สังคมไทยคาดหวังอะไรจากเด็กวัยรุ่น....
ก็เพราะ น้ำหอมดัง ๆ จากยุโรปหรือฝรั่งเศส แฟชั่นเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายต่างๆ ทำให้คนในสังคมมีค่านิยมรักสวยรักงาม มากกว่าที่จะดูกันที่คุณสมบัติภายใน ความดี กิริยามารยาท หน้าที่ความรับผิดชอบต่าง ๆ หรอครับ ไมเข้าใจผู้หญิงไทยบางคนนะ เมื่อวานไปธนาคารเอาเงินเข้า แล้วธนาคารเงียบมาก วัยรุ่นผู้หญิงกลุ่มนึงเข้ามาคุยเสียงดังแอะอะโวยวาย ทำตัวเหมือนคนเรียกร้องความสนใจ แต่ใช้ของแบรนแต่งตัวดี คนในธนาคารก็เยอะแต่เค้านั่งเงียบกันได้แล้วผู้หญิงกลุ่มนี้มารอคิวข้างหลังผมเลย น่ารำคาณมาก บ่นเรื่องคิวยาว แล้วมองหน้าผมด้วยสายตาเหยียดๆ เพราะผมใส่กางเกงบอลกับเสื่อยืดธรรมดา คีบแตะมา พอผมยกโทรศัพท์ขึ้นมาจะโทรหาน้องว่าให้ต้มโจ๊กเผื่อพี่ด้วย พวกเขาก็มองโทรศัพท์ผม แล้วคุณรู้ไหมว่าพอถึงคิวผมพอผมลุกไปทำธุระ พอทำเสร็จสวนกลับกลุ่มนั้นเขาซุบซิบกันดังว่า "ผู้ชายคนนั้นใช้แค่ไอโฟนเน่าๆ แต่งตัวแบบนี้ยังกล้ามาเดินห้าง " คือเขาจงใจว่าผมรึไงไม่รู้นะแต่ได้ยินเลย และคิดว่าเค้าว่าผมด้วย ทำไมหรอครับการที่ผมใช้ไอโฟน4 ใช้มานานละ ตอนนี้ยังนึกเสียดายเลยว่าไม่น่าซื้อมามันสิ้นเปลือง เพิ่งรู้คุณค่าของเงินเอาตอนที่ไปเรียนนอก เพิ่งรู้ค่าของเงินเอาตอนบ้านติดหนี้หลายล้าน และไอโฟนผมหน้าจอแตกเพราะทำตกปีที่แล้ว แต่ก็ยังใช้อยู่มันเน่าก็จริงแต่ถ้ามันพังผมจะใช้โนเกียละ ทำไมหรอครับ มารยาทไม่มีหรอ คนทุกคนเท่าเทียมกันหนิไม่ว่ารวยหรือจนก็คนเหมือนกัน ทำไมอะครับมีสิทธอะไรมาวิจารณ์คนอื่นจากภายนอก หรือว่าเพราะ
ด้วยกระแสบริโภคนิยม และการวัดค่าของคนจากวัตถุของสังคมไทยในยุคปัจจุบันนี้ คงไม่แปลกที่สินค้ามียี่ห้อ ราคาแพง และได้รับความนิยมจากคนส่วนใหญ่ ที่รู้จักกันในนามสินค้า “แบรนด์เนม” โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า หรืออุปกรณ์เพื่ออำนวยความสะดวกอย่างโทรศัพท์มือถือนั้น จะเข้ามามีบทบาทในชีวิตของใครหลายๆ คน มากกว่าการเป็นสิ่งของเครื่องใช้ หากยังเป็นเครื่องวัดความมั่งมี วัดความดีงาม ความน่าเคารพ สรรเสริญของคนในสังคม สิ่งนี้ถือเป็นวิกฤติทางจิตใจ
นั่นเพราะทุกวันนี้ คนในสังคมต่างยึดติดอยู่กับค่านิยมทางวัตถุ “มีเงินเขานับเป็นน้อง มีทองเขานับเป็นพี่” คนดีไม่มีบทบาท ขาดโอกาสทำประโยชน์เพื่อสังคม เลือกมองคนจากวัตถุมากกว่าจิตใจ จึงเป็นเหตุให้หลายๆ คนที่ขาดสติความยั้งคิด เลือกเดินตามทางผิด ดิ้นรนแสวงหาข้าวของเครื่องใช้ราคาแพง เพียงเพื่อความภาคภูมิใจในการได้ครอบครอง ได้โอ้อวด โดยไม่เลือกวิธีการในการแสวงหาสิ่งเหล่านั้น ดังที่เป็นข่าวออกสื่อกันได้แทบทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นนักศึกษาสาวขายบริการทางเพศ การฉกชิงวิ่งราวจนบานปลายถึงขั้นการปล้นธนาคาร
อย่าคิดว่าชาวต่างชาติมองว่าประเทศไทยดีข่าวพวกนี้ถูกแปลลงเว็บเยอะมาก เพื่อนที่มาเลย์เขาก็บอกกันว่า วัยรุ่นไทยที่รวย พ่อแม่ คุณทำงานใหญ่โต นักการเมือง นักธุรกิจส่งลุกมาใช้เงินนั้น เค้าคิดว่า พ่อแม่คุณคอรัปชั่น และคุณทำตัว ไร้สาระ ส่วนในครอบครัวที่มีฐานะ การใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่ายไปกับข้าวของที่เรียกได้ว่าไม่ได้มีความจำเป็นต่อปัจจัยในการดำรงชีวิตเหล่านี้ จะยิ่งพอกพูนนิสัยแห่งความฟุ่มเฟือยใช้เงินแลกความสุข จากการได้เดินชอปปิงและมีของใช้ราคาแพงไว้โอ้อวดซึ่งกันและกัน ใครที่ไม่มีเมื่อเห็นคนอื่นมี แล้วหลงคิดไปว่าการมีบ้างถือเป็นสิ่งที่ดี ก็จะเป็นทุกข์ เป็นร้อน และเข้าสู่วังวนแห่งการกระทำความผิดเพียงเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งของที่เรียกกันว่า แบรนด์เนม ที่สมมติกันไปว่าเป็นของมีค่า เป็นเครื่องตีตราความดีงามของคนในสังคมได้หรอครับ
การยกย่องความดีให้มีอิทธิพลเหนือเงินในทุกวันนี้ เหมือนเป็นคำพูดนามธรรม ยากต่อการทำแต่ก็ใช้ว่าจะไม่สามารถทำอะไรให้ดีขึ้นได้เลย เพียงแต่ต้องเริ่มต้น ปลูกฝังค่านิยมกันเสียใหม่ เลือกให้ความสำคัญกับวัตถุ เลิกยึดติดสินค้าแบรนด์เนมที่เกินความจำเป็น หากนึกภาพอะไรไม่ออก ขอให้มองแบบอย่างของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ พ่อหลวงที่สอนให้ราษฎรของพระองค์มีชีวิตอยู่ด้วยความพอเพียง มีน้ำใจ รู้จักการเสียสละแบ่งปัน อันเป็นสิ่งที่มีค่า เป็นปัจจัยแห่งความสุขในชีวิต ช่วยเสริมสร้างสังคมให้เข้มแข็งเปี่ยมล้นไปด้วยความสงบสุขที่มั่นคง และยั่งยืน
ฝันดีครับ จากใจ เปรม วงศ์กุลวิจิตร
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
วัยรุ่นสมัยนี้บางคน เที่ยวอวดชาวบ้านว่าตัวเอง
มีรถหรูราคาแพง ใช้กระเป๋าแบรนด์เนมแพงๆ
เดินเที่ยวห้างช๊อปปิ้ง ใช้ชีวิตอย่างกับนักธุรกิจพันล้าน
ทั้งๆที่จริงทั้งหมดนั้น....เป็นเงินของพ่อและแม่ทั้งนั้น
ไม่รู้เค้าภูมิใจกันหรือเปล่า ที่เอาเงินพ่อแม่มาผลาญเล่นกันขนาดนี้
พ่อแม่บางคนมาจากเมืองจีน
ลำบากแทบตายกว่าจะมีกิจการอย่างทุกวันนี้
แต่ลูกกลับสุขสบาย บางคนถึงกับดูถูกคนอื่นแบบที่จขกท.บอก
ทั้งที่รากเหง้าตัวเองเคยจนกว่านี้ด้วยซ้ำ?
ไม่รู้่ว่าเค้าภูมิใจหรือเปล่า ที่ใช้เงินที่พ่อแม่สร้างมาให้
ไปใช้ในการดูถูกคนอื่น คงเป็นเพราะสังคมทุกวันนี้มันได้เปลี่ยนไปแล้ว
โลกหมุนไปตามกระแสวัตถุนิยม ใครไม่มีคือแปลกแยก คือคนจน
เรารู้สึกไม่เห็นด้วยมากๆ ที่วัยรุ่นสมัยนี้ใช้ของแพงๆ
หรือทำตัวอวดรวยและดูถูกคนอื่น
เห็นแล้วอดไม่ไ้ด้ มันขึ้น 
คนเราจะรู้ค่าเงินก็ต่อเมื่อไม่มีมัน
คนที่หาเงินเองอย่างเหน็ดเหนือย
ส่วนมากเขาก็รู้ค่าเงินกันทั้งนั้น
อย่างว่าอ่ะ เป็นคนดีก็สู้คนรวยไม่ได้
ถ้ารวยแล้วเหยียดคนอื่นก็อย่ารวยเลย
ผมกำลังรู้สึกเหมือนทั้งโลกมีมือถือรุ่นเดียวแล้วครับ
ผมใช้บีบีรุ่นกากสุด ไม่มีโปร โทรเข้าออกส่งข้อความแค่นั้นเอง
ยังไม่คิดจะเปลี่ยนด้วยครับ ปุ่มหลุดอย่างเดียวแต่ยังไม่พัง
เห็นใจพ่อแม่ครับ ไม่ใช่ว่าจะได้เงินมาง่ายๆ
ทำงานเหนื่อย ได้เงินมา มีสิ่งต้องใช้จ่ายมากกว่าเรื่องไร้สาระของเรา
ถ้าจะซื้อของแพง มันต้องทำประโยชน์ที่แท้จริงให้เราได้ครับ
ชีวิตคนเราต้นทุนไม่เท่ากัน เราก็ใช้แบรนเนมเพราะมันสวยและดีไซน์เก๋
สังคมแต่ละคนมันเหมือนกันบางคนสังคมก็มีแต่ไฮแอนด์อนลี่
แล้วเรื่องที่แต่งตัวไม่ดีไปเดินห้างในความคิดว่ามันก็ไม่สมควรหรือเปล่า?
อย่างน้อยก็แต่งตัวให้มันถูกกาลเทศะไม่จำเป็นจะต้องแบรนเนมทั้งตัว
แต่แค่ให้มันดูดี คนที่เขียนมาไม่รู้จะเขียนเพื่อเป็นกระแสสังคมหรืออิจฉากันแน่นะครับ 
คห.7 เราว่าพี่เราไม่ได้อิจฉาหรอกนะแล้วมาแขวะพี่เราทำไม เราเข้าใจพี่เราเราอยู่กับเขามาเป็นสิบๆปี เขาต้องไปเรียนที่มาเล ไปใช้ชีวิตโดยไม่มีแม่ ค่ากินอยู่แทบจะไม่พอใช้ เราสงสารพี่มากเพราะ ต้องประหยัดสุดๆ พี่เราใช้เงินแต่ละวันน้อยกว่าเรามาก แถมพี่ยังเก็บตังเก่ง บริหารเงินเป็น บ้านเราเป็นหนี้หลายล้าน พ่อเราเพิ่งตายไป ก่อนหน้านี้บ้านเราก็ใช้ชีวิตอย่างสุรุ่ยสุร่ายคะ ไปเที่ยวต่างประเทศ แต่ตอนนี้มันไม่ใช้แล้ว มันสอนให้เราและพี่ตระหนักถึงคุณค่าของเงินมากๆเลยนะ แล้วเรื่องที่พี่เราแต่งตัวไปในห้าง เรากล้ายืนยันได้เลยในวันนั้นวันที่พี่โทรมา พี่เราไปออกกำลังกายตั้งแต่ตี 5 แล้วอาจจะไปบ้านเพื่อน แล้วเอาเงินเก็บไปเข้าธนาคารคาดว่าคงเอาแตะไปเปลี่ยนแล้วเข้าไปซื้อน้ำเต้าหู้ที่ตลาดมาให้เราจะเที่ยงละ จะให้พี่เราใส่แบรนด์เนมไปวิ่งหรอคะ #แอ๊ะ หรือที่พี่เราบอกไว้มันแทงใจดำใคร เลยต้องออกมาดิ้นคะ 
ถ้าไม่พูดว่าพี่เราอิจฉาเราคงไม่ว่าอะไรหรอกนะ
ความคิดคนสมัยนี้ แย่นะ
ใครสักคนที่เข้ามาเตือน เข้ามาบอก เข้ามากล่าว
บางเรื่องกลับมองว่าเค้านั้นอิจฉา?
คนที่มีเงินใช้อยู่ตอนนี้บางคน คงจะยังไม่รู้สึกหรอกค่ะ ว่าการไม่มีมันเป็นยังไง
เราก็เคยมีเงินใช้จ่ายแบบฟุ่มเฟือย มือถือซื้อมาทำบ้าอะไรเป็นหมื่นสองหมื่น แต่ก็เข้าใจอารมณ์ตอนนั้นหาอะไรที่เป็นความสุขกับตัวเองได้ก็เอาหมด โดยที่ไม่ได้นึกถึงอนาคตเลย ว่ามันจะเป็นยังไง แล้วพอตอนนี้ไม่มีเงิน เราจึงมาคิดได้ และเชื่อว่าคงไม่ใช่แค่เรา คงมีอีกหลายๆคนที่คิดได้ และก็อยากมาบอกมาเตือน ว่าสิ่งที่ทุกคนหรือบางคนกำลังคิดอยู่ว่าดีที่สุด มันอาจจะไม่ได้ดีที่สุดเสมอไปก็ได้
ปล.ไม่ได้อิจฉานะคะ ไม่ได้อิจฉา
แค่ใช้โทรศัพท์ไม่ถึงพัน ทำตัวติดดิน แม่ขับมอเตอไซต์มาส่งโรงเรียน ถูกมองว่าจน แล้วอย่างงี้คนที่ใช้โทรศัพท์ไฮโซ เสื้อผ้าแบนด์เนม กับมีหนี้สินทั่วหัว เรียกว่ารวย? เหอะๆ
เราเป็นคนนึงที่ไม่ได้ใช้มือถือรุ่นนั้น(รู้กัน)นะ
ไม่ใช่ว่าไม่อยากได้อยากได้นะอยาก
แต่เรารู้ศักยภาพตัวเองขีดจำกัดของเงินพ่อแม่เรา
มีโนเกียรุ่นนึงที่ใช้อยู่ตอนนี้มันก็ยังสภาพดีใช้ได้ไม่เสียหาย
แม่เราบอกจะซื้อรุ่นใหม่ให้เอาไหม เราบอกไม่เอา
"เพียงแค่เราเลือกที่จะมองตัวเองแล้วดูศักยภาพของพ่อแม่และเราเท่านั้น"
เรายังไม่มีโทรศัพท์ใช้มาได้สองปีกว่าละค่ะ คนอื่นมองเราว่าเราเป็นลูกคนหนูดูดี ทั้งๆที่เราไม่มีโทรศัพท์ไม่มีกระเป๋าแบรนด์เนมด้วยซ้ำ ไม่ใช่เราไม่อยากได้นะเราก็อยากได้แต่เราไม่อยากรบกวนเงินพ่อแม่ เงินพ่อเราก็มีแต่เราอยากให้เค้าเก็บไว้ใช้อยากอื่นดีกว่าค่าเทอมเราปีนึงหลายแสน เราเข้าใจความรู้สึกคุณนะคะ คุณเป็นคนมีความคิด วัยรุ่นไทยแค่มีไอโฟน ก็คิดว่ารวยเเล้วค่ะ พ่อแม่เหนื่อยแทบตาย 55555 แต่คงต้องปลงแล้วแหล่ะค่านิยมมันเปลี่ยนไปแล้ว 
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google