสำคัญของอีกคน พี่ยังขำออกเลย แถมไม่ได้ใส่ใจเหมือนที่พี่พุดด้วยซ้ำ ถึงบอกระยะห่างช่วยได้เยอะ
เค้า : อย่างน้อยตอนนี้ก้ช่วยให้เราไม่เสียใจไปมากกว่านี้
เรา: อื้อก้แล้วแต่ แต่เราขำวิธีการพูดไม่ได้หมายถึงขำเรื่องนั้น เราก็บอกแล้ว แต่ขอโทษอ่ะไม่ได้ตั้งใจจะทำให้รู้สึกแย่ยังงี้
เค้า : พูดจริงจังขนาดนั้นไม่ซีเรียสเลยมั้ง
เรา : (พยามพูดเชิงขอโทษและรู้สึกผิด)
เค้า : อ่านและไม่ตอบ จนถึงปัจจุบันนี้

T_________T ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ
ยาวไปหน่อยนะคะ แต่เราผิดจริงๆใช่มั้ย ตอนนี้กลายเป็นรู้สึกแย่มากๆเลย