แค่ไปนอนบ้านเพื่อนผู้ชายมา (17+)

เมื่อหลายเดือนก่อน เราไปนอนบ้านเพื่อนผู้ชายคนนึงมา
เพราะด้วยเหตุบังเอิญ คืนนั้นเราคุยงานดึก แล้วรถเมกลับหอเรามันไม่มี (เราก็จะนั่งแท็กซี่กลับเอง : แก้)
เพื่อนผู้ชายคนนั้นมันเป็นห่วงเห็นเราเป็นผู้หญิงคนเดียว เลยไม่ให้เรากลับคนเดียว
แล้วคืนนั้นมันก็เลยให้พี่ชายมันมารับมัน เพราะคุยงานกันที่ตลาดสวนรถไฟ
ตอนแรกเราก็กะว่าจะให้พี่ชายมันขับรถเลยไปส่งเราที่หอ
แต่ว่าเพื่อนเรากับพี่ชายมันดันทะเลาะกัน เราก็เลยเงียบๆไม่ได้ขอ
สรุปเราเลยโดนลูกหลง โดนพาลากกลับไปที่บ้านมัน
ตอนแรกมันก็วางแผนว่าจะนั่งคุยงานต่อที่ร้านแมคโดนัล กะจะหนีไม่ยอมกลับบ้านเพราะทะเลาะกับพี่ แต่เราดันบื้อเพราะเป็นคนที่ไม่กินของพวกนี้ เลยตอบว่าไม่กิน
สุดท้ายก็เลบโดนลากไปที่บ้าน คืนนั้น เราไม่ยอมนอนเลยทั้งคืน นั่งเล่นกับหมา มันก็กะจะนั่งคุยกับเรา แต่มันก็ทะเลาะกับพี่มาเหนื่อย (ทะเลาะกันบนรถ) มันเลยหนีขึ้นไปนอน มันบอกให้เราขึ้นไปนอนบนห้องนอนแขกที่เป็นห้องแยก แต่เราไม่ไป
เราระแวง เพราะทั้งบ้าน มีเรา มีมัน กับ พี่ชายมัน เราเป็นผู้หญิงคนเดียว เราก็กลัว

แต่คืนนั้นมันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก็ถ่างตาไม่ยอมนอน น้ำก็ไม่ยอมอาบ ห้องน้ำก็ไม่เข้า นั่งจมอยู่กับหมาเขาอย่างเดียว เช้ามา พี่ชายมันก็พาเรากับมัน(เพื่อนเรา)มาส่งแถวรถไฟฟ้าใต้ดิน ทุกอย่างมันผ่านไปด้วยดี แต่บรรยากาศมาคุมาก

เราวิ่งแจ้นกลับมาหอ มาบอกเพื่อน เพื่อนเราก็ช็อค เพราะเราไม่เคยหายหัวไปค้างบ้านผู้ชายมาก่อน เราเชื่อเลย ว่าเพื่อนเรา มันต้องคิดแน่ๆว่าเราต้องมีอะไรกับเพื่อนเราคนนั้น แต่สาบานได้ว่ามันไม่มีอะไรเลย

เราก็เก็บเงียบ กะจะไม่บอกแม่เพราะกลัวแม่จะห่วง 
แต่สุดท้ายเราก็บอกแม่เรา
แม่เราคิดไม่ต่างจากเพื่อนเราเลยอ่ะ แม่ก็พูดแหละว่า "ใครจะไปเชื่อ หายไปด้วยกันทั้งคืน"  แต่เราก็สาบานให้ตายเลย ว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แต่ทุกวันนี้ แม่เราก็ยังพูดถึงเรื่องนี้อ่ะ ประมาณว่า เราต้องไปชอบเพื่อนคนนั้นแน่ๆบ้างล่ะ หรือไม่ก็ เราต้องเผลอไปอะไรกับมันบ้างล่ะ

เราหนักใจมากๆ เราไม่รู้จะพูดกับแม่ยังไง ถ้าอย่างเพื่อน มันเข้าใจแบบนั้น เรายังไม่รู้สึกแย่ เท่าคนที่เป็นแม่คิดว่าเราเป็นคนแบบนั้นอ่ะ 

แล้วอีกอย่าง เราไม่ได้ชอบผู้ชาย เราชอบผู้หญิง เราไม่มีทางไปทำอะไรแบบนั้นกับผู้ชายแน่ๆ แล้วอีกเรื่อง พี่ชายเพื่อนเราก็เป็นเกย์ ส่วนเพื่อนเราอ่ะ "มันก็เหมือนจะเป็น" ด้วยอ่ะ เราก้บอกแม่เราไปแล้วนะเรื่องนี้ แม่เราก็ทำท่าไม่เชื่ออยู่ดี

ขนาดแม่เรารู้ว่าเรามีรสนิยมไม้ป่าเดียวกัน แม่ยังคิดแบบนี้เลยอ่ะ

เรามึนแปดด้าน แม่เราไม่เชื่อใจเราเลย

ปล. คืนนั้นแบตมือถือ และ ตังค์โทรศัทพ์เราหมด แม่เราก็อยู่ต่างจังหวัด โทรหาได้ ก็มาช่วนอะไรไม่ได้ ที่ชาร์ตแบตมือถือก็ไม่ได้พกไปเลย เพราะไม่ได้คิดว่าคืนนั้นจะไม่ได้กลับหอ 

คืนนั้น....**เป็นคืนที่เราซวย