(แค่อยากจะถาม แค่อยากจะระบาย))เรื่องเพื่อนและเรา

ใจจริงก็อยากระบายอ่ะ ถึงระบายลงโซเชี่ยวพวกเขาก้จะร้อนตัวแคปไปเม้ากันสุดท้ายก้รุมกันเคืองสะ -_- แต่ในนี้คงไม่มีพวกเขามาเจอหรอกมั้ง.... คืออาทิตย์นี้มันหนักมากๆ อ่ะ เรื่อง..เพื่อน..  (เรื่องมันก็... น่าจะยาวอยู่นะ..)

เวลาเดินด้วยกัน
เราไม่เข้าใจ ทำไมต้องทำเหมือนเราเป็นเศษของกลุ่ม เช่น เดินด้วยกัน8 คน (แบ่งเดินคู่ทีละ 2 ก็ได้ปะ) แต่นี่คือแบบ จับคู่ยังไงให้เหลือเราคนเดียว อันนี้ก็ไม่เข้าใจแม้บางครั้งจะทำความเข้าใจกับมันมามากแล้วก็ตาม

เวลานอยด์
ทำไมเวลาที่เรานอยด์ทำไมไม่มีใครมาง้อเราบ้างอ่ะ ไม่แคร์กันเลย ไม่ชวนคุยหรืออะไรเลย แต่ทีกับเพื่อนในกลุ่มคนอื่นงี้อ่ะ จะแบบโอ้ยย คนง้อ เยอะมากก คนชวนคุยเยอะจั้งง

เวลานั่ง
ทำไมเวลานั่งกันทำไมถึงไม่ใครเลยอยากนั่งใกล้เราเลยอ่ะ บางครั้งยังเกี่ยงกันด้วยซ้ำ คือ ตัวเรามันเป็นอะไร ตัวเหม็นหรอ เราน่าเบื่อหรอ ? ก็ไม่นะ เราก็ทาโลออนอะไรตลอด เราก็ชวนคุยตลอด

เวลาพูด
ทำไมน้ำเสียงการพูด ลักษณะการพิมพ์ กับเราและเพื่อนในกลุ่มมันต่างกัน พิมพ์คุยกับเรา "เออ" "เอออออออออ" หรือไม่ก็พิมพ์สั้นๆ แต่ทำไมพิมพ์กับคนอื่นไม่เห็นมีคำพวกนี้ หรือไม่ก็เวลาพิมพ์ก็จะพิมพ์ยาวๆติดกันเช่น "แล้วววว" อะไรแบบนี้ เวลาพูด ก็พูดน้ำเสียงรำคาณใส่ เราไม่เข้าใจ

เวลามีของกิน
คือเวลานั่งใช่ปะกลุ่มเพื่อนในห้องมี 5 คน (จริงๆมีเยอะนะแต่โดนจับแยกห้อง) มี 4 คนโต๊ะนั่งติดกัน ส่วนเรานะหรอ นั่งโต๊ะติดกับคนอื่น แถวถัดมาจา่กพวกเขา เวลามีของกินพวกจะชวนกันกินแค่ 4 คน ไม่เคยมาเรียกเราเลย แม้บางครั้งจะเรียกก็มีนะแต่เรียกตอน มันใกล้จะหมดแล้ว คือเรียกทำไม ? หรือ จนบางครั้ง เราก็คิดแง่บวก(โค-ตร) ว่า บางทีพวกเขาอาจรู้คำตอบของเราอยู่แล้ว คือ "ไม่กินอ่ะ เดี๋ยวติดเหล็ก" แต่คือ ชวนหน่อยก็ได้มั้ง...

เวลาซื้อของเสร็จ
ทำไมพวกเขาไม่คิดจะรอเราหล่ะ ทำไมถึงเดินไปก่อนหล่ะ ทั้งๆที่พวกเขาเห็นและเดินผ่านเราด้วยซ้ำไป เราตัวเล็กหรอ ? ก็ไม่นะ เราตัวโตกว่าพวกเขาสะอีก แต่ทำไมเวลาคนอื่นยังซื้อของไม่เสร็จ พวกเขาจะรอ จะเดินเข้าไปถามว่าให้รอมั้ย แต่เรากลับไม่เลย...

เวลาพูดข้อดีของแต่ละคน
บางครั้งพวกเขาจะพูดว่า "เรามีประโยชน์ด้วยหรอ ไม่เห็นทำอะไรเลย" ทั้งๆที่
เวลาพวกเขาเรียนไม่รู้เรื่อง ก็มี  เราที่สอน
เวลาที่พวกเขาไม่ทำแบบตามไม่ทันอาจารย์ ก็มีเราที่เดินไปสอนจนมีงานส่ง
เวลามีงานกลุ่ม ก็มี เราที่คอยทักให้ทุกคนมาทำงาน พยายามเรียกมา
เวลาที่พวกเขาจำการบ้านไม่ได้ ก็มีเรา ที่มานั่งพิมพ์การบ้านให้
บางครั้งเราก็จะเอาขนมมาให้พวกเขากินแม้มันจะไม่บ่อยก็เถอะ
จนบางครั้งเราพูดว่า "เดี๋ยวกุย้าย รร ละจะรู้สึกน้าา" พวกเขาตอบว่าไงนะหรอ "เอาเลยยยย ยิ่งดี"

จนวันศุกร์ที่ผ่านมา เราเงียบ เราไม่พูดอะไร จนเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งทัก(คนนั้นเป็นคนที่ทำดีที่สุดกับเราแล้วหล่ะ) ว่าทำไมวันนี้ มึ-งเงียบจัง จนเวลาผ่่านไปครึ่งวัน เราก็เริ่มคุย ซึ่งการเริ่มคุยของเรานั้น เราเป็นเริ่มคุยก่อนด้วยซ้ำ พวกเขาถึงจะมาคุยกับเรา จนตอนเย็นวันศุกร์เราก็กลับไปเป็นปกติ เราแค่อยากทำให้พวกเขารู้บ้างว่าเราหน่ะ มีตัวตนเหมือนกันนะ....

บางครั้งเราก็คิดว่า พฤติกรรมทั้งมานี้ เป็นพฤติกรรมของ "เพื่อนแท้" ของเรา เราคิดตลอดเลยนะว่าพวกเขาคือเพื่อนแท้ของเรา เพื่อนที่สนิทกับเราที่สุด แต่ตอนนี้เราเริ่มไม่แน่ใจว่า เขาคือเพื่อนแท้ของเราไหม และ เราคือเพื่อนแท้ของเขารึปล่าว ?

แล้วคนอื่นหล่ะคิดว่าไงกัน กับเหตุการณ์หล่านี้ เราควรคิดบวกแบบไหนดีหล่ะ เราควรทำตัวยังไงดีหล่ะ เราเคยพูดกับเขาตรงๆแล้วนะ "รู้ปะ ทั้งอาทิตย์นี้กุคิดแต่เรื่องพวกมึ-งทั้งนั้น" แต่พวกเขานะหรอ ก็ไม่สนใจอะไรเลย.. เราควรทำตัวนิสัยยังไงดีหล่ะ ?