- ใครอยู่ ตปท. มาเล่าความรักให้ฟังหน่อย

#1 | whatever | 11 มี.ค. 56 13:10 น.

รอด้วยคน 

#2 | Milkyway<3 | 11 มี.ค. 56 13:18 น.

ปูเสื่อรอ 

#3 | ซิมซาลาบิม!` | 11 มี.ค. 56 14:22 น.

รออด้วยคน อิอิ

#4 | NEStSIRI. | 11 มี.ค. 56 17:29 น.

เด็กปั้มนะหรอครับ 

#5 | อืม. | 11 มี.ค. 56 23:37 น.

เราอยุ่ตปท.น้า ~
อยากจะเล่าให้ฟังนะ แต่ไม่สมหวังเลยย 
http://www.siamzone.com/board/view.php?sid=3093693

นี้กระทู้เรา เขียนนานมากละ

#6 | `SM.SAI96! | 12 มี.ค. 56 07:18 น.

อยู่แคนนาดา เราส่องอย่างเดียวเราไม่จีบเค้า ก็เค้าไม่จีบเรา 
เราเลยชอบส่องหนุ่มๆ ชอบครูๆด้วย 55555 เอ้ะไงวะ?

#7 | จุงเบยย' | 13 มี.ค. 56 02:48 น.

I'll write it when I'm home
มาแล้วว
ฝรั่งเขาก็จีบเหมือนคนไทยเนี้ยแหละแล้วแต่คนว่าจะนิสัยยังไง แต่มันจะแอบมีแบบเซอร์ไพส์ที่โรงเรียนไรงี้ด้วย แล้วก็โรงเรียนเราเนี้ยมันก็จะมีงานเต้นรำบ่อยมาก (เหมือนพรอมพ์อ่ะแหละแต่ใช้ชื่ออื่น) คนที่แอบชอบใครก็จะชวนคนนั้นไปงาน บางคนก็จะไปชวนกันเงียบๆ บางคนก็จะมาทำเซอร์ไพส์ที่โรงเรียน เขียนป้ายใหญ่ๆ กลางโรงอาหารอะไรแบบนี้ แล้วก็ไปเดทกัน ถ้าโอเคก็คบกัน

แต่ของเราไม่มีอะไรมากนะ แต่อยากเล่าคือเราแอบชอบเขา
อยากตั้งกระทู้เล่ามากแต่มันไม่มีอะไร เราขอเล่าในคอมเม้นท์แบบยาวๆ ละกันนะ ยาวมากๆ แต่เราอยากโพสในนี้ เพราะไม่อยากตั้งกท. หวังว่าจะไม่รกจขกท.นะ (._.)

ตอนแรกเราไม่ได้ชอบคนนี้หรอก ชอบอีกคนนึงอยู่
วันนึงตอนพักกลางวันเราก็เดินไปซื้อมาม่ากินปกติ พอซื้อเสร็จก็เดินกลับไปหาเพื่อน
แต่ระหว่างเดินไปเนี้ย สายตาเรามันก็มองคนนู้นคนนี้ไปเรื่อยๆ แล้วหันไปเจอผู้ชายคนนึง
ก็รู้สึกเอะใจ แบบไม่ได้คิดว่าหล่อหรือน่ารักอะไรเลยนะ แค่คิด เฮ้ย คนนี้แต่งตัวเหมือนคนที่เราชอบจัง
หลังจากนั้นเราก็ทำแบบนั้นทุกวัน คือมองมันทุกวันทั้งที่ไม่ได้คิดอะไรเลย

จนวันนึงเป็นงานเต้นเนี้ยแหละ ชื่องาน Homecoming
แล้วก่อนวันงาน (งานวันเสาร์) ก็คือวันศุกร์เขาจะเรียกเด็กไปที่ยิม เด็กทั้งโรงเรียนเลย ไปพูดเกี่ยวกับงาน มีเต้นมีอะไรให้ดู
เราพอเลิกคาบสุดท้ายปุ๊บก็รีบเดินไป แล้วก็ไปเจอเพื่อนอีกคนระหว่างเดิน คราวนี้ขาดอีกคน ไม่รู้หายไปไหน เพื่อนกับเราเลยช่วยกันมองหา
ไอเราก็หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ พอหันไปอีกทีชะงัก เพราะไปสบตากับคนๆ นึง ก็คือผู้ชายที่เราชอบมองตอนพักกลางวันเนี้ยแหละ คือตอนนั้นรู้สึกหวิวไปเลยอ่ะ แบบรู้สึกแปลกๆ อธิบายไม่ถูก
แต่หลังจากที่เดินเข้าไปในยิมปุ๊บ เราก็ลืมมันไปเลยเพราะมัวแต่มองหาคนที่เราชอบอยู่ 

แล้วมีอยู่วันนึงมันมีสอบ PSAT ห้องสอบมันจะเรียงตามตัวอักษรตัวแรกของนามสกุล เราขึ้นต้นด้วยบี พอรู้ว่าต้องไปสอบห้องไหน ตอนเช้าก็รีบไปเลย กลัวสอบไม่ทัน
เข้าไปก็ไม่มีอะไร เพราะยังไม่ถึงเวลาสอบ ก็นั่งฟังเพลง ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์
ซักพักเริ่มเบื่อ เงยหน้าขึ้นมาจะมองนาฬิกาว่ากี่โมงแล้ว แล้วก็ชะงักเพราะเห็นผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาในห้อง

ไอคนนี้อีกแล้วหรอ?

คราวนี้เราก็เริ่มมีอาการแปลกๆ คือตอนนั้นก็เริ่มรู้สึกปลื้มขึ้นมาหน่อยละ แต่ยังไม่อะไรมาก ระหว่างสอบก็พยายามจะหันไปมอง
แต่ประเด็นคือมันนั่งข้างหลังไง มองไม่ได้ 
พอหลังจากนั้นเราก็ยังมองมันแบบปกติ จนมีอยู่วันนึงนั่งอยู่บ้านเฉยๆ ไม่มีอะไรทำก็มานั่งคิด หาเฟสบุ๊คมันดีกว่า อยากรู้จัก เจอบ่อยเหลือเกิน
ว่าแล้วก็เข้าเฟสบุ๊คเลย เข้าไปหาแบบเพื่อนในโรงเรียน หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ในใจก็คิด แม่งไม่เล่นเฟสแน่เลยอ่ะ เลยถอดใจ แล้วนั่งดูเฟสเพื่อนคนอื่นในโรงเรียนไปเรื่อยๆ
ดูไปซักพักก็ไปเจอเฟสเพื่อนคนนึง มันเรียนวิชาคณิตห้องเดียวกับเรา ก็เลยเออไปส่องหน่อยยย
เข้าไปในเฟสปุ๊บก็เลื่อนอ่านประวัติมัน แล้วดูเพื่อนในเฟสที่โชว์อยู่หน้าเฟสฮี ก็สะดุดตากับเฟสคนนึง
เฮ้ย หน้าคุ้นมากเลย ใครวะ พอดูนามสกุล B

เฮ้ย!!

รีบกดเข้าไปอย่างรวดเร็ว พอจ้องรูปโปรไฟล์มันใกล้ๆ เฮ้ย ใช่เลยอ่ะ นี่มันไอ้คนที่ฉันชอบมองบ่อยๆ ตอนพักกลางวันนี่หว่า!
หลังจากนั้นเราก็เข้ามาส่องเฟสมันทุกวัน (ถึงแม้ว่าจะดูอะไรไม่ได้เลย)
พักกลางวันก็ยังมองมันปกติ แต่คราวรู้สึกเริ่มเปลี่ยนไป ปกติจะมองแบบไม่คิดอะไร แต่มันเริ่มไม่ใช่แล้ว
แต่ก็ไม่ถึงขนาดกับว่าชอบปิ๊งเลย เพราะตอนนั้นก็ยังชอบอีกคนนึงอยู่ แถมชอบมากด้วย
ก็ทำตามประสาคนไม่มีแฟน วันนึงกรี๊ดคนนี้ อีกวันกรี๊ดอีกคน กรี๊ดกับตัวเองในใจสนุกสนาน ไม่คิดที่จะชอบแบบจริงๆ จังๆ เลย

แล้วคือที่นี้มันเป็นแบบเดินเรียนใช่มั้ย คาบสี่เราเรียนชีวะจะบอกว่าเกลียดวิชานั้นมาก เป็นวิชาที่น่าเบื่อที่สุด เบื่อที่สุด แล้วจะชอบคาบห้ามาก วิชาประวัติศาสตร์ เพราะเรียนห้องเดียวกับคนที่ชอบ (อินี่แรด)
วิชาชีวะเราชอบเดินออกจากห้องช้า เนื่องจากเก็บของ แต่วันนั้นเก็บเร็วเลยออกมาเร็วกว่าปกติ
ก็ไม่อะไร ออกมาแล้วก็เดินไปคลาสปกติ คราวนี้เห็นผู้ชายคนนึงคุ้นมากๆ เดินไปทางเดียวกับเรา ไม่ต้องบอกก็คงเดาออก พ่อหนุ่มที่ชอบมองตอนพักกลางวันคนนั้นแหละ

หลังจากวันนั้นชีวะเริ่มกลายเป็นวิชาที่อยากไปเรียน (แต่ยังไงก็ยังชอบปวศ.มากกว่าอยู่ดี -..-)
จากที่เก็บของช้ามว๊ากกกกกก เริ่มเร่งสปรีทเก็บ เพื่อที่จะไปเดินตามหลังผู้ชายคนนั้น
โรคจิตเนอะ 555555555

แล้วจากนั้นก็ไม่มีอะไร เลิกเรียนเราก็ขึ้นรถบัสปกติ (เหมือนรถนักเรียนแต่ไม่ได้ไปส่งนักเรียนตามบ้าน จะจอดที่ป้ายแล้วเด็กก็จะแยกกันเข้าบ้านใครบ้านมัน)
เราก็ทำแบบที่เราทำทุกวันคือคอยมองหาที่คนที่เราชอบ ตอนมันเดินออกมาจากประตูทุกวัน (โรคจิต)
ระหว่างนั้นเราก็เห็นพ่อหนุ่มพักกลางวันคนนั้นพอดี ก็เลยมองตามว่ามันจะนั่งรถคันไหน แล้วรู้มั้ยว่ามันนั่งรถบัสคันไหน?
มันนั่งรถบัสข้างๆ เรา ในใจก็คิด บังเอิญเกินไปรึเปล่าเนี้ย?

แล้วมันมีอยู่วันนึงหลังจากหมดคาบชีวะเรารีบเก็บไปหน่อยเลยลืมเก็บกระเป๋าดินสอ ก็เลยยืนเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าห้องรีบเก็บของเข้ากระเป๋า (กลัวเดินตามไม่ทัน..) ระหว่างเก็บก็แบบก้มๆ เงยๆ เพราะจะดูว่าหล่อนเดินมารึยัง
คราวนี้เงยหน้าขึ้นมาอีกรอบนึง มันเดินผ่านหน้าห้องแล้วหันมาทางเราพอดี
สบตากันอีกแล้ว แบบวันโฮมคัมมิ่งวันนั้น..

หลังจากวันนั้นเราก็เริ่มเจอกันบ่อยขึ้น เพราะช่วงนั้นเราเก็บของเร็วมาก จนบางทีเดินไปก่อน เราก็จะรีบเดินไปเก็บของที่ห้องประวัติศาสตร์แล้วเดินออกมาเข้าห้องน้ำ เพราะจังหวะที่เราเดินออกมา ฮีเดินมาพอดี
แล้วเราก็จะมองกันตลอด (มันคงคิดว่าอินี่มองอะไร)
ก็เป็นอย่างนี้ตลอด ไม่มีอะไรพิเศษให้น่าตื่นเต้น
แล้วช่วงนั้นเดือนพฤศจิกา มันจะมีวัน Thanksgiving วันขอบคุณพระเจ้า เราก็เลยได้หยุดตั้งแต่วันพฤหัส
ที่บ้านแม่เลี้ยงก็ทำนู้นทำนี้ให้กิน ก็ไม่มีพิเศษ

พอเปิดเรียนเราก็ทำเหมือนเดิม แต่คราวนี้ไม่เจอมัน ซึมไปเลยตอนนั้น
เป็นอย่างนี้สองวัน พยายามมองแล้วมองอีกก็หาไม่เจอ พักกลางวันก็ไม่เจอ..
ในใจก็คิดแบบคงจะย้ายโรงเรียนไปแล้วมั้ง (แค่สองวัน คิดขนาดนี้เลย บอกตามตรง 555555555)
พอตอนพักกลางวัน คือเราก็คิดถึงมันใช่มั้ย ก็เลยมองไปที่ตรงที่มันชอบยืนตอนพัก
มองไปเจอผู้ชายคนนึงหัวเกรียนๆ โล้นๆ ยืนอยู่ ก็สงสัยไง ใครวะ พอมองดีๆ
เอิ่ม... นี่มึงล้อเล่นใช่ปะ

ใช่ค่ะ มันไปโกนหัวมา เกรียนแบบเหมือนไปบวชเลย
งงมากตอนแรก คือมันผมยาวไงทีแรก มางี้นี่จำไม่ได้เลย บอกตามตรง แต่ก็ดีใจ นึกว่ามันย้ายไปโรงเรียนอื่นซะแล้ว 

พอรู้ว่ามันไม่ได้ย้ายโรงเรียน วันต่อมาเราก็ทำเหมือนเดิม รีบวิ่งไปห้องประวัติศาสตร์ แล้วเดินออกไปเข้าห้องน้ำ
ตอนกำลังออกจากห้อง เราก็เห็นมันเดินมาพอดี แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ เห็นมันกำลังชะเง้อหน้าเข้ามาในห้องเรา เหมือนมองหาใครซักคนอยู่
เราก็เดินมาถึงตรงประตูแล้ว คือตอนนั้นมันอยู่หน้าห้องเลย ก็เลยมองหน้ามัน (คือยังไม่ได้ชอบมันแบบจริงๆ จังๆ เลยไม่อาย)
พอมันเห็นเราปุ๊บ มันเลยรีบหันหน้าแล้วเดินหนีไปเลย 

ไอ้เราก็แบบหลงตัวเองค่ะ เฮ้ย มันมองหาเรารึเปล่าเง้อ 
ตอนเรียนคาบนั้นยิ้มทั้งคาบเลย แล้วปกติเวลาเราเดินผ่านคนที่เราชอบ (อีกคนนึง) เราจะอายมาก จะไม่กล้ามองหน้า วันนั้นเราเดินไปเอาห้องสอบที่วางอยู่บนโต๊ะมันอย่างอารมณ์ดี ไม่รู้สึกอายอะไรเลย

พอหลังเลิกเรียนวันนั้นเราออกห้องช้า (คาบสุดท้ายเป็นอังกฤษ) พอออกมาเลยออกมาพร้อมกับมันพอดี แต่เราขึ้นรถไปก่อน
เราก็ทำตามสเต็ปเราแบบที่ทำทุกครั้ง ขึ้นรถมาปุ๊บก็รอส่องตอนฮีขึ้นรถ..
พอฮีก้าวขึ้นรถปุ๊บก็จ้องตาไม่กระพริบ แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
แม่งหันมามองเรา
หลบไม่ทันด้วย เพราะไม่คิดว่าจะหันมา จ้องแบบไม่ปิดบังเลยด้วย (อายมาก..) 

แต่หลังจากที่มองหน้ากันแบบจะๆ วันนั้น พอเดินไปเข้าห้องน้ำ คือปกติเวลาเราเดินออกมาเข้าห้องน้ำ เวลาเราหันไปมองมัน มันก็จะหันมามองเราใช่ แต่พอหลังจากวันนั้นมันไม่มองหน้าเราเลย
คือแบบไม่ได้มองกันเลย บอกตามตรงช่วงนั้นซึมมาก แล้วก็อึดอัดมากเลย จะระบายกับเพื่อนก็ไม่รู้จะระบายังไง อธิบายไม่ถูก 
ก็เป็นอย่างนั้นมาเรื่อยๆ เข้าปีใหม่มกรา ก็ยังเหมือนเดิมไม่ได้มองกันแล้ว
สุดท้ายอึดอัด ทนไม่ไหว เลยระบายกับเพื่อน ตอนแรกเพื่อนขอดูเฟสด้วย แต่ไม่ให้ เราบอก ไม่หล่ออ่ะ อย่าดูเลย คือปกติเราจะชอบคนหน้าตาดีไง (คือไม่ได้ดูหนังหน้าตัวเองเลย)
รอบนี้รู้สึกแบบมันไม่หล่ออ่ะ ดูเตี้ยๆ เรียนไม่เก่ง ท่าทางจะติดเกมส์อีกต่างหาก อาย ไม่อยากให้เพื่อนเห็นรูป

พอคราวนี้สิ้นเดือนมกรา สอบปลายภาคเทอมหนึ่งก็สอบๆ พอวันสุดท้ายสอบประวัติศาสตร์กับภาษาอังกฤษ
เราก็แต่งตัวไปชิวๆ พอสอบประวัติศาสตร์เสร็จปุ๊บ ก็เลยไปส่งเพื่อนคาบถัดไป
ระหว่างเดินเราก็บ้าๆ บ๊องๆ เดี๋ยวเต้น เดี๋ยวหัวเราะ คราวนี้ระหว่างเดินไปเจอเพื่อนอีกคนพอดี เพื่อนเรามันก็เลยสนิท เฮ้ย ไปแกล้งมันหน่อยดิ๊
ไอเราก็บ้ายุ พอเดินไปถึงเพื่อนคนนั้นปุ๊บก็วิ่งไปชนมันแบบแรงเลยอ่ะ
เพื่อนมันเลยตะโกนกลับมาว่า "Bitch!" 555555555
เราก็แบบสะใจเลยจะหันไปหัวเราะสมน้ำหน้ามัน
พอหันไปเงิบค่ะ อีผู้ชายคนนั้นมันเดินอยู่ข้างหลังดิฉัน
...เชี่ย มึงมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!

อ้าปากเต็มที่เลยตอนนั้น อายมาก..

พอหลังจากนั้นมันก็หยุดเสาร์อาทิตย์ (ที่นี้ไม่มีหยุดตอนเทอมหนึ่งค่ะ  ) ก็เม้ามอยก็เพื่อนที่ไทย เพื่อนมันก็ตื้อขอดูรูป คราวนี้นึกไงไม่รู้เลยบอก "เออ ให้ดูก็ได้ แต่บอกแล้วนะว่าไม่หล่อ"

ผ่านไปสามวัน
เราก็กลับไปส่องเฟสผู้ชายคนนั้น ก็ใส่ชื่อมันลงไปตรงช่องหาเพื่อน คราวนี้รู้สึกว่าเฟสมันแปลกๆ
คือปกติเราเข้าไปในเฟสมันแล้ว มันจะไม่โชว์อะไรเลยไง คราวนี้เข้าไปมันขึ้นข้อมูลบางส่วนของเจ้าตัวขึ้นมา แถมเขียนด้วยว่า มีเพื่อนร่วมกัน 1 คน
งงเลยทีนี้ ใครวะ เอมิลี่หรอ (เพื่อนที่ไปพักด้วยกัน) เลยตัดสินใจเข้าไปดู พอเข้าไปดูเห็นเฟสอิคนนั้นปุ๊บแทบจะกรี๊ด
ไอเพื่อนเวร มึงไปแอดมันทำม๊ายยยยยยยย

ตอนแรกก็บ่นๆ มันหลังๆ เริ่มคิดแบบเออก็ดี จะได้เห็นรูปมัน ไม่ต้องไปแอดเอง (บางรูปเพื่อนของเพื่อนดูได้)
เข้าไปดูแล้วงงในเฟสมีเพื่อนเป็นพัน ตอนแรกนึกว่าเป็นคนไม่ค่อยสังคมเอาแต่เล่นเกมส์อะไรแบบนี้
แล้วคราวนี้ก็เข้าไปดูเพื่อนฮีในเฟส ส่องไปส่องมาไปเจอเฟสของเพื่อนสนิท เป็นเด็กเรียนด้วย ก็เลยแปลกใจ ฮีมีเฟสชีด้วยหรอ?

พอรู้งี้ วันต่อมาเราเลยเข้าไปคุยกับชี แทนชีว่าดีดี้ละกัน (ลืมให้นามสมมุตของฮีคนนั้น  )
ตอนแรกดีดี้ก็ไม่รู้หรอกว่าเราชอบใคร คราวนี้พอเจอนางก็เลยเข้าไปคุย
เรา : แกรู้มั้ย เพื่อนฉันมันแอดเฟสคนที่ฉันชอบไป โคตรตกใจเลยอ่ะเมื่อวาน แล้วมันก็ดันรับแอดด้วยนะ
ดีดี้ : เฮ้ย จริงหรอ
เรา : อืม แล้วคราวนี้ฉันก็เลยไปส่องเฟสมันเว้ย พอเข้าไปฉันเห็นมันมีแกเป็นเพื่อนในเฟสด้วยอ่ะ 
ดีดี้ : จริง ใครๆๆๆๆๆ //ท่าทางตื่นเต้นมาก
เราก็เลยบอกชื่อเสร็จสรรพ พอนางเห็นนางก็ร้องอ๋อ
ดีดี้ : อ๋อ เจมส์นี่เอง (ใช้เป็นนามสมมุตของคนนั้นละกัน) นายคนนั้นเรียนวิชาอังกฤษห้องเดียวกับฉัน แล้วก็เคยอยู่กลุ่มเดียวกันตอนเกรดแปด

เรียนภาษาอังกฤษห้องเดียวกับดีดี้? ..ดีดี้เรียนภาษาอังกฤษอยู่ห้องคิง งั้นมันก็เรียนเก่งอ่ะดิ 
แล้วคราวนี้หล่อนก็พูดต่อ
ดีดี้ : หมอนั่นก็นิสัยดีนะ แต่ว่าเงียบๆ ไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้นซักหน่อย (นางพูดแบบนี้เพราะว่าก่อนหน้าที่เราจะบอกชีว่าเราชอบใคร เราบรรยายสรรพคุณคนที่เราชอบแบบ.. เตี้ย ไม่หล่อ บลาบลา  )

คราวนี้เรากับดีดี้เลยเริ่มสนิทกันเพราะว่าผู้ชายเกาหลีที่หล่อนชอบนั่งรถบัสคันเดียวกับเรา ส่วนเจมส์เรียนอังกฤษห้องเดียวกับดีดี้ ก็เลยสนิทกันไปโดยปริยาย...
แล้วก็ช่วงนั้นเราก็คุยกับเพื่อนที่แอดเฟสเจมส์ไปเกือบทุกวัน ไปบ่นกับนางว่าอยากแอดเฟสเจมส์ ..แต่ไม่กล้า 
หล่อนก็เชียร์ แอดไปเถอะ กลัวอะไรของมึงวะ กุอยู่ไทยกุแอดไปมันยังรับเลย แอดๆ ไปเหอะ
เราก็นั่งคิดอย่างนี้อยู่ประมาณสองอาทิตย์ สุดท้ายก็แอดไป
ผ่านไปซักชั่วโมง ฮีก็รับแอดเราเรียบร้อย

ทำไงล่ะทีนี้ ส่องสิคะ ส่องทุกอย่าง ผู้หญิงเต็มเฟสเลย แจกเบอร์ด้วย แต่ละคนสวยๆ ทั้งนั้น แถมเล่นกีต้าร์ เล่นเปียโน แล้วก็วาดรูปเก่งมาก (ดูจากในเฟส)
แล้วเราเคยแบบนึกเล่นๆ เอาไว้ว่าเราอยากเจอผู้ชายที่ชอบดนตรีเหมือนเรา เล่นดนตรี มีหัวใจรักดนตรีเหมือนเรา
เห็นแล้วแบบโห ที่ผ่านมา ทำไมฉันคิดในด้านลบขนาดนี้ เซอร์ไพส์มาก

เพ้อเลยสิทีนี้ ส่องเฟสทุกวันไม่เป็นอันทำมาหากิน กลายเป็นคนติดเฟสไปเลย เข้าทุกวันเช้าเย็นก่อนไปโรงเรียนก็เล่นก่อนนอนก็เล่น จนพ่อถาม เห็นเฟสทุกวันนี่คุยกับใคร อยากจะตอบเหลือเกินว่า ส่องผู้ชายอ่ะพ่อ ไม่ได้คุยกับใคร 
ก็เป็นอย่างนี้ทุกวัน คือบอกเลยนะว่าไม่รู้ตัวเลยว่าลืมผู้ชายอีกคนไปตอนไหน รู้ตัวอีกทีในหัวก็มีแต่เจมส์เจมส์เจมส์แล้วก็เจมส์

จนเข้าเดือนกุมภาใกล้วาเลนไทน์เราก็เข้าไปดูในเพจนึงแล้วมันไปสะดุดกับโพสนึงเข้า เขียนไว้ว่า
If you hold back your feelings because you are afraid of getting hurt, you end up hurting anyway.
ใครที่ยอมเก็บความรู้สึกตัวเองไว้เพราะกลัวเสียใจ
สุดท้ายก็จะเจ็บ เเละเสียใจอยู่ดี

เราก็เลยตัดสินใจว่าวันวาเลนไทน์เราโพสบอกชอบมันในเฟส แต่จะตั้งค่าไว้ให้มันเห็นคนเดียว แต่สรุปเราโพสก่อนคือโพสวันที่สิบสาม ไม่รู้อ่ะ อยากโพส 
เราโพสไปว่า
ก็รู้ว่าวันนี้ยังไม่ใช่วันวาเลนไทน์ แต่ก็อยากจะพูดก่อนที่ผู้หญิงคนอื่นจะบอก "ผู้ชายคนนั้น"
ครั้งแรกที่ฉันเห็นผู้ชายคนนี้ บอกตามตรง ฉันไม่คิดว่าเค้าน่ารักเลย ในหัวฉันคิดแค่ว่า "ทำไมผู้ชายคนนี้เหมือนคนที่ฉันชอบจัง"
และนั้นก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมฉันถึงมองเค้าทุกวัน

ใช่ นั้นแหละที่เหตุผลแรก แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว ตอนนี้ฉันอยากเค้าเพราะฉันอยากมอง แต่ตอนนี้ฉันไม่กล้ามองแล้ว เพราะฉันอายมาก

ฉันยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ว่าฉันชอบเค้าไปตอนไหน แล้วทำไมถึงชอบ ตอนนี้ฉันรู้แค่ว่าฉันชอบเค้าไปซะแล้ว
แล้วก็รู้ด้วยว่าฉันไม่ได้น่ารักเหมือนผู้หญิงคนอื่น เพราะฉะนั้นฉันคงไม่ร้องไห้หรอก ถ้าเค้าไม่ได้ชอบฉัน ฉันแค่อยากให้เค้ารู้ว่าฉันรู้สึกยังไง ถึงแม้ว่าเราจะไม่รู้จักกัน

อืม ฉันชอบเค้า นั่นแหละที่อยากจะบอก

ปล. คนที่สามารถจะอ่านโพสนี้คือ "ผู้ชายคนนั้น" ..เออ แกนั่นแหละ

แต่สรุปว่าทุกอย่างก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่แน่ล่ะ เพื่อนในเฟสมันมีตั้งเป็นพัน คงจะมาเห็นหรอก -_-
ช่วงนั้นก็เลยหงอยๆ ซึมๆ ไม่ใช่แค่เรื่องนั้นอย่างเดียว แต่เพราะว่าคาบห้ามันย้ายไปเรียนคลาสอื่น เลยไม่ได้เจอมันช่วงนั้นแล้ว เศร้าเลย (._.)

พอถึงช่วงปลายเดือนกุมภาก็วันเกิด เป็นวันเกิดเพื่อนเราเราก็นั่งคิดว่าจะซื้ออะไรให้เพื่อนดี นั่งคิดคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก เลยพักแล้วไปส่องเฟสเจมส์ (เอิ่ม..) พอเข้าไปก็ไปเห็นมันเกิดมันพอดี วันเกิดมันถ้านับหลังจากนั้นก็อีกประมาณสามอาทิตย์ อยู่ๆ เราก็คิดว่า เออ ซื้อของขวัญให้มันดีกว่า
จากคิดให้เพื่อนก็เลยเปลี่ยนมาคิดให้มันแทนว่าจะให้อะไรดี เพราะไม่ได้สนิทกันเป็นการส่วนตัว เลยไม่รู้ว่ามันชอบอะไร กลัวซื้อไปแล้วมันไม่ชอบ
คิดไปคิดมา สุดท้ายก็เลยจบลงด้วย เค้ก
เพราะคิดว่าถ้าทำเค้กให้ นอกจากจะให้เป็นของขวัญแล้ว มันยังบอกเป็นนัยๆ ได้ด้วยว่า เราชอบมันอยู่ เพราะคงไม่มีผู้หญิงคนไหนนั่งทำเค้กให้ผู้ชายที่ไม่รู้จักเฉยๆ ใช่มั้ยล่ะ?
ว่าแล้วก็เลยเริ่มคุยกับแม่เลี้ยง ให้เค้าช่วยสอนเราทำเค้ก เสร็จสรรพ

พอแพลนเสร็จก็คิดว่าเดี๋ยวจะทำวันศุกร์ใกล้ๆ วันเกิดมันอยากทำของใหม่ๆ ให้กินไรงี้ แล้วช่วงนั้นก็มีสอบก็เลยยุ่งๆ พอหลังจากสอบก็กลับมาเล่นเฟส แล้วจะบอกว่าช่วงนั้นเราติดสไกป์มากด้วย เพราะเพิ่งกลับมาเล่นได้ คุยกับเพื่อนทั้งวัน ถ่ายรูปพวกมันมาลงเฟส เล่นกันสนุกสนาน แล้ววันนั้นแม่ก็มาเม้นท์ในเฟส ชีโพสสไกป์ตัวเองแล้วบอกว่าลูกขา แอดคุณแม่หน่อยค่ะ เราจะได้คุยกัน
ก็คุยกับชีอยู่ซักพัก ซักพักก็คุยต่อกับเพื่อน เล่นนู้นเล่นนี้ทั้งวัน

พอตอนเย็นเราก็เข้ามาในเฟส เจอเจมส์อัพเตตัสที่ไม่ได้อัพมาตั้งแต่มกราแล้ว (มีอัพรอบนึงเป็นชื่อเฟสของผญ.คนนึง เห็นแล้วนอยด์มาก แต่หลังจากนั้นมันก็ลบโพสนั้นไป) มันโพสว่า "Anyone what to skype?" เราก็แบบเฮ้ย.. ช่วงนี้กำลังบ้าสไกป์พอดีเลย บังเอิญไปมั้ยวะเนี้ย แง อยากคุยมากแต่ไม่ได้ไปกดไลค์โพสมัน (คือถ้าใครไปกดไลค์มันจะแอดสไกป์ไป)
เห็นตั้งแต่มันโพสหนึ่งนาทีแรก จนผ่านไปสามชั่วโมงเราก็ยังจ้องโพสนั่นอยู่ แต่ก็ได้แค่นั้น แล้วปกติเราจะออฟแชทไว้ วันนั้นก็ตั้งออน เราออกซักพักก็เห็นมันออน มันก็ออนๆ ออฟๆ เราก็ไม่ยอมไปนอนซักทีมัวแต่มองมันตอนออน พอมันออฟก็ลุ้นว่าเมื่อไหร่มันจะออนอีก (แต่ก็ไม่กล้าทักไป) ..โรคจิตโคตรอ่ะนี่พูดเลย 555555555

แล้วพอวันศุกร์ที่ผ่านมาเราก็เริ่มทำเค้ก (วันเกิดเจมส์วันจันทร์ที่ผ่านมา)
เราไปยืนเก้ๆ กังๆ เหมือนไปเป็นภาระเค้ามากกว่า แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย 
ทำเค้กแรกแล้วไม่พอใจ คราวนี้เริ่มทำใหม่ช่วงวันอาทิตย์ ทำๆ สุดท้ายก็เสร็จ เย้

วันจันทร์วันเกิดมันเราก็ตื่นเช้าเลยทีนี้ตื่นตั้งแต่ตีสาม ตื่นมาดูเค้กคือเค้กมันโล้นมาก อยากจะหาไรมาแต่ง
เพื่อนบอกให้เอาสตอเบอร์รี่มาแต่ง ก็เลยลองแต่งแล้วถ่ายไปให้เพื่อนดู เพื่อนมันตอบกลับมาว่า
มึงแต่งแบบนี้ อย่างแต่งเลยดีกว่า เชื่อกุ  แต่มันก็น่าเกลียดจริงๆ แหละ 555555555
ก็ลองแต่งอยู่นาน แต่สุดท้ายเราก็ปล่อยให้เค้กมันโล้นๆ อย่างนั่นแหละ ยิ่งแต่งยิ่งทุเรศ 

ระหว่างนั้นก็แพลนว่าจะเอาไปให้มันหลังจากหมดคาบชีวะ แล้วก็จบ ให้เงียบๆ ไม่ให้ใครรู้ เพื่อนก็ไม่ได้บอก
เสร็จปุ๊บไปโรงเรียน รอคอยเวลาระหว่างคาบอื่นๆ ก็จะมีเพื่อนถามว่านั่นอะไร เอาไปให้ใคร อะไรแบบนี้ แต่ไม่ได้บอกเลยซักคน เพราะไม่อยากให้รู้
สุดท้ายก็มาถึงคาบชีวะ
โฮย ตื่นเต้นมากตอนนั้น แล้วแบบชั่วโมงนั้นมีสอบด้วย ตื่นเต้นกว่าเดิมอีก (ทั้งข้อสอบทั้งเรื่องเค้ก 555555555) ก็สอบจนเสร็จ ก็นั่งอยู่ในห้องมองนาฬิกา แล้วสักพักออดดัง

โอ้ย ถึงเวลาแล้ว ตื่นเต้นมากเบยยย

แต่ตอนออกไปเพื่อนในห้องมันไปรุมไปอยู่หน้าห้องเยอะมาก กว่าจะออกได้ก็นานอยู่ พอออกไปปุ๊บก็ยืนรอ ยืนอยู่ซักพักก็ไม่เจอ เริ่มหงิด ไม่เห็นเดินออกมาซักที สงสัยจะเดินไปแล้ว สรุปก็ไม่ได้ให้
หงิดเลยทีนี้ คิดหนักด้วยเพราะว่าไม่มีโอกาสให้แล้ว ถ้าจะให้ต้องให้ตอนพักกลางวัน แล้วคนก็เยอะมากตอนนั้น แถมมันอยู่กับเพื่อนด้วย คือตอนหมดชีวะมันเดินออกมาคนเดียวไง แล้วถ้าไม่ให้พักกลางวันก็ไม่รู้จะไปให้ตอนไหนแล้ว ก็เลยแบบเอาวะ พักกลางวันก็พักกลางวัน คิดแบบมั่นใจมาก แต่รู้หรือไม่ว่า...

พอถึงเวลาจริงๆ นี่ขาสั่นเลย จริงๆ ไม่ได้โม้ T_T
ใจนี่เต้นตุ้บๆ แบบจะตายให้ได้ คราวนี้เพื่อนเห็นเพื่อนก็เลยถามอีก เราก็ยังไม่ตอบ มันก็เลยแซวเล่นๆ
เพื่อน : ให้เจมส์หรออออ
เรา : เอิ่ม ..อืม
เพื่อน : เฮ้ย จริงปะ //ทำหน้าตกใจมาก
เรา : อืม
เพื่อน : โกหกปะเนี้ย!
เรา : เปล่า
เพื่อน : เฮ้ย จริง!
เรา : เอออออออออ

เพื่อนก็เลยแซวใหญ่แล้วแบบ โอ้ย น่ารักจังเลยนะหล่อน อะไรแบบนี้ เราก็ยิ้มแก้เขิน แล้วก็แอบมองเจ้าตัวที่เราจะเอาเค้กไปให้ แต่ก็ไม่กล้าให้ซักที สุดท้ายก็บอกเพื่อน
เรา : แกเอาไปให้มันหน่อยดิ ได้ปะ
เพื่อน : เฮ้ย เอาไปให้เองดิ เรื่องไร
เรา : ไม่กล้าอ่ะ ฮือ
คราวนี้เพื่อนก็เลยไปเรียกเพื่อนอีกคนนึงมา ตอนแรกก็คุยกันดีๆ บอกมา เดี๋ยวเค้าไปเป็นเพื่อน บลาๆ แต่ยังไงเราก็ไม่ไปอยู่ดี สุดท้ายพวกมันก็เลย

ลากเรา -_-

กรี๊ดเลยค่ะตอนนั้น เค้กแทบร่วง วิ่งหนีกลับมาหลายรอบมาก วิ่งหนีเพื่อน สารพัด ชุลมุนมากตอนนั้น เพื่อนก็พยายามพูด แต่เราก็ไม่ยอมไปซักที เป็นอย่างนี้อยู่นาน จนหมดพักกลางวันครูประกาศไล่ให้เด็กเข้าห้องเรียน
แล้วเจมส์มันต้องเดินผ่านมาทางกลุ่มเรา เพื่อนเรามันทำยังไงรู้มั้ย..

มันตะโกนชื่อเจมส์แบบดังมาก ดังเหี้ยๆ
เพื่อนเราสามคน : เจมมมมมมมมม ไอ้เจมมมมมมมมม เจ๊มมมมมมมมม

คือ ณ จุดนั้นเราตกใจมากอ่ะ ตกใจจนด่าเพื่อนเป็นภาษาไทย แล้วก็อายมาก คือแบบแทบร้องไห้เลยอ่ะตอนนั้น ไปนั่งทรุดหลบอยู่หลังเสา จนเพื่อนคนนึงต้องบอกให้หยุด เพราะหน้าเรานี่ซีดแล้ว 
อายมาก อายแบบอยากหายไปจากโลกนี้เลย แต่ก็ยังอยากให้เลยบอกเพื่อนว่า ช่วยเอาไปให้หน่อยนะ ไม่กล้าเอาไปให้จริงๆ (เพราะพวกมึงนั่นแหละ ตะโกนซะ  )

พอหลังจากนั้นเลิกเรียนถึงบ้านเราเลยรีบส่งข้อความไปหามันในเฟสบุ๊ค บอก
มันขอโทษนะ สำหรับเรื่องพักกลางวัน ที่เพื่อนฉันมันตะโกนเหมือนคนบ้าแบบนั้น เพราะว่าอยากให้ฉันเอาเค้กมาให้นาย หวังว่าจะไม่โกรธนะ ขอโทษจริงๆ

คือรู้สึกผิดมากอ่ะตอนนั้น มันน่าอายอ่ะ โกรธเพื่อนก็โกรธแต่รู้ว่าหวังดี เลยไม่อยากด่าอะไร หลังจากทักไปผ่านไปครึ่งชั่วโมงมันก็ยังไม่ตอบ คิดไปในใจ แม่งต้องโกรธเราแน่ๆ
ก็เลยหงอยเลยคราวนี้ อาบน้ำตั้งแต่บ่ายสาม แช่น้ำอยู่ประมาณชั่วโมงกว่า เครียด 
อาบน้ำเสร็จปุ๊บก็กลับมาเล่นเฟส พอเข้ามาเห็นมีคนทักแชทมาเลยเข้าไปดู สรุปเป็นเจมส์
เจมส์ : ไม่เป็นไร ;p นี่ใช่คนที่ทำเค้กให้ใช่ปะ
เรา : ความจริงฉันไม่ได้ทำเองหรอก แม่เลี้ยงฉันช่วย ถ้าฉันทำคนเดียวบ้านคงไหม้
เจมส์ : ทำไมถึงทำเค้กให้ผมอ่ะ?
เรา : ไม่รู้ ก็อยากทำให้เฉยๆ ความจริงฉันจะเอาไปให้ตั้งแต่หลังเลิกเรียนคาบสี่แล้ว แต่ฉันไม่เห็นนาย
เจมส์ : OHHH;p
เจมส์ : ohhh;p

พอเห็นมันตอบมางี้เราก็คิดในใจ นี่มันกวนตีนหรือมันไม่อยากคุยด้วยเนี้ย 
คราวนี้เห็นว่าไหนๆ ก็ได้คุยแล้ว ก็เลยจะหลอกถามว่าจำได้มั้ย
เรา : ไม่คิดว่านายจะจำฉันได้ แต่ฉันเคยเห็นนายบ่อยๆ ตอนเดินไปคาบห้า
เจมส์ : Oh?

เราก็แบบตอบมาแค่คำนี้นี่คือจะกวนหรือว่ายังไง เราเลยคิดว่ามันคงไม่อยากคุยด้วยแล้ว เลยตัดบท

เรา : OH? ok งั้นขอให้วันนี้สนุกก็แล้วกันนะ
มันก็หายไปซักพักแล้วก็ตอบกลับมา
เจมส์ : ขอบคุณครับ (:

แล้วพอวันนี้พอเราไปโรงเรียนเพื่อนเราก็เล่าให้ฟังตอนที่ชีเอาเค้กไปให้เจมส์ เพื่อนเรามันก็ไปสะกิดเจมส์แล้ว "นี่ มีคนนึงฝากให้เอามาให้" มันก็รับไปแล้วก็เปิดดูของในถุง พอมันเปิดดูปุ๊บ เพื่อนมันก็กรูกันเข้ามารุมมันแล้วมุงดูของในถุง เพื่อนเราเห็นแล้วบอก WTF 555555555

คือที่เรามาเล่าไม่ใช่อะไรหรอก ไม่อ่านก็ไม่เป็นไร คือรู้ว่ามันยาวนั่งพิมพ์ตั้งแต่สามโมงตอนนี้ห้าโมงแล้ว พิมพ์จนเมื่อยแขน แต่แค่อยากจะเล่าว่ามันเป็นอะไรที่แปลกมาก จากคนที่ไม่เคยรู้จักกันเลย ห้าเดือนที่เราเอาแต่แอบมองมัน ไม่คิดเลยว่าวันนึงจะได้คุยกัน แม้จะเป็นแค่การคุยสั้นๆ แต่มันก็ทำให้เรายิ้มได้ตลอดทั้งวัน
ที่ไม่อยากตั้งกระทู้เพราะว่าเรื่องเรามันไม่ได้มีภาคต่ออ่ะ  แล้วคิดว่าคุยกันครั้งนี้คงจะเป็นครั้งแรกแล้วก็ครั้งสุดท้ายด้วย ก็เลยอยากจะมาโพสระบายแบบนี้มากกว่า

ใครอ่านจนมาถึงตรงนี้ขอบอกว่าเก่งมาก ขอโทษจขกท.ด้วยนะคะ เราเก็บกดไปหน่อย 555555555

13 มีนาคม 2555 ขอเพ้อนิดนึง มันฟิน...
วันนี้เราตื่นเช้ามา ขี้เกียจแต่งตัวไม่รู้จะใส่อะไร สุดท้ายเลยจบด้วยการใส่กางเกงพละ (ขาสั้น) กับเสื้อแขนยาวสีดำตัวใหญ่ๆ ไปโรงเรียน อยู่มาปีนึงยังไม่เคยใส่กางเกงพละไปเลยนอกจากตอนเรียนพละ คือไม่มีใครเค้าใส่มาเรียนกันหรอก เค้าจะใส่กันแค่ตอนเรียนพละ คือถ้าใครใส่ก็แปลกมาก แต่ขี้เกียจไง ช่างแม่ง 
แล้วทั้งวันก็ไม่ได้เจอเจมส์เลย จนมาถึงพักกลางวันก็เจอแต่ก็ไม่ได้อะไร
คราวนี้ปวดฉี่ก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำกับเพื่อน เดินไปเราเห็นเจมส์ พอเห็นชุดที่มันใส่วันนี้เราเงิบเลย แม่งใส่เสื้อเหมือนเราเด๊ะเหมือนนัดกันมา ใส่เสื้อดำกับกางเกงพละมา รองเท้าก็เหมือนกัน (ชุดพละของผู้หญิงกับผู้ชายที่นี้เหมือนกัน) ต่างกันแค่เราใส่เสื้อสีดำแขนยาวมันใส่เสื้อยืดสีดำแค่นั้น แล้วคืออยู่มาจะปีนึงแล้วเรายังไม่เคยเห็นมันใส่อย่างนี้มาเรียนเลยไง ดันมาใส่พร้อมกัน แบบบังเอิญมากๆ

แค่นี้ล่ะ ..ฟิน 555555555

คือเรายังคิดเลยว่าเรากับมันใช้คำว่า บังเอิญ บ่อยมากๆ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันทำไมเราถึงคิดว่ามันเหมือนคนที่เราชอบ ทำไมถึงต้องเป็นมัน บังเอิญสบตากันแบบจะๆ หลายครั้งมาก ไม่หลบตากันด้วยเพราะตอนแรกไม่ได้ชอบ บังเอิญสอบห้องเดียวกัน บังเอิญไปเจอเฟสมัน (ทั้งที่ไม่รู้จักชื่อมันเลยด้วยซ้ำ รู้แค่ว่านามสกุลมันขึ้นต้นด้วยตัว B -_-) บังเอิญมาเรียนอยู่ห้องข้างๆ กัน บังเอิญนั่งรถบัสข้างๆ กัน (แต่ตอนนี้มันขับรถมาเรียนเองแล้ว อดเจอเลย (._.)) ทั้งที่ตอนแรกไม่รู้จักกันเลย เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ชายคนนี้เรียนโรงเรียนนี้ ไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะมารู้จักกัน ไม่เคยเรียนด้วยกันซักคลาส (แม้แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้เรียนด้วยกันเลยซักคลาส แม่งเรียนเก่ง เราโง่ -_-)
คือแบบจนเราแบบ มันบังเอิญเกินไปรึเปล่าวะ..

ช่วงนี้มันไม่มีโมเม้นต์อะไรเลย เพราะไม่ได้สนิทกัน ไม่ได้เป็นเพื่อนกัน ไม่อยากตั้งกระทู้ด้วยเพราะคงมาอัพไม่ติดต่อกัน นานๆ จะมีอะไรให้ฟินที (ไม่ต้องถามเลยทำไมแค่ใส่เสื้อเหมือนกันถึงฟินมาก  ) แถมเราไม่กล้ามาต่อในนี้ละ เกรงใจจขกท. 555555

#8 | Oxygen><.. | 13 มี.ค. 56 14:29 น.

จขกท บน ต่อเหอะะ ฟินอ่ะะ อ่านแล้วเห็นภาพ 

#9 | whatever | 13 มี.ค. 56 15:07 น.

เราอ่านของ คห.7 จบด้วยยย
อยากให้มีต่อจัง 

#11 | `มนุษย์ล่องหน.$-: | 13 มี.ค. 56 22:46 น.

เราอ่านของคห.7จบบบบบ ฟินมากกก
อ่านแล้วอยากมีโมเม้นแบบนั้นบ้างเลย
คงพิมนานน่าดู5555 อยากให้ดูภาคต่อง่ะะ ชอบบบ
น่ารักกกก ><

#13 | mushiiqnx | 14 มี.ค. 56 09:43 น.

อิจฉาแต่ละคห.ที่มาเล่าจัง 

#14 | :bearyjay | 14 มี.ค. 56 10:11 น.

อร้ายยยยยย อ่านของ คห.7
จบแล้วแหละ มีต่อได้ป้ะ ?
แบบว่าฟินนนนนนนนน><'
อ้ะะะะะ .

#16 | 'prettygirl.swag; | 14 มี.ค. 56 11:13 น.

อร๊ายยยยยย อ่านหมดละะะ >//<
แต่ละคนอ่านแล้วเขินแทนเลยง่ะ แอร๊ย

#17 | บุรุษรักติกาล. | 14 มี.ค. 56 13:01 น.

เมื่อนานมาแล้วพี่สาวผมเคยจีบผช.อยู่ยุ่น แต่โดนแกล้งสารพัด รองเท้าหาย เก้าอี้หมากฝรั่ง ฯ พี่ผมก็เลยอกหักตัดใจไปตามระเบียบ

#18 | bubblebi | 14 มี.ค. 56 23:25 น.

เมื่อไหร่จะมีใครมาต่ออออ 

#19 | ;)'ซนนาอึน. | 15 มี.ค. 56 18:33 น.

โอ้ยยย  น่าจะมีคนมาเล่าต่ออีก  ฟินน  อยากมีเฟิร์สคิสกับพี่หรั่ง  -3-

#21 | BunBun'NY | 15 มี.ค. 56 23:21 น.

เดี๊ยนเชียร์คนที่หล่อนนอนตักนะย้าาาา

#23 | ammna001 | 20 มี.ค. 56 20:44 น.

น่ารักมากเลย 

#24 | bubblebi | 29 มี.ค. 56 17:12 น.

น่าร้ากกกกกกกกก มาต่ออีกน้ะ