[เล่า+ปรึกษา] สถานะไหน

สวัสดีเพื่อนๆสยซ. เรามีเรื่องมาเล่าให้เพื่อนๆกับอยากปรึกษาด้วย
คือเรามีเพื่อนสนิทคนนึงแทนชื่อว่า"พัทธ์"ละกันนะ คือพัทธ์เป็นเพื่อนเรามาตั้งแต่ม.สองละ แต่มาเริ่มสนิทตอนม.สามตอนนั้นเราทะเลาะกับเพื่อนในกลุ่มแรงมาก แรงพอที่จะทำให้คนทั้งห้องลามไปจนถึงห้องใกล้ๆพาลเกลียดเราไปเลย
แต่พัทธ์เป็นคนเดียวที่เลือกจะไม่เกลียดเราอยู่ข้างเราทั้งๆที่ตอนแรกพัทธ์เองก็อยู่ในกลุ่มเดียวกันแต่ออกแนวจะเป็นส่วนเกิน แต่พัทธ์ยังคุยยังเล่นกับเพือนกลุ่มนั้นอยู่แต่ที่ต่างคือพัทธ์ไปแทนที่เราคือไม่ได้เป็นส่วนเกินแล้ว อันนี้เราก็เฉยๆ นะเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวแล้วอีกอย่างพัทธ์คิดแบบเราคือการจะเกลียดคนมันไม่ใช่เกลียดเพราะเพื่อนเกลียด
จุดที่เริ่มสนิทคือ ก่อนที่เราจะทะเลาะกับเพื่อนในกลุ่มพัทธ์ก็เริ่มสนิทกับคนในกลุ่มมากขึ้น บวกกับชมรมเราถูกยุบเลยจะไปอยู่ประชาสัมพันธ์กันตอนแรกทุกคนเห็นด้วยว่าจะเข้าชมรมนี้แต่สุดท้ายเหลือแค่เรากับพัทธ์ ด้วยความที่เหลืิอกันสองคนเลยตัวติดกันใครทำอะไรก็ไปด้วยกันตลอด(เฉพาะในโรงเรียนนะเพราะแม่เรายังไม่ค่อยปล่อยไปไหนมาไหนข้างนอกเท่าไร จนรุ่นพี่ถามว่าเป็นแฟนกันรึเปล่า คือสนิทกันมากอ่ะแต่เพิ่งรู้สึกตงิดๆตอนม.5นี่แหละ คือเวลาอยู่ที่ห้องชมรมเก้าอี้มีแค่สามตัว พี่จุ๋มเจ้าหน้าที่ปชส.ก็นั่งไปแล้วตัวนึง กานต์เพื่อนพัทธ์ตัวนึง ด้วยความที่ห้องนี้ใช้อายุในการจัดลำดับในการนั่งเก้าอี้ เราจึงได้ครอง คนอื่นๆถ้าไม่ไปเอาเก้าอี้จากห้องตรงกลางมาก็ต้องนั่งพื้นกัน พัทธ์ก็นั่งพื้นแล้วพิงเก้าอี้เรา เอาหัวถูขาเขาบ้างล่ะ ไม่ได้เกรงใจน้องที่มาอยู่ด้วยเลย เป็นแบบนี้อยู่บ่อย
จนมาช่วงสอบสมาร์ทวันรอบ1/58 ตอนนั้นคือสู้กันจนสุดๆอ่ะ แล้วมันรอบสุดท้ายแล้วด้วย ก็เออ นัดกันไม่เข้าห้องเรียนแล้วมาช่วยกันติว แล้วศุกร์ของอาทิตย์นั้นเพื่อนนัดหยุดกันทั้งห้องเราห้องพัทธ์เลยนัดกันไปติวที่ห้างแถวๆโรงเรียน
วันเสาร์ก็ไปในเมืองกัน คือไปหาร้านกาแฟที่เขาให้นั่งแช่นานๆได้อ่ะเนอะ อยู่บ้านมันขี้เกียจอยู่แล้ว ไปกันสองคนช่วยกันกระตุ้น แล้วทีนี้เจอรุ่นพี่จ้าาา
พี่เขาก็ถาม"ว่านกับพัทธ์คบกันแล้วหรอ"
เราสองคนก็ตอบไปตรงๆเนาะก็เพื่ินกันปกติก็เป็นแบบนี้อ่ะพี่แล้วตอนไปสอบทุนของเอแบค ด้วยความที่เรากับพัทธ์เล่นกันแรงอ่ะ เตะต่อยปกติ กัปเพื่อนพัทธ์เห็นเล่นกันแบบนี้ก็หันไปพูดกับพี่เราว่าคู่นี้น่ารักดีเนอะ แล้วพี่เรามันก็ยิ้มๆ กัปมันไม่รู้นะว่าพี่เราอ่ะเป็นพี่เรามันเข้าใจว่าเป็นเพื่อนกันเฉยๆ
ตอนนั้นเราก็คิดมานานละว่าแปลกๆแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากเท่าไร ก็เข้าใจว่าแซวเฉยๆมั้ง เราก็ยังคงเหมืิอนเดิม ตัวติดกับพัทธ์ตลอด จนที่เซนทรัลลาดพร้าวมีงานแนะแนวของเอดูโซนละกลับกันดึกวันนั้นไปกันสี่คนเราเป็นผู้หญิงคนเดียว ก่อนกลับเราโดนกัปว่าให้ประมานว่า มึ.งเป็นผู้หญิงยังไงไปไหนกับผู้ชายตลอด ถ้าไม่คิดก็อย่าไป
คือเราก็คิดว่าพัทธ์เป็นเพืิ่อนสนิทกันจนเหมือนเป็นพี่น้องกันเนาะ เลยไปด้วย
ด้วยความที่คิดว่าเป็นพี่น้องกัน เรามีไรก็บอกเขาหมด ตอนเราโดนตัดสิทธ์ิแอดเราก็บอก คือตอนนั้นก็เครียดอ่ะ แล้วเขาตอบแชทเฟสมาเลยก็คุยกันไปสองสามชั่วโมง ละพัทธ์บอกว่าวันนั้นโดนพี่ที่ทำงานดุประมานว่าคุยไรกับแฟนนักหนา ปกติไม่ค่อยเห็นคุย
จนมาล่าสุดที่เรารู้สึกแปลกๆอีกแล้ว...
เราไปมอบตัวที่ม.อ่ะนะ ของพัทธ์มันคนละรอบกันแต่คือพัทธ์จะให้เราไปด้วยตอนแรกๆก่อนเรามอบตัวอ่ะพัทธ์ก็ชวนเราแล้วแต่เราไม่ว่างไงเลยไปกับเพื่อนที่ได้ม.เดียวกันแต่คนละวิทยาเขต แน่นอนว่าผู้ชายทั้งหมด กลับมาตอนวันมอบตัวเรา อันนี้เยอะหน่อยเพราะเพิ่งผ่านไปอาทิตย์เดียวยังจำรายละเอียดได้เยอะละมันก็ส่งผลให้เรารู้สึกแปลกมากขึ้น เรามอบตัวเสร็จแล้วพัทธ์บอกให้เรารอก่อนเดี๋ยวจะออกไป เออเราก็รอ จนเจอกันมันก็เที่ยงแล้วก็กินข้าว กินเสร็จ พัทธ์เอาใบสมัครร.ด.มาให้(พัทธ์เรียนร.ด.ตอนม.5)แล้วบอกให้เขียนชื่อที่อยู่ตรงเพื่อนที่ติดต่อได้ให้หน่อย
แล้วพัทธ์ก็บ่นไปเรื่อยเราก็ถามเนาะ
เรา:ไม่ให้เราเขียนให้วะลุง
พัทธ์:ป้าเขียนๆไปเหอะ ใครเขียนก็ได้ วันก่อนสามก็โทรมาขอที่อยู่ไปเขียนเหมืิอนกัน
เรา:เอ้า ไมไม่ขอที่อยู่มันแลกกันล่ะ
พัทธ์:ก็ไม่อยากขออ่ะ
แล้วก็พาไปถ่ายรูปทีนี้เราจำตึกไม่ได้ว่าตึกไหนเลยไลน์ไปถามรุ่นพี่ภาคเรา
พัทธ์:ไลน์ไปถามใครอ่ะ
เรา:ถามพี่เซน
พัทธ์:ผู้หญิงผู้ชาย?
เรา:ผู้ชายดิ (เราคิดในใจนะ ภาคเราผู้ชายมันเยอะก็รู้อยู่ ถามทำไม)
แล้วพัทธ์ก็ทำหน้างอนนิดนึง
แล้วก็พาไปจนถูกห้องอ่ะ
ทีนี้ตอนถ่าย เราก็นั่งรอข้างนอก รูปอ่ะผู้ชายต้องผูกไทใช่มะ มันผูกไม่เป็นจ้า ก็เดินออกมา
พัทธ์:ว่าน ผูกไทให้หน่อยผมผูกไม่เป็น
เรา:เอ้า คือผูกบ่เป็น (บางครั้งเรากับพัทธ์พูดลาวกันนะ)
พัทธ์:กะผูกให้แหน่ เฮ็ดบ่ถืก
เรา:เออๆ ไปถ่ายชุดร.ด.ถ่าไป
เราก็ผูกให้อ่ะนะ แต่คือพัทธ์มันทำเหมืินจะให้ผู้ให้ที่คอ แต่เราไม่อ่ะ เอามือตัวเองเป็นหลักไว้
แล้วถ่ายเสร็จก็พาพัทธ์ไปซื้อกางเกงพิธีการที่ร้านสวัสดิการ
ละเสื้อผ้าเขาเอากองไว้ละแยกถุงก็ไปหยิบมาละไปลองละเดินออกมา
พัทธ์:ป้าๆ เป็นไงมั่ง โอเคป่ะ
เรา:เอ้า ละใส่เองถามไม ตอนซื้อเกงปกติทำไง
พัทธ์:ก็แม่พาไปลองๆใส่ได้ก็เอาเลย
เรา:ก็ตามนั้นดิ
พัทธ์:ตัวนี้มันเล็กไปนิดเอาตัวใหญ่กว่านี้ดีกว่า
แล้วพัทธ์ก็ไปรื้อๆเอาตัวที่เอวใหญ่กว่าเดิมในกองละเอาไปจ่ายตัง
แล้วก็ไปส่งเอกสารร.ด.กับเอกสารที่ลืมส่งที่ภาคของพัทธ์
แล้วก็นั่งรถกลับบ้านเราเป็นทางผ่านบ้านพัทธ์เนาะก็นั่งรถไปคันเดียวกันตอนแรกพัทธ์นั่งหลังสุดเพราะแถวถัดมาด้านหน้ามีผญนั่งอยู่คนนึง เราก็ไปนั่งตรงที่ว่างแหละ ละพัทธ์มันก็ถาม
พัทธ์:เจอเพื่อนยัง
เรา:ก็เริ่มมีละ
พัทธ:์เป็นไงบ้างเพื่อนอ่ะ
เรา:ก็ดี ผู้ชายเยอะดี
พัทธ์ก็ไม่ถามไรต่อเลย จนคนข้างๆเราลงจากรถไป พัทธ์ก็ย้ายจากหลังเรา(เบาตรงกันพอดี)มาข้างๆ แต่ก็ยังคงไม่พูดกับเราแล้วทำหน้างอนหนักกว่าตอนเราไลน์ไปถามพี่เซนจนถึงป้ายรถหน้าบ้านเรา
หลังจากนั้นก็ไม่รู้นะว่าทำหน้าไปจนถึงบ้านหรือเปล่า ตอนที่มันเกิดขึ้นอ่ะเรายังไม่คิดนะ เออแต่พอกลับมาบ้านเราคิดนะว่าไมมันทำแบบนั้น ละนึกย้อนไปตอนที่กัปมันว่าให้อ่ะ
ก็อยากรู้นะว่ามันคิดไง จะได้เคลียๆกันไป อยู่แบบนี้คือมันดีตรงที่ว่ามันได้ดูแลกันไง แต่ที่ไม่ดีอ่ะ คือถ้ามีคนอื่นพอใจใครสักคนเขาจะกล้าเข้ามาหรอ ในเมื่อตัวติดกันแทบตลอด ไปไหนมาไหนเหมือนกำลังคบกัน
คือถ้าอยากจะคบกันก็บอกมาเหอะ ให้มันเคลียๆไป คือรู้อ่ะว่าตอนนี้เรากับเขามันเกินเพื่อนแล้ว ทั้งความสนิทสนมความผูกพัน แต่คำว่าเกินเพื่อนเนี้ยมันมีทั้งพี่น้อง ทั้งแฟน จะได้รู้ว่าตัวเองอยู่ในสถานะไหน
ก็เคยถามเล่นๆนะตอนไปส่งงานในโรงเรียนพัทธ์จะลากเราไปบ่อยๆ ว่าไปด้วยกันบ่อยๆถ้าครูที่ไม่ได้สอนเราถามว่าทำไมมาด้วยกันบ่อยงี้ จะบอกว่าไง พัทธ์ก็ตอบแบบขำๆอ่ะ ว่าเป็นหุ้นส่วน คือหุ้นส่วนของเอ็งคืออะไร