ละคร ดงผู้ดี

เด็กหญิงขม วัย 10 ขวบเติบโตขึ้นมาโดยไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ รู้เพียงแต่ว่ามีแม่ชื่อ แข ซึ่งจำเรื่องราวอะไรที่เกิดขึ้นในชีวิตก่อนหน้านี้ไม่ได้เลยแม่รู้เพียงแต่ว่าตัวเองชื่อแข มีลูกชื่อขมอย่างอื่นจำไม่ได้ รวมทั้งจำไม่ได้ว่าทำไมหลังแม่จึงบาดเจ็บจนกลายเป็นคนหลังค่อม แม่ลูกได้รับการอุปการะจากคุณครูสมพร คุณครูผู้ใจดีมีฐานะเป็นครูใหญ่และเจ้าของโรงเรียนสมพรอนุกูล

แล้ววันหนึ่งขมก็ได้เจอพ่อ เมื่อครูสมพรจัดงานวันเกิดให้พี่ชายคือท่านข้าหลวงสมศักดิ์ พิทักษ์เขต แล้วใครคนหนึ่งก็เข้ามาหาแม่เรียกแม่ว่า แข แม่จำเขาได้และบอกขมว่าจำได้แล้วว่าใครเป็นพ่อขม แม่ฝากขมไว้กับเขาคนนั้นและแม่ก็สิ้นลม เมื่อจัดงานศพแม่เสร็จ เขา ซึ่งขมเข้าใจว่าเป็นพ่อ บอกกับใครๆ ว่าชื่อ พิทย์ รุ้งพลาย

พิทย์พาขมเข้ากรุงเทพฯ และนำขมไปฝากไว้กับเพื่อนเก่าชื่อ รังสรรค์ รัตนเดชากร ให้เลี้ยงดูแลให้การศึกษาเสมอด้วยลูกสาวสองคนของเขา คือ รติรสและพจนีย์ รังสรรค์ข่มความโกรธและจำใจรับขมไว้ ขมอยู่ในบ้านอย่างไม่มีความสุขเพราะรังสรรค์และบุหงา ภรรยาใหม่ของเขาไม่ชอบหน้าสั่งให้ทำงานเสมือนเด็กรับใช้คนหนึ่ง ดีที่มีเพื่อนเล่นอย่างรัฐ และ รัมภ์ พิชัยรณรงค์ สองพี่น้องหลานชายของคุณหญิงนรราชเสวี ที่อยู่บ้านติดกันจึงพอจะคลายเหงาไปบ้าง

ฝ่ายพิทย์เดินทางไปต่างประเทศจะไม่มีข่าวคราวแต่พิทย์หรืออีกชื่อหนึ่งคือ ชวาล สุรบดินทร์ ได้ฝากญาติผู้น้องคือ ชาติสยาม สุรบดินทร์ ให้ช่วยดูแลขมด้วย หากเขาเป็นอะไรไป ไพลิน รัตนเดชากร พี่สาวของรังสรรค์ เกิดสงสัยว่าขมเป็นลูกของใครเพราะหน้าตาเหมือนใครคนหนึ่งที่เธอรู้จักแต่คุณหญิงรัตนเดชากร ก็มั่นใจว่าขมเป็นลูกของ แขนภา นิติการ ซึ่งเป็นลูกสาวคนเดียวของขุนนิติการดำรงค์ ทนายประจำตระกูลรัตนเดชากร

วันเวลาผ่านไปหลายปีจน เด็กหญิงขม โตเป็นสาวสวยเธอนับวันรอพ่อกลับมารับแต่ก็ไม่เคยเจอพ่อเลยแม้แต่ครั้งเดียว ภาสธร ลูกชายคนเดียวของคุณไพลินเพิ่งกลับมาจากอเมริกา ได้นำข่าวของพิทย์มาบอกว่าสบายดีไม่ต้องเป็นห่วงทำให้ขมรู้สึกสบายใจขึ้นแล้วในที่สุดชาติสยามก็เดินทางมาถึงเมืองไทย ชาติสยามได้บอกให้หม่อมเจ้าหญิงโสมวดี สุรบดินทร์ คุณแม่ของเขาทราบว่า ชวาล ญาติผู้พี่ของเขาได้เสียชีวิตแล้วโดยได้เขียนพินัยกรรมยกทรัพย์สมบัติของเขาทั้งหมดให้กับขม

คุณหญิงรัตนเดชากรและคุณไพลินทั้งคู่มั่นใจว่าขมเป็นหลานสาวของตนเองและเป็นลูกของแขนภากับรังสรรค์จึงพยายามถามประวัติของพิทย์ รุ้งพลายจากชาติสยามจึงได้รู้ความจริงว่าชื่อจริงคือ ชวาล สุรบดินทร์เคยเป็นเพื่อนรักของรังสรรค์ซึ่งไปมาหาสู่กันเสมอแต่มาผิดใจกันเพราะรังสรรค์เข้าใจว่าชวาลเป็นชู้ของแขนภาภรรยาคนแรกซึ่งเป็นแม่ของรติรสด้วยประกอบกับช่วงนั้นรังสรรค์ไปถูกใจสาวคนใหม่ชื่อบุปผาพี่สาวของบุหงา จึงทำให้แขนภาตรอมใจและหนีหายออกจากบ้านไปโดยไม่มีข่าวคราว ทำให้ทุกคนเข้าใจว่าหนีตามชวาลไป

เมื่อปะติดปะต่อเรื่องราวคุณหญิงรัตนเดชากรและไพลินเชื่อมั่นว่า ขมเป็นหลานของเธออย่างแน่นอนจึงขอร้องให้ชาติสยามติดต่อชวาลเพื่อมายืนยันความเป็นจริง ชาติสยามจึงเล่าให้ทั้งสองทราบว่าชวาลเสียชีวิตแล้วแต่ได้ทิ้งเอกสารสำคัญไว้ให้เปิดดูตอนขมอายุ18 ปี เมื่อรังสรรค์รู้ความจริงว่าขมเป็นลูกของตนจึงรู้สึกสำนึกผิดและพยายามทำดีกับขม แต่ขมก็ไม่สามารถยอมรับได้ว่ารังสรรค์เป็นพ่อเพราะสิ่งที่รังสรรค์ได้ทำไว้กับขมนั้นเกิดจะให้อภัยได้

ส่วนรัฐขอขมแต่งงานหลังเรียนจบ ขมเองแม้จะไม่ได้รักรัฐแต่ใจอยากจะไปจากบ้านก็เลยยอมตามใจรัฐ แต่สุดท้ายขมก็เปลี่ยนใจไม่แต่งงานกับรัฐ ส่วนชาติสยามกำหนดวันแต่งงานกับรุ้งกาญจน์หลังวันที่ขมเดินทางไปเรียนต่อ แต่รัฐขอทำปริญญาโทในเมืองไทยเพราะเป็นห่วงคุณหญิงนรราชเสวี ขมได้เขียนจดหมายมาเล่าให้ฟังว่ารู้จักหนุ่มนักเรียนไทยชื่อปิยะ ปิติกุล มีความสนิทสนมกันมากและ ปิยะได้ขอหมั้นขมไว้ก่อน

คุณรังสรรค์ป่วยหนักเป็นมะเร็งที่ตับเขาขอร้องอยากจะพบหน้าขมก่อนตาย ขมยอมละทิฐิไปเยี่ยมพ่อเป็นครั้งสุดท้ายทำให้รังสรรค์ดีใจมากคุณรังสรรค์ตายอย่างสงบท่ามกลางความเสียใจของทุกคน รัฐกับรติรสก็คิดจะหมั้นกันไว้ก่อน หลังงานเผาของพ่อ

รุ้งกาญจน์เกิดอุบัติเหตุรถที่นั่งไปชนกับแท็กซี่อาการสาหัสมาก โดยก่อนสิ้นใจเธอได้ฝากขมให้ช่วยดูแลชาติสยามด้วย หลังจากรุ้งกาญจน์ตายไปชาติสยามก็พยายามทำงานหนักเพื่อให้ลืมเรื่องราวต่างๆ ส่วนขมก็กลับไปเรียนต่อจนจบ หนึ่งปีผ่านไปเมื่อได้เจอหน้ากันอีกครั้ง ชาติสยามไม่ได้ตั้งความหวังใดๆ เพราะคิดว่าขมจะหมั้นและแต่งงานกับปิยะแต่แล้วขมก็ปฎิเสธปิยะไปทำให้ชาติสยามมีความหวังอีกครั้งจึงขอขมแต่งงานซึ่งขมไม่ปฎิเสธเพราะในใจนั้นรักและเทิดทูนอาชาติสยามมาตลอด