เค้าผช เราผช เรารักกันไม่ได้

ถ้าอ่านแล้วงงเราต้องขอโทษทุกคนด้วยนะ เราเล่าไม่ค่อยเก่ง อาจยาวไปหน่อยแต่เราอยากระบาย คือเราคุยกับรุ่นพี่คนนึงมาเกือบ3ปีแล้ว ครั้งแรกที่เราเจอพี่เค้า เราก็จำหน้าพี่เค้าเอาไว้ พอกลับมาบ้านเราก็มาหาเฟสพี่เค้า ในที่สุดเราก็หาเจอ เราก็เลยไปแต้งแอดหน้าวอลของพี่เค้า พี่เค้าก็ตอบกลับมา ตอบไปตอบมาพี่เค้าก้เริ่มคุยแบบกวนๆ เราก้แอบดีใจที่พี่เค้าเฟรนลี่คุยสนุก เราเลยทักแชทไป เราก็ชวนคุยเรื่องต่างๆ เราคุยจนเรากับเค้าสนิทกันมาก ด่ากันคุยกันทุกวัน
พอไป รร. เราก็เจอหน้าพี่เค้าเกือบทุกวัน ทุกครั้งที่มันเจอเรามันก็มักจะทักเราทุกครั้ง ทุกครั้งที่เราคุยกับมันเรามีความสุขมาก คุยกันทุกวันจริงๆ เราก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ พอวันกีฬาสี รร.เรา เราก็ไปถ่ายรูปกับรุ่นพี่หลีดคนนึง แล้วพอเรากลับบ้านมา เราก็เอารูปลงเฟสปกติ อยู่ดีๆพี่คนที่เราคุยกับพี่หลีดม6คนนี้ ตั้งคบกัน คือเรารู้สึกเสียใจมากๆ  เรามาก่อนพี่หลีดคนนั้นแต่พี่หลีดคนนั้นเค้าก็ได้ไปครอบครองเพราะพี่เค้าเป็นผญ  เราก็คุยกับเค้าไปเรื่อยๆ มันก็คุยกับเราปกติเหมือนที่คุยกันมาทุกวัน เวลามันทะเลาะกับแฟนมันก็จะมาเล่าให้ฟังว่าทะเลาะกัน(เล่าทำไมกูเจ็บ) จนมาเข้าปีที่3 เรารู้สึกว่ามันเริ่มหายหน้าหายตา มันเริ่มตอบแชทแบบชาๆ ทำเหมือนไม่อยากตอบ ข้ออ้างว่า ปวดตาจะรีบนอน **เราก็ไม่อะไร แล้วอยู่ดีๆ แฟนของมันก็ชอบโพสต์เหมือนด่าคนที่มายุ่งกับมัน เราก็ไม่รู้หมายถึงเราหรือเปล่า เราก็คุยไปเรื่อยๆๆ จนมาถึงเมื่อเดือนก่อน เราคิดว่าเราควรหยุดแล้ว เราควรหยุดกับคนนี้ เราเหนื่อยกับเค้ามามากพอแล้ว เราตัดสินใจหลายครั้งมาก จนในที่สุดเราก็ลบเฟสมันไป ลบแล้วบล็อค จนตอนนี้ก็ 1เดือนกับอีก2วันแล้ว

แต่รู้ไหมตั้งแต่เราเลิกคุยกับมันมา เราเสียใจทุกวัน ตอนแรกๆเราก็ร้องไห้ แต่เราว่าเราคิดถูกแล้ว เพราะในเฟสของแฟนมัน ก็ไม่มีโพสต์ด่าคนที่มายุ่งกับแฟนมัน มีแต่ลงรูปคู่แล้วโพสต์บอกรักกัน โพสต์บ่อยมาก แล้วทุกรูปที่โพสต์เราเห็น เราร้องไห้ทุกรูป เพราะเราแบบยังไงอะ เราทำไรไม่ถูกอะ เราคิดถึงมันอะ เข้าใจโมเม้นที่ว่าคุยกันทุกวัน3ปีกว่า ไม่เคยทิ้งกันไปไหน แต่ตอนนี้ไม่มีมันอยู่แล้ว

×-เราควรทำยังไงดีให้เราหายคิดถึงมัน เราคิดถึงมันมากจนถึงทุกวันนี้ เวลาไปรร.ก็เจอหน้าทุกวัน ทั้งๆที่อยู่คนละ ชั้น มันม6 เราม5-×

ปล.เรารักมัน