[!] ถึงน้องๆ 57 58 59 ฯลฯ จากพี่56 :: สู้นะลูก อย่ายอมแพ้!

สู้ๆ
 เด็กแอดสู้ๆ สวัสดีน้องๆ57ทุกคนนะคะ พี่เป็นเด็ก56คนหนึ่งที่แอดติดคณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ค่ะ !! (ชื่อเสียงเรียงนามไว้ถามกันหลังไมค์นะคะ? ฮ่าๆ)

เด็กแอดสู้ๆก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนเลยว่า อย่าพึ่งคิดว่าพี่เรียนเก่ง อย่าพึ่งคิดว่าคะแนนแอดพี่ต้องสูงมากแน่ๆ จุดประสงค์หลักที่พี่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะพี่อยากให้ทุกคนรู้ว่า คนเราไม่จำเป็นต้องเรียนเก่ง ไม่จำเป็นต้องอ่านหนังสือตลอด24ชั่วโมง น้องๆทุกคนก็สามารถแอดติดในคณะที่ตัวเองอยากเรียนได้ พี่อยากหาแรงบันดาลใจให้น้องๆทุกคน เพราะที่พี่รอดมาจนถึงทุกวันนี้ได้เพราะแรงบันดาลใจนี่แหละ !



        สำหรับแผนแรก สิ่งที่พี่ฝันไว้คือ มัณฑนศิลป์ ศิลปากร, เรขศิลป์ จุฬาลงกรณ์ หรือคณะอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับการวาดรูป ขีดๆเขียน พวกนิเทศศิลป์ค่ะ คงพอนึกออกกัน คือพี่เป็นคนชอบวาดรูป ก็วาดไปเรื่อยๆค่ะ ว่างเมื่อไหร่ก็วาดๆ ที่นี้ ที่บ้านพี่เลยไปหาครูมาสอนวาดรูปให้พี่ที่บ้านค่ะ พี่ก็โอเค เราชอบวาดรูป ถ้ามีครูมาสอนก็คงดี เห็นเพื่อนๆแต่ละคนที่อยากเรียนทางสายนี้เขาก็ไปเรียนพิเศษกัน

        พี่เริ่มเรียนดรออิ้งตั้งแต่ปิดเทอมม.3ค่ะ แต่ตอนนั้นพี่ยังไม่รู้ใจตัวเองเลยว่าอยากไปทางสาขาไหน
เพราะอย่างที่รู้กันว่าส่วนใหญ่คณะพวกนี้ก็รับตรงกันหมดทั้งนั้น จนพี่เรียนดรออิ้งถึงประมาณช่วงก่อนขึ้นม.5 พี่ทำได้แต่ดรออิ้ง แล้วส่วนตัวพี่อยากเรียนนิเทศศิลป์ อันนี้รู้ๆกันว่า จะสอบนิเทศศิลป์ได้ไม่ใช่แค่ดรออิ้งเป็น แต่ต้องออกแบบเป็น มีความคิดสร้างสรรค์ ใช้สีเป็น แต่อยู่ดีๆพี่ก็หยุดเรียนดรออิ้งไป ช่วงนั้นพี่ทิ้งแกทแพท โอเนตเลยค่ะ พี่บอกกับตัวเองเสมอว่า แกทแพทไม่ต้องอ่านหรอก เพราะยังไงเราก็จะไปสอบตรงทางสาขาพวกนี้แล้ว ไปทุ่มให้ทางศิลป์ดีกว่า พี่ไม่อ่านหนังสือเลยค่ะ ทำแกทเชื่อมโยงไม่เป็น สักพักนึง พี่เริ่มคิดได้แล้วว่า พี่อยู่ม.5แล้ว แต่พี่ยังไม่รู้ใจตัวเองเลย พี่เลยเริ่มคิดแผนสองเอาไว้แล้ว ว่าถ้าหากพี่สอบตรงทางด้านนี้ไม่ติด พี่ควรจะเลือกคณะอะไร (ไปติดตามที่แผนที่สองนะคะ ฮา)



        สำหรับแผนสองนี่ต้องบอกไว้ก่อนเลยว่า ช่วงนั้นเพื่อนๆพี่หลายคนที่อยากเรียนเกี่ยวกับด้านศิลป์ๆ อย่าง’ถาปัตย์บ้าง นิทศศิลป์บ้าง แล้วพี่เห็นพวกเขาเรียนหนักมากๆ เขาตั้งใจทุ่มเทกับมันจริงๆ แต่ในขณะที่พี่อยู่เฉยๆ แล้วคิดว่าแค่การเรียนดรออิ้งที่บ้านอย่างเดียวคงพอแล้ว(แถมยังหยุดเรียนไปอีกต่างหาก เพราะพี่ขี้เกียจ) พี่เลยเริ่มคิดได้แล้วว่า ถ้าพี่ชอบในสิ่งนี้จริงๆ ทำไมพี่ถึงทิ้งมัน? หรือว่าจริงๆแล้วพี่ไม่ได้เหมาะกับทางด้านนี้

        พี่จึงคิดแผนสองได้ขึ้นมาเมื่อตอนม.6นี่เอง พี่ลองไปหารายละเอียดแต่ละคณะที่พี่ยังไม่รู้ว่าเขาเรียนอะไรกันมาอ่านดู พี่เลยสะดุดกับ คณะนิเทศศาสตร์ สาขาวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน ลองๆดูที่เขาเรียนกันแล้วพี่รู้สึกว่ามันก็ยังเป็นตัวเราอยู่

        สุดท้ายพี่เลยทิ้งแผน1แล้วเริ่มเข้าสู่แผนสอง ด้วยการเรียนที่สถาบันแห่งหนึ่ง ซึ่งเขาบอกว่าเป็นการเรียนเพื่อนำไปสอบตรงกับคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาโดยตรง (คณะวารสาร) พี่เลยไปทุ่มกับวารสาร หาข่าวสารรอบตัวมา แล้วคิดว่าโอเค เราจะสอบตรง นิเทศจุฬาให้ติด



        แผนที่สามเกิดขึ้นช่วงหลังสอบเสร็จแล้ว เห็นคะแนนตัวเองไม่ได้ดีเท่าไหร่เลย พี่เลยตัดสินใจเลือก มนุษศาสตร์ สาขาวิชาภาษาตะวันออก (ภาษาเกาหลี) มศว ด้วยความที่พี่ชอบเรียนภาษาเกาหลี แล้วเราก็ชอบศิลปินเกาหลี เวลาเรียนพี่เลยรู้สึกสนุก ก็คิดว่าเป็นตัวเลือกอีกทางนึงที่โอเค




        มหาวิทยาลัยแรกที่เปิดรับตรงคือ มศว ค่ะ พี่ตัดสินใจลงสอบคณะศิลปกรรม สาขาการออกแบบทัศนศิลป์ เพราะพี่ไม่อยากทิ้งสิ่งที่ได้เรียนไป(ดรออิ้ง) คือต้องบอกน้องๆก่อนว่าพวกรับตรงเนี่ย ส่วนใหญ่พี่ลงสาขาพวกนี้หมดเลยค่ะ ถัดจากมศว พี่จำไม่ค่อยได้ว่าอะไร แต่ที่พี่ไปสอบตรงทั้งหมดคือ บางมด ศิลปากร (ศิลปกรรมทั้งหมดเลย) ธรรมศาสตร์ (สงคมสงเคราะห์) จุฬาลงกรณ์ (นิเทศ วารสาร) ศิลปากร (ธุรกิจวิศวกรรม อันนี้พี่ได้ทุนเรียนดี10อันดับ เลยลองไปสอบดู)

        เชื่อมั้ยคะว่าที่ไปสอบทั้งหมดเนี่ย พี่ไม่ติดสักที่ ยกเว้น ธุรกิจวิศกรรมค่ะ ถามว่าท้อมั้ย คือท้อมากๆ เพื่อนพี่ติดกันหมดแล้ว แต่พี่ยังไม่มีที่เรียน พี่ไม่รู้จะทำยังไง เพราะหนังสือพี่ก็ยังไม่ได้อ่าน พี่ไม่คิดว่าจะต้องเป็นเด็กแอดมาก่อน แล้วสาขาที่พี่สอบติดพี่ก็ไม่อยากเรียน ธุรกิจวิศวกรรมยังไงมันก็ไม่ใช่พี่แน่ๆ แต่ดันสอบติดซะงั้น สุดท้ายพี่เลยต้องจำใจยอมรับว่าตัวเองเป็นเด็กแอด โบกมือลาคณะทางศิลปกรรม แล้วตั้งใจมุ่งไปทางนิเทศศาสตร์ (อ่านหนังสือเตรียมแอดกลางนั่นเอง ฮ่าๆ)


        หลังจากพี่สอบตรงไม่ติดพี่รู้เลยว่ายังไงพี่ก็ต้องไปไฟท์กับแอดกลาง สำหรับการสอบอย่างแรกเลยคือแกทรอบแรก พี่จำได้อย่างขึ้นใจว่า แกทรอบแรกสอบวันที่6ตุลาคม ปัญหาเกิดค่ะ พี่บอกไว้เลยว่าสำหรับพี่ พี่เป็นติ่งค่ะ!! ทีนี้ ตายละ คอนเสิตร์m countdownวันที่4ตุลาคม จัดก่อนสอบแกทรอบที่1แค่สองวัน พี่ตัดใจจากคอนเลยค่ะ คิดว่ายังไงแม่ก็ไม่ให้ไปแน่ๆ แต่ถ้าใครเป็นติ่งเหมือนพี่จะเข้าใจค่ะ ฮ่าๆ ก่อนหน้าคอน2วัน พี่แทบจะเป็นบ้า ยิ่งเห็นรูปสิลปินที่รักของพี่(?)มาพึงประเทศไทย พี่ยิ่งรู้สึกปวดใจ นั่งอ่านแกทไปเครียดไป

        พี่เริ่มอ่านแกทประมาณสองอาทิตย์ก่อนสอบค่ะ(ซึ่งไม่ควรทำเป็นเยี่ยงอย่าง) สุดท้าย คืนวันที่3พี่ตัดสินใจขอแม่ไปดูคอนเสิร์ต อ้างกับแม่ว่าอ่านแกททุกวัน ตั้งใจอ่านมาก (ซึ่งพี่ก็อ่านทั้งวันจริงๆค่ะ ตื่นเช้าอ่านถึงเที่ยงคืนตีหนึ่งตลอดสองอาทิตย์) แม่ใจอ่อนอนุญาตให้ไปค่ะ ทีนี้วันคอนคือวันพฤหัส พี่เสียเวลาอ่านหนังสือไปหนึ่งวันเต็มๆ แล้วฝนก็ตกด้วย สถานที่จัดคอนก็กลางแจ้ง ไม่มีที่หลังคา พี่ต้องนั่งตากฝนตลอดเกือบ3ชั่วโมง ตอนนั้นกลัวมากว่าจะไม่สบายแล้วไปสอบวันเสาร์ไม่ได้ แต่สุดท้ายด้วยความถึกของพี่ พี่ก็ไม่ป่วยค่ะ ! (ปรบมือ) กลับบ้านมา แม่บอกว่ามีบัตรคอนบิ๊กแบงอีกค่ะ!! โอ้โห แต่พี่ตัดสินใจไม่ไป เพราะคอนบิ๊กแบงจัดเย็นวันศุกร์ 
แล้ววันเสาร์พี่ต้องไปสอบ พี่กลัวอ่านหนังสือไม่ทัน เลยตัดสินใจไม่ไป

        สุดท้าย วันสอบแกทรอบแรก ก็โอเคค่ะ มีปัญหากับเชื่อโยงนิดหน่อย แต่ปัญหาตัวเป้งไม่ได้อยู่ที่แกทเชื่อมโยงค่ะ มันอยู่ที่พี่ท้องเสีย ! ซะงั้น ทั้งที่ตอนเช้าก็ไม่ได้กินอะไรที่เป็นพิษมา ทำแกทอังกฤษไม่ได้เลยค่ะ นั่งบิดๆอยู่ในห้องสอบชั่วโมงครึ่งเป็นอะไรที่แย่มากค่ะ กลับบ้านมาร้องไห้ คิดว่าเราเตรียมตัวมาดีแท้ๆ แต่กลับท้องเสีย

        สรุปแล้วแกทแพทรอบแรก พี่ลงแกท แพท1 แพท6 แพท7(บาลี)ไว้ค่ะ คะแนนสอบออกมาอยากจะร้องไห้เลย แกทได้200/300 แพท1ได้42/300 แพท6ได้150/300 แพท7ได้102/300 คือพี่รู้เลยว่าแกทแค่200มันน้อยมากๆ จะเอาอะไรไปสู้เค้าได้ ยิ่งรอบตัวพี่ เพื่อนๆพี่ได้แกทเยอะกว่าพี่ทุกคน พี่เลยต้องทุ่มให้แกทรอบสองมากกว่าเดิมหน่อย


        โอเนตเป็นตัวปัญหาของพี่เลย ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มอ่านตรงไหนบ้าง พี่เริ่มทยอยๆอ่านหนังสือที่เขาสรุปมาเล่มหนาๆค่ะ อ่านก่อนล่วงหน้าก็สักสองสามเดือนได้ อ่านไปเรื่อยๆ พอตอนไปสอบกโอเคนะคะ ไม่ยากเท่าไหร่ พี่คิดว่าถ้าพี่อ่านมามากกว่านี้น่าจะทำได้ดีกว่านี้ แต่คะแนนก็ไม่ขี้เหร่แต่ก็ไม่ได้ดีมาก ผิดหวังคณิตนิดหน่อย คิดว่าทำได้ แต่ได้แค่41/100 ค่ะ Y Y


        แกทแพทรอบสุดท้ายพี่ทุ่มมากๆ ตั้งใจอ่านมากๆ พยายามท่องศัพท์ให้ได้มากที่สุด พยายามทำความเข้าใจกับแกทเชื่อมโยง สุดท้ายวันไปสอบไม่มีปัญหาอะไรค่ะ ไม่ท้องเสีย (ดีใจมาก) พี่คิดว่ารอบนี้พี่โอเคนะ แกทเชื่อโยงก็ทำได้ แกทอังกฤษค่อนข้างสบายเลย

        แกทแพทสรอบสองพี่ลงแกท แพท1 แพท5 แพท7(เยอรมัน)ไปค่ะ ไม่ลงแพท6แล้ว เพราะไม่รู้จะเอาไปยื่นอะไร สอบเยอะๆก็เหนื่อยแปล่าๆ  สุดท้ายพี่ได้แกท240/300 แพท1ได้67/300 แพท5ได้168/300 แพทเยอได้ 42/300 คะแนนแพทเยอน่าเกลียดมากเลย พี่ลงไว้เพื่อฟลุ๊คยื่นนิเทศจุฬา แต่ต้องตัดออกเลยค่ะ คะแนนแบบนี้ไม่ได้แน่ๆ


        ขอบอกเลยว่าตอนเลือกสี่อันดับเป็นอะไรที่ปวดหัวมากๆค่ะ ถ้าพี่ไม่ได้แม่มาช่วย พี่คงทำเองไม่ได้แน่ๆ สุดท้ายแล้ว อันดับ1 พี่เลือกวารสารธรรมศาสตร์ (แบบยื่นแพทบาลี) อันดับ2 มนุษศาสตร์ ภาษาตะวันออก(ภาษาเกาหลี) มศว อันดับ3 มนุษย์ไทย เกษตร อันดับ4โบราณคดี ศิลปากร

        สงสัยกันใช่มั้ยคะว่าทำไมพี่เลือกอันดับแปลกๆ ฮ่าๆ อันดับสองเนี่ย พี่ค่อนข้างจะโอเค เพราะพี่อยากเรียนภาษาเกาหลีอยู่แล้ว แต่อันนี้ต้องไฟท์กับที่บ้านหน่อย เพราะคุณยายไม่อยากให้เรียน เขาบอกว่าเรียนพิเศษเอาก็ได้ แต่สุดท้ายเขาก็ยอมค่ะ แล้วพี่คิดว่าพี่ต้องติดอันดับสองแน่ๆ เพราะไม่คิดเลยว่าจะติดอันดับหนึ่ง เพราะพี่ไม่สามารถเทียบคะแนนของพี่กับคะแนนของปีที่แล้วอย่างคณะอื่นๆไม่ได้ เพราะปี56เขาปรับสัดส่วนใหม่

        สุดท้ายแล้วพี่ก็ได้อันดับ1ค่ะ ไม่คาดคิดมากๆว่าจะติด ตอนดูผลครั้งแรก ประมาณ5โมงกว่าๆ พี่ตกใจมา นั่งอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก ทุบโต๊ะแรงงๆห้าที โน๊ตบุ๊คแทบพัง ไม่ร้องไห้ค่ะ ดีใจมาก ทุกคนในบ้านวิ่งเข้ามากอด เป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบายจริงๆ

---------

เด็กแอดสู้ๆ เป็นไงบ้างคะ อ่านเรื่องของพี่แล้วรู้สึกว่ามีแรงฮึดขึ้นบ้างไหม? ฮ่าๆ จากที่อ่านๆไปพอจะเดาออกมั้ยคะว่าพี่ต้องการสื่ออะไรนอกจากเล่าเรื่องของตัวเองให้น้องๆฟัง ฮ่าๆ จริงๆแวที่พี่ตั้งใจจะบอกน้องๆคือ พี่อยากให้น้องๆสู้ เชื่อมั่นในฝันของตัวเอง อย่าคิดว่าเราต้องไม่ติดแน่ๆ อย่างนิเทศจุฬาที่พี่ไปสอบตรง พี่บอกตัวเองว่าพี่ไม่ติดแน่ๆ คือถ้าน้องคิดว่าตัวเองจะไม่ติด แรงฮึดในตัวน้องจะไม่มีค่ะ คิดเอาไว้ว่าเราต้องติด อย่างน้อยก็มีโอกาสมากกว่าคนที่ไม่ได้สอบ ถ้าเรายังไม่ได้ลงมือทำข้อสอบ เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเราจะไม่ติด 

เด็กแอดสู้ๆ ดูอย่างพี่ที่สอบตรงตั้งหลายที่ แต่พี่ไม่ติดเลยสักที่ พี่บอกเลยว่าพี่ท้อ แต่พี่ยังสู้ต่อ น้องๆทุกคนเหมือนกัน สอบตรงไม่ติด แต่เพื่อนๆติดกันหมดแล้ว ไม่ต้องสนใจค่ะ เพราะพี่เป็นหนึ่งในกลุ่มเพื่อนๆที่สอบตรงติดกันหมดแล้ว ทั้ง จุฬา ศิลปากร ธรรมศาสตร์ ลาดกระบัง เพื่อนสนิทพี่ทั้งนั้น ติดกันหมดแล้ว พี่เครียดแน่นอนค่ะ รู้สึกว่าเราต้องเหนื่อยกว่าเขาหน่อย แต่นั่นเป็นสิ่งที่ดีนะคะ การเป็นเด็กแอดทำให้เราได้รู้ว่าเราควรต้องสู้มากแค่ไหน จดจำช่วงเวลาที่เราเหนื่อยมากๆนี้เอาไว้ แล้วเมื่อไหร่ก็ตามที่เราสอบติด เราจะรู้สึกภูมิใจมากๆค่ะ

เด็กแอดสู้ๆ นี่เป็นกระทู้แรก สำหรับกระทู้ต่อๆไปนั้น พี่จะบอกทริป/ทริคในการอ่านหนังสือของพี่ รวมทั้งสูตรการเลือกอันดับของพี่ให้น้องๆ57ได้รู้ค่ะ รอติดตามกระทู้หน้านะคะ พี่จะแนะนำหนังสือที่พี่อ่านไปสอบทั้งหมดให้น้องๆได้รู้กันค่ะ