ถอดคำประพันธ์พระอภัยมณี ตอนพระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อสมุทร ให้หน่อยย

#1 | A+_|สะใภ้ตระกูลบัง| | 3 ก.ค. 55 21:54 น.

สินสมุทรกุมารชาญฉลาด ฟังพระบาทบิตุรงค์ให้สงสัย - เด็กชายสินสมุทรฟังพ่อ(พระอภัยมณี)เเล้วสงสัยในสิ่งที่พ่อพูด
จึงทูลถามความจริงด้วยกริ่งใจ เหตุไฉนจึงจะเป็นไปเช่นนั้น - สินสมุทรจึงถามพ่อว่า ทำไม มีอะไรหรือท่านพ่อ
พระฟังคำน้ำเนตรลงพรากพราก คิดถึงยากยามวิโยคยิ่งโศกศัลย์ - พระอภัยมณีจึงร้องไห้ นึงถึงเมื่ออดีตก็ยิ่งเสียใจ
แถลงเล่าลูกยาสารพัน จนพากันมาบรรทมที่ร่มไทร - พระอภัยมณีจึงเล่าให้สินสมุทรฟังที่ต้นไทรว่า
แม่ของเจ้าเขาเชื้อผีเสื้อสมุทร ขึ้นไปฉุดฉวยบิดาลงมาได้ - เเม่ของสินสมุทรนั้นเป็นนางผีเสื้อสมุทร ขึ้นไปบนบกเเล้วลักพาตัวพ่อมา(พระอภัยมณี)
จึงกำเนิดเกิดกายสายสุดใจ จนเจ้าได้แปดปีเข้านี่แล้ว - เล้วก็มีลูกออกมาคือสินสมุทร ซึ่งอายุได้ 8 ปีเเล้ว
ไปเปิดประตูคูหาถ้าเขาเห็น ตายหรือเป็นว่าไม่ถูกเลยลูกแก้ว - เเล้วถ้าเเม่รู้ว่าสินสมุทรมาเล่นแบบนี้ พระอภัยมณีบอกไม่ได้เลยว่าจะเกิดอะไรต่อไป
แม้นสินสมุทรสุดสวาทพ่อคลาดแคล้ว ไม่รอดแล้วบิตุรงค์ก็คงตาย - ถึงสินสมุทรจะรอดตาย พ่อก็คงต้องตาย
พระโอรสรู้แจ้งไม่แคลงจิต รำคาญคิดเสียใจมิใคร่หาย - สินสมุทรจึงเข้าใจ เเละเศร้าใจ
ด้วยแม่กลับอัปลักษณ์เป็นยักษ์ร้าย ก็ฟูมฟายชลนาโศกาลัย - ด้วยมีเเม่เป็นนางผีเสื้อสมุทร
ฝ่ายเงือกน้ำนอนกลิ้งนิ่งสดับ กิตติศัพท์สองแจ้งแถลงไข - ส่วนเงือกที่สินสมุทรจำมาเล่นนั้นก็แกล้งนอนฟัง เมื่อได้ฟังเเล้ว
รู้ภาษามนุษย์แน่ในใจ จะกราบไหว้วอนว่าให้ปรานี - เข้าใจภาษามนุษย์ จึงไหว้เเละขอร้องว่า
ค่อยเขยื้อนเลื่อนลุกขึ้นทั้งเจ็บ ยังมึนเหน็บน้อมประณตบทศรี - ลูกขึ้นจะพุดทั้งๆที่ยังเจ็บตัว
พระผ่านเกล้าเจ้าฟ้าในธาตรี ข้าขอชีวิตไว้อย่าให้ตาย - ว่าพระอภัยมณี ข้าขอประทานอภัยโทษ
พระราชบุตรฉุดลากลำบากเหลือ ดังหนังเนื้อนี้จะแยกแตกสลาย - เต่สอนสมุทรก็กระชากลากถูเงือก
ทั้งลูกเต้าเผ่าพงศ์ก็พลัดพราย ยังแต่กายเกือบจะดิ้นสิ้นชีวัน - ทั้งคนอื่น(ในเรือ)ก็ล้มหายตายจากกันไป
พระองค์เล่าเขาก็พาเอามาไว้ เศร้าพระทัยทุกข์ตรอมเหมือนหม่อมฉัน - พระอภัยมณีบอกว่า เเล้วก็พามาที่นี่ อยู่ด้วยความเศร้าโศก
ขอพระองค์จงโปรดแก้โทษทัณฑ์ ช่วยผ่อนผันให้ตลอดรอดชีวา - ขอให้พระแภัยมณีโปรดไว้ชีวิตเงือกเถิด (เงือกเป็นคนพูดขอชีวิต)

*เค้าแปลให้เท่าที่ได้เเล้วนะ