[ระบาย] เคยไหม? ที่รู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าคนอื่น
เช่น เห็นใครหน้าตาดีกว่า รูปร่างดีกว่า รวยกว่า มีอะไรแพงๆใช้แต่เราไม่มี
ก็จะก้มมองดูตัวเอง แล้วคิดในใจว่าทำไมเราถึงไม่เป็นแบบคนนั้นบ้าง คนนี้บ้างนะ
ทำไมเราถึงได้ดูต่ำต้อยด้อยค่าขนาดนี้ ถ้าเราไม่มีอะไรเหมือนคนพวกนั้น เราต้องโดนดูถูกแน่ๆเลย เราต้องไม่มีใครต้อนรับในสังคมแน่ๆเลน เห้ออ
.... กระทู้นี้ย้ายมาจากห้องเบ็ดเตล็ด ...
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
อย่าคิดแบบนั้นสิคะ จะรวยจะจนก็คนด้วยกันทั้งนั้น ถ้าเรารู้ตัวเองว่าเราด้อยเราก็ทำจุดด้อยนั้่นให้เด่นสิคะ.
ประจำค่ะ 
เคยคิดว่า ทำไมเราถึงเตี้ย ทำไมเราถึงเรียนไม่เก่ง ทำไมกีฬาถึงห่วย ฯลฯ
แต่ถ้าลองคิดดูให้ดีๆ มันก็เป็นเพราะความไม่พยายามของเราเองล่ะค่ะ
สุดท้ายก็เลยต้องลองมาพยายามกันใหม่
โดยเฉพาะเรื่องความสูงที่ตอนนี้เราฟิตจัดกินนมแทนน้ำ55555
ปล.จขกท.อย่าได้ดูถูกตัวเองไปเลยค่ะ
คุณค่าของคนไม่ได้อยู่ที่ปัจจัยภายนอกอะไร
จริงๆแล้ว เราว่าคนที่คิดว่าตัวเองสูงส่งนักหนา
และชอบตัดสินคนอื่นที่ลักษณะภายนอกน่ะ
คนแบบนั้นมันแย่กว่าตั้งเยอะ 
อย่ากดตัวเองและดูถูกตัวเอง ทุกคนมีดีในตัว เราก็อ้วนเตี้ยและดำค่ะ แต่แน่นอนว่า.. เรามีดีในตัว เรามีความสามารถพิเศษที่ทำได้ดี แล้วคุณล่ะคะ ทำไมไม่ลองค้นหามันดู เราเชื่อว่าคุณจะก้าวไปข้างหน้าได้อย่างเต็มภาคภูมิพร้อมเสียงชื่นชมจากคนรอบข้าง
เป็นกำลังใจให้นะคะ 
เราก็เป็นเหมือน จขกท.นะ แต่เราไม่ได้คิดว่าจะ โดนดูถูกหรือไม่มีใครต้อนรับในสังคม
แต่เรากลับคิดว่า เราเจ๋งกว่าพวกเค้าเยอะที่เราไม่มีอะไรเหมือนพวกเค้าแต่เราก็ยังได้มายืนจุดเดียวกะพวกเค้า #มีใครคิดแบบเรามั้ยนะ 555555555[/b]
เราไม่จำเป็นต้องเหมือนคนอื่นไปซะทุกอย่างหรอกนะ ทำไมต้องทำตามเขา ทำไมต้องเหมือนอย่างเขา ในเมื่อเราเกิดมาเพื่อแตกต่างนะคะ.
ส่วนใหญ่เราจะโดนเรื่องการแต่งตัว
ชอบแต่งตัวซ้ำซากๆ ไม่เปลี่ยนบ้างอะไรบ้าง
แต่บางทีก็คิดว่าแต่งตัวสบายๆ ดีกว่า ไม่เห็นจำเป็นต้องไปตามแฟชั่นอะไรขนาดนั้น
จขกท. อย่าสนใจที่ปัจจัยภายนอกเลย ของนอกกายอนาคตเราก็มีได้
ของทุกอย่างอยู่ที่ความพอใจใช่ว่าตามกระแส
คนที่คิดว่าค่าของคนอยู่ที่ชุด โทรศัพท์ พวกนั้นแหละฟุ่มเฟือยโดยใช่เหตุที่สุด
บ่อยค่ะ
"..ทำไมต้องแต่ง ทำไมต้องซื้อ ทำไมต้องสวย ทำไมต้องเปลี่ยน ทำไมต้องลด ทำไมไม่คิด ทำไมต้องขาว ทำไมต้องหึง ทำไมต้องใช้อารมณ์ทำไมต้องเหมือนใคร ทำไมต้องผอม ทำไมเริ่มใหม่ไม่ได้ ทำไมต้องทำ ทำไมจะทำไม่ได้ ทำไมต้องเชื่อ ทำไมไม่เชื่อตัวเอง ทำไมต้องเงียบ ทำไมต้องทน ทำไมต้องกลัว ทำไม?.."
.
เ้ราเป็นประจำเลยจ้า ยิ่งปิดเทอมยิ่งหนักเลยแหละ
จขกท.รู้ไหมว่าการเห็นข้อด้วยของตัวเองมันจะทำให้เราเป็นได้สองอย่างคืิอ..
หนึ่ง; พยายามมากขึ้น ให้เรามีความทะเยอทะยานว่าสักวันเราก็เป็นแบบนั้นมีแบบนั้นได้!
หรือสอง; รู้สึกเจ็บปวดโทษตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ไม่รู้จะมีชืวิตเพื่ออะไรหรือใคร?
เราหวังว่าจขกท.คงจะเป็นแบบที่หนึ่งนะ
สักวันเราจะข้ามผ่านมันไปได้เองแหละ
เราเป็นกำลังใจให้นะ
เราก็เป็นบางครั้ง แต่ว่าเราก็ได้เกิดมาเป็นมนุษย์นะ ไม่ได้เกิดมาเป็นสัตว์เดรัจฉาน ไม่เกิดมาพิการ คิดซะว่าเราโชคดีขนาดไหน
เราก็เป็นน่ะ 55555555555555555
ชอบบ่นให้แม่ฟังอ่ะ ว่าแม่ทำไม่้เราไม่สูง 170 บ้าง ไม่หุ่นแบบเพอร์ไรงี้
แม่เราก็จะบอกว่า ทำไมต้องไปเปรียบเทียบกับคนอื่นละ
ไม่ลองทำให้ตัวเองดูน่าอิจฉาบ้างละ หาจุดเด่นของตัวเอง
แล้วดึงมันออกมา ไม่ใช่แค่รูปร่างน่าตา อาจจะเป็นบุคลิก นิสัย หรือความสามารถอื่้นๆ
ประมาณนี้ เราก็จะรู้สึกดีขึ้นน่ะ แต่ก็ยังแอบอิจฉาในใจอยู่นิดนึง 
555555555555555555555555
คิดงี้ไว้ๆ i'm beautiful in my way นะจ๊ะ จุ้บๆ
คิดประจำ 555555.
แบบว่า หุ่นก็แย่ เรียนก็ไม่ได้เรื่อง บ้านก็ไม่รวย ทำอะไรก็ดวงไม่ดี
สารพัดละ แต่ถึงมันจะไม่ดีอย่างงั้นจริงๆ
สุดท้ายก็ต้องสู้อ่ะ จขกท. :D
ดูถูกตัวเองดีกว่าดูถูกผู้อื่นนะ
วันนึงดิฉันเคยแต่งตัวดีๆแพงๆ มีเพื่อนๆที่สวย มีรถขับไปได้ทุกที่
ได้เรียนในโรงเรียนนานาชาติ เมืองนอก แสนแพงที่คนส่วนมากไม่สามารถเข้ามาเรียนได้
แล้วรู้อะไรไหมคะ ดิฉันรู้สึกว่าดิฉันดีกว่าใครๆ สูงกว่าใครๆ
นั่นทำให้ดิฉันดูถูก ร.รัฐ/เอกชน หรือหยิ่งนั่นแหละคะ มันเป็นทุกข์เปล่าๆ
ทุกวันนี้ไปเรียนก็นั่นแท็กซี่ แต่งตัวสบายๆไปเรียน คบเพื่อนที่ใจ เรียนเสร็ดกลับบ้าน
ไม่มีใครดีกว่าใครในโลกนี้หรอก ทุกคนมีดีกันหมด อาจจะไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นเห็นเรา แต่แค่เราเห็นตัวเราเอง เราอาจจะเห็นว่าเราอ่านหนังสือ 5 ชั่วโมงติดกันเลยนะแต่เกรดก็แย่อยู่ดี พ่อแม่ก็บ่นว่าไม่อ่านหนังสือไงถึงเป็นแบบนี้ แต่มันก็ทำให้เรารู้ว่า เรามีความพยามที่เป็นข้อดีอยู่นะ ยิ่งเจอปัญหาเข้ามามากเท่าไหร่ รู้ไหมเรานั่นแหละที่จะแข็งแกร่งกว่าคนอื่นมากเท่านั้น ประสบการณ์สอนคนนะแจ้ะ ยิ้มกับปัญหา สู้สู้
เราเป็นบ่ิอยจนตอนนี้มันกลายเป็นเพื่อนซี้เราไปแล้วอ้ะคือเราก็เหนื่อยนะ แบบว่าทำไมต้องสวย ทำไมต้องผอม ทำไมต้องสวยเหมือนคนอื่น บางทีก็ท้อแหละเห็นคนอื่นเค้าสวย เค้าดูดี เค้ารวยก็มาน้อยใจว่าแบบทำไมตัวเองไม่เป็นแบบนั้นบ้าง อยากสวย อยากดูดี จนบางทีมันพยายามมากจนเกินไปจนละเลยคนที่สำคัญกับเราไปอย่างแม่แบบเนี๊ยะเราเคยบ้าวันๆ หนึ่งหาอะไรมาผอกหน้าออกกำลังกาย 2 ทุ่มเข้านอนวันๆแทบไม่ได้คุยกับแม่จนตอนนี้เริ่มคิดได้ว่าบางทีถ้าคนอื่นชอบเราเพราะเราสวยชอบที่หน้าตาจนลืมดูจิตใจไปแบบนี้ขออยู่คนเดียวดีกว่า # ออกแนวระบาย
คนที่ไร้ค่าคือคนที่ดูถูกตัวเองนะคะ
เราก็เป็น มันเป็นแค่ช่วงอารมณ์หนึ่ง
ถ้าเราพยายามเราก็มีแบบคนอื่นได้
เราต้องให้กำลังใจตัวเองอยู่เสมอ
ที่สำคัญอย่าลืมคนรอบข้างที่อยู่กับเราเสมอ
พ่อแม่ (เพื่อน) คนที่ทำให้ชีวิตเราดีขึ้น
สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้
เคย จนชินไปแล้วค่ะ แต่เคยไหมคะที่ลองมองย้อนกลับไป ดีแค่ไหนแล้วที่เรามีชีวิตอยู่ ในขณะที่คนอื่นต้องสู้เพื่อจะให้มีชีวิตรอด ดีแค่ไหนที่มีอาหารกินทุกมื้อ ในขณะที่บางคนอดมื้อกินมื้อ ดีแค่ไหนแล้วที่เรามีบ้านอยู่โดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลย พ่อแม่ทำให้เราทุกอย่าง ในขณะที่คนอื่นอีกหลายคนพยายามจะตายแต่ก็ยังไม่มีบ้านสวยหรูอยู่แต่เขาก็มีความสุข ก็จริงนะคะที่เงินมันคือทุกสิ่ง แต่มันไม่ใช่ทุกอย่าง เลือกเอาการมีชีวิตที่หรูๆแล้วปวดหัว หาคนจริงใจด้วยไม่ได้ กับไม่รวยแต่มีความสุขมีคนเข้าใจ ถ้าลองเปลี่ยนความคิดดูบางคนที่ทำเหมือนว่ารวยอาจจะไม่นวยจริงๆก็ได้นะคะ แต่ที่เขาทำเหมือนว่ารวยเพราะว่าเขาอยากมีเหมือนคนอื่น สำหรับเราเราสิ่่งที่เราอยากได้ที่สุดคือความจริงใจค่ะ
คนทุกคนไม่ได้มีจุดเด่นเสียทั้งหมด ไม่ได้มีข้อด้อยเสียทั้งหมด
ในตัวคนๆ เดียวมีทั้งข้อดีและข้อบกพร่อง มันเป็นของคู่กัน
ในขณะที่เราอิจฉาคนอื่น เพราะเอาข้อด้อยของตัวเองไปเทียบกับส่วนที่ดีของเขา
อาจมีคนอื่นที่กำลังเอาข้อด้อยของเขา มาเทียบกับข้อดีที่เรามีอยู่ด้วยเหมือนกัน
และบางสิ่งที่คนภายนอกมองมาเห็นว่านั่นเป็นข้อดี และอยากมีอยากเป็นอยากทำตามบ้าง
สำหรับเจ้าตัวแล้ว มันอาจเป็นสิ่งธรรมดา หรือเป็นด้านที่เขาไม่อยากให้จดจำมากเท่าด้านอื่นก็ได้
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google