อัลบัม อาจยังไม่สาย - สควีซ แอนนิมอล

หลังจากเคยส่ง 2 ซิงเกิ้ลแรก อาจยังไม่สาย และ ฉันไม่เหงา ออกมาก่อนหน้านี้ และได้รับการตอบรับอย่างดี ในที่สุด สควีซ แอนนิมอล (Sqweez Animal) วงดนตรีเด็กแนว ประกอบด้วย วิน ศิริวงศ์ (ร้องนำ) และ สิงห์ - ประชาธิป มุสิกพงศ์ (กีตาร์) ก็พร้อมออกอัลบั้มเต็มชุดแรก อาจยังไม่สาย ที่ใช้เวลาทำนานถึง 2 ปี

ที่มาของชื่อวงมาจากการที่ทั้งคู่เปรียบตัวเองเป็นลิงกลางคืน จะคึกคักเมื่อตะวันตกดิน จึงได้คำว่า Animal ส่วนคำว่า Sqweez ได้มาจากความชื่นชอบส่วนตัวของทั้งคู่ เป็นชื่อโปรแกรมคอมพิวเตอร์ มีความหมายว่า บีบ เมื่อนำทั้งสองคำมารวมกันจึงเกิดเป็น Sqweez Animal ซึ่งตรงกับรูปแบบการร้องแบบบีบๆ ของ วิน ในอัลบั้มนี้อีกด้วย

อาจยังไม่สาย คืออัลบั้มที่ วิน รับหน้าที่แต่งเพลงและร้องนำ ส่วน สิงห์ ก็แสดงฝีมือทางดนตรี โดยเล่นกีตาร์และเป็นผู้เรียบเรียงดนตรีแทบทั้งหมด อัลบั้มนี้ได้ โต้ง - มณเฑียร แก้วกำเนิด รับหน้าที่เป็นโปรดิวเซอร์ โดยมีแนวเพลงเป็นร็อก โซล อาร์แอนด์บี ที่มีกลิ่นอายของดิสโก้ และดนตรีแบบชิลด์เอาต์ผสมอยู่ด้วย

เปิดตัวอัลบั้มเต็มด้วยเพลง เริ่มใหม่ ที่มีทั้งกีตาร์ เบส กลอง คล้ายจะย้อนยุคไปถึงช่วงทศวรรษที่ 70 ส่วนเพลง Let's Cry เป็นเพลงช้าซึ้งที่ผสมผสานกันระหว่างท่วงทำนองแบบเก่าๆ แต่เป็นการเรียบเรียงกีตาร์แบบสมัยใหม่ ในขณะที่เบสก็เป็นดับเบิ้ลเบสแบบโบราณเพื่อให้ได้เสียงที่ใหญ่โตลึกซึ้ง

นอกจากนี้ ยังมีเพลง อาทิ รักไม่หลอก ที่มีกลิ่นอายของจังหวะดิสโก้สนุกๆ ประสานกันระหว่างกีตาร์โปร่ง กีตาร์ไฟฟ้า พร้อมด้วยกรู๊ฟของกลอง และความหนักแน่นของเบส ซึ่งเพลงนี้ วิน บอกว่าได้แต่งขึ้นจากชีวิตจริงๆ ของเขาเอง โดยเนื้อหาพูดถึงเรื่องของความรัก ที่บางครั้งต้องโกหกเพื่อต้องการรักษาความรักของคนสองคนเอาไว้

ส่วน นางในฝัน เพลงช้าๆ ที่ดนตรีจะไปทางฝั่งอังกฤษหรือที่เรียกว่า บริตป๊อป ตามถิ่นฐานที่ทั้ง วิน และ สิงห์ เคยใช้ชีวิตอยู่ เพลงรักเพลงนี้ปูพื้นด้วยกีตาร์โปร่ง เปียโน เบส โดยมีเนื้อหาเป็นเพลงเศร้าที่ทำใจได้ไม่ง่าย ขณะที่ Suffocated เป็นเพลงเปิดและปิดอัลบั้มที่มีจังหวะโซลเต็มตัว ดนตรีหม่น ค่อนข้างทุ้ม แต่หรูหราซับซ้อน