[ #EXO ]ผลกระทบอันน่าเศร้าของข่าวลือเรื่องการย่างหมากินหลังหอ
6 ต.ค. 57 18:26 น. /
ดู 24,164 ครั้ง /
41 ความเห็น /
52 ชอบจัง
/
แชร์
hashtag:
#exo
***อาจมีเนื้อหาไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน***
เมื่อหลายเดือนที่แล้วได้มีข่าวลือว่าหนุ่มๆวงEXOร่วมกันย่างหมากินหลังหอ ซึ่งข่าวลือดังกล่าวได้บั่นทอนจิตใจของหนุ่มๆมาจนถึงทุกวันนี้และมันยังส่งผลไปยังน้องหมาที่หนุ่มๆทั้งสามคนกำลังเลี้ยงไว้อีกด้วย
เทา : โอลิเวียพ่อบอกให้หันมาไม่ได้ยินรึไง ดื้อนักเดี๋ยวก็จับย่างกินซะหรอก!
ลีด : อย่าเอาเรื่องนี้มาล้อเล่นได้มั้ย การที่มีข่าวลือว่าเราย่างหมากินมันยังแย่ไม่พอรึไง!
เฉิน : ใครจะย่างหมากินก็ช่างเถอะ แต่ฉันไม่มีทางย่างน้องสมเดชของฉันได้ลงคอแน่นอน
ไค : ผมก็ไม่มีทางย่างมงกูของผมได้ลงคอเหมือนกันครับ
ลู่หาน : (น่ากินว่.ะ)
เทา : โอ๋ๆ พ่อไม่ย่างลูกก็ได้นะโอลิเวียมันโหดร้ายเกินไป งั้นผัดเผ็ดแทนดีมั้ยลูก
โอลิเวีย : (นี่กรูยังมีสิทธิ์เลือกอีกเหรอ)
เซฮุน : ผมว่าหมาของไคกับพี่เฉินสีน้ำตาลปุกปุยเหมือนกันเลยนะ น่ากินทั้งคู่เลยด้วย
เฉิน : อย่ามาพูดพล่อยๆแบบนี้นะเซฮุน สมเดชไม่ใช่อาหารที่พวกนายจะเอาไปทำเมนูพิศดารอย่างที่พวกนายชอบนะ!
เซฮุน : ผมล้อเล่นหรอกน่า ผมไม่สนเมนูน้องหมาหรอกเพราะตอนนี้ผมกับพี่ลู่กำลังสนใจเมนูยำไข่มดแดงอยู่ พวกเราจะไปหาไข่มดแดงกันพรุ่งนี้แล้วด้วย
เทา : ฉันไปด้วย! ฉันจะขับรถคันใหม่ของฉันพาพวกนายไปหาไข่มดแดงเอง!
เซฮุน : โอเคเลย งั้นพรุ่งนี้ทำตัวให้ว่างเลยนะ
ลู่ : ยินดีต้อนรับเข้าแก๊งเมนูพิศดารนะเทา รับรองนายจะไม่ผิดหวัง
ซิ่วหมิน : (นายพลาดแล้วเทา เดี๋ยวอีกไม่นานนายก็ได้ลาออกจากแก๊งเหมือนกับพี่ ฮึฮึ)
ทางด้านดีโอ...ผู้ที่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากใจเพราะไคซึ่งเป็นคนรักของดีโอนั้นรักและเอ็นดูสุนัขเป็นอย่างมาก แต่สุนัขส่วนใหญ่กลับไม่ค่อยชอบดีโอและนั่นก็เป็นเหตุผลที่ดีโอเริ่มไม่ค่อยชอบสุนัขด้วยเช่นกัน
โด้ : มาหาพี่เร็วเจ้าตัวเล็ก มานี่ๆๆ
หมา : (ชิ! เค้าไม่เล่นกับคนตาเหลือก)
และสถานการณ์ก็เริ่มเลวร้ายยิ่งขึ้น เมื่อไคนำมงกูสุนัขตัวโปรดมาเลี้ยงที่หอพักอย่างเป็นทางการ ทำให้ไคเอาเวลาว่างทั้งหมดไปดูแลมงกูจนไม่สนใจดีโอซึ่งเป็นคนรักของเค้าเลย...
ไค : มืดจัง...คงนอนกันหมดแล้วสินะ
โด้ : กลับบ้านได้ซะทีนะ คิม จงอิน...
ไค : เฮ้ย! ตกใจหมด ทำไมพี่มานอนอยู่นี่ล่ะครับ ทำไมไม่ขึ้นไปนอนบนห้องล่ะ
โด้ : นายไปไหนมา พี่รอนายนานมากเลยนะรู้มั้ย
ไค : ผมพามงกูไปเดินเล่นมาครับ วันนี้อากาศดีมากเลยมงกูดูมีความสุขมากเลยล่ะครับ
โด้ : แล้วพี่ล่ะไค นายไม่คิดจะสนใจพี่บ้างเลยเหรอ
ไค : ผมจะพูดเรื่องนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะครับ...ถ้าพี่ยอมรับมงกูไม่ได้ ผมก็จะไม่ยอมรับพี่เหมือนกัน!
โด้ : ไค เห็นใจพี่บ้างเถอะพี่เข้ากับหมาไม่ได้จริงๆ
ไค : หยุดพูดเรื่องนี้เถอะครับ พูดไปก็ทะเลาะกันเปล่าๆ
โด้ : โอเคไม่คุยก็ได้ งั้นเราขึ้นไปนอนบนห้องกันเถอะเราไม่ได้นอนด้วยกันนานแล้วนะ
ไค : ผมไม่มีอารมณ์และผมก็จะไปอาบน้ำให้มงกูด้วย...ผมไปล่ะ
เมื่อดีโอได้รับความเย็นชาจากคนรักบวกกับความอิจฉาหมาที่สะสมมานาน จึงทำให้เค้าโกรธและกดดันจนเค้าคิดที่จะทำเรื่องที่เค้าเองก็ไม่คาดฝันมาก่อน!
โด้ : ทนไม่ไหวละ! ข่าวลือที่บอกว่า exo ย่างหมา อาจจะไม่เป็นแค่ข่าวลืออีกต่อไป!
เช้าวันรุ่งขึ้น.......เมื่อไคตื่นขึ้นมาเค้าก็รีบไปหามงกูเพื่อจะพามงกูไปวิ่งเล่น แต่เมื่อไปถึงห้องพักของน้องหมาเค้าก็ต้องตกใจ!
ไค : อ๊ากกกกก! แย่แล้ว!!!
ชานยอล : เอ๊ะ! เสียงใครโวยวายอะไรแต่เช้าเนี่ย ไปดูหน่อยดีกว่า
ไค : มงกูลูกหายไปไหน!!!
ชานยอล : ไค มงกูหายไปเหรอ!?
ไค : ไม่ใช่แค่มงกูครับ ทั้งโอลิเวียทั้งสมเดชก็หายไปด้วย!
ชานยอล : อ๋อ พอดีว่าตอนเช้าแบคจะออกไปซ้อมละครเวทีเฉินกับเทาก็เลยฝากให้เอาโอลิเวียกับสมเดชแวะไปเข้าคอร์สที่สถานเสริมความสวยงามสุนัขด้วยอ่ะ
ไค : แล้วมงกูล่ะ? หมาผมล่ะ?
ชานยอล : เออ นั่นน่ะสิ...แต่หลังจากที่แบคเอา 2 ตัวนั้นไปพี่ยังได้ยินเสียงมันเห่าอยู่เลยนะ หรือว่ามันจะหนีไปแล้ว!
ไค : แย่แล้ว! มงกูลูกอยู่ไหน มงกู!!!
เมื่อไครู้ว่ามงกูหายไปแบบไร้ร่องรอยเค้าก็กระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก และคนแรกที่เค้าสงสัยว่ามีส่วนเกี่ยวข้องก็คือคนที่ทำท่าทางอยากจะกินมงกูทุกครั้งที่ได้เห็นมัน!
ไค : พี่ลู่มาคุยกันหน่อย!
ลู่ : เรื่องใหญ่เหรอ ทำไมนายดูซีเรียสอย่างนั้นล่ะ
ไค : พี่เอามงกูของผมไปใช่มั้ย ผมเห็นนะว่าพี่ทำท่าทางเหมือนอยากกินมันมาก!
เซฮุน : ใจเย็นก่อนไค! หยุดทำรุนแรงกับพี่ลู่แล้วหันมาฟังฉันก่อนนะ
ไค : ฮึ่ย!!! ที่ผมต้องมาสงสัยพี่แบบนี้ก็เพราะพี่ชอบกินเมนูพิสดารนั่นแหละ!
ลู่ : (ก็มันอร่อย)
เซฮุน : ฟังนะไค เมื่อคืนฉันกับพี่ลู่อยู่ด้วยกันตลอดจนถึงเช้าเลย เพราะเราต้องวางแผนการไปหาไข่มดแดงด้วยกัน เพราะฉะนั้นไม่มีทางที่พี่ลู่จะไปขโมยหมาของนายได้แน่นอน นายเชื่อฉันเถอะ ดีไม่ดีมงกูอาจจะหนีไปเองก็ได้
ไค : จริงเหรอพี่ลู่
ลู่ : ก็จริงน่ะสิ พี่เข้าใจนะถ้านายจะสงสัยพวกพี่เพราะภาพพจน์ของแก๊งเมนูพิศดารมันคงไม่ดีเท่าไหร่ แต่ว่าพี่ไม่ได้เอามันไปจริงๆถึงมันจะน่ากินมาก แต่พี่ก็รักและเอ็นดูมงกูมากเลยนะ
ไค : งั้นผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่เข้าใจพี่ผิด ผมใจร้อนเกินไปหน่อยเพราะผมห่วงมงกูมากจริงๆครับ
เซฮุน : เอาล่ะ นายรีบไปหามงกูต่อเถอะไค ตอนนี้พี่เลย์กับเทารอพวกฉันอยู่ที่รถแล้วเดี๋ยวพวกฉันจะสาย
ไค : งั้นก็ขอให้โชคดีสำหรับทริปหาไข่มดแดงนะ ถ้าได้เยอะก็เอามาแบ่งให้ชิมด้วยแล้วกัน
ลู่ : ได้อยู่แล้ว!!! แก๊งเมนูพิศดารอย่างพวกเราเต็มใจนำเสนออาหารที่แปลกใหม่ให้ทุกคนได้ชิมอยู่แล้ว
ไค : (ทำไมพี่ลู่เหี่ยวจัง หรือมันจะเป็นเพราะการกินเมนูพิสดารนะ)
หลังจากที่เคลียร์กันเสร็จ...คณะจัดหาไข่มดแดงลู่หาน เซฮุน เทา และเลย์ก็ออกเดินทางพร้อมกับการจัดเตรียมอุปกรณ์และศึกษาทิศทางมาอย่างเต็มที่ และเป้าหมายของพวกเค้าก็คือชนบทที่ห่างไกลออกไปหลายกิโลเมตร
ลู่ : อ๊ากกกก ระวัง!!!
เซฮุน : ขับให้มันช้าๆหน่อยสิเทา!
ลู่ : จะรอดมั้ยเนี่ย ฉันเริ่มกลัวแล้วนะ!
เทา : ใจเย็นน่า ตอนนี้เราถึงหมู่บ้านแล้วผมจะขับช้าๆก็แล้วกัน
เมื่อมาถึงหมู่บ้านที่ขึ้นชื่อว่ามีต้นไม้อุดมสมบูรณ์ที่สุด พวกเค้าจึงช่วยกันหาต้นที่มีมดสร้างรังอยู่ แต่ก็เปล่าประโยชน์...
ลู่ : ต้นนี้ก็ไม่มีเลยอ่ะ วันนี้เราจะหารังมดได้มั้ยเนี่ย
เซฮุน : แต่จากที่เราศึกษามา ที่นี่น่าจะมีเยอะที่สุดแล้วนะ
เลย์ : ฉันเจอรังมดแล้ว! เทาซูมเข้ามาเร็วมันตัวใหญ่แสดงว่าไข่ต้องใหญ่แน่ๆเลย
ลู่ : แต่ฉันว่าตัวเล็กไข่ก็ใหญ่ได้นะ
เลย์ : ก่อนที่พี่ลู่จะชวนเราติดเรทไปมากกว่านี้ รีบมาดูนี่กันเถอะพวกมันต่อสู้เพื่อปกป้องไข่มดที่อยู่หลังกำแพงแน่เลย
ลู่ : แต่ไข่มดแดงมดมันต้องเป็นสีแดงสิ อีกอย่างเค้าให้หาบนต้นไม้ไม่ใช่เหรอ?
และในขณะที่พวกเค้ากำลังถกเถียงกันเรื่องไข่มดอยู่นั้นเอง ก็ได้มีชาวบ้านที่เดินผ่านมาทางนั้นเข้ามาช่วยให้คำปรึกษาพอดี...
ยาย : ลูกๆเอ้ย มาทำอะไรกันแถวนี้ล่ะลูก
เทา : สวัสดีครับ พวกเรามาหาไข่มดแดงกันครับยาย
ยาย : ไข่มดแดงงั้นเหรอ เหอๆๆๆๆ แถวบ้านยายมันเป็นป่ามีรังมดแดงเยอะเลยลูก
เซฮุน : ดีจัง...แล้วบ้านยายอยู่ไกลมั้ยครับ?
ยาย : ไม่ไกลมากหรอกลูก ไปหาไข่มดแดงที่บ้านยายกันสิ เดี๋ยวยายจะช่วย
ลู่ : ค่อยมาใหม่วันอื่นดีมั้ย? นี่มันก็ใกล้จะค่ำแล้วด้วยอ่ะเราไม่ค่อยชินทางเส้นนี้ด้วยนะ
เลย์ : ไม่ได้นะ ฉันอุตส่าห์เสียเวลามากับพวกนายแล้ว ยังไงวันนี้เราก็ต้องได้เอาไข่มดแดงกลับไปกินที่หอสิ
เลย์ : โอเค งั้นวันนี้เราจะไปบ้านคุณยายกัน!
ยาย : (แบบนี้เพื่อนๆที่บ้านต้องดีใจแน่เลย)
ลู่ : (ท่าทางยายดูแปลกๆนะเนี่ย)
ทางด้านไคและเมมเบอร์ที่เหลือ พวกเค้าต่างก็ช่วยกันตามหามงกูกันให้วุ่นแต่ก็ไร้วี่แวว ตอนนี้ไคจึงได้แต่คิดถึงบรรยากาศเก่าๆและรำพันถึงมงกูด้วยความทรมาน...
โอ้มงกูของพ่อเจ้าอยู่ไหน พ่อปวดใจสุดช้ำเมื่อเจ้าหาย
พ่อถนอมกล่อมเกลี้ยงมิห่างกาย เจ้าเสื่อมคลายรักหรือไรใยจากลา
กลับมาเถิดลูกรักคักคิกคุก พ่อเป็นทุกข์เหลือเกินมงกูจ๋า
หรือเจ้ากลัวเป็นหมาย่างโถแก้วตา พ่อสัญญาจะไม่ฆ่าลูกย่างกิน...
ไค : พ่อคิดถึงลูกเหลือเกินมงกู พ่อจะรอให้ลูกกลับมาอยู่ด้วยกันอีกนะ
ชานยอล : (ฮือออออ ทำไมเรื่องมันเศร้าอย่างนี้)
เมื่อชานยอลผู้ที่แอบฟังไครำพันอยู่เงียบๆเค้าก็เกิดความสงสารขึ้นจับใจ และในฐานะที่เค้าเป็นแฟนบอยของไคเค้าจึงช่วยทำป้ายประกาศตามหาหมาหายไปติดตามที่ต่างๆเพื่อขอความช่วยเหลือ...
ประกาศ!
ชานยอล : (หวังว่ารูปของไคจะช่วยดึงดูดให้คนมาช่วยเยอะๆนะ)
เฉิน : เอาล่ะ...ป้ายประกาศก็ติดเรียบร้อยแล้ว พวกเราไปพักกินข้าวกันเถอะจะได้มีแรงตามหามงกูกันต่อ
ไค : พวกพี่ไปกินเถอะ ผมกินอะไรไม่ลงหรอก
พูดยังไม่ทันขาดคำ อยู่ๆก็มีกลิ่นควันไฟลอยมาจากทางด้านหลังหอพัก ด้วยความสงสัยเฉินจึงเดินไปดูเพื่อหาต้นตอของกลิ่นควันไฟนั้น
เฉิน : นั่นนายทำอะไรน่ะดีโอ?
โด้ : ผมกำลังก่อไฟย่างเนื้อครับ
เฉิน : แหม่...ลาภปากจริงๆพวกพี่กำลังจะหาอะไรกินอยู่พอดีเลย
โด้ : งั้นพี่มาย่างช่วยผมสิครับ เสร็จแล้วจะได้เอาไปกินด้วยกัน
เมื่อได้รับคำเชิญชวนจากดีโอ เฉินก็รีบมาช่วยดีโอย่างเนื้อในทันทีและในระหว่างที่ย่างเนื้อ เฉินก็ได้มีโอกาสลิ้มลองรสชาติซึ่งก็ทำให้เค้าติดใจมากๆเลยทีเดียว
เฉิน : อร่อยอ่ะ เนื้อมันรสชาติแปลกๆดี พี่ไม่เคยกินเนื้อย่างอร่อยเท่านี้มาก่อนเลย
โด้ : เนื้อพวกนี้หากินไม่ได้ง่ายๆเลยนะครับ กว่าผมจะได้มาผมเหนื่อยแทบตาย
เฉิน : อร่อยแบบนี้ก็ดีเผื่อไคเค้าจะอยากกินบ้าง...แต่จะว่าไป ถ้าสมเดชหายไปเหมือนมงกู เป็นพี่พี่ก็คงทานอะไรไม่ลงเหมือนไคนี่แหละ
เมื่อดีโอได้ยินคำพูดของเฉินแบบนั้น อยู่ๆเค้าก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าผ่อนคลายความเครียด แต่เค้าคงไม่คาดคิดว่าจะมีคนเข้าไปในห้องน้ำและได้เห็นเค้าในสภาพที่ไร้เครื่องสำอางโดยบังเอิญ!
โด้ : (ไคเค้าคงเครียดกับเรื่องนี้มากเลยซินะ...นี่เราทำอะไรลงไป เราทำให้ไคเจ็บปวดขนาดนี้ได้ยังไงกัน)
ชานยอล : โด้! นั่นหน้านายไปโดนอะไรมาอ่ะ!!!
โด้ : เอ๊ะ! พี่น่าจะเคาะประตูก่อนเข้ามานะครับ
ชานยอล : โทษทีพี่เห็นว่ามันไม่ได้ล็อคอ่ะ...ว่าแต่นายไปโดนอะไรมาเหรอตอนกลางวันพี่ไม่ทันได้สังเกตเห็นแผลนายเลย
โด้ : ผมลื่นล้มไปชนกำแพงครับ แต่ผมใช้เครื่องสำอางปกปิดไว้เพราะกลัวเมมเบอร์คนอื่นจะเป็นห่วง
ชานยอล : ไปหาหมอมั้ย?
โด้ : ไม่เป็นไรหรอกครับ...แต่พี่ช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับได้มั้ย ผมไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่
ชานยอล : พี่ไม่บอกก็ได้ นายก็รีบไปตกแต่งแผลเถอะเดี๋ยวคนอื่นจะมาเห็นเข้านะ
โด้ : ครับพี่ ขอบคุณนะครับที่เข้าใจผม
จากการที่ชายยอลได้สนทนากับดีโอในห้องน้ำ เค้าก็เกิดความสงสัยขึ้นหลายอย่างโดยเฉพาะเรื่องแผลที่อยู่บนใบหน้าของดีโอ ถึงแม้เค้าจะไม่ได้คาดคั้นความจริงกับดีโอในทันที แต่เค้าก็จะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปอย่างแน่นอน!
ชานยอล : ดีโอ...นายไปทำอะไรมากันแน่นะ แผลเหมือนโดนข่วนแบบนั้นคงต้องมีอะไรมากกว่าไปชนกำแพงแน่ๆ!
เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปกับการตามหามงกูที่หายตัวไปอย่างลึกลับ!
แบค : คนที่เห็นมงกูเป็นคนสุดท้ายไม่ใช่ฉันหรอก
ดีโอ : ไม่จริงนะไค พี่ไม่ได้ฆ่ามันนะ!
ไค : อิจฉาจัง ถ้ามงกูยังมีชีวิตอยู่ก็คงจะดี
และแก๊งเมนูพิศดารจะสามารถนำไข่มดแดงมาได้หรือไม่!?
เซฮุน : เทา! นั่นเงาอะไรอยู่ตรงมุมห้องน่ะ?
เทา : ไหน........กรี๊ดดดดดดดดด!!!!
ลู่ : เทา! เซฮุน! เกิดอะไรขึ้น!....แล้วยายหายไปไหนเนี่ย คุณยายครับ!
อ่านต่อตอนต่อไป PART 2 คลิกเลย!
จขกท.จะอัพตอนต่อไปทางทวิตด้วยนะคะ https://twitter.com/EXOshineSZ
และขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันน๊าาาา
เทา : โอลิเวียพ่อบอกให้หันมาไม่ได้ยินรึไง ดื้อนักเดี๋ยวก็จับย่างกินซะหรอก!
ลีด : อย่าเอาเรื่องนี้มาล้อเล่นได้มั้ย การที่มีข่าวลือว่าเราย่างหมากินมันยังแย่ไม่พอรึไง!
เฉิน : ใครจะย่างหมากินก็ช่างเถอะ แต่ฉันไม่มีทางย่างน้องสมเดชของฉันได้ลงคอแน่นอน
ไค : ผมก็ไม่มีทางย่างมงกูของผมได้ลงคอเหมือนกันครับ
ลู่หาน : (น่ากินว่.ะ)
เทา : โอ๋ๆ พ่อไม่ย่างลูกก็ได้นะโอลิเวียมันโหดร้ายเกินไป งั้นผัดเผ็ดแทนดีมั้ยลูก
โอลิเวีย : (นี่กรูยังมีสิทธิ์เลือกอีกเหรอ)
เซฮุน : ผมว่าหมาของไคกับพี่เฉินสีน้ำตาลปุกปุยเหมือนกันเลยนะ น่ากินทั้งคู่เลยด้วย
เฉิน : อย่ามาพูดพล่อยๆแบบนี้นะเซฮุน สมเดชไม่ใช่อาหารที่พวกนายจะเอาไปทำเมนูพิศดารอย่างที่พวกนายชอบนะ!
เซฮุน : ผมล้อเล่นหรอกน่า ผมไม่สนเมนูน้องหมาหรอกเพราะตอนนี้ผมกับพี่ลู่กำลังสนใจเมนูยำไข่มดแดงอยู่ พวกเราจะไปหาไข่มดแดงกันพรุ่งนี้แล้วด้วย
เทา : ฉันไปด้วย! ฉันจะขับรถคันใหม่ของฉันพาพวกนายไปหาไข่มดแดงเอง!
เซฮุน : โอเคเลย งั้นพรุ่งนี้ทำตัวให้ว่างเลยนะ
ลู่ : ยินดีต้อนรับเข้าแก๊งเมนูพิศดารนะเทา รับรองนายจะไม่ผิดหวัง
ซิ่วหมิน : (นายพลาดแล้วเทา เดี๋ยวอีกไม่นานนายก็ได้ลาออกจากแก๊งเหมือนกับพี่ ฮึฮึ)
ทางด้านดีโอ...ผู้ที่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากใจเพราะไคซึ่งเป็นคนรักของดีโอนั้นรักและเอ็นดูสุนัขเป็นอย่างมาก แต่สุนัขส่วนใหญ่กลับไม่ค่อยชอบดีโอและนั่นก็เป็นเหตุผลที่ดีโอเริ่มไม่ค่อยชอบสุนัขด้วยเช่นกัน
โด้ : มาหาพี่เร็วเจ้าตัวเล็ก มานี่ๆๆ
หมา : (ชิ! เค้าไม่เล่นกับคนตาเหลือก)
และสถานการณ์ก็เริ่มเลวร้ายยิ่งขึ้น เมื่อไคนำมงกูสุนัขตัวโปรดมาเลี้ยงที่หอพักอย่างเป็นทางการ ทำให้ไคเอาเวลาว่างทั้งหมดไปดูแลมงกูจนไม่สนใจดีโอซึ่งเป็นคนรักของเค้าเลย...
ไค : มืดจัง...คงนอนกันหมดแล้วสินะ
โด้ : กลับบ้านได้ซะทีนะ คิม จงอิน...
ไค : เฮ้ย! ตกใจหมด ทำไมพี่มานอนอยู่นี่ล่ะครับ ทำไมไม่ขึ้นไปนอนบนห้องล่ะ
โด้ : นายไปไหนมา พี่รอนายนานมากเลยนะรู้มั้ย
ไค : ผมพามงกูไปเดินเล่นมาครับ วันนี้อากาศดีมากเลยมงกูดูมีความสุขมากเลยล่ะครับ
โด้ : แล้วพี่ล่ะไค นายไม่คิดจะสนใจพี่บ้างเลยเหรอ
ไค : ผมจะพูดเรื่องนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะครับ...ถ้าพี่ยอมรับมงกูไม่ได้ ผมก็จะไม่ยอมรับพี่เหมือนกัน!
โด้ : ไค เห็นใจพี่บ้างเถอะพี่เข้ากับหมาไม่ได้จริงๆ
ไค : หยุดพูดเรื่องนี้เถอะครับ พูดไปก็ทะเลาะกันเปล่าๆ
โด้ : โอเคไม่คุยก็ได้ งั้นเราขึ้นไปนอนบนห้องกันเถอะเราไม่ได้นอนด้วยกันนานแล้วนะ
ไค : ผมไม่มีอารมณ์และผมก็จะไปอาบน้ำให้มงกูด้วย...ผมไปล่ะ
เมื่อดีโอได้รับความเย็นชาจากคนรักบวกกับความอิจฉาหมาที่สะสมมานาน จึงทำให้เค้าโกรธและกดดันจนเค้าคิดที่จะทำเรื่องที่เค้าเองก็ไม่คาดฝันมาก่อน!
โด้ : ทนไม่ไหวละ! ข่าวลือที่บอกว่า exo ย่างหมา อาจจะไม่เป็นแค่ข่าวลืออีกต่อไป!
เช้าวันรุ่งขึ้น.......เมื่อไคตื่นขึ้นมาเค้าก็รีบไปหามงกูเพื่อจะพามงกูไปวิ่งเล่น แต่เมื่อไปถึงห้องพักของน้องหมาเค้าก็ต้องตกใจ!
ไค : อ๊ากกกกก! แย่แล้ว!!!
ชานยอล : เอ๊ะ! เสียงใครโวยวายอะไรแต่เช้าเนี่ย ไปดูหน่อยดีกว่า
ไค : มงกูลูกหายไปไหน!!!
ชานยอล : ไค มงกูหายไปเหรอ!?
ไค : ไม่ใช่แค่มงกูครับ ทั้งโอลิเวียทั้งสมเดชก็หายไปด้วย!
ชานยอล : อ๋อ พอดีว่าตอนเช้าแบคจะออกไปซ้อมละครเวทีเฉินกับเทาก็เลยฝากให้เอาโอลิเวียกับสมเดชแวะไปเข้าคอร์สที่สถานเสริมความสวยงามสุนัขด้วยอ่ะ
ไค : แล้วมงกูล่ะ? หมาผมล่ะ?
ชานยอล : เออ นั่นน่ะสิ...แต่หลังจากที่แบคเอา 2 ตัวนั้นไปพี่ยังได้ยินเสียงมันเห่าอยู่เลยนะ หรือว่ามันจะหนีไปแล้ว!
ไค : แย่แล้ว! มงกูลูกอยู่ไหน มงกู!!!
เมื่อไครู้ว่ามงกูหายไปแบบไร้ร่องรอยเค้าก็กระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก และคนแรกที่เค้าสงสัยว่ามีส่วนเกี่ยวข้องก็คือคนที่ทำท่าทางอยากจะกินมงกูทุกครั้งที่ได้เห็นมัน!
ไค : พี่ลู่มาคุยกันหน่อย!
ลู่ : เรื่องใหญ่เหรอ ทำไมนายดูซีเรียสอย่างนั้นล่ะ
ไค : พี่เอามงกูของผมไปใช่มั้ย ผมเห็นนะว่าพี่ทำท่าทางเหมือนอยากกินมันมาก!
เซฮุน : ใจเย็นก่อนไค! หยุดทำรุนแรงกับพี่ลู่แล้วหันมาฟังฉันก่อนนะ
ไค : ฮึ่ย!!! ที่ผมต้องมาสงสัยพี่แบบนี้ก็เพราะพี่ชอบกินเมนูพิสดารนั่นแหละ!
ลู่ : (ก็มันอร่อย)
เซฮุน : ฟังนะไค เมื่อคืนฉันกับพี่ลู่อยู่ด้วยกันตลอดจนถึงเช้าเลย เพราะเราต้องวางแผนการไปหาไข่มดแดงด้วยกัน เพราะฉะนั้นไม่มีทางที่พี่ลู่จะไปขโมยหมาของนายได้แน่นอน นายเชื่อฉันเถอะ ดีไม่ดีมงกูอาจจะหนีไปเองก็ได้
ไค : จริงเหรอพี่ลู่
ลู่ : ก็จริงน่ะสิ พี่เข้าใจนะถ้านายจะสงสัยพวกพี่เพราะภาพพจน์ของแก๊งเมนูพิศดารมันคงไม่ดีเท่าไหร่ แต่ว่าพี่ไม่ได้เอามันไปจริงๆถึงมันจะน่ากินมาก แต่พี่ก็รักและเอ็นดูมงกูมากเลยนะ
ไค : งั้นผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่เข้าใจพี่ผิด ผมใจร้อนเกินไปหน่อยเพราะผมห่วงมงกูมากจริงๆครับ
เซฮุน : เอาล่ะ นายรีบไปหามงกูต่อเถอะไค ตอนนี้พี่เลย์กับเทารอพวกฉันอยู่ที่รถแล้วเดี๋ยวพวกฉันจะสาย
ไค : งั้นก็ขอให้โชคดีสำหรับทริปหาไข่มดแดงนะ ถ้าได้เยอะก็เอามาแบ่งให้ชิมด้วยแล้วกัน
ลู่ : ได้อยู่แล้ว!!! แก๊งเมนูพิศดารอย่างพวกเราเต็มใจนำเสนออาหารที่แปลกใหม่ให้ทุกคนได้ชิมอยู่แล้ว
ไค : (ทำไมพี่ลู่เหี่ยวจัง หรือมันจะเป็นเพราะการกินเมนูพิสดารนะ)
หลังจากที่เคลียร์กันเสร็จ...คณะจัดหาไข่มดแดงลู่หาน เซฮุน เทา และเลย์ก็ออกเดินทางพร้อมกับการจัดเตรียมอุปกรณ์และศึกษาทิศทางมาอย่างเต็มที่ และเป้าหมายของพวกเค้าก็คือชนบทที่ห่างไกลออกไปหลายกิโลเมตร
ลู่ : อ๊ากกกก ระวัง!!!
เซฮุน : ขับให้มันช้าๆหน่อยสิเทา!
ลู่ : จะรอดมั้ยเนี่ย ฉันเริ่มกลัวแล้วนะ!
เทา : ใจเย็นน่า ตอนนี้เราถึงหมู่บ้านแล้วผมจะขับช้าๆก็แล้วกัน
เมื่อมาถึงหมู่บ้านที่ขึ้นชื่อว่ามีต้นไม้อุดมสมบูรณ์ที่สุด พวกเค้าจึงช่วยกันหาต้นที่มีมดสร้างรังอยู่ แต่ก็เปล่าประโยชน์...
ลู่ : ต้นนี้ก็ไม่มีเลยอ่ะ วันนี้เราจะหารังมดได้มั้ยเนี่ย
เซฮุน : แต่จากที่เราศึกษามา ที่นี่น่าจะมีเยอะที่สุดแล้วนะ
เลย์ : ฉันเจอรังมดแล้ว! เทาซูมเข้ามาเร็วมันตัวใหญ่แสดงว่าไข่ต้องใหญ่แน่ๆเลย
ลู่ : แต่ฉันว่าตัวเล็กไข่ก็ใหญ่ได้นะ
เลย์ : ก่อนที่พี่ลู่จะชวนเราติดเรทไปมากกว่านี้ รีบมาดูนี่กันเถอะพวกมันต่อสู้เพื่อปกป้องไข่มดที่อยู่หลังกำแพงแน่เลย
ลู่ : แต่ไข่มดแดงมดมันต้องเป็นสีแดงสิ อีกอย่างเค้าให้หาบนต้นไม้ไม่ใช่เหรอ?
และในขณะที่พวกเค้ากำลังถกเถียงกันเรื่องไข่มดอยู่นั้นเอง ก็ได้มีชาวบ้านที่เดินผ่านมาทางนั้นเข้ามาช่วยให้คำปรึกษาพอดี...
ยาย : ลูกๆเอ้ย มาทำอะไรกันแถวนี้ล่ะลูก
เทา : สวัสดีครับ พวกเรามาหาไข่มดแดงกันครับยาย
ยาย : ไข่มดแดงงั้นเหรอ เหอๆๆๆๆ แถวบ้านยายมันเป็นป่ามีรังมดแดงเยอะเลยลูก
เซฮุน : ดีจัง...แล้วบ้านยายอยู่ไกลมั้ยครับ?
ยาย : ไม่ไกลมากหรอกลูก ไปหาไข่มดแดงที่บ้านยายกันสิ เดี๋ยวยายจะช่วย
ลู่ : ค่อยมาใหม่วันอื่นดีมั้ย? นี่มันก็ใกล้จะค่ำแล้วด้วยอ่ะเราไม่ค่อยชินทางเส้นนี้ด้วยนะ
เลย์ : ไม่ได้นะ ฉันอุตส่าห์เสียเวลามากับพวกนายแล้ว ยังไงวันนี้เราก็ต้องได้เอาไข่มดแดงกลับไปกินที่หอสิ
เลย์ : โอเค งั้นวันนี้เราจะไปบ้านคุณยายกัน!
ยาย : (แบบนี้เพื่อนๆที่บ้านต้องดีใจแน่เลย)
ลู่ : (ท่าทางยายดูแปลกๆนะเนี่ย)
ทางด้านไคและเมมเบอร์ที่เหลือ พวกเค้าต่างก็ช่วยกันตามหามงกูกันให้วุ่นแต่ก็ไร้วี่แวว ตอนนี้ไคจึงได้แต่คิดถึงบรรยากาศเก่าๆและรำพันถึงมงกูด้วยความทรมาน...
โอ้มงกูของพ่อเจ้าอยู่ไหน พ่อปวดใจสุดช้ำเมื่อเจ้าหาย
พ่อถนอมกล่อมเกลี้ยงมิห่างกาย เจ้าเสื่อมคลายรักหรือไรใยจากลา
กลับมาเถิดลูกรักคักคิกคุก พ่อเป็นทุกข์เหลือเกินมงกูจ๋า
หรือเจ้ากลัวเป็นหมาย่างโถแก้วตา พ่อสัญญาจะไม่ฆ่าลูกย่างกิน...
ไค : พ่อคิดถึงลูกเหลือเกินมงกู พ่อจะรอให้ลูกกลับมาอยู่ด้วยกันอีกนะ
ชานยอล : (ฮือออออ ทำไมเรื่องมันเศร้าอย่างนี้)
เมื่อชานยอลผู้ที่แอบฟังไครำพันอยู่เงียบๆเค้าก็เกิดความสงสารขึ้นจับใจ และในฐานะที่เค้าเป็นแฟนบอยของไคเค้าจึงช่วยทำป้ายประกาศตามหาหมาหายไปติดตามที่ต่างๆเพื่อขอความช่วยเหลือ...
ประกาศ!
ชานยอล : (หวังว่ารูปของไคจะช่วยดึงดูดให้คนมาช่วยเยอะๆนะ)
เฉิน : เอาล่ะ...ป้ายประกาศก็ติดเรียบร้อยแล้ว พวกเราไปพักกินข้าวกันเถอะจะได้มีแรงตามหามงกูกันต่อ
ไค : พวกพี่ไปกินเถอะ ผมกินอะไรไม่ลงหรอก
พูดยังไม่ทันขาดคำ อยู่ๆก็มีกลิ่นควันไฟลอยมาจากทางด้านหลังหอพัก ด้วยความสงสัยเฉินจึงเดินไปดูเพื่อหาต้นตอของกลิ่นควันไฟนั้น
เฉิน : นั่นนายทำอะไรน่ะดีโอ?
โด้ : ผมกำลังก่อไฟย่างเนื้อครับ
เฉิน : แหม่...ลาภปากจริงๆพวกพี่กำลังจะหาอะไรกินอยู่พอดีเลย
โด้ : งั้นพี่มาย่างช่วยผมสิครับ เสร็จแล้วจะได้เอาไปกินด้วยกัน
เมื่อได้รับคำเชิญชวนจากดีโอ เฉินก็รีบมาช่วยดีโอย่างเนื้อในทันทีและในระหว่างที่ย่างเนื้อ เฉินก็ได้มีโอกาสลิ้มลองรสชาติซึ่งก็ทำให้เค้าติดใจมากๆเลยทีเดียว
เฉิน : อร่อยอ่ะ เนื้อมันรสชาติแปลกๆดี พี่ไม่เคยกินเนื้อย่างอร่อยเท่านี้มาก่อนเลย
โด้ : เนื้อพวกนี้หากินไม่ได้ง่ายๆเลยนะครับ กว่าผมจะได้มาผมเหนื่อยแทบตาย
เฉิน : อร่อยแบบนี้ก็ดีเผื่อไคเค้าจะอยากกินบ้าง...แต่จะว่าไป ถ้าสมเดชหายไปเหมือนมงกู เป็นพี่พี่ก็คงทานอะไรไม่ลงเหมือนไคนี่แหละ
เมื่อดีโอได้ยินคำพูดของเฉินแบบนั้น อยู่ๆเค้าก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าผ่อนคลายความเครียด แต่เค้าคงไม่คาดคิดว่าจะมีคนเข้าไปในห้องน้ำและได้เห็นเค้าในสภาพที่ไร้เครื่องสำอางโดยบังเอิญ!
โด้ : (ไคเค้าคงเครียดกับเรื่องนี้มากเลยซินะ...นี่เราทำอะไรลงไป เราทำให้ไคเจ็บปวดขนาดนี้ได้ยังไงกัน)
ชานยอล : โด้! นั่นหน้านายไปโดนอะไรมาอ่ะ!!!
โด้ : เอ๊ะ! พี่น่าจะเคาะประตูก่อนเข้ามานะครับ
ชานยอล : โทษทีพี่เห็นว่ามันไม่ได้ล็อคอ่ะ...ว่าแต่นายไปโดนอะไรมาเหรอตอนกลางวันพี่ไม่ทันได้สังเกตเห็นแผลนายเลย
โด้ : ผมลื่นล้มไปชนกำแพงครับ แต่ผมใช้เครื่องสำอางปกปิดไว้เพราะกลัวเมมเบอร์คนอื่นจะเป็นห่วง
ชานยอล : ไปหาหมอมั้ย?
โด้ : ไม่เป็นไรหรอกครับ...แต่พี่ช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับได้มั้ย ผมไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่
ชานยอล : พี่ไม่บอกก็ได้ นายก็รีบไปตกแต่งแผลเถอะเดี๋ยวคนอื่นจะมาเห็นเข้านะ
โด้ : ครับพี่ ขอบคุณนะครับที่เข้าใจผม
จากการที่ชายยอลได้สนทนากับดีโอในห้องน้ำ เค้าก็เกิดความสงสัยขึ้นหลายอย่างโดยเฉพาะเรื่องแผลที่อยู่บนใบหน้าของดีโอ ถึงแม้เค้าจะไม่ได้คาดคั้นความจริงกับดีโอในทันที แต่เค้าก็จะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปอย่างแน่นอน!
ชานยอล : ดีโอ...นายไปทำอะไรมากันแน่นะ แผลเหมือนโดนข่วนแบบนั้นคงต้องมีอะไรมากกว่าไปชนกำแพงแน่ๆ!
เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปกับการตามหามงกูที่หายตัวไปอย่างลึกลับ!
แบค : คนที่เห็นมงกูเป็นคนสุดท้ายไม่ใช่ฉันหรอก
ดีโอ : ไม่จริงนะไค พี่ไม่ได้ฆ่ามันนะ!
ไค : อิจฉาจัง ถ้ามงกูยังมีชีวิตอยู่ก็คงจะดี
และแก๊งเมนูพิศดารจะสามารถนำไข่มดแดงมาได้หรือไม่!?
เซฮุน : เทา! นั่นเงาอะไรอยู่ตรงมุมห้องน่ะ?
เทา : ไหน........กรี๊ดดดดดดดดด!!!!
ลู่ : เทา! เซฮุน! เกิดอะไรขึ้น!....แล้วยายหายไปไหนเนี่ย คุณยายครับ!
อ่านต่อตอนต่อไป PART 2 คลิกเลย!
จขกท.จะอัพตอนต่อไปทางทวิตด้วยนะคะ https://twitter.com/EXOshineSZ
และขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันน๊าาาา
แก้ไขล่าสุด 31 ธ.ค. 58 20:39 |
เลขไอพี : ไม่แสดง
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
โอ้ย....ไม่เคยทำให้อซอ.ผิดหวังจริงๆกับยูสในตำนาน เจ๊exoshine แห่งสยามโซน ฮามากกกกกก
ขำพี่ลู่ตรงหน้าเหี่ยวๆ กับถึงตัวเล็กแต่ไข่ใหญ่ได้นะ 
ปล.จงอินอย่าโกรธคยองนะลูก คยองทำไปเพราะรักเรานะ 
และยายแกเป็นปอบใช่มั้ย? 
ไอพี: ไม่แสดง
#ร้องไห้ ในที่สุด EXOShine is back 5555555
ขอบคุณนะที่กลับมาสร้างรอยยิ้มให้กับอซอ.เเล้วก็บอร์ดนี้อีกครั้ง คิดถึงจีจี
เดี๋ยวนะ โอลิเวียกับสมเดช เเหม่สงสารหมาหรือเจ้าของมันดี 5555555
โด้ อย่าย่างหมากินนะลูก เสียศักดิ์ศรีมาก เราต้องเชิดละหาเเฟนใหม่/เอ๊ะ
ปล.รักแก๊งเมนูพิศดารที่สวด!! ดูคล้านพม่าอย่างไรชอบกลนะ 55 เเต่รถหรูของเเทามันหรูงี้เหรอ ไอเรานึกว่าบีเอ็ม โธ่วววว
แก้ไขล่าสุด 6 ต.ค. 57 18:46 | ไอพี: ไม่แสดง
ก๊ากกกก ฮามากอ่ะ ตำนานเอ็กโซ่ย่างหมามันยังไม่จบอีกเหรอเนี่ย 55555 ชอบตรงกลอนที่ไคคร่ำครวญหามงกูมากเลย แต่งได้ไงอ่ะสุดยอด รอติดตามเหมือนละครหลังข่าวเลย 5555
ไอพี: ไม่แสดง
กริ๊ดดดดดดดดด นี่เห็นในทวิตเลยรีบมาล็อกอินมาเม้นเลย555555555 เข้าของหมาหล่อมากกกกกก โคดดดหล่อจริงๆ55555555
ฮาแก๊งเปิปพิศดารสุดๆ
คยองลูกแม่คงไม่ได้ฆ่ามงกูหรอกใช่มั้ย 
ไอพี: ไม่แสดง
อร๊ายยยยยยย ชอบมากเลยค่าาาา ขำค้าง นี่ต้องกลั้นขำเอาไว้เดี๋ยวแม่หาว่า อีนี้บ้า 
55555
ฮามากเลย รอติดตามตอนต่อไปของทุกสตอรี่เลยนะคร้าาาา
ไอพี: ไม่แสดง
5555 โอ๊ยย ขำแก็งกินของแปลก ขอให้รอดนะ หามงกูเจอไว้เนะไค
ปล.EXOshine คัมแบคแล้วววววววว คิดถึงที่สู้ดดดดดด
ไอพี: ไม่แสดง
เป็นผลกระทบที่น่าเศร้าจริงๆค่ะ
EXOshine Comebackมาอย่างฮาค่ะ
ปล.บ้านคุณยายมันมีอะไรแปลกๆ 
ไอพี: ไม่แสดง
หาไข่มดแดง 555555555
เจ้กลับมาแบ๊วววววววว ดีใจจุงกระเบย
เดี๋ยวนี้บอร์ดเงียบมากไม่เหมือนเมื่อก่อนเบย
หากระทู้แบบนี้ไม่ไล้จีจี TT^TT
ไอพี: ไม่แสดง
55555ไม่ใช่อซอ.แต่ชอบมากเลยค่ะ ฮามาก ชอบกลอนกับป้ายประกาศ ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆในบอร์ดนะคะ คาดว่าอาจเป็นอซอ.เร็วๆนี้
ไอพี: ไม่แสดง
จะต้องเป็นสมาชิกจึงจะแสดงความคิดเห็นได้
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google