{อัพ 13.05.13}`เล่าประสบการณ์ horror stories.
.
.
เรื่องที่เกิดขึ้น เป็นเรื่องจริงนะ เกิดขึ้นกับตัวเองจริงๆ
ไม่รู้ว่าสำหรับคนอื่นๆ จะน่ากลัวมั้ย แต่สำหรับเรา มันก็น่ากลัวนะ
อาจจะเล่าไม่สนุก คือเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก
มีหลายเหตุการณ์ แต่สำหรับวันนี้ จะขอเล่า จุดเริ่มต้นของเรื่องราวเหตุการณ์ทั้งหมด
ซึ่งสำหรับเรา เรื่องนี้น่ากลัวที่สุด
เรื่องเกิดเมื่อตอนปิดเทอมใหญ่ เราจะขึ้นมอสี่ (ตอนนี้ขึ้นปีสองแล้ว)
เราไปทำบุญให้ตาที่จังหวัดแห่งหนึ่งทางอีสานใต้ พร้อมญาติๆหลายคน เหมือนวันรวมญาติเลย จากต่างประเทศด้วย
ขากลับ ป้าเราบอกให้แวะที่วัดป่าแห่งหนึ่ง เพราะป้าเคยมาขอโชคลาภ หรืออะไรที่นี่บ่อยๆ ป้าบอกจะไปอาบน้ำมนต์ เราทั้งคณะก็เข้าไปด้วยกัน หลังจากที่ไหว้เสร็จอะไรเสร็จ พระท่านก็ให้พวกเราทุกคน ดื่มน้ำมนต์ รวมทั้งเราด้วย พระท่านบอกว่า หากมีอาการอะไร ให้บอกทันที .
สักพัก เราเริ่มมีอาการคลื่นไส้ เราเลยกระซิบบอกแม่เบาๆ บังเอิญพระท่านได้ยิน ท่านเลยถาม ว่าเป็นอะไร เราก็บอกไป แต่แม่เราบอกว่า อาจจะเป็นเพราะตลอดทางกินขนมเยอะไป เลยจะอ้วก แต่พระท่านบอกว่าไม่ใช่ ..
แล้วท่านก็ให้ดื่มน้ำอะไรไม่รู้ ลุงเราดื่ม พ่อเราดื่ม และเราดื่ม ความรู้สึกเราคือ มันขมมากกกกกกกกก ขมแบบมากๆจริงๆ ขมจะตายแล้ว (มาถามพ่อทีหลัง พ่อบอกมันหวาน) พระท่านบอกว่า นั่นแหละ มันต้านยา
สักพัก เราเริ่มมีอาการ หายใจแรงขึ้น หอบ มือที่วางบนตักเริ่มอยู่ไม่นิ่ง จิกขาตัวเอง หายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ แล้วน้ำตาก็ไหล เราร้องไห้ออกมาโดนที่ไม่รู้ตัวว่าเกิดจากอะไร เราร้องไห้ แล้วก็เรียกหาแม่ แม่ก็เข้ามากอด แล้วก็ถาม เป็นอะไร เป็นอะไร ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเป็นอะไร ควบคุมตัวเองไม่ได้ สักพักเราก็อ้วกออกมา หยุดร้องไห้ เริ่มตั้งสติ แม่ถามว่าเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม เราไม่รู้ อยู่ๆมันก็ร้องเอง มันควบคุมไม่ได้ ...
..
จากนั้นเราก็ไปเข้าห้องน้ำ ไปกับแม่ เราก็บอกแม่ว่ากลัว แม่ก็ถามว่ากลัวอะไร เราบอกไม่รู้ แต่กลัว กลัวมาก ตอนนั้นจะร้องไห้ (แต่อันนี้รู้ตัวนะ) แม่ก็บอก ไม่มีอะไรๆๆ แล้วก็กลับไปที่เดิม แต่คราวนี้ไปนั่งใกล้ๆที่ที่พระนั่ง (ไม่รู้จะอธิบายยังไง) พระท่านก็ถามว่าที่กินเข้าไปเมื่อกี๊เป็นยังไง เราก็บอกไปว่าขม ขมมากๆ พระท่านก็บอกว่า เป็นงี้แหละ มันต้านยา แล้วท่านก็ให้ดื่มน้ำมนต์อีก แล้วท่านก็ถามว่าไปทำอะไรมา ไปหลบหลู่อะไรมาหรือเปล่า เราก็บอกไปว่าไม่รู้ พระท่านบอกว่า วัยรุ่นอาจจะไม่รู้ตัวว่าไปทำอะไรไว้ ไปพูดไม่ดีอะไรที่ไหนไว้ หรืออาจโดนลมเพลมพัด .
ตอนนั้นพ่อเรานั่งลูบผมเราอยู่ ตอนแรกเราก็สบายดีมีคนลูบหัว แต่สักพัก เราก็ทำเสียงฮึดฮัด แล้วก็ส่ายหัวสะบัดมือพ่อออก ได้ยินพระท่านพูดว่า เริ่มแล้ว จากนั้นเราก็ร้องเรียกแม่ หาแม่ แม่ก็เข้ามากอด เรารู้สึกตัว แต่เราควบคุมตัวเองไม่ได้ เราเริ่มออกอาการเหมือนเด็ก ชี้นกชี้ไม้ พูดจาเป็นเด็ก ได้พระท่านถามว่า หนูเป็นใคร เราตอบไปว่าไม่รู้ ท่านถามต่อหนูมาจากไหน เราตอบ ไม่รู้
"หนูจะไปไหน . หนูจะไปกับแม่"
"หนูจะไปทำอะไร . จะไปอยู่กับแม่"
ไม่ว่าพระจะถามว่าอะไร เราจะตอบแต่ว่า ไม่รู้ หนูไม่รู้ แต่หากถามจุดประสงค์ ก็ตอบแค่ หนูจะไปกับแม่ .
เราอ้วกออกมาอีกครั้ง ตอนนั้นมันเบลอๆ ได้ยินพระท่านถามแม่ว่า เคยทำแท้งหรือเปล่า เราไม่รู้ว่าแม่ตอบว่าอะไร เราไม่ได้ยิน พระท่านบอกว่า เดี๋ยวให้ไปอาบน้ำมนต์ ถ้าหนาวสั่น ก็แสดงว่ามีอะไร
เราก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ตอนนั้นคือ เป็นเด็กเลย แม่ถอดเสื้อผ้าให้ ใส่ผ้าถุงให้ พูดจากับแม่เหมือนเด็ก รู้สึกตัว แต่ควบคุมไม่ได้
แล้วเราก็ไปอาบน้ำมนต์ กับลุง และป้า
ตอนอาบคือ หนาวมาก หนาวมากก เรานั่งตรงกลางระหว่างลุงกับป้า เราหันไปถามป้าหนาวมั้ย ลุงหนาวมั้ย หนูหนาว (ป้าเล่าที่หลัง ป้าบอกป้ากลัวหนูมาก) พระท่านเดินมาท่องคาถาเป่าอะไรข้างหลังเรา ตอนนั้นคือขนลุก สั่น สั่นมาก
พออาบน้ำมนต์เสร็จ ก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ซึ่งแม่ก็ทำให้เหมือนเดิม คือเป็นเด็กตลอดเลยตอนนั้น แล้วก็มานั่งที่เดิม พระท่านก็คุยกับแม่กับญาติๆ ตอนนั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย คือได้ยิน แต่ไม่สนใจ สนใจแต่แม่ มองนู้นมองนี่ มองเล็บตัว แล้วชูให้แม่ดู
"แม่ เล็บดำ . ไหน ดูสิ เดี๋ยวแม่ตัดให้" แล้วแม่ก็ตัดเล็บให้
แล้วก็มีอ้อนนู้นอ้อนนี่
แม่ก็นั่งแนะนำว่า นี่ป้าคนนี้ชื่อนี่ๆๆ คือในใจก็รู้ แต่มันพูดอย่างที่คิดไม่ได้ ได้ยินพระท่านถามอีก ว่ามาจากไหน มาทำอะไร ต้องการอะไร ในใจบอกว่า บอกไปเลยว่าต้องการบัตรคอนฯ (ตอนนั้นยังติ่งอยู่) รับรองแม่ให้แน่ๆ แต่มันไม่พูดไง มันออกไปแค่ว่า หนูจะไปกับแม่ จะไปอยู่กับแม่ .
พระท่านบอกว่า แสดงว่ามาอยู่นานแล้ว เขาไม่ยอมไปไหนเลย ...
เราก็งุงงิง กับแม่ไปเรื่อยๆนะ
แล้วก็มีชายหญิงคู่หนึ่งมั้ง ถ้าจำไม่ผิด ก็เข้ามาขออะไรกับพระ แล้วเขาก็หันมามองเรา เราก็ตวาดไป มองอะไร!! แบบตวาดเลยอ่ะ (แอบตกใจตัวเอง) แล้วสองคนนั้นก็ไป
พระท่านก็จะให้น้ำมนต์แบบไปดื่มที่บ้านไรเงี๊ย ท่านก็ถาม จะเอาขวดไหน หนูจะเอาขวดไหน แม่ก็บอก เอาขวดนั้นมั้ย น้ำแดงๆ (มันเป็นขวดน้ำแดง) เราก็บอกไม่เอาๆ หนูเอาอันนั้น ชี้ขวดน้ำเขียว พระก็หยิบขวดน้ำมนต์ แล้วก็เทให้ดื่ม ตอนแรกก็จะไม่เอา งอแง แต่แม่บอกแม่ป้อน เราก็ดื่ม แล้วก็เป็นเหมือเดิม เป็นเด็กเลยอ่ะ คืออยากไปพูดอะไรที่ใจคิด แต่พูดไม่ได้เลย สักพักเราก็อ้วกออกมา ปรับอารมณ์แปบนึง หายใจเข้าลึกๆ ตอนนั้นเริ่มตั้งตัวได้ละ แต่มันมึนๆอยู่ มันเบลอๆ ไม่รู้ว่านี่เป็นเราหรือเปล่า
พระท่านก็ถาม ว่าหนูเป็นใคร เราก็ตอบไป หนูไงหนู (เริ่มควบคุมได้ละ)
"หนูชื่ออะไร . หนูชื่อ .. (บอกชื่อตัวเอง)"
พระท่านก็บอก กลับมาแล้วๆ คือเราต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะเค้นเสียงตัวเอง และพยายามที่จะเป็นตัวเอง มันมึนๆเบลอๆ แบบนี่ใช่ตัวกูแล้วใช่ป่ะวะ
ก็นั่งตั้งสติสักพัก พระท่านก็ถามแหละ ว่าไปทำอะไรที่ไหนมาไม่ดีอะไรยังไง เพราะวัยรุ่นชอบคะนองปาก วัยรุ่นจะโดนบ่อย เพราะอาจไปพูดอะไรหลบหลู่ แต่เราคือไม่รู้จริงๆไงว่าไปทำอะไร พระท่านก็บอกว่า ถ้าไม่ไปทำอะไรไม่ดี ก็อาจโดนลมเพลมพัดอย่างที่บอก แล้วก็ให้น้ำมนต์ แล้วก็ให้เหมือนยาอะไรไม่รู้ มีพวกไม้ต่างๆ มีตะปู อะไรเยอะๆ เอาไปต้มน้ำกิน แล้วก็นัดวัน ให้ไปเอาออก
แล้วก็กลับบ้าน
คือแบบน้องกลัวเราทุกคนเลย แม้แต่เรายังกลัวตัวเอง ไม่กล้านอนคนเดียว จะอาบน้ำต้องมีคนอยู่ด้วย เฝ้าหน้าห้องน้ำ ไม่ส่องกระจก กลัว จิตตกเลยตอนนั้น
พอจะถึงวันที่นัด เราก็ไป แต่ไปบ้านที่ต่างจังหวัด ที่อีสานใต้น่ะละ ก็เจอญาติ ญาติก็รู้เรื่อง ก็บอกว่า ไม่ไว้ใจพระ ก็บอกว่า พระรูปนึง ซึ่งเป็นญาติกับเราเอง มีวิชาเหมือนกัน เอาเข้าเอาออกได้ เป็นญาติกัน น่าไว้ใจกว่า
สรุปก็ เราไม่ได้ไปเอาออก แล้วก็เลิกกินยาตัวนั้น
แล้วก็กลับกรุงเทพ
พอวันนั้นพระที่เป็นญาติ ก็มาที่บ้าน แม่เราก็บอกว่าเกิดอะไรขึ้น พระท่านก็แค่มองหน้า เป่าหัวให้ แล้วก็อาบน้ำมนต์
ก็คือ ไม่ได้ทำพิธีเอาออกอะไร
ตอนนี้ เราก็ไม่รู้ว่ายังอยู่ หรือไม่ แต่เราชินแล้ว
ถ้าอยู่ดี ไม่เป็นไร แต่ถ้าไม่ดี ก็ไม่รู้จะทำยังไง ..
.
.
นี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นต่อไป อาจจะมีเกี่ยว และไม่เกี่ยว
มีหลายเรื่องนะ ติดตามกันต่อไป
.
เรื่องเล่าที่ 1 :: ความคิดเห็นที่ 32
เรื่องเล่าที่ 2 :: ความคิดเห็นที่ 50
เรื่องเล่าที่ 3 :: ความคิดเห็นที่ 61
เรื่องเล่าที่ 4 :: ความคิดเห็นที่ 74
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
55555
ตอนนี้จขกท.หายรึยังอ่ะ สู้นะ 
แต่มาต่อเถอะนะ
ตอนแรกอ่านกระทู้เป็น horoscope story . เข้ามาอ่านเรื่อยๆจนจบ
อ้าวนี่แม่งไม่ใช่เรื่องดวงนี้หว่า *เงยหน้าไปดูชื่อกระทู้ใหม่*..
กำ horror story 555555555
ติดตามนะคะ ต่อเลยต่อเลยยยย
เรื่องที่เล่าอาจจะไม่ปะติดปะต่อกันสักเท่าไหร่นะ เอาเท่าที่จำได้ พยายามจะเล่าจากอดีตมาปัจจุบัน เท่าที่จะทำได้
บอกก่อนว่า เราไม่เคยเห็น แต่เรารู้สึก
ถ้าเราอยู่คนเดียว แล้วเรารู้สึก เราจะพยายามคิดว่า เราคิดไปเอง แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนอีกสองคน เราจะมั่นใจว่าเราไม่ได้คิดไปเอง
ขอแนะนำเพื่อนที่เรามักจะพบเหตุการณ์ด้วยบ่อยๆ
คนหนึ่งชื่อมายด์ (ขอเอ่ยชื่อเลย เดี๋ยวอ่านแล้วสับสน) คนนี้มันมีของ ที่ไม่ได้เกิดจากความไม่ได้ตั้งใจ อันนี้แม่มันให้มาเลย ตอมอปลายอยู่คนละห้อง แต่มาสนิทกันช่วงมอหก มันเป็นรองประธานนร. เราเป็นกรรมการ
อีกคนชื่อออน คนนี้เกิดพุธกลางคืน อยู่ห้องเดียวกัน
เรื่องนี้ยาวหน่อย(มั้ง) แต่เราว่ามันไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่
เหตุเกิดตอนมอสี่ โรงเรียนเราจะมีวันวิชาการ ซึ่งแต่ละคนจะต้องนำโครงการของตนมาจัดแสดงในห้องเรียนของตัวเอง
ตอนนั้นพวกเราตกลงกันนานมาก ว่าจะทำออกมาแบบไหน คิดแค่อยากให้มันสนุก โดนใจเด็ก ไม่โดนใจอาจารย์ก็ไม่เป็นไร เราตกลงกันว่าจะทำ บ้านผีสิง
ก่อนวันงาน ตอนเย็นคนในห้องก็จัดของ ขึงผ้า คือกำลังจะเสร็จ เพื่อนคนนึงชื่อเว มันก็วิ่งเข้ามาบอกว่า "มึ.ง เมื่อกี้กูไปคุยกับ(ชื่อเพื่อนมัน)มา มันบอกว่า เมื่อสามสี่ปีก่อน พี่มันก็ทำบ้านผีสิง ก็จัดงานกันไปอะไรไป ก็มีแต่งผีมาหลอก แล้วก็มีพวกรุ่นน้องกลุ่มนึง พอออกจากห้องก็เดินมาบอกว่า 'พี่โคตรลงทุนเลยวะ ถึงกับเช่าชุดไทยเลย โคตรน่ากลัว' พวกพี่เขาก็งง คือเขาไม่ได้เช่าชุดไทย เพราะมันแพงมาก ก็ได้แต่มองหน้ากันแล้วเงียบ และที่สำคัญ ห้องนี้ด้วย หลังจากนั้นก็ไม่มีใครจัดบ้านผีสิงอีกเลย"
มีคนพูดขึ้นมาอีกว่า "ห้องเราอยู่ทางสามแพร่ง เลขห้อง ลงท้ายด้วย 13"
ทุกคนได้ยินได้แต่อึ้ง คือมันวางแผนมาแล้ว ทุกอย่างมันจะเสร็จแล้ว ตอนแรกกะจะไม่เอาเริ่ดแล้ว เอาง่ายๆเลย คือมันท้อไปแล้ว ทุกคนก็กลัวด้วย แต่ก็มีคนเสนอว่า งั้นเราไปไหว้ศาลทุกที่ที่โรงเรียน ไปขอไปบอก ว่าเราทำไม่ได้หลบหลู่ ทุกคนก็เห็นด้วย แล้วก็หาธูปหาอะไรไปไหว้กัน
ศาลที่โรงเรียนเรามีทั้งหมด 4 ศาล ขออนุญาติบอก ไม่อยากให้งง เพราะมีเรื่องราวเกี่ยวข้องกัน มีศาลตา ศาลยาย ศาลพระภูมิ แล้วศาลยายดวง(เจ้าของที่) และพระพุทธรูป 1 องค์ เราก็ไปไหว้
จนถึงศาลสุดท้าย เป็นศาลที่เราคิดว่าศักดิ์สิทธิ์ที่สุด คือศาลยายดวง .
เราก็ไหว้กันเหมือนทุกที่ที่ทำมา เพียงแต่ตอนที่เพื่อนมันกำลังพูดไหว้อยู่ เราก็รู้สึกใจหวิวๆ แล้วก็มีลมพัดแรงมาก ต้นไผ่ที่อยู่ตรงศาลสั่นแรงมาก ลมพัดแรงแล้วธุปก็ตกใส่มือเพื่อนเรา มันก็หันมามอง เราก็เลยบอกไปคิด คิดซะว่าเขารับรู้แล้ว จะได้สบายใจ
พอไหว้เสร็จ เราก็กลับมาทำงานกันต่อ จนค่ำเลย ฟ้ามืด ภารโรงก็ปิดประตูตึกหมด เหลือทางลงทางเดียว ซึ่งมืดมากกก เราก็วิ่งๆๆลงกันคือกลัวมาก แล้วมันก็ต้องผ่านศาลยายดวงด้วย ความรู้สึกมาแรงมาก แต่ก็พยายามไม่คิดอะไร
วันต่อมา เป็นวันงาน เราก็แบ่งหน้าที่กันละ ว่าใครทำอะไร ใครอยู่ในห้อง ใครเป็นผี มีแม่หมอด้วย มีคนนำทาง บลาๆๆ ส่วนเราอยู่หน้าห้อง เพราะเรากลัวผีมากกกกก ก็คอยยกันคนว่าเข้าไปได้กี่คน รับฝากของ คุยระหว่างรอ บลาๆ ซึ่งผลตอบรับดีมากกก ดีเกินคาดสุดๆ มีน้องคนนึงไม่รู้แกกลัวมากหรืออะไร จิกเพื่อนเราเลือดไหลเลย ด้วยความที่อยากรู้อยากร่วมเราเลยถือโอกาส เข้าไปในห้อง ขอเล่นรอบนึง เราจัดเองก็รู้สึกว่ามันน่ากลัว จนถึงหลังห้อง มันมีเก้าอี้ตัวนึงวางไว้โล่งๆ ส่วนหลังห้องมันก็โล่งๆ ไม่มีอะไร มีแค่ของบางส่วนที่วางไว้เฉยๆ แต่เรารู้สึกว่าหลังห้องมันมีอะไรแปลกๆ
จนงานเลิก ทุกคนก็มานั่งคุยกัน เราก็ถามว่าเป็นไง เหนื่อยมั้ย อะไรงี้ แล้วก็ถือโอกาสถามด้วยว่า "มึ.งว่าหลังห้องมันมีไรแปลกๆมั้ย"
เพื่อนที่อยู่ข้างในก็ตอบเหมือนกันเลยว่ารู้สึก
แล้วออนมันก็มีบอก "มี มันมี เขามา" ทุกคนก็กริบเลย เงียบ ใบ้แด.ก
เพื่อนคนนึงมันก็พูดขึ้นมาว่า "อย่าคิดมากมึ.ง เขาก็แค่มาดู เขาเป็นห่วง เสร็จงานก็ไปไหว้ขอบคุณกัน"
เป็นอันเสร็จพิธี
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ก่อนทำอะไร บอกกล่าวก่อนก็ดีนะ (เกี่ยว ?) 55555 แต่เราว่ามันก็เกี่ยวนะ
ไม่ค่อยน่ากลัวเนอะ เดี๋ยวมาเล่าเรื่องใหม่ มีอีกเยอะ ; )
เหตุการณ์ส่วนมาก มักจะเกิดที่โรงเรียน หรือไม่ก็เป็นช่วงที่เราอยู่กับเพื่อน
เพราะถ้าเราอยู่คนเดียว เราจะตอกย้ำตัวเองว่าเราคิดไปเอง
เหตุการณ์นี้ ไม่ได้เกิดกับตัวเรา เพื่อนเล่าให้ฟังนะ
เรื่องเกิดตอนมอห้า เราก็เป็นเด็กกิจกรรม ทำงานโรงเรียนกัน วันนั้นงานมันเยอะมาก ดึกแล้ว แต่งานยังไม่เสร็จดี เพื่อนเรามันเลยคุยกันว่าจะนอนโรงเรียน แต่เราไม่ได้นอนนะ เรากลับไปนอนบ้าน
วันต่อมา เราเดินเข้าโรงเรียน เพื่อนคนที่ชื่อมิก (คนนี้อยู่กับเราทุกเวลาที่เจอ) มันก็ถามมาว่า มึ.งรู้มั้ย เมื่อคืนพวกกูเจออะไรกัน
เราก็ถาม อะไรวะ
มันก็เล่าให้ฟังว่า
เมื่อคืนหลังจากที่เรากลับไป เพื่อนมันก็โทรไปบอกพี่ประธานนักเรียนว่าจะนอนที่โรงเรียน พี่เขาก็โทรไปบอกพี่ที่เป็นรองประธานชื่อเกด พี่เค้าก็บอกจะมานอนด้วย ซึ่งพี่เกดเนี๊ย เขาเกิดพุธกลางคืน ซึ่งเจอบ่อยมากกกกกกกกก เจอบ่อยจนเขาชินถือเป็นเรื่องปกติของเขา
มิกมันก็เล่าว่า พวกมันก็ทำไปคุยไปโวยวายกันไปอยู่ดีๆ พี่เกด เขาก็เดินเข้ามาในห้องทำงาน ละก็พูดว่า "อย่าเสียดัง ยายไม่ชอบ" (ยายในที่นี้หมายถึงคุณยายดวง เจ้าของที่ ซึ่งพวกเราจะเรียกว่ายายตลอด)
มิกบอก ตอนนั้นทุกคนก็เงียบ ทั้งงงและอึังน้อยๆ
พี่เกดแกก็บอกว่า ตอนพี่เดินเข้าโรงเรียนมา เจอยาย ยายบอกว่า "จะนอนที่โรงเรียนใช่มั้ย อย่าเสียงดังนะ ยายไม่ชอบ"
แล้วตอนกลางคืนก็เกิดเหตุการณ์ขึ้นนิดหน่อย ไม่น่ากลัว แต่สร้างความประหลาดใจให้เพื่อนได้ไม่น้อย ..
.
.
.
ซึ่งเรารู้สึกดีมาก ที่ไม่ได้นอนโรงเรียนคืนนั้น 555555555
เรื่องนี้ไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่เนอะ
เดี๋ยวมีอีกหลายๆเรื่อง ใจเย็นนะเบบี๋
วันนี้จะมาเล่าาา เรื่องราวของโรงเรียน เพิ่มความเหี้ยน เรื่องต่อไปมันจะได้ดูขลังๆ 55555555
เรื่องนี้ไม่ได้เจอมากับตัว เพื่อนเล่าให้ฟัง(อีกแล้ว)
แต่เรื่องนี้สำหรับเราแรงนะ เล่าให้ใครฟังทีไร จะต้องเกิดความรู้สึกอะไรทุกที
เรื่องเกิดตั้งแต่มอหนึ่ง เรากับเพื่อนชื่อกวาง รู้จักกันตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ อยู่โรงเรียนเดียวกัน แต่คนละห้อง
โรงเรียนเรามีตึกนึง เป็นตึกของเด็กมอหนึ่ง เรียกกันว่า ตึกสี่
ข้างตึกจะมีรูปปั้นสระน้ำพระอภัยมณีเป่าปี่ กับนางเงือก เล็กๆ ตรงข้ามคือศาล
ซึ่งห้องประจำของกวางอ่ะ มันอยู่ชั้นบนสุด ตรงกับพระอภัยพอดี
กวางเล่าว่าตอนเย็น เพื่อนในห้องมันก็เล่นผีเหรียญกัน กวางมันก็เข้าห้องน้ำในตึก พอจะเข้าห้อง ก็เจอเพื่อนแม่งวิ่งหน้าตื่นออกมากัน มันถามว่าเป็นอะไร ยังไง
ได้ความว่า..
เพื่อนมันเล่นผีเหรียญกัน แล้วก็มีการอัญเชิญอะไรเงี๊ยะ ก็ถาม ชื่อ ถามเพศ อายุ
เราจำชื่อไม่ได้ จำได้ว่าเป็นผู้หญิง เพื่อนมันก็ถามว่าตายยังไง
กระโดดตึกตาย ที่ห้องนี้
ไม่แน่ใจว่ามันถามไรกันต่อมั้ย แต่อยู่ๆ ประตูหน้าต่างที่ห้องมันก็ปิดๆเปิดๆ ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ทั้งๆที่ไม่มีลมเลย
เพื่อนมันตกใจ เลยวิ่งออกมา
หลังจากนั้น น่าจะตอนมอปลาย เราได้ยินมาจากใครก็ไม่รู้ จำไม่ได้ แต่ไม่ใช่พวกกวาง
ได้ยินมาว่า ตึกสี่เมื่อก่อนเคยมีคนโดดตึกตาย ล้างคราบเลือดไม่ออก แล้วก็เลยสร้างศาลขึ้นมาอยู่ตรงข้ามกัน
ศาลตรงนั้น เมื่อก่อนเคยสงสัยว่าศาลตา หรือ ศาลยาย
เพราะโรงเรียนเรามีทั้งศาลตาศาลยาย เราสับสนไม่รู้ตรงนี้ศาลตา หรือตรงนี้ศาลยาย
แต่มันจะมีเหตุการณ์ ที่บอกให้พวกรู้ว่าศาลนั้นคือศาลตาหรือศาลยาย...
ขอบคุณที่ติดตาม
หายไปนาน ยังมีคนอ่านอยู่มั้ย
ไม่มีก็จะเล่าอ่ะ เค้าจะเล่าา
เรื่องนี้ไม่น่ากลัวนะ จริงๆสาบาน
เกิดขึ้นตอนมอหก ที่โรงเรียน (อีกแล้ว)
หลายๆโรงเรียนคงจะมีกีฬาสี โรงเรียนเราก็มี แต่หลังจากจบกีฬาสี โรงเรียนก็จะเอาสีที่ชนะในแต่ละประเภทไปแข่งกับโรงเรียนอื่นในวิทยาเขตเดียวกัน
ซึ่งสีเราชนะโชว์เชียร์ จากการประชุมกับโรงเรียนเจ้าภาพ กติกาคือคัตเอาท์ให้ทำเอง (โรงเรียนเจ้าภาพชายล้วน โรงเรียนเราหญิงล้วน เก๋ๆป่ะ ,,ความแค้นส่วนตัว 55555) เข้าเรื่องๆ
ห้องเรามันก็มีเพื่อนคนนึงมันติดสินกำจุฬาไปละ มันก็เลยอาสาทำ ก็ช่วยๆกันทำ
เราเองตอนบ่ายถึงเย็นก็คุมสแตน(เขาเรียกว่าไร ที่เป็นคนสั่งโค้ดอ่ะ) พอเย็นๆค่ำๆถึงดึกมากๆเลย ก็มาช่วยกันทำคัตเอาท์ ซึ่งเราทำการของห้องๆหนึ่งมาทำงานกันเลย เป็นห้องเอาไว้เก็บของทำงาน นู้นนี่ ซึ่งห้องนั้นมันอยู่ข้างๆ รูปปั้นพระอภัยมณี (ใครจำไม่ได้ กลับไปอ่านข้างบน ความคิดเห็นที่ 61 ) ในห้องๆนั้น มีคอมพิวเตอร์ตัวหนึ่ง ซึ่งมันเก่ามากละ แต่ยังใช้ได้แบบกากๆ มีเนตให้ใช้ด้วย ปกติเราก็จะเปิดเพลงฟังกัน
คือเราจะอยู่ดึกกันมาก กลับบ้านกันประมาน ห้าทุ่มทุกวัน ด้วยความที่กลับดึก เราเลยจะขอศาลทุกที่ในโรงเรียน เพื่อความสบายใจ
แต่วันนั้นมันไม่ปกติ มิก (จำมันได้มั้ย มันโผล่อยู่ในความคิดเห็นที่ 50 ) มันอยู่ประจำคอม มันก็เปิดเพลงเสียงดัง ตอนแรกเราก็ไม่เป็นอะไรหรอก แต่สักพักเริ่มรู้สึกแปลกๆ มันหวิวๆยังไงไม่รู้ รู้สึกเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง ยิ่งปล่อยไว้นานยิ่งบีบหัวใจ มันเป็นความรู้สึกหวิวๆอ่ะ ไม่รู้ใครเคยเป็นมั้ย
ยิ่งดึกเข้า ยิ่งหนัก ไม่นานนัก เราเริ่มรู้แล้ว ว่ามันเกิดจากอะไร ไม่ชอบเสียงเพลงที่เปิดอยู่ ยังจำได้มั้ย ความคิดเห็นที่ 50 ยายไม่ชอบเสียงดัง เราเลยฉุกคิดขึ้นมาได้
เลยบอกมิกว่า "มิกเบาเสียงเพลงลงดิ" (บทสนทนาไม่เป็นตามนี้เป๊ะๆ แต่ประมาณนี้)
มิก : ไมวะ *ทำหน้างงๆ*
เรา : เบาเสียงๆ เร็ววว ,, ตอนนั้นเพื่อนทั้งห้องเงียบละ
มิก : ไรวะ ฟังเพลงนี้ก่อน กูชอบ
เรา : ไม่ฟัง เร็วๆ เบาเสียง
แล้วออน(ที่เกิดพุธกลางคืน) มันก็ช่วยพูดอีกที ย้ำว่าให้เบา มันมันเลยเออๆ แล้วมันก็เบาเสียงลง แต่แค่นั้นมันไม่พอ ความรู้สึกๆ หวิวๆวูบวาบมันยังไม่หาย มันยังเป็นอยู่
เราเลยบอกมันอีกรอบ ว่าให้ปิดเลย มิกมันก็แบบ อะไรวะ งงๆ
เราเลยพูดไปเลยว่า "มิก.. ยายไม่ชอบเสียงดัง"
มิกมันเลยเบาเสียงจนสุดเลย คือคอมมันกาก เปิดแท็บไม่ได้ หมุนปิดลำโพงเอา
พอมันไม่ได้ยินเสียงเพลงดังๆ ความรู้สึก หวิวๆแน่นๆในใจมันก็หายไป โล่งเหมือนเดิม เราก็เลยบอกเพื่อนคนอื่นๆว่า ไม่มีไรละ ทำงานต่อๆๆๆ พวกมันก็ ถึงจะงงๆ แต่ก็ทำงานต่อ 555555555
จบปิ๊งงง
เรื่องนี้ไม่ค่อยมีไรเลยอ่ะ เดี๋ยวรอเรื่องหน้า เร็วๆนี้ เกี่ยวกับศาลเยื้องๆห้อง หน้ารูปปั้น
กิกิ
ขอบคุณที่ติดตาม (_ _)
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google