ช่วยด้วย ! มัทนะพาธา , ถอดความ

20 ก.พ. 54 11:07 น. / ดู 61,842 ครั้ง / 3 ความเห็น / 0 ชอบจัง / แชร์
        [อินทวงส์, ๑๒.]
สุเทษณ์    อ้ายอดสิเนหา        มะทะนาวิสุทธิศรี,
        อย่าทรงพระโศกี        วรพักตร์จะหม่นจะหมอง.
        พี่นี้นะรักเจ้า        และจะเฝ้าประคับประคอง
        คู่ชิดสนิทน้อง        บ่มิให้ระคางระคาย.
        พี่รักวะธุนวล        บ่มิควรระอาละอาย,
        อันนาริกับชาย        ฤก็ควรจะร่วมจะรัก.
        รูปเจ้าวิไลราว        สุระแสร้งประจิตประจักษ์,
        มิควรจะร้างรัก        เพราะพะธูพิถีพิถัน;
        ธาดาธสร้างองค์        อรเพราะพิสุทธิสรรพ์
        ไว้เพื่อจะผูกพัน        ธนะจิตตะจองฤดี.
        อันพี่สิบุญแล้ว        ก็เผอิญประสบสุรี
        และรักสมัครมี        มนะมุ่งทะนุถนอม.
        ขอโฉมเฉลาปลง        พระฤดีประนีประนอม.
        รับรักและยินยอม        ดนุรักสมัครสมาน.
        หากนางมิข้องขัด        ประดิพัทธ์ประสมประสาน
        ทั้งสองจะสุขนาน        มนะจ่อบจืดบจาง.
        อ้าช่วยระงับดับ        ทุขะพี่ระคายระคาง;
        พี่รักอนงค์นาง        ผิมิสมฤดีถวิล
        เหมือนพี่มิได้คง        วรชีวะชีวิติน-
        ทรีย์ไซร้บ่ไฝ่จิน-        ตะนะห่วงและห่อนนิยม.
        ชีพอยู่ก็เหมือนตาย,        เพราะมิวายระทวยระทม
        ทุกข์ยากและกรากกรม    อุระช้ำระกำทวี
        อ้าฟังดนูเถิด        มะทะนาและตอบวจี
        พอให้ดนูนี้        สุขะรื่นระเริงระรวย

และก็


  [อินทะวิเชียร, ๑๑.]
มายาวิน    ไม้เรียกผะกากุพฺ-        ชะกะสีอรุณแสง
        ปานแก้มแฉล้มแดง    ดรุณีณยามอาย;
        ดอกใหญ่และเกสร      สุวคนธะมากมาย,
        อยู่ทนบวางวาย        มธุรสขจรไกล;
        อีกทั้งสะพรั่งหนาม      ดุจะเข็มประดับไว้
        ผึ้งเขียวสิบินไขว่        บมิใคร่จะห่างเหิน.
        อันกุพฺชะกาหอม        บริโภคอร่อยเพลิน,
        รสหวานสิหวานเชิญ    นรลิ้มเพราะเลิศรส;
        กินแล้วระงับตรี        พิธะโทษะหายหมด,
        คือลมและดีลด        ทุษะเสมหะเสื่อมสรรพ์;
        อีกทั้งเจริญกา-        มะคุณาภิรมย์นันท์,
        เย็นในอุราพลัน,        และระงับพยาธี.





ช่วยถอดความให้หน่อยได้มั้ยคะ
ต้องทำส่งอาจารย์อ่า TT; ส่งพรุ่งนี้แล้วด้วย
แปลไม่ถูก ~

ขอบคุณค่ะ !



.... กระทู้นี้ย้ายมาจากห้องเบ็ดเตล็ด ...
แก้ไขล่าสุด 20 ก.พ. 54 11:08 | เลขไอพี : ไม่แสดง

อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)

ความคิดเห็น

#1 | (-dinasty.) | 20 ก.พ. 54 11:47 น.

อินทรวิเชียร ๑๑
ถอดความ - ดอกไม้นี้เรียกผกากุมพชะกะสีแดงเหมือนอรุณแสงยามเช้า กลีบสีแดงเปรียบเหมือนแก้มหญิงยามอาย ดอกใหญ่ มีเกสร อยู่ทนทาน ไม่เหี่ยว ร่วงเร็ว มีกลิ่นหอมไปไกล และมีหนาวมาก เปรียบเสมือนเข็มประดับไว้ มีผึ้งบินตอมทั้งวัน ดอกผกากุมพชะกะหอมมาก บริโภคอร่อยลิ้นมีรสหวาน เมื่อกินแล้วจะช่วนระงับความเครียด
โกรธ ทำให้ดีขึ้น ช่วยให้หายป่วยได้ ขับเสมหะ อีกทั้งยังช่วยขับพยาธิ = = ( ปาดเหงื่อ )

ผมทำโครงงานทั้งหมดเรื่องมัทนะพาธา มีอะไรถามได้ครับ

แก้ไขล่าสุด 20 ก.พ. 54 11:55 | ไอพี: ไม่แสดง

เราพอจะแปลได้แต่อันล่างน่ะค่ะ
  .......เรียกชื่อดอกไม้ชนิดนี้ว่า กุพชกะ จะบานเมื่อเจอแสง มีสีแดงเหมือนแก้มของหญิง
สาววัยแรกรุ่นยามอาย ดอกมีขนาดใหญ่ มีเกสรมาก อยู่นานไม่เหี่ยวเฉาไม่ร่วงโรย กลิ่น รส หอมไปไกล มีหนาวแหลมเต็มต้น มีฝูงผึ้งบินตามเป็นกลุ่มเป็นผู้รักษา ดอกกุหลาบหอม กินอร่อย มีรสหวาน คนกินจะติดใจ กินแล้วช่วยลดสามอย่าง คือ กำเริบแห่งลม ดี(ถุงน้ำดีน่ะค่ะ) และเสมหะ กินแล้วพิษจะหายหมด หายโกรธ เจริญร่าง กินแล้วเย็นสบาย สรรพคุณมากมาย ระงับพยาธิ (แก้ท้องร่วง)

ไอพี: ไม่แสดง

#3 | sz400596 | 18 ก.ค. 60 21:47 น.

ช่วยถอดความเรื่องมัทนะพาธา ตอนบทร้องคนธรรพ์ (ลำเหาะ)หน่อยค่ะ ส่ง พรุ่งนี้แล้ว ขอวอนนน

ไอพี: ไม่แสดง | โดย Android

แสดงความคิดเห็น

จะต้องเป็นสมาชิกจึงจะแสดงความคิดเห็นได้
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google