ทำไมเรื่องของเรามันไม่จบสักที
คือมันเป็นเพื่อนในห้องแต่เพราะดูใจดูนิสัยกันมาพอสมควร
คิดว่าเออมีแฟนใกล้ๆกันมันก็โอเคนะ ไปไหนมาไหนด้วยกันคงดูน่ารักดี
แต่พอคบกันมันเริ่มเยอะห้ามนั่นนี่เกินเส้นระหว่างความเป็นส่วนตัว
มีคนทักเฟชเรามามันก็ตอบ ? เวลาเราไปซื้อของกับรุ่นพี่มันก็ขอไปด้วย
แล้วก็ทักเฟชบุ๊ครุ่นพี่เราไปว่ารักเรามากๆอย่ามาแย่งประมาณนี้
คนอื่นรอบตัวเราเลยไม่มีใครคุยด้วยไม่มีใครอยากคุยด้วยก็เพราะมัน
เราเคยเรียกมาคุยกันตรงๆเลยมันก็บอกขอโทษ ที่ทำไปเพราะรัก บลาๆๆ
นางก็ทำอีกขอโทษแล้วก็ทำอีก
พูดเหมือนเราเป็นแบบผู้หญิงขี้อ่อยเจ้าชู้หลายใจโพสถึงเราในทางเสียๆหายๆ
เรายังจำรหัสเฟชมันได้เราก็เลยลองเข้าไปดู มันไปแต่งเรื่องให้พวกรุ่นน้องที่มันรู้จัก
ที่เรารู้จัก รุ่นพี่ พี่รหัส ใครต่อใครเขาฟังอะ แต่งว่าเราไปมีคนนั้นคนนี้เลยเลิก
แล้วคือมันรู้จักคนเยอะมาก คนอื่นเขาจะคิดยังไงเราไม่ค่อยใส่ใจนะ
แต่รุ่นพี่รุ่นน้อง เดินผ่านแต่ก่อนนี่ยิ้มให้ทักทายอะไรกันดี ตอนนี้แบบซุบซิบๆๆ
เล่าต่อกันไปไหนถึงไหน เราแบบดังในทางที่ไม่ดีเลยอ่ะ เสียหายมากๆ
เราเลยทักแชทไปถามมันว่าโพสถึงใคร มันก็อ้างนั่นนี่ โพสถึงที่บ้าน โพสถึงคนอื่น
แล้วคนในห้องมันก็ไปเล่าอะไรมั่วๆ ให้ฟังไปเล่าอะไรที่เราเคยเล่าให้มันฟังว่าเป็นความลับอ่ะ
มันก็เอาไปแฉหมด เราแทบจะไม่มีใครชอบเลย
เคยไปถามตรงๆว่าจะเอายังไง พวกเพื่อนๆที่ฟังมันเล่า ก็ปกป้องมันอะ
เราก็สงสารมัน แต่คือตัวเราเองน่าสงสารกว่ามั้ย เราไม่รู้ว่ามันต้องการอะไร
เฟชตอนนี้ก็ลบเพื่อนมันออกเพราะไม่อยากเห็นสเตรตัสที่มันโพสถึงเราในแง่ลบ
คือเราต้องทำยังไงหรอ คือมันต้องการอะไร เราต้องทำยังไง เราผิดอะไร
เราแค่อยากให้มันจบๆไป ต้องการแค่นี้ ต้องทำยังไงคะ ใครเคยเจอแบบนี้บ้างคะ ?
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
เราเคยมั้ง 
ก็น่าจะคล้ายๆกันนะ เคยแบบคบกับเพื่อนในห้องอ่า
พอเลิกกันมันก็โวยวายหาว่าเราสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน แต่คือเราไม่ได้สัญญาไรเลย
ตอนเลิกกันแรกๆมันก็แคปบทสนทนาตอนที่เราบอกเลิกลงเฟส
พวกเพื่อนมันก็แบบหาว่าเราทิ้งมันเงี้ย ทำให้มันเสียใจ เหมือนแบบจะเริ่มมองเราไม่ดี
เราเลยขึ้น ตรอกหน้ามันไปต่อหน้าเพื่อนมันเลยว่าที่เลิกกับมันเพราะอะไร
แล้วเหตุผลที่พูดไม่ดีในบทสนทนา ให้เพื่อนฟังเสียงสองฝ่ายอ่า
เพื่อนมันก็เงียบไปแล้วตอนหลังก็กลับมาคุยกับเราเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 
#แฟนแบบนี้น่าตบนะคะ 
การกระทำของฝ่ายนั้นจะเบาลงได้ ก็เมื่อโดนหักหน้าด้วยข้อเท็จจริงต่อหน้าคนหมู่มาก
ส่วนคนอื่นๆ ถ้าอยากกลับมาเป็นเพื่อนกับคนที่เขาเคยดีกับเรา
ก็พูดออกมาดังๆ เลยว่าความจริงเป็นยังไง พูดแล้วทำเป็นไม่ใส่ใจ
ก่อนจากก็ทิ้งท้ายลอยๆ ไว้ว่า "ใครหูเบา อยากจะเชื่อคำโกหกของฝ่ายโน้นก็ตามใจ"
เขาจะเชื่อจขกท.หรือไม่ เราไปบังคับไม่ไ้ด้หรอก
เพราะเพื่อนที่ดีจะเป็นกลาง ฟังความจากทั้งสองฝ่าย
แล้วชั่งน้ำหนักตัดสินผิดถูก จับคำโกหกที่ดูดีเหล่านั้นออกจากข้อเท็จจริงได้ด้วยเหตุผล
มันจะเป็นการคัดกรองมิตรแท้กับมิตรเทียมอย่างชัดเจน
เพื่อนที่จะทำแบบนี้ได้ไม่จำเป็นต้องเป็นคนฉลาด
แต่การจะแยกแยะอะไรได้ ต้องใช้ทั้งสมองและหัวใจ
ถ้าใช้แค่หัวใจ..ก็จะเป็นแบบคนรอบตัวจขกท.ตอนนี้ คือเชื่อฝ่ายโน้นอย่างไม่ติดใจสงสัย
ถ้าใช้แค่สมอง..การแก้ปัญหาก็จะเหมือนหุ่นยนต์ที่ตั้งโปรแกรมมา ใช้เพียงตรรกะแยกแยะกันเกินไป
ถ้าสุดท้ายแล้วไม่มีใครยอมเชื่อ ก็ปล่อยพวกเขาไป
เราก็กลับมาทำหน้าที่หลักคือตั้งใจเรียน
แล้วก็ทำตัวอย่างที่จขกท.เป็น ไม่ fake
เมื่อไม่ได้โกหก ก็ไม่มีภาระที่จะต้องจดจำว่าไปโม้อะไรใครเอาไว้บ้าง
ส่วนฝ่ายโน้นที่โกหกเอาไว้เยอะ วันนึงจะสะดุดกับสิ่งที่ตัวเองเคยพูดเอาไว้เอง
และคนที่เคยรู้จักจขกท.ส่วนใหญ่จะรู้ความจริง ถึงแม้ว่าวันนั้นต่างคนต่างเรียนจบแยกย้ายกันไปแล้วก็ตาม
ฟันธงเลยว่าจุดจบของคนที่โกหกเอาไว้กับคนหมู่มาก มันไม่เคยจบอย่างสวยงามเลยสักคน
ให้จขกท.จำไว้แค่ว่า...
มิตรเทียม จะผูกกันไว้ด้วยเสน่หา
มิตรแท้ จะผูกกันไว้ด้วยปัญญา
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google