(ขอมีสาระสักเล็กน้อย)มันคือสัญลักษณ์ของไพรกว้าง

เสือเป็นศักดิ์ศรีของป่า ป่าไหนไม่มีเสือป่านั้นก็คงจะไม่ใช่ป่า ซึ่งเสือที่กำลังพูดถึงนี้ก็คงจะเป็นเสืออะไรไม่ได้นอกจาก"เสือโคร่ง" เสือโคร่งเป็นเสือขนาดใหญ่สุดในป่าบ้านเรา มันมีขนาดใหญ่สุดได้ถึง 2 เมตร ตามธรรมชาติแล้วเสือโคร่งเป็นสัตว์ที่อยากรู้อยากเห็น แต่หากเมื่อไรก็ตามที่มันได้รับบาดเจ็บจากมนุษย์จนกลายเป็น"เสือลำบาก"แล้วนั้น มันจะอาฆาตรพญาบาตรกับมนุษย์ทุกคน พูดง่าย ๆ ก็คือเจอคนเมื่อไรมันโดดใส่ทันที เรื่องของเสือที่กินคนนั้นก็มีหลายเรื่องด้วยกัน แต่เรื่องที่น่าดูชมที่สุด คงจะหนีไม่พ้นเรื่องเสือในเขาใหญ่ ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นตำนานของเขาใหญ่เลยก็ว่าได้ เรื่องมีอยู่ว่า เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินลงไปใต้ถุนบ้านในช่วงเวลาเย็นโพล้เพล้ แต่ที่ใต้ถุนบ้านมีเสือมาอยู่ตอนไหนก็ไม่รู้ เด็กผู้หญิงคนนั้นจึงถูกมันกัดเข้าแล้วคาบเอาเด็กผู้หญิงคนนั้นเดินกลับเข้าป่า พวกที่อยู่ละแวกใกล้เคียงก็พากันตีเกราะเคาะกะละมังถังน้ำ หรือบางคนก็ยิงปืนขึ้นฟ้า ใช้เสียงขู่ มันคายเด็กคนนั้นออกจากปากแล้วเดินหนีไป เด็กคนนั้นมาเสียชีวิตที่โรงพยาบาล คืนถัดมาทางเขาใหญ่จึงเรียกระดมพลแม่นปืนทั้งหมดมาที่บ้านพักหลังนั้น หลังจากรอกันอยู่ค่อนคืน พลปืนคนหนึ่งเกิดฟุบหลับที่หน้าต่าง จึงถูกเสือตะปบหัวเข้า มาเสียชีวิตที่โรงพยาบาลในเวลาต่อมา คืนต่อจากนั้นทางเขาใหญ่ก็ยังระดมพลแม่นปืนหรือพวกเจ้าหน้าที่ที่มีปืนมายังบ้านหลังนั้น เพราะต้องการเก็บเสือตัวนั้นให้ได้ ไม่งั้นอยู่ไม่เป็นสุขแน่ แต่ผู้ที่สังหารเสือตัวนั้นไม่ได้เฝ้าประจำอยู่ที่หน้าต่าง แต่กลับเป็นเจ้าหน้าที่ที่นั่งอยู่กลางบ้าน เพื่อรอผลัดเปลี่ยนเวรตามเวลาที่กำหนด

เรื่องที่เล่ามานั้นอาจฟังดูน่ากลัว แต่ทุกวันนี้เสือทั้งเสือโคร่งและเสือดาวนั้นหายากขึ้นทุกวัน เป็นเพราะการล่าเพื่อเอาหนัง การลดจำนวนลงของเสือจึงเป็นเรื่องที่น่าใจหาย เพราะเสือเป็นศักดิ์ศรีของป่า เป็นสิ่งบ่งบอกถึงความอุดมสมบูรณ์ของป่า