ไดอารี่รักออนไลน์

#1 | #แม่ยก_Hunho_NL~ | 26 พ.ย. 57 10:43 น.

ต่อจ้า เราเชื่อนะรักออนไลน์แบบหลายไมล์ก็เชื่อ 

#2 | `OxyGen._ | 26 พ.ย. 57 10:58 น.

ต่อค่าาา ติดตาม

#3 | JUNE. | 26 พ.ย. 57 16:06 น.

ต่อเลยนะคะ 

#4 | abslob | 27 พ.ย. 57 00:54 น.

  #แม่ยก_Hunho_NL~  : เราก็เชื่อ เชื่อเสมอคะ 
`OxyGen._  : ขอบคุณนะคะ 
JUNE.  : มาต่อแล้วคะ 

หลังจากวันนั้นมาเราสองคนก็คบกันมาเรื่อยๆ ช่วงเวลานั้นเป็นเวลาที่ดีมากจริงๆ
ทุกๆ เรื่องที่เข้ามา มีแต่ข่าวดีเสมอ ทุกๆ คนต่างอิจฉา ทะเลาะกันบ้างตามประสาคู่รัก

พอผ่านมาสักพักนึงเราเริ่มคิดจะทำยังไงดีเพราะเราโกหกพี่หื่นไว้เยอะ คือประวัติทุกอย่างของเราเฟคหมดเลย ตามที่บอก
เราก็คิดนะ  จะหายไปเฉยๆ เลยมั้ย หรือ จะบอกเลิกก่อนแล้วค่อยหายไป ประวัติเรามันไม่จริงอยู่แล้ว
แต่ด้วยความที่เรารักพี่หื่นจริงๆ มันไม่ใช่รักเหมือนวัยรุ่นทั่วไป [เราเป็นแฟนคนแรกของพี่หื่น , เราเคยมีแฟนมาแล้วก่อนที่จะคบกับพี่หื่น ]
เราค่อนข้างจะจริงจังในชีวิตพอสมควรเราไม่ได้เล่นขายของนะ  เอาเข้าจริงๆ เราก็ไม่ทำทั้งสองอย่าง
ตอนนั้นเรายังไม่แลกเบอร์โทรศัพท์กันนะ แล้วเเบบพี่หื่นขอแลกเบอร์ไรงี้ ก็คบกันแล้วนิ่เนอะ
เราก็ให้ไปนะ เราอยากได้ยินเสียง  เราก็คิดนะถ้าพี่หื่นพูดภาษาใต้มา เราคงฟังไม่ออกหรอก และเราคงจะพูดภาษาอีสานกลับไป ฮ่าๆ
วันนั้นก่อนพี่หื่นจะโทรมาเราโคตรตื่นเต้นเลยอ้ะ แบบความรู้สึกมันลุ้นมาก เราจะคุยกันถูกคอเหมือนใน hi5 หรือป่าว?

เราจำช่วงเวลานั้นที่คุยกันไม่ได้หรอกนะ แต่ความรู้สึกและการกระทำมันชัดเจน ทั้งเขิน ทั้งสั่น แบบไม่รู้จะพูดอะไรตอบ คะๆ อย่างเดียวยิ้มจนแก้มจะฉีก อยากจะกรี๊ดร้องลั่นบ้าน
แล้วแบบเสียงเราเป็นห้าวๆ ไง เราเลยไม่กล้าพูดมาก ก็ฟังซะส่วนใหญ่  เอาไปเอามาพี่แกเป็นคนใต้ที่พูดใต้ไม่ได้  [ไม่งงใช่มั้ย ?? ]
นั่นแหละ พี่แกพูดภาษากลางชัดแจ๋ว แต่จะมีบางคำที่ติดภาษาใต้มา แต่เป็นสำเนียงคนภาคกลางอ้ะ 5555
เรานี่นั่งขำเลยอ้ะ  พี่แกก็ขำตัวเองเหมือนกันนะ คุยกันครั้งแรกมีความสุขมาก 555 
วันเวลาก็ผ่านไปเรื่อย  จนในที่สุด พี่แกได้รับข้อความจากเพื่อนคนนึง ว่ารูปที่เราใช้นะไม่ใช่ตัวจริงเรานะ

เพื่อนใน hi5 : นี่ รูปของนาวอ้ะ จริงๆแล้วคนในรูปเป็น net idol มันไม่ใช่นาว
พี่หื่น : อ่ออออ อื้มมมม รู้นานแล้วละ
เพื่อนใน hi5 : แล้วนี่แกคิดจะทำอะไรต่อไป
พี่หื่น  :  รอวันที่เค้าจะพูดความจริงกับเรา

เห้ยยย แบบข้อความข้างบนที่เพื่อนใน hi คุยกับพี่หื่นอ้ะ  เรามาเห็นทีหลังนะ แล้วก็แบบว่าเราก็คิดเหมือนกันจะทำไงดี
โกหกเค้าไว้เยอะแล้วก็ดันรักเค้าจริงๆ อีก จะทิ้งไปเฉยๆ ก็ไม่ได้ แบบเรานอนคิด นอนร้องไห้ข้ามคืนเลย
พี่หื่นก็พยายามบอกเราว่า  เออ นี่ เล่น MSN กันมั้ย อยากเห็นหน้า เห้ยย เราจะทำยังไง เรากลัวพี่เค้ารับไม่ได้
เราก็บอกปัดๆ ไปก่อน เราไม่มีกล้องไรงี้อ้ะ  จนมาวันๆ นึง เรื่องราวต่างๆ เฉลย เราจำเหตุการณ์ไม่ค่อยได้
ในที่สุดพี่หื่นก็ทำให้เรายอมรับความจริงจนได้ เราไม่มีหน้าไปสู่หน้าพี่แกหรอก เราคิดวาพี่แกโกรธด้วยซ้ำ
เราเลยจะหายไปจากพี่เค้าเอง เราไปบอกเพื่อนที่สนิทสองสามคนใน  hi เราคงไม่ออนแล้วนะ เราฝากดูแลพี่หื่นด้วย
บอกพี่หื่นกินข้าวให้ครบสามมื้อ อย่านอนดึก พักผ่อนเยอะๆ  แกต้องทำให้พี่หื่นกินข้าวให้ได้นะ
[เราสองคนเคยทะเลาะกันช่วงนึงเเล้วพี่หื่นไม่ยอมกินข้าว อดข้าว เพื่อให้เราหายโกรธ] กังวลเราก็กังวลนะ
แต่เรื่องที่เราทำมันผิดแบบไม่น่าให้อภัย เราลาทุกคนจนครบก็ตั้งสถานะเป็นออฟไลน์ไว้  คือเราคิดจะมาส่องว่าพี่หื่นทำอะไรอยุ่แบบนั้นล้ะ
แต่พอเข้ามาสถานะเรามันก็เป็นออนไลน์เฉยเลย พี่หื่นเข้ามาแก้ไว้ จะได้เห็นเวลาเราออน
เอาไปเอามาเราได้อ่านข้อความอันนึงจากพี่หื่น ทางhi พี่แกเขียนทุกอย่างบอกว่าไม่ได้โกรธเราเลย แล้วที่รักเราไม่ได้รักที่รุปเราสวย
แต่รักเพราะว่านิสัย บางเรื่องที่คุยกันได้ คุยกันถูกคอ พี่แกเลยมาสารภาพรักกับเราไง
ตอนเราอ่านตอนนั้น น้ำตาไหลเลย ร้องไห้เอง ซึ้งมาก ทำยังไงน้ำตาก็ไม่หยุดไหล เราสำนึกผิด
เราเลยเปิดเครื่องโทรศัพท์มือถือเพื่อคุยกับพี่ห่น เราสองคนร้องไห้ไม่ต่างกัน
ถึงจะเป็นเพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่เราสัมผัสถึงความรู้สึกที่จริงใจได้ เรามีความสุขมากเลยที่เอคนแบบพี่หื่น

หลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านไป เราก็กลับมาที่  hi5 ลบข้อมูลเฟคทุกอย่างออกรวมทั้งรูปที่ใช้ เราเปลี่ยนรูปเป็นรุปเรา 
พี่หื่นก็ดีใจนะได้รุ้จักตัวตนเราจริงๆ เสียที แต่พี่หื่นแกก็ช้อคช่วงนึง

พี่หื่น :  เออ คือ นาว พึ่ง 15 เองหรอ แล้วเรา 17 จะ 18 แล้วนะ
เรา : อื้อ ก็แล้วทำไมอ้ะ เด็กแล้วไงไม่รักเค้าหรอ?
พี่หื่น : เป็นยังไงเค้าก็รักค่าบบบบ
เรา : เราไม่เรียกพี่หรอกนะ เราจะเรียกแทน ว่าป๊า แทนเราว่าม๊า อิอิ น่ารักใช่มั้ยล้ะ
พี่หื่น : น่ารักดีครับม๊า ไปเอามาจากไหนอ้ะ
เรา : ไม่บอกหรอกเดี๋ยวป๊ารู้ 

เรื่องราวมันก้นานมาแล้วเนอะ เราก็จำได้ลางๆ เลือนๆ บ้างอย่าว่ากันนะ แต่ขอบอกเรื่องนี้เรื่องจริงไม่เมค ไม่แต่งเติม ใดๆทั้งสิ้น 
ขอโทษที่เค้ามาอัพซะดึก ตอนแรกเราคิดว่าจะไม่มีคนอ่านอ้ะ  คือ จ. ที่เราอยู่ มีงานงิ้ว 
เราเลยไปเดินซื้อของแต่ไม่ได้อะไรกลับมาเลย  เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า 555 ไม่ได้อะไรเลย
เราได้หนูแฮมเตอร์มา 2 ตัวอ้ะ  เลี้ยงเป็นคู่ เพศผู้ เพศเมีย  ชื่อว่า ขนม & สายไหม < ----  มันใกล้เคียงชื่อเล่นเราสองคนดี
ซนมากๆ เลยล้ะ ยังไม่มีกรงให้ลูกๆ ทั้งสองคนเล่นเลย ก็เลยแบบยุ่งๆ หน่อย คงไม่ว่ากันนะคะ
เราเอาน้องมาเลี้ยงเผื่อจะคลายเหงาได้บ้าง อย่างน้อยเราก็ไม่ได้พูดคนเดียว เหมือนทุกวัน
เรามีคนปรับทุกข์ มีคนให้ระบายเรื่องที่เราอยากพูด แต่ไม่มีใครรับฟัง เราอึดอัด  อ่อ เรากับเค้าเคยอยากเลี้ยงกระรอกอ้ะ แต่เอามาวันเดียวก็แข็งตายละ
เลยได้ทำใจ  ตัวนั้นชื่อลิตเติ้ล น่ารักมากเลย เราเป็นคนตั้งชื่อเอง  ถือว่าทำตามความฝันเราสองคนให้เสร้จไปอีกอย่างแล้วกันนะ 


ไว้เราจะมาเล่าต่ออีกนะ  ขอเวลาอ่านหนังสือเตรียมสอบไฟนอลก่อนค๊า ปี1 มหาลัย หินสุดๆ

#5 | `OxyGen._ | 27 พ.ย. 57 07:45 น.

อร้ายยย น่ารัก อัพต่อน้าาารอๆๆ

#6 | abslob | 29 พ.ย. 57 02:45 น.

`OxyGen._    : จ้ะ  มาต่อแล้ว  

หลังจากนั้นเราสองคนก็รักกัน ปกติดี มีเรื่องให้ทะเลาะบ้าง เคยพูดว่าอยากเลิกบ้าง
แต่ก็ไม่เคยเลิกกันสักที  ก็คบๆ ไป ทะเลาะไปแหละ  เราเป็นคนใจร้อน ใจแข็ง
ใช้เวลาง้อนานมาก  เราจำได้เคยโกรธครั้งนึง พี่หื่นแกพิมคำว่าขอโทษ ใน hi5 อ้ะ เป็น 100 กว่าเม้น
เราบอกให้พี่หื่นพิมพ์เองแหละ แต่เราพูดแบบประชดไง ไม่คิดว่าแกจะทำจริงๆ แต่แกก็ทำ
ไม่ถึง 100 หรอก ตามความจริง เราบอกให้พี่แกหยุดก่อน  ก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นเนอะ
เราก็รักของเราอยู่ อิอิ   

ก็คบกันไป ผ่านไปเกือบจะครบปีกว่า  คือเราสองคนก็คุยกันเนอะ ส่วนมากโทรศัพท์ไรงี้
คนมันรัก มันคิดถึง ต้องอยากเจอกัน  ช่วงนั้นเราจะขึ้น ม.5  แล้วแบบเราขอแม่ไปซัมเมอร์ที่ขอนแก่น
แม่อนุญาติ  เย้ๆ ให้ไปเรียนเพื่อเตรียมตัวสอบไรงี้ เรารีบโทรคุยกับพี่หื่นเลย โอนะ แบบแม่อนุญาติ มาหาเราได้มั้ย
คือแล้วแบบโอเคจะขึ้นไปหาไรงี้ เรานี่แบบดีใจน้ำตาจะไหลจะได้เจอหน้าแล้ว จะได้กอดแล้ว

เราไปซัมเมอร์ได้เดือนกว่าๆ นะ พี่แกถึงมา พี่แกมีความพยายามมาก ยังไม่ได้ทำงานไง แต่มีเงินเก็บ
พี่แกนั่งรถไฟมาจากยะลาเลย มาลงกรุงเทพ แล้วคือ ตอนนั่งรถไฟมาอ้ะ เจอคุณยายคนนึง พี่แกลุกให้คุณยายนั่ง
เราก็แบบ เฮ้ย สุภาพบุรุษจัง น่ารักดีอ้ะ ชอบ ผช แบบนี้    เราถามพี่แกยืนนานมั้ย

คุยในโทรศัพท์
เรา : ป๊ายืนนานมั้ย เหนื่อยป่าว ?
พี่หื่น : ยืนตลอดทางครับ จนถึงกรุงเทพเลย
เรา : ตาเหลือกเลยครับ  ตกใจมากอ้ะ
พี่หื่น : เดี๋ยวป๊านั่งรถต่อไปขอนแก่นอีกนะครับ  ม๊ารีบไปเรียนนะสายแล้ว ป๊าจะเก็บแบตด้วย
เรา : อ่อๆ โอเคคะ เป็นห่วงนะที่รัก ไม่เกิน 7 ช.ม. จะได้เจอกันแล้ว รักนะ 

เราไปเรียนวันนั้นนั่งมองแต่นาฬิกาอ้ะ แบบใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เรียนเคมี อ.อุ๊ อยู่ ตอนนั้น
ถูกคะลูก ถูกคะ ยังไม่ใช่ ลองใหม่นะลูก ถูกคะลูก ถูกคะ  อ.อุ๊ น่ารักมากอ้ะ อิอิ 55  นอกเรื่อง
แล้วพี่หื่นก็โทรมาบอกว่าถึงตอนบ่ายสาม เราเลิกคลาสบ่ายสี่  เราเก็บกระเป๋าออกมาเลยจ้า  อิอิ
แล้วแบบเราสายตาสั้น วันนั้นไม่ได้ใส่คอนแทคเลนส์  สั้นมากจ้ะ 300 ตอนนี้ 600 สภาพตอนนั้นคือหน้าใสมาก ถูกกับน้ำขอนแก่น
แต่ตอนนั้นผมเราแบบสั้นไง สั้นติ่งหูอ้ะ กฏ รร พึ่งปิดเทอมด้วย ผมยังไม่ยาว แล้วเราใช้มีดโกนตัดผมอ้ะ
ตัดทรงเหมือนทอมตัดอ้ะ ตัดเอง แต่ก็สไลด์ลง ซอยไปให้คล้าย ผญ อยู่  หน้าม้าด้วย อิอิ
เราไปกับพี่คนนึง  พี่แกจะไปรับแฟนของเพื่อนสนิทเรา ก็นั่งรถสายไป บขส งี้
พอไปถึงเราก็โทรหาพี่หื่น

เรา : ที่รักอยู่ไหน ตอนนี้กำลังเดินไปเค้าอยู่บนสะพานลอยแล้ว
พี่หื่น : นั่งอยู่ตรงที่นั่งครับ ลงจากรถแล้ว

เดินไปถึงเราก็มองหา สายตาไม่ดีไง  มองหาเป็นหลายนาทีอ้ะ  พี่เราก็สะกิด

พี่ : นาวๆ คนนั้นมั้ย? ใส่เสื้อแขนยาวสีเขียวอ้ะ
เรา : เฮ้ยๆ ใช่ เรานี่ยิ้มเลย ได้เจอหน้าแล้ว  /// แล้วก็เดินเข้าไปหาเขินอ้ะ

เราเดินเข้าไปหาแล้วนั่งข้างๆ พี่หื่น พี่เราก็นั่งฝั่งตรงข้าม 

เรา : ป๊าหิวหรือป่าว? เหนื่อยมั้ย?
พี่หื่น : หิวครับ  เหนื่อยนิดหน่อย
เรา : หยิบเอานมเปรี้ยวรสสตอเบอรี่ให้ อ้ะ เค้ามีนมอยู่กล่องนึง // พี่หื่นก็รับไปกิน
เราเลยถามรู้ได้ไงว่าลงตรงนี้ คนใต้เนอะ พี่หื่นฟังภาษาอีสานไม่ออก แต่นั่งมากับยายคนนึงอ้ะ ยายแกถามจะลงไหนหรอ พี่หื่นแกเลยตอบขอนแก่น ยายถามอีกมาหาแฟนหรอ แล้วพี่หื่นก็ตอบครับ เเล้วก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก พี่หื่นเหนื่อยพี่หื่นนอน  แล้วเวลาผ่านไป ยาแกก็บอกเนี้ย พ่อหนุ่มถึงแล้ว พี่หื่นแกงง  นี่ ยายแกชี้ ขอนแก่น พี่หื่นบอกขอบคุณยายแล้วก็ลงรถ  // พี่หื่นเล่าให้ฟัง

เรา : เดี๋ยวรอแฟนเพื่อนแปบนึง เดี๋ยวม๊าพาไปกินข้าว
พี่หื่น : นั่งกินนมเปรี้ยวแล้วตอบครับ /// น่ารักอ้ะ 

แล้วแบบแฟนเราขาวไง ขาวเพราะใช้ครีมโสมยู จากแต่ก่อนหัวเกรียนๆ ตัวดำๆ [เรียน รด ]
โสมยูดีจริงนะ เพราะแฟนเราขาวแบบเกรซ กาญจน์เกล้าเลยอ้ะ ไม่เผือกนะ ขาวใส เนียน น่าลูบ  เย้ยยย 
คือแบบหลังจากนางเข้ามหาลัย ดูดีขึ้นเป็นกอง[ ปี 1 เอกประวัติศาสตร์] เราเทียบสีผิวนี่เหมือนทางม้าลายอ้ะ
จากนั้นแฟนเพื่อนก็มาแล้วก็กลับหอกัน เราพานางไปกินข้าว นางแบบกินเผ็ดไม่ได้ อิอิ สั่งข้าวผัดมากิน
เราไม่ได้กินด้วย เรายังไม่หิวอ้ะ  นางกินน่ารักนะ  เรานั่งดูนางกิน ใครจะคิดจะฝันล้ะ
คนที่รู้จักและคบกันในโลกออนไลน์ วันนึงเค้ามาอยู่ตรงหน้า    ฟินไปดิ่ ตอนนั้น คือดีใจมากอ้ะ
กินเสร้จเราก็พานางไปห้องคือรุ่นน้อง ผช เช่าไว้ 2 ห้อง 6 คน แล้วมันไปกองกันอยู่ห้องเดียว
เราเลยขอเช่ามันสัปดาห์นึง จ่ายไป 500  ไปห้องเราไม่ได้ไง เราอยู่กับเพื่อนสนิทอีกคน  ก็พักผ่อนกัน

เดี๋ยวมาอัพต่อ   ก็ต่อไป 18+ หน่อย อิอิ ก็อย่าพึ่งตัดสินอะไรเรา เราเป็นแบบนี้ เราก็รู้จักว่าควรทำอะไร
ก็นะ  อย่างที่เกริ่นไว้ เราไม่ใช่คนหัวโบราณ แต่ก็ไม่ใช่ ผญ แรด อยากได้ ผช จนตัวสั่น เรารักของเราอ้ะ
เรามองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาของคนรักกันป้ะ  สมัยนี้ก็แบบนี้ทั้งนั้น แต่เราไม่ได้ทำตามเทรนนะ
ตี 2 แล้ว นอนหลับฝันดีนะ  อิอิ  ตอนนี้ขนมกับสายไหมนอนกอดกันน่ารักมากเลย  [หนูแฮมสเตอร์]
ถ้านาวกับพี่หื่นได้นอนกอดกันบ้างอย่างที่เคยกอด  ก็คงจะดีเนอะ เฮ้อออออ  ไปร้องไห้แปบ

#7 | ใครสักคน? | 29 พ.ย. 57 13:05 น.

มาต่อเลยนะ 

#8 | abslob | 29 พ.ย. 57 23:01 น.

`apostopheb.  : ต่อนะ


วันนั้นก็คุยกันเรื่องสัพเพเหระ [เขียนงี้ป้ะ? ] คุยไปเรื่อยๆ มันค่ำแล้ว เราเลยขอตัวไปอาบน้ำ
ห้องเราที่อยู่กับเพื่อน อยู่ชั้น 4 ห้องที่เช่าให้พี่หื่นอยู่อยู่ชั้น 1  คนละตึกกัน
อาบน้ำเสร็จเราก็คุยกับเพื่อน  แล้วรู้ใช่ป้ะ  เพื่อน ผญ คุยกันไรงี้ มันก็ถามนั่นนี่ไปเรื่อย
เรื่อง.......บ้าง [เราเชื่อว่าเคยเป็นกัน ]  เราฟังไม่รู้เรื่องเลยลงไปหาพี่หื่น
หอบหมอน ผ้าห่มไป  อย่างละอัน ห้องที่รุ่นน้องเราเช่าอ้ะ มันเอาหมอนอะไรไปหมด ไม่มีอะไรเลย
ไม่รู้คิดยังไงอ้ะ  เราบอกจะนอนด้วยนะคืนนี้  ถ่ายรูปบ้าง ดูทีวีบ้าง กอดกันบ้าง 
ช่วงนั้น big cinema เอา แฮร์รี่พอตเตอร์มาฉาย วันนั้นนั่งดูภาคแรกด้วยกัน
มันเป็นหนังที่เราชอบที่สุดเลยล้ะ ก็นั่งกอดกันดูนั่นแหละ จำไม่ได้ว่าเลิกดูตอนไหน
ดูไปดูมาก็จุ้บกันแล้ว  จุ้บแรก จูบแรก อิอิ >///<  เหมือนลอยอยู่บนท้องฟ้าไงไม่รู้
ความรู้สึกมันหวิวๆ ชอบกล  ทีวีปิดไปแล้ว  ไฟก็ปิดตั้งนานแล้ว แต่คนในห้องไม่หลับ 
ได้สติก็ตอนนอนอยู่บนเตียงแล้ว  เราไม่เคยคิดว่าเราจะเป็นขนาดนี้ อาจจะเพราะอยู่กันสองต่อสองแล้วอารมณ์มันพาไป
จะว่าไปเราเริ่มก่อนนะ  ก็คิดถึงอ้ะ เราเลยหอมแก้มมัน  หอมหลายทีมากอ้ะ เเล้วอยู่เฉยๆ เหมือนพี่หื่นขยับพอดี
มันเลยไปโดนปาก    ให้เล่าก็คงไม่ฟินหรอกอ้ะ  โมเม้นต์แบบนี้ต้องเจอเองนะถึงจะเข้าใจ
อิอิ เคลิ้มๆ  ยังไงชอบกลไม่รู้  พี่หื่นถอดเสื้ออ้ะ โคตรขาวเลย  คนอะไรก็ไม่รู้ นี่ขาวแบบสว่างอ้ะ ขาวในที่มืด
ก็นอนกอดกันแหละ  มีหมอนใบเดียวเราให้พี่หื่นหมุน พาห่มผืนเดียวแบ่งกันห่ม  เรานอนหนุนแขนพี่หื่นเอา
จากทุกวันที่เคยนอนกอดหมอนข้าง มาวันนี้นอนกอดคนที่เรารัก มันมีความสุขมากเลยนะ มากจริงๆ
ก็หอม กอด จูบ กันบ้างธรรมดา แต่เรื่องอย่างว่าไม่มี  กอดกันไปจนเช้า เรานอนน้ำลายไหลรึป่าวไม่รู้ ฮ่าๆ
เราก็ปลุกแหละ  เช้าแล้วนะเดี๋ยวไปอาบน้ำแต่งตัวไเรียนแล้วไรง้อ่ะ 
เฮ้ยย มานัวเนียเราเฉยเลย  มันไม่ง่ายเลยนะที่จะลุกจากที่นอน  มืออย่างกะปลาหมึก
ปากก็ ...  >///<  ปล่อยให้พี่แกทำ  เราหายใจไม่ออก มันนานไป
สรุปวันนั้นทั้งวันไม่ได้ไปเรียน  นอนคอเคลียกันอย่างงั้นแหละ  แล้วเราซักผ้าไง ซักเสื้อให้พี่หื่นด้วย
ตากไว้ราวตากผ้าข้างนอกแล้วฝนมันตก  ป้าเจ้าของหอแกก็มาเคาะห้อง บอกฝนตกให้ออกมาเก็บผ้า
เสื้อห๊อมมมมมมหอมมมม ผงซักผ้าแบบน้ำอ้ะ ของบรีส >< อ่าไม่เกี่ยว
555555555  ก็ลุกไปเก็บผ้าแล้วก็นอนกอดพี่หื่นต่อ ตอนนั้นมันหนาวนะ หนาวจริงๆ ฝนตกด้วย 

ไปเที่ยวแฟร์รี่ พี่หื่นจะเลี้ยง KFC 
เราเป็นประเภทกินอะไรก็กินอ้ะ  เป้นคนกินน้อย ตัวเล็ก หนัก 45 เอง หน้าอกไม่มี ผอมเพียว ไม่ถือว่าเตี้ยก็มาตรฐานนะ
พี่แกก็เลี้ยงเพื่อนเราด้วย  บังคับเรากินไปด้วย คือเราเป็นคนกินของแบบนี้ได้ไม่เยอะอ้ะ กินแปบๆ อิ่ม
น้ำโค้กแก้วเดียวก็จุกจะบ้าตายแล้ว นี่ไก่อีกไม่รุ้กี่ชิ้น  สรุปก็กินไม่หมด

พี่หื่น : เดี่ยวป๊าพามากิน KFC บ่อยๆ
เรา   : ทำไมอ้ะ
พี่หื่น : กินไก่เยอะๆ หน้าอกจะได้ใหญ่ๆ
เรา   : เงิบไปดิ่ ว่าเรานมเล็กอ้ะ 

แล้วเราสองคนก็เดินไป เดินมาทั่วห้างอ้ะแหละ  จนเดินผ่านโซนชุดชั้นใน
พี่หื่น : ซื้อแบบนี้สีดำมาใส่บ้างดิ่ สวยน๊า
เรา   :  อ่ออออ สวยดี ชอบสีดำเหมือนกัน

พากันเดินกลับห้องจากแฟร์รี่ไปห้อง  อพาร์ตเม้นตายาย อิอิ แวะเซเว่นหน้าซอยด้วย
ก็เดินเข้าไปในเซเว่นแล้วเดินไปตู้น้ำก่อน ก็เดินๆ เลือกซื้อขนมต่อ

พี่หื่น : ป๊าซื้อได้มั้ยอ้ะ?
เรา   : ซื้อ?? // เรางงซื้ออะไร
พี่หื่น : ถุงยาง // กระซิบเบาๆ
เรา   : ก็ซื้อดิ่ ใครจะว่าอะไร
พี่หื่น : ป๊าพูดจริงๆ นะไม่ได้หยอกเล่น
เรา   : ก็ซื้อดิ่ นาวก็พูดจริงๆ

555555555 สรุปคือไม่ได้ซื้อหรอก พี่หื่นคิดว่าเราลองใจ  เราไม่ได้ลองใจหรอกนะ
ทรรศนะคติเรากับคนอ่านอาจจะไม่ตรงกัน  เราไม่อาจตัรสรู้ได้  เราขอโทษด้วย
ใครที่อ่านอยู่เห็นว่าเรทเกินไปก็คลิกขวามุมเลยคะ  อาจจะดูแรงนะ  แต่เรากับเค้าก็ยังไม่มีอะไรกันสักครั้ง
ก็คุยๆ เล่นๆ หื่นๆ กันไปแบบนี้จนเลิกก็ยังไม่ได้กัน  อย่าตัดสินอะไรก่อน เพราะเรื่องมันยังไม่จบ
ก็ยังเป็นสาวซิง จนถึงทุกวันนี้    เราไม่รู้นะว่าคนอ่านคิดยังไง  เราแรง เราแรด  แต่เราไม่มั่วแล้วกัน  รู้ว่ามันผิด แต่เรารู้ลิมิตว่าควรมั้ย

กลับมาถึงห้องก็นั่งกินเกี๊ยว โจ๊ก ข้าวผัดของ 7 กัน กินเสร็จก็เก็บขยะ  แล้วเราก็เลยชวนพี่หื่นถ่ายรูปอีก
นานๆ เจอกันทีขอเก็บรูปเยอะๆ นะไรงี้ เก็บทุกวัน เราสองคนก็ยืนถ่ายรูปกันดีๆ แหละ พอผ่านไปสักพัก
เรารู้สึกพี่หื่นมีอารมณ์ มัน ... เอ่อๆ นั่นละ  เราเลยมองหน้าแก เฮ้ย นี่แค่ถ่ายรูปนะ  แค่ยืนใกล้กันเฉยๆ อุบ้ะ เจอหื่นของแท้ละ

ไปนอนก่อนนะ  เหนื่อยมากอ้ะแต่ละวันนอนไม่หลับ ยิ่งพิมพ์ก็ยิ่งคิดถึง เราไม่รู้ข่าวเค้าเลย
เค้าบล้อกเฟสเรา เราบล้อกไลน์เค้า  เหอะๆ เรารู้แค่ว่าเค้ารักกันดีกับคนใหม่ ถ้าวันนั้นเราเปลี่ยนใจ
นั่งรถไปหาดใหญ่ต่อ  เรื่องมันก็คงไม่เป็นแบบนี้  เราทำคนที่ดีที่สุดคนที่เรารักที่สุดหลุดมือไป

ถ้าสะดุ้งตื่นตอนดึกๆ เดี่ยวมาต่อคะ  ถ้าไม่ตื่นก็บ่ายๆ พรุ่งนี้  มอเราจะสอบไฟนอลแล้วด้วย ต้องตั้งใจอ่านหนังสือ
ฝันดีนะคะ  ม๊าคงบอกป๊าได้แค่ในนี้  คิดถึงนะ  รักนะ   


#ไม่ต้องสงสัยถ้ามันคนละอารมณ์  ในแต่ละเม้น พิมพ์ตามไดอารี่คะ
ในไดอารี่ไม่ละเอียดเท่าไหร่ แต่เราเผาทิ้งแล้ว จะ  4 ปีเนี่ย เขียนได้สองเล่ม ใจนึงอยากเก็บ ใจนึงอยากทิ้ง
ก็เลือกที่จะเผาทิ้ง  จริงๆ วางแผนไว้นะ ปีหน้าวันเกิดพี่หื่นเราจะเอาของขวัญที่เราซื้อและทำเตรียมไว้ทั้งหมดไปให้  จะเอาไดอารี่ไปให้อ่านด้วย  เราคิดว่าตอนอ่านคงจะซึ้งจนน้ำตาไหลเลยแหละ
แต่ไม่มีโอกาสแล้ว มันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ ถึงจะอยากให้มีปาฏิหาริย์ก็เถอะ  ทำไมนะถึงเลือกถนอมน้ำใจคนๆนั้น
คือถ้า ผญ คนนั้นมาทำให้มีความสุขในเวลาไม่กี่วัน กับเราที่คบกันมาจนจะ 4 ปี เอามาแลกกันเลยหรอ???
แม่เราสั่งห้ามคบ ไม่ฟังคบต่อ น้าสั่งห้ามก็คบต่อ  #ทำได้แค่บ่นแหละเรา  เลิกไปเค้าก็ไม่ได้สนใจใยดีอยุ่แล้ว

ปลดล็อกโทรศัพท์เรา บัตรเอทีเอ็ม รหัสอีกหลายอย่าง ไม่เปลี่ยนเลยถึงแม้จะเลิกแล้ว วันที่เกิดของเราสองคน
รวมทั้งเฟสบุ๊ค  เราเปลี่ยนเมล ให้เหมือนกับแฟน ให้เป็นชื่อจริงเราสองคน แต่แค่สลับชื่อเราขึ้นก่อน  เปลี่ยนนานละ ก่อนเลิก 
รหัสเฟสก็อีกวันที่เกิดเราสองคนตามด้วยวันที่เดือนปีที่คบ  แต่รหัสเราเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา รหัสนักศึกษาบ้าง อะไรบ้าง เปลี่ยนวันสองวันก็เปลี่ยนกลับ

เออออ บ่นอีกแล้ว เอาไปเอามาเราไม่ได้นอนอีกละ

#ดิท : แก้พิมพ์ผิด

#9 | abslob | 30 พ.ย. 57 01:18 น.

เราคงไม่เจาะจงรายละเอียดนะ    หลังจากนั้นก็พาพี่หื่นไปเที่ยวประตูน้ำ ซื้อเสื้อ ซื้อหมวก
กลับมาตอนเย็นก็พาไปเดินตลาดอีก ได้เสื้ออีกแล้ว  กับพวกกุญแจคู่

พี่หื่นมาอยุ่นี้แค่เจ็ดวันก็จะกลับแล้ว เวลามันผ่านไปเร็วเนอะ เราจำได้เลย เรานั่งร้องไห้ก่อนวันที่พี่หื่นจะกลับ
ตอนไปส่งที บขส ก็ร้องไห้  อายคนชะมัด เรากอดพี่หื่นไม่รู้กี่รอบ ตกกลางคืนก็คุยโทรศัพท์แล้วก็ร้องไห้อีก
น้ำตาตอนนั้นไม่หยุดไหลเลย  ยิ้มก็ยิ้มไม่ออก ก็เพราะว่าอยู่ไกลกันไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่  ก็ผ่านเรื่องราวพวกนี้ไป

ข้ามตอนพี่หื่นเตรียมสอบตำรวจเลยก็แล้วกันเนอะ  ตร 3จังหวัดชายแดนภาคใต้  พี่หื่นสอบติด ตร
มีเรื่องให้ดรามาอีกแล้ว เพราะต้องเข้าค่ายฝึกและห้ามใช้โทรศัพท์ เรารอเดือนนึงอ้ะจนพี่แกได้โทรมาบอกว่าสบายดี
เป็นห่วงก็เป็นห่วง ฝึกหนักก๊หนัก ตากฝนอีก โดนครูลงโทษสาระพัด กว่าจะได้คุยกันก็วันศุกร์ เค้าจะปล่อยนักเรียนนายสิบกลับตามเลขที่
หรือถ้าโดนโทษสัปดาห์นั้นก็ห้ามกลับบ้าน เรียกได้ว่ากว่าจะกลับบ้านมันก็ยากเย็นเสียเหนือเกิน
เราช่วงนั้นเหงา แต่โชคดีนะที่เจอกลุ่ม แฟน นสต  [นสต - นักเรียนนายสิบตำรวจ] ก็มีเพื่อนคุยด้วย
เหงาไปด้วยกัน รอไปด้วยกัน บางสัปดาห์ที่เค้าไม่ได้ออกมา แม่เค้าจะไปเยี่ยมที่ค่าย แล้วเค้าจะเอาโทรศัพท์แม่โทรมาหาเรา
เราดีใจมากอ้ะ  ได้ยินเสียงแค่ไม่กี่นาที มันก็หายคิดถึงแล้ว เพราะเราได้รู้แล้วว่าเค้าสบายดี
เราเขียนจดหมายส่งไปยะลาด้วย 55555555 เป็นอีกโมเม้นต์นึงที่เราไม่คิดว่าจะได้ทำกับแฟน
ครูฝึกก็น่ารักเหลือเกินเอาจดหมายไปอ่านให้ทั้งกองฟัง แกยังโชว์รูปคู่เรากับพี่หื่นให้ทั้งกองร้อยได้เห็นอีก
ปริ้นรูปส่งไปแบบใหญ่มากอ้ะ  รวมๆ แล้ว เราก็รอพี่หื่นประมาณ 7เดือนกว่าๆได้ 
บางคนบอกว่าเรางี่เง้าที่รอ ทำไมไม่หาคนใหม่ ทำไมต้องรอ ****จัง เพื่อนเราด่าเราสาระพัด **จะจริงใจอะไรหนักหนากับคนอยู่ไกลๆ
เราก็ไม่รู้สินะ  ได้แต่ตอบเพื่อนไปว่า เรารักของเรา ก็คิดไม่ถึงเหมือนกันเราจะรัก ผช คนนึงได้มากขนาดนี้

พอถึงช่วงฝึกเสร้จ ตร จะมีแหวนรุ่น  เราดีใจนะแฟนเราถามใส่แหวนเบอร์อะไร แฟนเราสั่งแหวนให้แล้วบอกว่า ขอหมั้นไว้ก่อนนะ 
แฟนเราก็เริ่มทำงาน ที่ สภ. นึง  ผ่านไปเกือบปี แฟนเราก็ได้โอกาสที่จะมาหาอีกครั้ง
รอบนั้นเราไปติวแบรนด์ เตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย ฮ่าๆ ก็โมเม้นเดิมๆ เดินซื้อของแต่มีความสุขมากกว่าทุกครั้งถึงจะอยู่ด้วยกันไม่กี่วันก็ตาม  ครั้งนั้นเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้เจอกัน
ถ้าเรารู้ว่านั่นคือกอดสุดท้าย  เราจะกอดให้นานกว่านั้น แต่ก็เนอะไม่มีใครรู้อนาคต

หลังจากแฟนเรากลับไป  แฟนเราก็งานหนักมากขึ้นเรื่อยๆ  เราก็ไม่ค่อยได้คุยด้วย
เราไปตะเวนสอบเข้ามหาลัยด้วยไง  แต่เราจะเล่นไลน์กับแฟนตลอด พิมพ์ข้อความไว้บ้าง
ช่วงนั้นมันเหนื่อยนะ  เราห่างๆ กันออกมา  ตอนจบ ม.6 เราไปเที่ยวกับพี่กับน้องสาว
ไปบิ๊กซีในตัวเมือง ไปดูหนังเราพิมไลน์ไปบอกแล้วว่าคุยไม่ได้ดูหนังนะ อยู่ในโรงหนัง

เหตุมันเกิดเพียงเพราะว่า เรากับน้องไปเข้าห้องน้ำแล้วเดินสวนกับ ผช คนนึง สูงขาวหล่อตี๋
**เราก็แค่มองเรามีแฟนแล้วนิ่ น้องเรามันเลยพูดว่า อุ้ยยย พี่นาว เจอเนื้อคู่ละ แล้วทำท่าจะวิ่งตาม ผช คนนั้นออกไป
เราเลยดึงไว้ ก็คือหยอกๆ กันตามประสาพี่น้องอ้ะ  มาเข้าห้องน้ำเร็ว ไปดูหนังต่อ
แล้วพอหนังจบเว้ยน้องเรายืมโทรศัพท์อัพสเตตัส น้องเราอัพว่า อุ้ยๆๆ เจอเนื้อคู่แล้วพี่ชายขาตะเกียบ
แต่**น้องตัวแสบเอาเฟสเราอัพ  แต่ก็แท๊กพี่กับน้องๆ คนอื่นๆ ที่มาด้วยกันนะ

แฟนเรามันเข้าใจผิด คิดว่าเราอัพ มันทักไปถามน้องสาวเรา
ไง พี่นาวเจอเนื้อคู่อีกแล้วหรอ ?? ทำไมต้องถามเราแบบนั้น คบกันมา 3 ปีกว่าแล้ว  ไม่รู้จักเราสักนิดเลยหรอ
ทีมันคุยกับ ผญ ในแชทอ้ะ สามเดือนเลยนะ มันมากเกินกว่านี้อีก  ผญ คนนั้นก็เหลือเกิน ** **คนของเราก็เกินไป
ดูก็รู้ว่า ผญ คนนั้นจีบอยู่ ก็ยังไปคุย
/ ใครอีกเนื้อคู่ ถ้าไม่ใช่มันอ้ะ  เราเสียความรู้สึกมาก ทะเลาะกันใหญ่โต เราโกรธ เรางอน เราไม่พูดด้วย
เพื่อนแฟนเราก็ยุอีก ส่งรูป รูปนึงให้แฟนเรา มันเขียนประมาณว่า เราคนไกล ไม่มีสิทธิ์หวง ไม่มีสิทธิ์หึงเป็นได้แค่ตัวสำรอง ไม่ได้เป็นที่ 1
เรายิ่งโกรธมากกว่าเดิมอีกนะ  ทำไมต้องส่งรูปเชิงว่าเราขนาดนั้น คบเราคบคนเดียวมาตลอด ไม่เคยคบซ้อนสักนิด
กิ๊ก ไม่มี รหัสเฟสบุ๊ค หรือโซเชี่ยวอะไรก็แล้วแต่เราให้แฟนเรา  เราโกรธจนจะเลิกเลยละตอนนั้น
เเล้วเราก็ทะเลาะกันมาเรื่อยๆ เราเริ่มห่างกัน พอมาช่วงกรกฏาของปีนี้ แฟนเราทักไลน์มาถามวันนี้วันอะไร [15 ก.ค. ] เราก็ตอบว่าวันครบรอบ  ครบรอบเดือนอ้ะ ไม่ใช่รอบปี
แฟนเรามันตอบมาว่าดีใจจังที่จำได้  แต่คือเราสองคนห่างกันมากแล้วไง เรายังไม่มีที่เรียน ได้2ที่แล้วแต่ไม่เอา เราไม่ชอบ ม. นั้น
เรารอประกาศผลแอดมิดชั่นด้วย ทุกๆ อย่างมันเครียด ยิ่งเรากับแฟนยิ่งเหมือนไม่รุ้จัก แฟนเรามันพยายามคุยนะ  แต่เราแบบยังน้อยใจอยู่อ่ะ
มันไม่เถียงสักคำที่เพื่อนพูดแบบนั้น มันก็รู้เรารักมันมากขนาดไหน แต่มันไม่แก้ตัวให้เราเลย
แล้วที่เราบอกมันคือถ้าไม่มีเวลาคุยขอแค่วันละ 5 นาที เสียสละเวลาอันมีค่าของมัน มาโพสต์หน้าเฟสเราหน่อย
มันทำได้ไม่กี่วันแล้วก็เลิกทำ  ความรักของเรามันคงจะอิ่มตัวแล้วจริงๆ  เราเลยเปลี่ยนรหัสเฟส เปลี่ยนเมลล์เฟสด้วย เปลี่ยนเป็นเหมือนแฟนเราแต่แค่เราใช้ชื่อเราขึ้นก่อน 
ตอนนั้นมันจวนเจียนจะเลิกกันเต็มที่แล้ว เราบล้อกเฟสมันด้วย เหตุผลเพราะเรื่องที่ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง
อื้อ เรื่องไม่เป็นเรื่องสำหรับมัน แต่มันไม่แคร์ความรู้สึกของเราเลย มันเคยคิดปะวะ เราไม่ผิดเลยสักนิด กับเรื่องที่ผ่านๆ มาด้วยเหมือนกัน
ตั้งแต่แฟนเรารับราชการ  ผญ ใต้ มาพัวพันกับแฟนเราเยอะมาก ถึงขนาดคุยกันไป 3 เดือนแล้วเราพึ่งรู้
แล้วไม่พอ ผญ คนนั้นเอาคืนเราได้เจ็บแสบมาก  ก่อนวันเกิดเรา[หลายวันอยู่นะ]เราปลดบล้อกเฟสมัน
เราก็ไปส่องหน้าเฟสมันแหละมีแต่ ผญ มาแต้งแอด อื้ม เรารู้ดีว่าแฟนเราเป็นคนยังไง ไม่เจ้าชู้
แต่ตอนนี้เราเริ่มคิดตามคำที่คนๆ นึงบอกมาแล้ว เราก็ยังไม่รุ้แน่ชัดเพราะไม่มีรหัสเฟส
พอวันเกิดเรา เดือนสิงหา เรารอทั้งวันทั้งคืน แฟนเราแฮปปี้เบิร์ดเดย์เราทุกปี  แต่ปีนี้ไม่เห็นแม้แต่เงา
ทั้งๆ ที่พี่สาวแฟนเราทั้งสองคน มาอวยพรเราแล้ว อื้อออ เราเฟลวะ วันต่อมา ตอนกลางคืนเราไปผับเลย
ไปนั่งกินกับเพื่อน เราหวังว่าวันนี้จะโทรมาแฮปก็ไม่เลย ไร้วี่แวว มันคงจะลืมไปแล้วจริงๆ 
ก็ผ่านไปหลายวันอยุ่นางมาแฮปในเฟสแล้วบอกว่าไม่ได้ลืม แค่งานเยอะ งานเยอะอีกแล้ว  ไปแต่งกับงานเลยมั้ย เอางานเป็นแฟนเลยมั้ย 
ช่วงนั้นก็คุยๆ ทะเลาะซะส่วนใหญ่ เราอยากเลิกเพราะไม่เชื่อใจแล้ว ทุกๆอย่างมันเปลี่ยนไป
นี่นะหรอ อาชีพการงานเปลี่ยน นิสัยก็เปลี่ยน เราไม่เคยคิดเลย  เราก็ทะเลาะกันอีกรอบ เราเลยปิดเครื่อง
แต่มันค้างคาอ้ะ  เราเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า ของสำคัญ เราคิดจะไปยะลา ตอนนั้นตี 5 อยู่ เราก็ไปขึ้นรถที่ บขส .... เพื่อไป บขส ขอนแก่น จับรถทัวร์ไปกรุงเทพต่อ เราอยากนั่งเครื่องบินไปนะ แต่เรามีเงินไม่พอก็เลย อ่า ไปรถทัวร์ก็ได้ ถึงเหมือนกัน
เราไปนี่ไม่ได้บอกใคร อยู่หอคนเดียว เพื่อนไม่รู้ เพื่อนคิดว่าเรานอนไม่ตื่นไปเรียนไม่ทัน 
พอไปถึง กรุงเทพ เราจำเวลาไม่ได้  กำลังจะค่ำอ้ะ  เรานั่งรอจับรถไปหาดใหญ่ต่อ  รออยู่สามชั่วโมง เราไม่เคยไปไง นั่งผิดที่เวรกรรม
โทรศัพท์มือถือเราปิดซิม1 และใช้อีกซิม เราใช้สองเบอร์  ก็ไม่มีใครติดต่อเรานะ 
พอดีมีคนมาพาเราไปหารถ  เราก็รอขึ้นรถเตรียมไปหาดใหญ่ คือนั่งแบบนานเว่ออ้ะ  อีกนานกว่ารถจะออก  ด้วยความที่เราไม่เคยไปภาคใต้  เราเลยเช้คเฟส กะว่าจะถามเรื่องที่พักกับเพื่อนในเฟส  แต่มีพี่คนนึงทักมาแกอยู่ จ. เดียวกันกับแฟนเรา
แกส่งรูป รูปนึงมาให้เราดู รูปแฟนเรากับ ผญ คนนึงที่เราจำได้ว่าเป็นเพื่อนกะแฟนเราในเฟส
เดินเที่ยวห้างอยู่ด้วยกัน  พี่แกบอกใช่ แฟนนาวป้ะ เหมือนจะมาดูหนัง
ตอนนั้นคือเราสั่นไปหมด น้ำตาจะไหล ผญ คนนั้นเป็นใครมาจากไหน นี่ถึงขนาดมาเที่ยวด้วยกันเลยหรอ

เข้าใจความรู้สึกเรามั้ยเรากำลังจะลงไปหาเธอนะ  แต่เธอทำตัวแบบนี้หรอ??  

เราไม่ว่าหรอกนะถ้าจะทำแบบนั้น  ถ้าจะคบคนใหม่ แล้วจะมาง้อเราทำไม คุยคนใหม่ไปด้วย ง้อเราไปด้วยหรอ
มันสนุกมากใช่มั้ย  เราตัดสินใจไม่ไปแล้ว จะตีตั๋วกลับขอนแก่นแทน  อะไรก็ยุ่งยาก
เงินก็ไม่ค่อยมี  เราทนไม่ไหวนั่งร้องไห้อยุ่หมอชิตเลย  สรุปแล้วเราตัดสินใจเลิกเด็ดขาดเพราะเห็นรูปนั้น  มันพูดไม่ออกได้แต่ให้คำตอบว่ามันไม่เหมือนเดิม
กลับมาก็ไม่มีตังใช้อีก เด็กมหาลัย อยู่หอ จะหาตังจากไหนมาใช้  กินมาม่า ไหนจะค่าเติมน้ำมันรถอีก  เราไม่กล้าขอแม่เพิ่มหรอกนะ ได้เท่าไหร่ ใช้เท่านั้น  มีแต่เรื่องแย่ๆ
เสียเงินแล้วยังต้องมาเสียน้ำตาอีก  อื้มมม เราแฟนเราก็โทรมาหา ก็คุยปกตินะแฟนเราอ้ะ
เราอยากจะถามเหลือเกิน ไปเที่ยวมาสนุกมั้ย ดูหนังสนุกมั้ย จีบคนนั้นติดยัง
แม้ว่าตอนนั้นแฟนเราจะคิดหรือไม่คิด  ถ้า ผช คนนึงพา ผญ โสดที่พึ่งสนิทไปดูหนัง มันเหมือนการขอเดทป้ะ? ก็ใช่สิ ผญ ต้องคิด
ดูจากประวัติเฟส  แฟนเราแอดเฟรนไป ผญ รับแอดหลังจากวันแม่ 
จะคิดว่าเราอยู่ไกลแล้วเราไม่รู้หรอ? ผิด เรารู้ทุกเรื่อง แม้แต่ตอนไปเที่ยวผับ ผญ ก็มานั่งด้วยอีก  เหมือนจะพูดก็พูดไม่ได้ เรื่องเก่าก็ยังไม่จบ ให้หาเรื่องใหม่มาทะเลาะอีกหรอ
ก็แน่นอนถ้าถามตรงๆ คงจะตอบ  อ่อ เพื่อน น้อง ไม่ได้คิดอะไร ตอนนี้เรารู้แล้ว ไม่คิดแต่แฟนใหม่ของพี่หื่นคือ ผญ คนที่ไปดูหนังด้วย

เหนื่อยมากเลยนะที่ต้องวิ่งตามคนที่เค้าไม่รักเราเเล้วอ้ะ  ถ้าจะเป็นแบบนี้ทำไมไม่บอกกันตั้งแต่ทีแรก
จะให้ความหวังทำไม เราทั้งเหนื่อยทั้งเพลียเลยล้ะ  อุตส่าต์จะลงไปหาเค้า ดีนะเราไม่เจอแจ้คพ้อตเจอเค้าอยุ่ด้วยกันที่แฟล้ตอ้ะ
มันสุดจะบรรยายจริงๆ  เราขาดเรียนไปหลายวัน มันมีวิชานึง เราไม่ได้ส่งงานชิ้นสุดท้าย เหอะๆ
คะแนนสอบวิชานี้เราไม่ดีอยุ่แล้ว เราไม่ถนัด แล้วมาขาดงานอีก ตอนนี้รวมคะแนนแล้วคะแนนเรายังไม่ผ่าน F เลย ตัด F ที่ 45
เราไม่คิดเลยว่ามันจะวุ่นวายขนาดนี้  เราต้องทำคะแนนไฟนอลให้ได้ 60+ อ้ะ มันยากมาก มิดเทอมเรายังได้แค่ 40 กว่าๆ เอง


ทุกๆ อย่างแย่ ไม่รุ้ว่าเราแบกเรื่องบ้าๆ นี่ไว้คนเดียวได้ยังไง  เหมือนโดนสวรรค์แกล้ง อยู่ๆ ก็มาเป็นแบบนี้
เรายังไม่ได้บอกแม่เลย เครียด  ขับรถก็ไม่ได้เราเครียด สายตาสั้น ม.เราฝุ่นเยอะอีก  ขับรถแม่..ไม่มีมารยาทอ้ะ ขับปาดหน้า
เราเกือบหลายรอบแล้ว  แต่ก็รอดมาได้ทุกครั้งสงสัยยังไม่ถึงคิวเรา  เราอยากลืมเรื่องบ้าๆ พวกนี้
ทำไมต้องคอยถามว่าเค้าสบายดีมั้ย ทั้งๆ ที่มีแต่เราล้ะที่จะตายคนเดียว
แฟนเก่าเราเค้ามีความสุขดี ผญ คนใหม่ก็คนนั้นแหละคนที่ไปดูหนังด้วยกัน
ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้  จะคบกันมานานขนาดนี้เพื่ออะไร ถ้าจะเลือกคนอื่น ที่ไม่ใช่นาว
ทั้งๆ ที่นาวไม่ได้เป็นคนก่อ ไม่ได้เริ่ม ตอนทะเลาะกัน ผช ถามมีแฟนยัง นาวก็ตอบว่ามีแล้ว
ยื่นหน้าจอโทรศัพท์ให้ดูด้วยซ้ำ  รูปหน้าจอคอม รูปหน้าจอโทรศัพท์  ใส่แหวนนิ้วนางข้างซ้าย ใส่สร้อยพระที่แกเคยให้
นาวพยายามทำตัวให้รู้เลยว่ามีแฟนแล้ว ไม่โสดนะ  เคยเอารูปนาวขึ้นหน้าจอบ้างป้ะ  คงไม่เคยสินะ
ไม่งั้นสาวๆ ที่เข้าหาพวกนั้นคงจะถอยห่างออกมาแล้ว  ทุกๆ เรื่องนาวใช่มั้ยที่เป็นคนผิด มันยุติธรรมแล้วหรอ
ที่เลือกให้ตัวเองมีความสุข ทิ้งนาวให้อยู่คนเดียว อย่าพูดเลยว่าเรารู้จักกันดี ต้องเชื่อใจกัน 
แกเริ่มก่อนป้ะ  แกเคยเชื่อใจนาวมั้ย  ไม่เคยทำร้าย ผญ หรอ? ทุกอย่างที่ทำอยู่คืออะไร

สุดท้ายคนที่รักนาวที่สุดก็ไม่ใช่แก  สัญญาที่เคยให้ไว้ก็ทำไม่ได้สักอย่าง  มันถึงเวลาแล้วสินะ ที่จะต้องลืมจริงๆ
คงจะมีแต่นาวสินะที่คิดไปเองคนเดียว  รักแกคนเดียว เลือกคนใกล้เพราะจะได้เอาง่ายๆ สินะ เข้าใจแล้วละ
ต่อไปนี้ขออย่าให้ได้พบ ได้เจอกันอีกเลย ถึงแกจะเลิกกับ ผญ คนนั้นแล้วกลับมา
มันก็คงจะสายไปเหมือนตอนที่แกบอกนาว  นาวน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วนะไม่น่าทน**อยู่มาเกือบเดือน
น่าจะรู้ตั้งแต่ทีแรกที่รู้รหัสเฟสแกแล้วเห็นทุกอย่างในแชท ทุกๆ อย่างที่คนๆ นั้นพูดเป็นเรื่องจริง 

นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะพูดถึงคนแบบแก  ถ้าเลือกได้ไม่ให้เรารู้จักกันแต่แรกยังดีเสียกว่า
ถ้าเลือกได้นาวอยากกลายเป็นคนที่จำอะไรไม่ได้เลย ของขวัญทุกอย่างที่เตรียมไว้
มันมีสองชิ้นเพราะอยากให้เราใส่คู่กัน แต่คงมีแค่นาวใช่มั้ยที่ใส่คนเดียว
แหวนเงินสลักชื่อสั่งมานานแล้วตั้งแต่มีนา พยายามอย่างยิ่งที่จะเก็บเป็นความลับ แล้วก็มาเลิกกันเนี้ยนะ  ไม่ได้ส่งให้เพราะแกคงไม่ใส่
นาฬิกา เห็นบ่นอยากได้ ก็ซื้อให้  ไม่ได้ส่งอีก เพราะคงไม่ใส่ให้แฟนใหม่หึงหรอก
เสื้อคู่ คิดรายเพ้นท์เอง ไม่ได้ส่งอีก คงไม่ใส่เหมือนเดิม เก็บไว้เองดีกว่า
กระดานไม้ ที่ทำเองตั้งแต่เดือนมกราหลังวันเกิดแก อยากให้แกอึ้ง กะไว้ปีหน้าวันเกิดแกจะไปหา เอาให้เองกับมือ
พวงกุญแจ , เคสโทรศัพท์ที่สกรีนรูปคู่ลง  พิมพ์ไปพิมม์มาแล้วเสียดายความรู้สึกจัง  ของขวัญวันเกิดปีหน้าคืออลังมากจะลงไปหาเองด้วย
อยากให้อึ้ง อยากให้เซอร์ไพรส์ นาวไม่ใช่คนโรแมนติกที่จะมาทำเรื่องแบบนี้ ไม่ใช่คนที่อดทนมากพอ
วันเกิดแก เราไม่เคยลืม คนมันจะเลิกก็อย่างงี้สินะ ลืมวันเกิดเรา ทั้งๆ ที่น่าจะรู้ จำวันเกิดกันไม่ได้ มันเป็นเรื่องเศร้าขนาดไหนของ ผญ
เราไม่เคยทำเลยนะ  ถ้าไม่รอเวลาอวยพรคนแรกก็ขอเป็นคนสุดท้ายที่จะอวยพรให้ แบบนี้มันไม่ใช่อะ
ให้โอกาสไปก็ตั้งหลายครั้ง คงเป็นคำพูดที่ติดปาก เลิกโกรธนะต่อไปนี้จะไม่ทำอีก เคยรู้สึกเสียใจสักครั้งมั้ยที่ทำให้เราโกรธ
หรือว่าแค่ง้อๆ ผ่านๆ ไปเพราะมันเป็นหน้าที่ เคยปรับปรุงตัวเองมั้ย  ก็บอกแต่ไม่ว่าง
เห็นเพื่อน ตร ด้วยกันขับรถไปยะลาหาดใหญ่เป็นว่าเล่น นั่งกินเบียร์ทุกวัน
งานเธอหนักมากสินะ หรืออาจไม่ใช่งานที่หนัก แต่เพราะมัวคุยคนอื่นอยู่ใช่มั้ย
แต่ก่อนไม่ว่าจะยังไงไม่เคยเลยที่จะเชื่อคนอื่นพูด  เค้าเตือนให้ระวังเพราะคบคนไกล
เพราะว่ารู้จักดีเลยไม่เชื่อ คบมาตั้งแต่ไม่หล่อ ไม่มีอะไรสักอย่าง ดูไม่มีอนาคตอะไรเลย แต่กรูก็คบ เพราะคิดว่าคงหาใครแบบนี้ไม่ได้แล้ว
แต่จนแล้วจนรอดคำพูดที่เค้าบอกเรามาก็เป็นเรื่องจริง คำสัญญาที่จะไม่เปลี่ยนไป พอได้เป็น ตร    ทุกๆ อย่างมันเปลี่ยนเเปลงตามกาลเวลาเนอะ 

จนวันนึงคิดได้เรื่องนี้ เรื่อง ผญ เราจะให้อภัยแล้วกลับไปหาอีกรอบ มันก็ไม่ทัน เพราะคบคนใหม่ไปแล้ว
ถามหน่อยเถอะ พึ่งเลิกกับเรากี่วัน แล้วก็ไปคบคนใหม่ ก็เข้าใจว่าคุยกันนานแล้ว
แต่ทำแบบนั้นเหมือนรอเราเลิก พอได้จังหวะเเล้วก็ไป อย่างงี้หรอ เหมือนรอคำนี้มานาน 
เราง้อเราตื้อให้เลิกกับคนนั้น แล้วมาคบเราใหม่ เธอบอกว่าไง ไม่ มันสายไปแล้ว เราช้าไป โอกาสนั้นคือครั้งสุดท้าย
เราถามหน่อยเหอะ เราคุยกับแก เราก็พูดว่าโอกาสครั้งสุดท้ายแล้วนะ พอแกทำผิด แกก็ขอโอกาสใหม่อีก จำได้ว่าไม่ต่ำกว่าสามครั้ง
สงสารเราบ้างมั้ย  ที่เลือกให้เราเป็นแบบนี้  เเล้วเลือกให้ตัวเองมีความสุข
หรือว่าแกทำตัวเป็นคนความจำเสื่อมไปเลยวะ  อยากทำได้มั่งจัง ดูมีความสามารถดีเนอะ



ความทรงจำคงจะจบลงแค่นี้หลังจากวันพรุ่งนี้ไป  นาวจะเป็นนาวคนใหม่ ที่บอกว่าจะรอ คงไม่รอแล้วนะ
คิดได้แล้ว ไม่ควรจะเสียน้ำตาแบบนี้เลย ทั้งๆ ที่เราไม่ผิดสักนิด แกหลายใจเอง มีหลายเรื่องที่อยากจะเขียนต่อเขียนมายังไม่ได้ครึ่งนึงที่นาวเจอด้วยซ้ำแต่คงพอแค่นี้ล้ะ
เขียนไปมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร แกไม่ได้รับรู้เลยว่านาวเจออะไรบ้าง  จงไปรักกันให้พอใจ
จะรอฟังข่าวนะ อยู่ใกล้ก็ดีนี่ เอาง่าย สักพักคงมีลูก คงได้แต่งงานแล้วละ 
Happy Ended Relationships 15022011 จบกันซะที ฝันร้าย



คงไม่อัพต่อแล้วคะ หลังจากได้คุยกับแม่ จขกท คิดได้เยอะเลย
ตอนนี้ที่สำคัญคือ จขกท ควรจะไปอ่านรายวิชานั้นให้ดี ติด F ตั้งแต่เทอมแรกคงไม่ดีนัก
อยากให้กระทู้นี้เป็นประโยชน์  มีอะไรให้พูด อย่าเก็บ แต่ก็อย่าพูดด้วยอารมณ์


ทำอะไร คิดให้ดี อย่าหุนหันพลันแล่น  ขอให้ทุกคนเจอแต่รักดีๆ นะคะ

อ่านแล้วงงก็อย่าว่าเราเลย ดึกแล้วเบลอ ไม่ได้นอนติดกันหลายคืนแล้ว
คืนนี้จะเป็นคืนที่เรานอนหลับสนิทที่สุด ในรอบสองเดือนที่ผ่านมา 


#ดิท : แก้ไขคำผิด พิมพ์ผิดเยอะเลย

#10 | abslob | 30 พ.ย. 57 01:30 น.

ถ้าอ่านแล้วงงอย่าว่าเราเลยนะ ไม่ได้นอนหลายคืนแล้ว
ช่วงนี้มีธุระขับรถเข้าเมืองตี 2-5 อีก หนาวและเปลี่ยวมาก ไปรอรับกระต่าย
เราเรียนเกี่ยวกับชีวะงี้ มีสัตว์มาเกี่ยวด้วย แต่วันนี้ได้ระบายออกไปหมดแล้ว
เรากล้าพูดว่าืนนี้จะเป็นคืนแรกในรอบสองเดือนที่จะนอนหลับสนิท ไม่ฝันไม่สะดุ้ง
ลาก่อนนะฝันร้ายต่อไปนี้  เราคงไม่ได้เจอกันอีก   

#11 | Paulawoohoo | 30 พ.ย. 57 14:59 น.

ขอให้จขกท.เข้มแข็งได้เร็วๆ และเจอคนใหม่ที่ดีกว่านี้นะคร้าา เรื่องราวที่ผ่านมาเก็บแต่ความทรงจำดีๆไว้เนอะ อะไรที่แย่ๆก็ลืมมันไป ขอให้ไม่ติด F นะค่ะ สู้สู้

#12 | abslob | 30 พ.ย. 57 17:44 น.

Paulawoohoo :  เป็นเพราะเราเอง ถ้าไม่โดดเรียนไปหาเค้า [ทำให้ขาดเรียนไป 2วัน]
มันคงไม่เป็นแบบนี้ คะแนนชิ้นสุดท้ายว่าง รอลุ้นคะแนนสอบไฟนอลเอา สอบวันที่ 5-6 ธค รอลุ้นได้เลย

ขอบคุณนะคะ  ขอให้เจอสิ่งดีๆ เหมือนกันคะ