ช่วยแปลบทประพันธ์หน่อยคะ ขอร้องพรีสสสส ส!
จึงทูลถามความจริงด้วยกริ่งใจ เหตุไฉนจึงจะเป็นเช่นนั้น ฯ
* พระฟังคำน้ำเนตรลงพรากพราก คิดถึงยากยามวิโยคยิ่งโศกศัลย์
แถลงเล่าลูกยาสาระพัน จนพากันมาบรรทมที่ร่มไทร
แม่ของเจ้าเขาเป็นเชื้อผีเสื้อสมุทร ขึ้นไปฉุดฉวยบิดาลงมาได้
จึงกำเนิดเกิดกายสายสุดใจ จนเจ้าได้แปดปีเข้านี่แล้ว
ไปเปิดประตูคูหาถ้าเขาเห็น ตายหรือเป็นว่าไม่ถูกเลยลูกแก้ว
แม้นสินสมุทรสุดสวาทพ่อคลาดแคล้ว ไม่รอดแล้วบิตุรงค์ก็คงตาย ฯ
* พระโอรสรู้แจ้งไม่แคลงจิตต์ รำคาญคิดเสียใจมิใคร่หาย
ด้วยแม่กลับอัปลักษณ์เป็นยักษ์ร้าย ก็ฟูม**ชลนาโศกาไลย ฯ
* ฝ่ายเงือกน้ำนอนกลิ้งนิ่งสดับ กิตติศัพท์สองแจ้งแถลงไข
รู้ภาษามนุษย์แน่ในใจ จะกราบไว้วอนว่าให้ปราณี
ค่อนเขยื้อนเลื่อนลุกขึ้นทั้งเจ็บ ยังมึนเหน็บน้อมประณตบทศรี
พระผ่านเกล้าเจ้าฟ้าในธาตรี ข้าขอชีวิตไว้อย่าให้ตาย
พระราชบุตรฉุดลากลำบากเหลือ ดังหนังเนื้อนี้จะแยกแตกสลาย
ทั้งลูกเต้าเผ่าพงศ์ก็พลัดพราย ยังแต่กายเกือบจะดิ้นสิ้นชีวัน
พระองค์เล่าเขาก็พาเอามาไว้ เศร้าพระไทยทุกข์ตรอมเหมือนหม่อมฉัน
ขอพระองค์จงโปรดแก้โทษทัณฑ์ ช่วยผ่อนผันให้ตลอดรอดชีวา
ซึ่งปากถ้ำทำลายลงเสียหมด ให้โอรสยกตั้งบังคูหา
ข้าเห็นอย่างนางมารจะนานมา จะอาสาเกลี่ยทรายเสียให้ดี
หนึ่งพวกพ้องของข้าคณาญาติ ขอรองบาทบงกชบทศรี
แม้นประสงค์สิ่งไรในนที ที่สิ่งมีจะเอามาสารพัน ฯ
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
สินสมุทรกุมารชาญฉลาด ฟังพระบาทบิตุรงค์ให้สงไสย
จึงทูลถามความจริงด้วยกริ่งใจ เหตุไฉนจึงจะเป็นเช่นนั้น
สินสมุทรถามด้วยความสงสัยทำไมถึงเป็นแบบนั้น
พระโอรสรู้แจ้งไม่แคลงจิตต์ รำคาญคิดเสียใจมิใคร่หาย
ด้วยแม่กลับอัปลักษณ์เป็นยักษ์ร้าย ก็ฟูม**ชลนาโศกาไลย ฯ
สินสมุทรรู้ว่าแท้จริงแล้วแม่นั้นเป็นยักษ์อัปลักษณ์ไม่ได้สวยอย่างที่เคยเห็น
ฝ่ายเงือกน้ำนอนกลิ้งนิ่งสดับ กิตติศัพท์สองแจ้งแถลงไข
รู้ภาษามนุษย์แน่ในใจ จะกราบไว้วอนว่าให้ปราณี
ค่อนเขยื้อนเลื่อนลุกขึ้นทั้งเจ็บ ยังมึนเหน็บน้อมประณตบทศรี
พระผ่านเกล้าเจ้าฟ้าในธาตรี ข้าขอชีวิตไว้อย่าให้ตาย
พระราชบุตรฉุดลากลำบากเหลือ ดังหนังเนื้อนี้จะแยกแตกสลาย
ทั้งลูกเต้าเผ่าพงศ์ก็พลัดพราย ยังแต่กายเกือบจะดิ้นสิ้นชีวัน
พระองค์เล่าเขาก็พาเอามาไว้ เศร้าพระไทยทุกข์ตรอมเหมือนหม่อมฉัน
ขอพระองค์จงโปรดแก้โทษทัณฑ์ ช่วยผ่อนผันให้ตลอดรอดชีวา
ซึ่งปากถ้ำทำลายลงเสียหมด ให้โอรสยกตั้งบังคูหา
ข้าเห็นอย่างนางมารจะนานมา จะอาสาเกลี่ยทรายเสียให้ดี
หนึ่งพวกพ้องของข้าคณาญาติ ขอรองบาทบงกชบทศรี
แม้นประสงค์สิ่งไรในนที ที่สิ่งมีจะเอามาสารพัน ฯ
สินสมุทรจับพ่อเงือกแม่เงือกมาให้พระอภัยมณีดู พ่อเงือกแม่เงือกบอกขอให้ไว้ชีวิตเถอะเพราะยังมีลูกมีหลานที่ต้องดูแลอีกหากปล่อยตัวไปสัญญาว่าจะช่วยเหลือพระอภัยมณีหนี
พระฟังคำน้ำเนตรลงพรากพราก คิดถึงยากยามวิโยคยิ่งโศกศัลย์
แถลงเล่าลูกยาสาระพัน จนพากันมาบรรทมที่ร่มไทร
แม่ของเจ้าเขาเป็นเชื้อผีเสื้อสมุทร ขึ้นไปฉุดฉวยบิดาลงมาได้
จึงกำเนิดเกิดกายสายสุดใจ จนเจ้าได้แปดปีเข้านี่แล้ว
ไปเปิดประตูคูหาถ้าเขาเห็น ตายหรือเป็นว่าไม่ถูกเลยลูกแก้ว
แม้นสินสมุทรสุดสวาทพ่อคลาดแคล้ว ไม่รอดแล้วบิตุรงค์ก็คงตาย ฯ
พระอภัยมณีเล่าให้สินสมุทรฟังว่าแม่ของเจ้านั้นเป็นยักษ์ส่วนพ่อนั้นเป็นคนแม่เจ้าจับพ่อมาจากนั้นก็ได้กำเนิดลูกคือสินสมุทร จนตอนนี้ 8 แล้ว ขอเจ้าจงอย่าเปิดปากถ้ำอีกไม่เช่นนั้นเราอาจจะโดนจับกิน
ประมาณนี้นะ -3- เราก็แปลไม่ค่อยเก่งอาจจะไม่ค่อยตรงเท่าไหร่ 
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google