เพื่อนกัน 5 ปี เลิกคบ! (เจ็บจนเกินจะเสียใจ)
เราแค่อยากมาระบายเท่านั้น
แต่คอมเมนท์ด่าเราได้ตามสบาย
เพราะเรารู้ "เราผิด" เพราะ เราเรียกร้องมากไป
ที่ผ่านมา เราก็มีความสุขดี ทุกอย่างก็เป็นเหมือนเพื่อนที่สนิทกัน
เราจะอยู่กันเป็นกลุ่ม กลุ่มเล็กบ้าง ใหญ่บ้าง แต่หลักๆแล้วก็จะอยู่กัน5-6คน
แต่ว่า ก็จะมี4คนหลักๆอีกนั่นแหละ ที่จะค่อนข้าง "ติดกันหนึบ"
(ส่วนที่เหลือเวลาเป็นกลุ่มใหญ่ๆ ก็สิบกว่าคนได้)
แล้วแบบว่า 4 คนที่ติดกันหนึบ 1ในนั้นก็มีเรา และ เพื่อนอีก3คน
ใน4คน มี2คนที่เป็นเด็กโรงเรียเดียวกัน คือ เรา กับ เพื่อนอีกคน ชื่อ ม.
แต่เรากับ ม. ก็ไม่ได้สนิทกัน แทบไม่รู้จักกันเลย จนขึ้น ม.ปลาย ถึงได้อยู่ห้องเดียวกัน
ส่วนอีก 2คน เป็นเด็กต่างโรงเรียนกันทั้งคู่ คนนึงชื่อ ด. อีกคน ชื่อ พ.
ตัวเราเอง มีเกียรติศัพท์ไปทั่วโรงเรียน ทุกคนจะรู้ว่าเราเป็น "ตัวประหลาด"
นิสัยเราเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง อ่อนแอ ร่างกายไม่แข็งแรงเท่าคนอื่นเขา และ ยังเป็นพวกลูกคุณหนู มีปัญหาในโรงเรียน เราแค่อยู่นิ่ง ก็มีพ่อ มีแม่มาจัดการให้ ครูก็คอยโอ๋ โดยรวมแล้ว เราเป็นพวก "ตัวประหลาด ที่น่าหมั่นไส้ที่สุด" ในสายตาคนอื่น
จนเราได้มาเจอเพื่อนกลุ่มนี้ หลังจากที่เราจบ ม. ต้น หลุดจากเด็กห้องคิงของโรงเรียน มาอยู่เป็นเด็กห้องท้าย ที่เป็นสายศิลป์ - ภาษา ซึ่งเราเลือกมาเอง เด็กห้องเก่าที่เราสนิท ก็อยู่สายวิทย์กันหมด แล้วมันก็เหมือนโลกพลิก แค่เปลี่ยนห้อง นิสัยเด็กก็เปลี่ยน
ตอนนั้น เราแทบจะไม่อยากเรียนเลย "เด็กห้องท้ายๆ มันมีแต่เด็กเกเร"
แล้วยิ่งเจอเด็กที่เคยแกล้งเราจากโรงเรียนเก่าที่ย้ายมา แล้วก็ซวยที่ต้องอยู่ห้องเดียวกัน เรายิ่งรู้สึกแย่ (แต่ตอนหลังเราเลยถีบโต๊ะนักเรียนใส่มัน มันเลยไม่แกล้งเราอีกเลย)
พูดถึงเพื่อนกลุ่มนี้ต่อ...ทุกคนก็เหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน มาเจอกันใหม่ เรายอมรับ เราเป็นคนที่เข้ากับใครไม่ได้ เพราะเราเป็นเด็กเงียบๆ จัดว่ามนุษย์สัมพันธ์ไม่ดี เวลาโมโหก็ดูน่ากลัว เลยไม่มีใครกล้าใกล้ แต่บางทีก็ดูเป็นเด็กเอ๋อ ให้คนนินทาอีก ตอนนั้นเราก็คิดแล้วแหละ "ยันวันฉันเรียนจบ ฉันก็คงไม่มีเพื่อน"
แต่ทุกอย่างมันพลิกมาก เพราะเราก็ได้เพื่อนกลุ่มนี้เป็นเพื่อน เราดีใจมาก ถึงมากที่สุด ทุกอย่างทำให้เราเริ่มสนิท ไม่ว่าจะผ่านเรื่องดีหรือร้ายต่างๆนาๆ
เราเองก็เริ่มปรับนิสัย หัดบุกป่า ฝ่าดง ทำทุกอย่างให้เป็นอย่างที่คนอื่นทำ หัดเข็มแข็งด้วยตัวเอง และ ไม่เคยแม้แต่ จะหักหลังเพื่อนคนไหน ไม่เคยคิดจะทำร้ายเพื่อน ไม่เคยเป็นนกสองหัว เพราะก่อนหน้านี้ เราเจอนกสองหัวมามาก จนมันเป็นบทเรียน
แต่วันที่เราเสียใจก็มาถึง....วันที่เราเรียนจบแล้ว เข้ามหาลัยแล้ว จะขึ้นปี2แล้วด้วย
เราถึงได้รู้ว่า "เพื่อน" ที่เรามี เขาพูดกับเราว่า
"คนอย่างแกมันไม่มีใครเขาทนได้หรอก ก็มีแต่ฉันที่ทนเป็นเพื่อนแก"
เรา...เจ็บมาก ที่เพื่อนเราพูดแบบนี้กับเรา แต่เขาไม่ได้พูดกับเราต่อหน้า แต่เขาพิมพ์ในเฟสบุ๊ค เขากำลังคุยถึงเรา กับเพื่อนอีกคน เขาคงคิดว่าเรามาเห็นไม่ทัน
แต่เราเห็นทันน่ะสิ! ก่อนหน้านั้นเราทะเลาะกันมาก่อน แต่เราคิดว่าน่าจะเคลียร์กันจบแล้ว แต่พอเรามาเห็นสิ่งที่เขาคุยกัน เราว่า "มันไม่จบ"
มันเป็นแบบนี้มานานแล้ว ที่เพื่อนสามคนนั้น จะคอยคุยนู่นนั่นนี่กัน ในสิ่งที่เราไม่เคยได้รับรู้ ต่อให้ได้รู้ก็ได้รู้เป็นคนสุดท้าย จนเราเองก็รู้สึกเสมอว่าหลายๆเรื่อง เขารู้กัน แต่มีเราที่ไม่เคยรับรู้อะไรเลย จนเรารู้สึกว่าเราเป็น "ไกจิน" หรือ คนนอก
ขนาดที่เราย้ายมาอยู่ มหาวิทยาลัย เราย้ายมาอยู่กับ ม. ด้วยความบังเอิญ
เราดีใจแทบตาย อย่างน้อยเพื่อนสนิทของเรา เราก็ได้อยู่ด้วยกัน
แต่สิ่งที่ ม. บอกเรา คือ "ฉันไม่เคยคิดมาก่อน ว่าเรียนจบมา จะได้อยู่กับแก"
ม. คิดว่า เรียนจบ ก็คงได้เรียนที่เดียวกับคนอื่นๆ อย่าง พ. หรือ ด.
แต่ไม่เคยคิดว่าจะได้เรียนที่เดียวกับเราเลยซักครั้ง
ความอัดอั้นต่าๆที่เราเก็บเงียบมาตลอด มันถึงจุดระเบิดในวันนี้
เราไม่เคยคิดว่า เพื่อนที่คบกันมา ต้องอยู่กันเพราะ "อดทน หรือ จำยอม"
เพราะเราไม่มีใครเอา เหมือน ขยะที่ถูกโยนไปโยนมา เลยต้องรับเราไว้แบบนี้
เราอาจจะเป็นตัวตลก สร้างความเฮฮาให้ใครๆได้ แต่ เราก็ไม่อยากเป็นที่ "เฮฮา" ให้ใคร เพราะ เราไม่ได้คิดว่า ฉันเป็นตัวตลก แก้เครียด คลายเหงา แต่ฉันทำไปทุกอย่าง ทำตัวเฮฮา เพราะอยากให้ทุกคน สนุก และ สบายใจที่ได้อยู่กับฉัน
ไม่อยากให้ใครต้องเกลียดฉันอีก.....แต่มันก็คงเปลี่ยนอะไรไม่ได้ใช่ไหม
ในเมื่อสุดท้ายแล้ว ที่ผ่านมาก็อยู่กับฉัน เพราะ "อดทน"
บอกไว้เลยนะ "ฉันไม่เคยอยู่กับพวกแกด้วยความอดทน แต่ฉันอยู่เพราะฉันเห็นพวกแกเป็นเพื่อนของฉัน"
"รูปที่อยู่ริมกรอป ของขวัญชิ้นสุดท้าย คำพูดที่ไม่เคยเข้าใจ คนสุดท้ายที่ได้รับฟัง คนเดียวที่อยู่นอกกลุ่ม รับรู้สิ่งต่างๆทีหลัง ความคิดเห็นที่ไม่ค่อยได้รับฟัง สิ่งต่างๆที่ถูกมองข้ามไป คนที่คนอื่นไม่คิดว่าจะได้อยู่ด้วย ตัวเลือกที่เป็นตัวสุดท้าย เป็นคนที่ใครๆก็ไม่ได้ต้องการหรือใส่ใจ ถูกมองข้ามว่ามีตัวตน มีคนสนเพราะเป็นตัวประหลาด มีสีสันแค่สร้างความตลกให้ โดนคนอื่นแกล้งล้อเลียนอยู่เรื่อยไป เป็นได้แค่ตัวตลกที่ไว้มีคั่นเวลา .... ที่ผ่านมา หรือ ว่ามันไม่จริง" <<สเตตัสในเฟสเรา
*อ่านแล้ว ด่าเราได้สบาย" เพราะเรา "เ.หี้.ย" จริงมั้ง ที่โดนเพื่อนทิ้ง*
ถ้าฉันเป็นคนดี ทุกคนคงไม่เกลียดฉันหรอก...มีคนดีๆที่ไหน โดนเกลียดกันล่ะ
มุมสมาชิก กระทู้ล่าสุดโดย KizzMeAgainPlz
- รบกวนค่ะ หนังเรื่องนี้เรื่องอะไรคะ???? (บันเทิง)
- [ถาม] เพลงนี้ชื่อเพลงอะไีรคะ ? (บันเทิง)
- [SJ & ELF] ขอคำปรึกษา //ขอแค่เอลฟ์ก็พอ ฟค.วงอื่นไม่ต้องเข้ามาก็ได้ (บันเทิง)
- รูปลงแล้ว[EXOfans] และแฟนวงอื่นๆ ช่วยเรารีพอร์ตปิดเพจเหล่านี้หน่อยค่ะ (บันเทิง)
- [EXO & other] ช่วยรีพอร์ตปิดเพจนี้กันหน่อยค่ะ (บันเทิง)
- (อัพ คห.33) เพื่อน 4 ปี จะขอเป็นแฟนวันนี้ได้ไหม (ความรัก)
- กระทู้โดย KizzMeAgainPlz ทั้งหมด
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
ไม่นะจขกท.อย่าคิดอย่างนั้นดิ่. เราก็เคยนะแบบ ทะเลาะกันอ่ะแล้วก็แยกกลุ่มกันไรงี้แต่เราว่า กลุ่มเพื่อนจขกท. ก็จริงๆแหละ. เราว่าหาเพื่อนใหม่เหอะ มันเหมือนไม่จริงใจอ่ะ คบไปแค่อยากมีเพื่อนคือเพื่อนที่ไม่จริงใจ เราว่าจขกท.นิสัยดีมากกกเลยนะ. พยายามปรับเปลี่ยนตัวเองเพื่อเพื่อน เราว่าซัดวันจขกท.ก็จะเจอเพื่อนแท้จริบๆแหละ ชีวิตคนเราไม่แย่เสมอไปหรอก. จขกท. ต้องสู้น้ะ. เป็นตัวของตัวเองอะไรที่คิดว่ามันแย่ก็ปรับเปลี่ยนมันหน่อย สู้ๆน้าาา 
: 
ไม่ใช่เธอหรอกนะที่โดนคนเดียว เราโดนเพื่อนๆทำร้ายความรู้สึกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนการร้องไห้คือความเคยชินซะแล้ว เราช่วยเขาทุกอย่าง แต่พวกเขากลับรู้สึกอึดอัดที่จะมีเราอยู่ด้วย
ท้อเนอะ ยิ่งมาอยู่ต่างประเทศด้วย อะไรก็ลำบากไปหมด บนบอร์ดในห้องเรา เราแปะการะดาษเขียนปรัชญาให้กำลังใจตัวเองเต็มไปหมดเลยแหละ ลองทำดูนะ ช่วยได้ไม่มากก็น้อย 
ไม่เป็นไรนะ จขกท.
เราเพิ่งสดๆเลยทะเลาะจนแยกกลุ่ม ถึงจะเห็นแก่มิตรภาพที่มีมานานก็เถอะ
บางอย่างมันทำร้ายจิตใจกันเกิืนกว่าจะยอมรับได้ อยู่ห่างๆดีกว่า เชื่อว่า จขกท. ต้องเจอเพื่อนกลุ่มใหม่ที่นิสัยดีนะ ชีวิตมันไม่ได้โชคร้ายซ้ำซ้อน ยิ่งจขกท.ปรับตัวเพื่อเพื่อนแบบนี้แล้ว จขกท.ต้องมีเพื่อนสนิทดีๆสักคนแน่นอน
จขกท.ลองเปลี่ยนตัวเองสิเเต่ไม่ได้เปลี่ยนเพื่อเพื่อนนะ
เปลี่ยนเพื่อตัวจขกท.เอง เพื่อนใหม่ยังมีอีกเยอะ
เชื่อเถอะ !
เราเคยโดนครั้งหนึ่งเราอยู่แยกห้องไง เราจะไปนั่งคอยพวกมันหลังเลิกเรียนทุกวัน
แล้ววันนั้นอาจารย์เราปล่อยช้ามาก จนเพื่อนกลับไปหมด เราก็ไม่รู้ว่ามันกลับ
เราเลยนั่งคอยมัน จนหกโมงตอนนั้นมันก็นานมาก ):
เราอ่านแล้วรู้สึกอยากร้องไห้มากเลย จขกท. ไม่เป็นไรน่ะ ชีวิตเราจะต้องดีขึ้น ถ้าเรายอมเปลี่ยนอะไรที่ด้อยของเรา
ทำให้เขายอมรับเราให้ได้ ก็โอเครแล้วค่ะ หาเพื่อนใหม่ดูนะ 
เข้าใจความรู้สึกแบบนี้ดี 
มันหนักหนามาก
โดนมาหนักกว่าจขกท. เพราะเราไม่เคยคิดว่าตัวเอง
มีเพื่อนสนิทเลยสักคนเดียวตั้งแต่เกิดมา มันอึดอัดนะ..
แย่ แย่มาก.. แต่ตอนนี้เรากำลังพยายามแปลงมันอยู่...
...บางทีการที่เขามองข้ามเราไปหรือไม่สนใจเรา
เราอาจต้องยอมรับความจริง เพราะทุกคนต่างต้องการ
อยู่กับคนที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุข เราเองก็เช่นกัน
แต่ไม่ใช่ว่ารู้อย่างนี้แล้วหยุดเดิน ถอยเลย ไปร้องไห้ฟูมฟาย
เก็บความกดดันไว้กับตัวคนเดียว มันต้องเปลี่ยนเแปลง
จากเราต้องดูตัวเอง ถ้าไม่รู้ก็ดูจากคนรอบข้าง เพราะเขาเหมือนกระจก
ที่สะท้อนนิสัยของเราเอง ปรับเปลี่ยนไปทีละนิด แล้ววันนึง
ทุกคนจะยอมรับเราได้เอง อย่าหยุดถ้าเรายังไม่พยายาม
พยายามให้ถึงที่สุด..พยายามไปกับเรานะ
วันนี้เรายังไม่เจอเพื่อนแท้ สักวันเราต้องเจอ อาจจะนานมาก
แต่ถ้าได้เจอมันก็คุ้มถ้ารู้ว่าสิ่งที่พยายามมันไม่สูญเปล่า
ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นน
เป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะคะ
ใช่คนเดียวกับที่ตั้งทู้ลูกคุณหนูไรนั่นปะ
เราไม่รู้ว่าสิ่งที่จขกท.เห็นในเฟสเป็นเพราะเพื่อนพิมพ์เืพื่อความสะใจในตอนนั้นเพราะเพิ่งทะเลาะกันมา หรือว่าจริงๆแล้วเขาคิดแบบนั้นตั้งแต่ต้น แต่ถ้ายังไงตอนนี้ความสัมพันธ์มันเปลี่ยนไปแล้ว ก็อย่าไปจมปลักอยู่กับอะไรเดิมๆให้มันหดหู่เลย
พออ่านๆดูแล้วบางอย่างของจขกท.นี่คล้ายๆเราเลยแฮะ เรื่องที่มีพ่อแม่คอยจัดการให้น่ะ(ก็มีที่แม่ให้จัดการเอง แต่กลายเป็นไม่กล้าทำเพราะไม่เคยทำมาก่อน)
แต่พอเห็นเพื่อนมันจัดการกันเอง เราก็ทำเองบ้าง ไปกับเพื่อนมันทำอะไรเป็นเราก็ทำเองบ้าง
มันก็จะมีความมั่นใจเพิ่มขึ้น ถึงแม้เทียบกับเพื่อนเราอาจจะยังทำอะไรไม่ค่อยเป็นอยู่ - -*
แต่ก็นับว่าดีกว่าเดิม อีกอย่างคือเราก็เป็นคนเงียบๆซะด้วยพอยิ่งรู้สึกทำอะไรไม่เป็นมันเลยเหมือนยิ่งขาดความมั่นใจ ตอนนี้ก็อยากแก้ไขอยู่นะ
จขกท.คล้ายๆกับเราเลย เราเข้าใจจขกท.นะ แต่อย่าโทษตัวเองเลย ถ้าเพื่อนกันตัวเราผิดตรงไหนก็น่าจะบอกกันหรือรับได้สิ บางอย่างรับไม่ได้ก็น่าจะบอกกันเราจะได้แก้ไขตัวเอง หรือถ้าจขกท.รู้ว่าตัวเองไม่ดีตรงไหนก็แก้น้า จะได้มีเพื่อนเยอะๆ เพื่อนกันไม่นินทาร้ายๆเราลับหลังหรอก เพื่อนกันร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน นึกถึงสิ่งดีดีที่อยู่กับเพื่อนดีกว่านะ
เริ่มใหม่แก้นิสัยใหม่ ก็ดีขึ้นนะ จขกท. เป็นกำลังใจให้
เราเป็นกำลังใจให้นะ จขกท. สู้ๆ 
เราเข้าใจนะ บนโลกนี้ไม่ได้มีเพื่อนแค่นี้หรอกนะ เรายังต้องเจอคนอีกเยอะนะจขกท.ถึงเพื่อนพวกนี้จะนิสัยไม่ดีแต่จขกท.อาจไปเจอเพื่อนดีๆได้อีกตั้งเยอะ
เราก็โดนบ่อย ตั้งแต่ประถมยันมัธยมปลาย
เปลี่ยนกลุ่มหลายกลุ่มมาก ทุกครั้งก็จะคิดว่าจะเป็เพื่อนกันไปตลอด
แต่มันก็ไม่เคยเป็นอย่างนั้นเลยซักครั้ง แต่ตอนนี้ก็โอเคแล้วนะ
กลุ่มเราเป็นกลุ่มใหญ่มีกัน9คน แต่ที่เราสนิทที่สุดมีแค่คนเดียว
เพราะเรากับเพื่อนคนนี้ผ่านอะไรมาด้วยกันมาก เราหวังว่าเรากับมันจะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ
สู้ๆนะจขกท.เวลาและประสบการณ์จะพาคนดีๆมาให้เรา
เราคบเพื่อนสองนึงคล้ายๆ จขกทเลยอ่ะ คือคบกันมาตั้งแต่มอ1 เพราะเป็นเด็กใหม่ด้วยกัน ตอนมอสองก็คบเพิ่มอีกคน อยู่ด้วยกันทนมาก จนมอสามที่มันมีงานกลุ่ม เพื่อนคนสองไม่ค่อยช่วยทำงานเลยอ่ะ แล้วมันไปคบกับเพื่อนอีกคน เราเลยบอกเพื่อนคนแรก จะเลิกคบกับมันแล้วนะ แต่พอมอปลายเพื่อนคนแรกก็ย้ายออก แต่เราก็กลับมาคบกับเพื่อนคนสอง แล้วมอขึ้นมอปลาย เราเพิ่งรู้ตัวอ่ะว่าต้องเจริญสัมพันไมตรีกับเพื่อนคนอื่นๆไว้ ทีนี เพื่อนบึม5545แต่เราเข้าสังคมยากนะ ต้องใช้ความพยายามถึงที่สุดดดด -- คือเราไม่กล้าคุยกับคนอื่นก่อน กลัวเสียเซลฟ์ -- อย่างไปค่ายไรงี้นะ ที่แบบเข้ากับคนไม่รู้จักมาก่อนร้องไห้ตลอดเบยยยยย วันแรกอ่ะ *-* แต่ก็นะ เราสนิทกับใครคนนั้นจะสั่งให้เราหยุดพูด*-*
มาให้กำลังใจ เราก็เคยโดนเพื่อนทิ้งค่ะ ไม่ชวนไปเที่ยว (เรารู้ตัวว่าก่อนหน้านี้ชวนเราแล้วเราไม่ไป) พอคุยด้วยก็ทำเหมือนเราเป็นคนนอก รู้อะไรก็รู้สุดท้าย ทุกวันนี้เราก็คบกับพวกมันอยู่แต่ไม่สนิทมากคุยเฉพาะบางคน ตอนนี้มีเพื่อนสนิทจริงๆคนเดียว แต่ก็ยังทะเลาะกันบ้าง กวนกันจนโกรธกันเองบ้าง แต่ก็เข้าใจเราที่สุด เราว่าเราก็ไม่ได้นิสัยแย่นะ แต่อาจจะเข้ากับบางคน บางกลุ่ม บางประเภทไม่ได้ บางทีเราอาจจะยังไม่เจอเพพื่อนแท้ หรือเพื่อนที่ไปด้วยกันได้ก็ได้ เชื่อมั้ยว่าตอนประถมเรามีเพื่อนเยอะมาก ทุกคนโอ๋เราแม้ว่าเราจะทำตัว** ทุกคนยอมเรานินทามีบ้างเพราะเรา**เอง แต่สุดท้ายทุกคนรักกันนะ ถึึงขนาดว่ามีเพื่อนทะเลาะกันเพราะอยากนั่งกับเรา อันนี้พูดจริงไม่อำ แต่พอมัธยยมต้นเรากลายเป็นคนเกือบๆไร้เพื่อนน้ำตาคลอกลับบ้านทุกวัน กลัวการมีเพื่อน ทะเลาะกับเพื่อนและโดนทิ้ง ทั้งที่เรา**น้อยลงกว่าตอยประถมเยอะมาก แต่ก็นะเราเชื่อว่าบางทีเราอาจจะอยู่ในที่ๆไม่ใช่ที่ของเราก็ได้ สู้ๆค่ะ ต้องมีคนดีๆมีเพื่อนดีๆมาหาจขกทแน่นอน
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google