ครบรอบวันฉาย 1 ปี หนังไทยที่ดีที่สุดของผมตอนนี้

อันที่จริงต้อง บอกว่า วันนี้ ครบ 1ปีกับอีก1วันในการเปิดตัวฉายทั่วสยามของหนังไทย
ที่ทำลายทุกสถิติที่เคยจดบันทึกในประเทศเรา หลายคนรู้แล้วว่า ผมกำลังพูดถึงหนัง
เรื่องนี้ พี่มากพระโขนง 2556

ด้วยรายได้ที่ไม่เป็นทางการกว่า "พันล้าน" บาทไทย
และที่เหนือกว่านั้น หนังได้เข้าไปอยู่ในดวงใจของทั้งคนที่รักการดูหนัง และนานๆออกมาดูหนังทีนึง ไปเรียบร้อยโรงเรียน GTH มากกว่าการแห่ออกมาดูหนังเรื่องนั้น (?)เป็นไหนๆ

ที่บ้านผมข้างบ้านมีต้นจากด้วย บรรยากาศแบบในหนัง คล้ายมากกว่า 80%

วันที่ออกไปดูรอบแรก เราไปกันทั้งบ้าน หลังหนังจบ กลับมาที่บ้าน ด้วยการนั่งเรือกลับ ตอนนั้นราวสี่ทุ่ม เด็กๆกำลังเล่าถึงหนังอย่างสนุกสนานออกรสชาติ ผมมองไปที่หน้าบ้าน ขณะเรือกำลังเข้าจอดเทียบท่า

  ผมมองเห็น สภาพรอบบ้านตัวเอง (ไม่ใช่ตัวบ้าน)มันไม่ต่างจากบ้านแม่นากเท่าไหร่เลย
คือ มีต้นจากที่สีกำลังเขียวอ่อน  รอบๆบ้าน แสงของดวงจันทร์ที่กำลังเบ่งบานส่องแสงอยู่ข้างบน สวยงามราวกับมีการจัดแสงในสตูดิโอ

  ผมมองภาพนั้น แล้วเอ่ยปากชมกับเด็กๆ
  ระหว่างเรือกำลังเทียบท่า  ว่า

"บ้านเราคล้ายบ้านแม่นากเลยนะ"

เด็กๆ ตอบ "พ่ออย่าพูดแบบนั้นซิ หนู กลัวนะ" 

ผมเลยนึกได้ว่า  เออ เด็กยังฝังใจอยู่ 555
แต่รบเร้าให้พ่อพาไปดูอีก 2รอบ (ซึ่งพ่อก็เต็มใจ)

*หนังเรื่องนี้ทำให้เลิิกกลัวตำนานแม่นากไปเลย บางคืนออกมานั่งมองต้นจากข้างบ้านตัวเอง แล้วนั้งนึกถึงเรื่องราวของย่านาก ตั้งนานอยู่(ไม่เจออะไรแปลกๆ55)

    หนังแม่นาก 2556 เรื่องนี้คงไม่ใช่เวอร์ชั่นสุดท้ายของสยาม และเป็นหนังที่ไม่พยามทำตัวเลิศลอยเกินตัว หากแต่ หนังติดดินซะจนใครๆก็เข้าถึงได้ และหนังทำให้เราพบบทสรุปที่ ติดตาตรึงใจ ไปชั่วกาลกับ ความรัก ของชาวบ้าน คู่หนึ่ง

    หากผู้สร้างที่มีวิสัยทัศน์ในอนาคต ทำออกมาใหม่ อาจมีหนังแม่นาก 2000 ล้าน เกิดขึ้นมาอีกครั้งก็ได้

    ขอให้หนังเรื่องนี้ ค้างฟ้าอยู่ในประเทศไทยอีกนานๆ ก่อนที่จะมีเรื่องไหนมาโค่นได้
     
  สุดท้ายไม่ว่าเรื่องเล่าของแม่นาก จะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ อย่างน้อยเรื่องราวของความรักที่มั่นคง ต่อคู่รักของตัวเอง แม้นร่างกายสูญสิ้นเหลือเพียงวิญญาณ ก็พอจะเป็นอุทาหรณ์ ให้คนรุ่นต่อๆไป ได้เอาเป็นเยี่ยงอย่าง ได้ไปอีกเป็นพันปี