MyST0RY` เรื่องราวความรักของฉัน.
12 มี.ค. 58 20:21 น. /
ดู 700 ครั้ง /
1 ความเห็น /
0 ชอบจัง
/
แชร์
สวัสดีค่ะ ผู้ที่หลงเข้ามาทุกท่าน 5555
เรื่องราวที่เราจะเขียนลงไปต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของเรากับแฟนเก่าเองค่ะ ที่มาเขียนนี่ไม่ใช่ว่าเราคิดถึงเขานะ แต่เราแค่อยากจะเก็บเรื่องราวเอาไว้ ว่าถ้าเราจะมีแฟนคนที่สอง เรา ห้าม ทำ แบบ นี้ อีก เด็ด ขาด
ก่อนอื่นเลยเราจะแทนตัวเองว่าเรา และแฟนเก่าว่าเขานะคะ ไม่ได้คาดหวังว่าจะมีคนมาเม้นหรอกค่ะแค่อยากจะเก็บความทรงจำเอาไว้เฉยๆ 5555555555555555555555
เรื่องราวความรักของฉัน
เราเป็นคนนึงที่ชอบอ่านนิยายเพ้อฝันเหมือนเด็กผู้หญิงส่วนใหญ่ วาดฝันความรักที่น่ารัก อยากจะมีผู้ชายเย็นชาแต่อบอุ่นกับเรา มองหาแต่คนแบบนั้นมาตลอด จึงทำให้เวลามีคนมาจีบเรา เราถึงปฎิเสธไปซะทุกราย
จนเมื่อเข้ามอปลายมา ตอนนั้นเราเป็นเด็กรูปร่างอวบ จากที่เคยมั่นใจตัวเองว่าฉันดูดีแล้ว กลายเป็นว่าการใส่ชุดมอปลายไม่ได้สวยอย่างที่วาดฝันไว้ ทั้งอ้วนทั้งดำ จนให้ผู้ชายหลายคนที่เคยมาจีบเราต่างพากันถามออกมาว่าทำไมอ้วนขึ้นแบบนี้ล่ะ? เพื่อนๆต่างพากันล้อเลียนถึงความอ้วนของเรา เราพยายามขำแต่ลึกๆแล้วมันทำให้เราไม่มั่นใจมาก
ด้วยความที่ช่วงนั้นแอพลิเคชั่นของมือถือสามารถบีบรูปให้ผีกลายเป็นคนได้ เราเองก็เป็น1ในนั้นที่อยากจะดูดีในโลกโซเชียล พอได้ทำแบบนั้นแล้ว จนวันหนึ่ง เขา ก็ทักเฟสเรามา
จริงๆแล้วเรารู้จักเขามาก่อนหน้าที่เขาจะทักเราซะอีก เพราะเพื่อนเก่าเราเป็นเพศที่สามได้เคยมาอวดว่าเขากับเพื่อนเก่าเราเป็นแฟนกัน ตอนนั้นเราก็คิดว่าเขาเป็นจริงๆ เพราะเขาหน้าตาดีแถมถ่ายรูปออกมาเหมือนเพศที่สามมากๆ ตอนนั้นเราก็คุยกับเขาแบบไม่คิดอะไรนัก จนเขาเริ่มเรียกเราว่าที่รัก นั่นแหละ เราถึงรู้ว่าเขามาจีบเราเข้าแล้ว
ด้วยความที่เราเป็นคนไม่สวย พอมีคนหล่อเข้ามาทักแถมยังตรงสเป๊คอีกเราจึงเริ่มเปิดใจ คุยกับเขาทุกวัน คุยจนไม่ได้นอน ขนาดตอนนั้นเราไม่มีมือถือที่สามารถเชื่อมต่อเฟสได้ เรายังพยายามเอาของเพื่อนมาคุยกับเขาตลอดทั้งวัน ฟังดูว่าเราคงชอบเขามากๆเลยแหละ แต่มันน่าแปลก
แปลกตรงที่เราไม่เคยทักเขาไปก่อนเลย...
นั่นเป็นนิสัยไม่ดีของเราอย่างหนึ่ง เราเป็นคนขี้กังวลไม่กล้าทักเขาเพราะกลัวไม่ตอบละจะเสียใจ ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าเขาก็ชอบเรามากเหมือนกันทักยังไงเขาก็คงตอบ แต่เราก็ไม่เคยทักเขาซักที
และวันนึงเราได้ไปเรียนพิเศษที่หนึ่ง จนได้พบกับเขาครั้งแรก
พระเจ้า! เขาดูดีกว่าในรูปอีก เจาะหูข้างนึงดูแบดบอยมากๆ แต่ดันตั้งใจเรียนผิดกับลุคที่เขามีเลย ด้วยความที่เขาไม่เคยเจอเราตัวจริง (ซึ่งผิดกับในรูป) เขาจึงไม่ได้สนใจเรามาก แต่เรากลับใจเต้นนั่งใกล้ๆกับเขา พยายามจะให้เขาจำเราให้ได้ พอจะกลับบ้านเราก็มาดักตรงทางออกหวังให้เขาเห็นเรา แต่..
เขากลับเดินผ่านเราไปซะอย่างนั้น
ตอนนั้นเราปลอบใจตัวเอง ใครจะมาสนผู้หญิงแย่ๆแบบเรากัน ในรูปกับตัวจริงเหมือนนรกกับสวรรค์เขาจำไม่ได้ก็ไม่แปลกหรอก เราคิดแบบนั้น
จนเวลาผ่านไปนานขึ้นเรื่อยๆ เราคุยกับเขาทุกวันแลกเบอร์กันโทรหากันทุกคืน จนมีครั้งนึงเราต้องไปค่ายที่รร.จัด เราไม่ได้คุยกับเขาสามวัน สามวันนั้นเราคิดถึงเขามาก
พอกลับจากค่าย เขาบอกว่าคิดถึงเรา เราก็ดีใจสิ แต่พอเขาบอกว่าเราคิดถึงเขาไหม
เรากลับบอกไปว่า ไม่คิดถึง
เกลียด ตอนนั้นเราเกลียดตัวเองที่ไม่ยอมพูดไปทำให้เขางอนมาก ทำไมเราถึงปากแข็งแบบนี้นะ คิดถึงเขาจะตายทำไมไม่บอกออกไป
พอเราง้อเขา เขาก็หายงอนทันที หลังจากนั้นเขาก็ขอเจอเราที่เรียนพิเศษ (เราบอกเขาไปแล้วว่าเคยเจอที่เรียนพิเศษด้วยแต่ดันเมินเราซะงั้น) ตอนนั้นเราป่วยหนัก เขาก็บอกตลอดว่าอยากดูแล อยากเป็นไข้แทน ตอนนั้นเราเขินมากเลยบอกเขาไปว่าโอเคงั้นมาเจอกันที่หน้าเรียนพิเศษตอนหนึ่งทุ่ม
ตอนนั้นเราก็กลับมาส่องกระจก หน้าโทรมเพราะไข้ อ้วนก็อ้วน ขาก็ใหญ่ ถ้าเขาเจอเราแล้วทิ้งเราไปเราจะทำไงดี?
คิดมากไปหมด จนเพื่อนต้องบอกว่าไม่เป็นไรหรอก จะได้รู้เลยไงว่าเขาชอบเราเพราะรูปของเราหรือเพราะนิสัยของเราจริงๆกันแน่
จนมาถึงวันนัด เราก็มาถึงก่อนเขาประมาณสองชมได้ตอนนั้นใจว้าวุ่น กลัวทุกอย่าง
และเมื่อเขามาถึง..
เขาหล่ออีกแล้ว เพื่อนเรากรี๊ดใหญ่เลยบอกว่าหล่อมากจริงๆ เราก็ใจเต้นแรง จนเขาเดินเข้ามาทัก หวัดดี(ชื่อเรา) หน้าเราแดงไปหมดและก็สั่นด้วย
เรานั่งคุยกับเขาสักพัก จนแม่เราบอกจะมารับแล้วนะ เราเลยบอกว่าไปรับที่ห้างนี้ได้มั้ย พอเขาได้ยินเขาก็อาสาไปส่ง บอกด้วยว่าจะถือกระเป๋าให้ แต่เรากลับไม่ยอม
นี่คือนิสัยของเราอีกข้อคือเราไม่ชอบเอาเปรียบใครทั้งนั้น แต่ถ้าย้อนเวลาไปตอนนั้นได้เราคงจะให้เขาถือ : )
พอถึงห้างเราก็บอกเขาว่าพรุ่งนี้มาดูหนังมั้ยเพื่อนเรานัดมาดูเรื่องนี้ เขาตอบตกลงอย่างไม่ลังเล แต่เขาบอกเธอต้องเลี้ยงเขานะ แบบเล่นๆ แต่เราดันเลี้ยงเขาจริงๆ
ช่วงเวลาแห่งการดูหนังเราใจเต้นแรงมาก ใส่ชุดสีดำสนิทพลางความอ้วน ได้กินน้ำหลอดเดียวกับเขา แถมเขายังแอบดมผมเราด้วย (โรคจิตปะว ะ5555555555)
พอหลังจากได้เจอกันจริงๆครั้งแรก เรากับเขาก็สนิทกันมาขึ้น คุยบ่อยมากขึ้นชวนกันเล่นเกมส์ดูการ์ตูน และเขาพยายามจะเจอเราอีกแต่เรากลับไม่ยอม
เพราะอะไรน่ะเหรอ เรายังไม่มั่นใจตัวเองน่ะสิว่าคู่ควรกับเขาจริงๆหรือเปล่า
มันเป็นความคิดที่โง่มากๆเลยที่คิดว่าเขาจะเสียหน้าเพราะมีแฟนแบบเราเนี่ย... นี่คืออีกข้อถ้าเรามีแฟนอีกครั้ง เราจะไม่คิดแบบนั้นอีกต่อไป
พอถึงวันเกิดเรา เขาก็มาเซอไพรส์ที่โรงเรียน! ตอนนั้นดีใจมากกกก ร้องไห้ไปด้วย และเขาก็ขอเป็นแฟน..
แต่พอเป็นแฟนกันได้สองวันเขาก็ไม่ทักมา ทำเอาเรานอยด์มากๆ
แต่ตอนนั้นเราก็ลืมนึกไปว่า เราเองก็ไม่ยอมทักเขาไปเหมือนกัน เขาอาจจะรอเราอยู่ก็ได้
จนผ่านมาสามวันเขาก็ทักมาซักที แถมถามด้วยว่าทำไมไม่ทักเขาล่ะ แสดงว่าเขารอเราจริงๆ นี่คงเป็นอีกข้อที่ถ้ามีแฟนใหม่ละก็เราจะทักเขาตลอด...
และเรากับเขาเป็นแฟนกันสองเดือนสามเดือนสี่เดือน แต่เชื่อมั้ย
เราเคยเจอกันสองครั้งเอง.....
ทั้งหมดเป็นความผิดเราเองทั้งนั้น
เราไม่ยอมไปเจอเขาเพราะเราอายรูปร่างตัวเองและหน้าตา
เราไม่ยอมไปเจอเขาเพราะกลัวเขาจะบอกเลิกเราถ้าเห็นว่าเราไม่สวย
เราไม่ยอมไปเจอเขาเพราะกลัวเขาจะอายที่มีแฟนแบบนี้
เราไม่ยอมไปเจอเขาเพราะกลัวไปหมด....
เราปล่อยเวลาหกเดือนที่คบกับเขาให้มันเสียเปล่า เราไม่เคยทักเขาก่อน ไม่เคยบอกรัก ไม่เคยบอกคิดถึงก่อน และไม่ยอมไปเจอเขาอีก..
จนวันนึงมันถึงจุดๆที่ว่าเราควรจะปล่อยเขาไปเจอคนใหม่ที่ไม่ใช่แฟนที่มัวแต่กลัวแบบนี้
พอถึงวันบอกเลิกจริงๆเขาไม่ยื้อไม่อะไรเลย แสดงว่าเขาคงจะเบื่อที่เรามัวแต่หลบเลี่ยงเขาแบบนี้
แต่ไม่ใช่ความผิดเขาหรอกความผิดเรานั่นแหละ
เรามัวแต่แคร์สายตาคนอื่นจนมองข้ามช่วงเวลาดีๆไป เป็นเราทั้งนั้นที่ทำให้ความสัมพันธ์นี้มันสูญเปล่า
เรากับเขาจบกันมาเป็นปีๆจนเขามีแฟนใหม่ไปละ แต่เราก็อยากจะเป็นเพื่อนที่ดีกับเขาอยู่นะ555555555
นี่แหละเรื่องราวแฟนคนแรกของฉัน ซึ่งเริ่มง่ายๆจบง่ายๆแบบนี้
แต่มันเป็นบทเรียนที่ดีสำหรับเราเลย
ว่าถ้าต่อไปเราจะมีใครอีก อย่าได้ทิ้งขว้างเขาแบบที่เคยทำอีกเด็ดขาด !!
เรื่องราวที่เราจะเขียนลงไปต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของเรากับแฟนเก่าเองค่ะ ที่มาเขียนนี่ไม่ใช่ว่าเราคิดถึงเขานะ แต่เราแค่อยากจะเก็บเรื่องราวเอาไว้ ว่าถ้าเราจะมีแฟนคนที่สอง เรา ห้าม ทำ แบบ นี้ อีก เด็ด ขาด
เรื่องราวความรักของฉัน
เราเป็นคนนึงที่ชอบอ่านนิยายเพ้อฝันเหมือนเด็กผู้หญิงส่วนใหญ่ วาดฝันความรักที่น่ารัก อยากจะมีผู้ชายเย็นชาแต่อบอุ่นกับเรา มองหาแต่คนแบบนั้นมาตลอด จึงทำให้เวลามีคนมาจีบเรา เราถึงปฎิเสธไปซะทุกราย
จนเมื่อเข้ามอปลายมา ตอนนั้นเราเป็นเด็กรูปร่างอวบ จากที่เคยมั่นใจตัวเองว่าฉันดูดีแล้ว กลายเป็นว่าการใส่ชุดมอปลายไม่ได้สวยอย่างที่วาดฝันไว้ ทั้งอ้วนทั้งดำ จนให้ผู้ชายหลายคนที่เคยมาจีบเราต่างพากันถามออกมาว่าทำไมอ้วนขึ้นแบบนี้ล่ะ? เพื่อนๆต่างพากันล้อเลียนถึงความอ้วนของเรา เราพยายามขำแต่ลึกๆแล้วมันทำให้เราไม่มั่นใจมาก
ด้วยความที่ช่วงนั้นแอพลิเคชั่นของมือถือสามารถบีบรูปให้ผีกลายเป็นคนได้ เราเองก็เป็น1ในนั้นที่อยากจะดูดีในโลกโซเชียล พอได้ทำแบบนั้นแล้ว จนวันหนึ่ง เขา ก็ทักเฟสเรามา
จริงๆแล้วเรารู้จักเขามาก่อนหน้าที่เขาจะทักเราซะอีก เพราะเพื่อนเก่าเราเป็นเพศที่สามได้เคยมาอวดว่าเขากับเพื่อนเก่าเราเป็นแฟนกัน ตอนนั้นเราก็คิดว่าเขาเป็นจริงๆ เพราะเขาหน้าตาดีแถมถ่ายรูปออกมาเหมือนเพศที่สามมากๆ ตอนนั้นเราก็คุยกับเขาแบบไม่คิดอะไรนัก จนเขาเริ่มเรียกเราว่าที่รัก นั่นแหละ เราถึงรู้ว่าเขามาจีบเราเข้าแล้ว
ด้วยความที่เราเป็นคนไม่สวย พอมีคนหล่อเข้ามาทักแถมยังตรงสเป๊คอีกเราจึงเริ่มเปิดใจ คุยกับเขาทุกวัน คุยจนไม่ได้นอน ขนาดตอนนั้นเราไม่มีมือถือที่สามารถเชื่อมต่อเฟสได้ เรายังพยายามเอาของเพื่อนมาคุยกับเขาตลอดทั้งวัน ฟังดูว่าเราคงชอบเขามากๆเลยแหละ แต่มันน่าแปลก
แปลกตรงที่เราไม่เคยทักเขาไปก่อนเลย...
นั่นเป็นนิสัยไม่ดีของเราอย่างหนึ่ง เราเป็นคนขี้กังวลไม่กล้าทักเขาเพราะกลัวไม่ตอบละจะเสียใจ ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าเขาก็ชอบเรามากเหมือนกันทักยังไงเขาก็คงตอบ แต่เราก็ไม่เคยทักเขาซักที
และวันนึงเราได้ไปเรียนพิเศษที่หนึ่ง จนได้พบกับเขาครั้งแรก
พระเจ้า! เขาดูดีกว่าในรูปอีก เจาะหูข้างนึงดูแบดบอยมากๆ แต่ดันตั้งใจเรียนผิดกับลุคที่เขามีเลย ด้วยความที่เขาไม่เคยเจอเราตัวจริง (ซึ่งผิดกับในรูป) เขาจึงไม่ได้สนใจเรามาก แต่เรากลับใจเต้นนั่งใกล้ๆกับเขา พยายามจะให้เขาจำเราให้ได้ พอจะกลับบ้านเราก็มาดักตรงทางออกหวังให้เขาเห็นเรา แต่..
เขากลับเดินผ่านเราไปซะอย่างนั้น
ตอนนั้นเราปลอบใจตัวเอง ใครจะมาสนผู้หญิงแย่ๆแบบเรากัน ในรูปกับตัวจริงเหมือนนรกกับสวรรค์เขาจำไม่ได้ก็ไม่แปลกหรอก เราคิดแบบนั้น
จนเวลาผ่านไปนานขึ้นเรื่อยๆ เราคุยกับเขาทุกวันแลกเบอร์กันโทรหากันทุกคืน จนมีครั้งนึงเราต้องไปค่ายที่รร.จัด เราไม่ได้คุยกับเขาสามวัน สามวันนั้นเราคิดถึงเขามาก
พอกลับจากค่าย เขาบอกว่าคิดถึงเรา เราก็ดีใจสิ แต่พอเขาบอกว่าเราคิดถึงเขาไหม
เรากลับบอกไปว่า ไม่คิดถึง
เกลียด ตอนนั้นเราเกลียดตัวเองที่ไม่ยอมพูดไปทำให้เขางอนมาก ทำไมเราถึงปากแข็งแบบนี้นะ คิดถึงเขาจะตายทำไมไม่บอกออกไป
พอเราง้อเขา เขาก็หายงอนทันที หลังจากนั้นเขาก็ขอเจอเราที่เรียนพิเศษ (เราบอกเขาไปแล้วว่าเคยเจอที่เรียนพิเศษด้วยแต่ดันเมินเราซะงั้น) ตอนนั้นเราป่วยหนัก เขาก็บอกตลอดว่าอยากดูแล อยากเป็นไข้แทน ตอนนั้นเราเขินมากเลยบอกเขาไปว่าโอเคงั้นมาเจอกันที่หน้าเรียนพิเศษตอนหนึ่งทุ่ม
ตอนนั้นเราก็กลับมาส่องกระจก หน้าโทรมเพราะไข้ อ้วนก็อ้วน ขาก็ใหญ่ ถ้าเขาเจอเราแล้วทิ้งเราไปเราจะทำไงดี?
คิดมากไปหมด จนเพื่อนต้องบอกว่าไม่เป็นไรหรอก จะได้รู้เลยไงว่าเขาชอบเราเพราะรูปของเราหรือเพราะนิสัยของเราจริงๆกันแน่
จนมาถึงวันนัด เราก็มาถึงก่อนเขาประมาณสองชมได้ตอนนั้นใจว้าวุ่น กลัวทุกอย่าง
และเมื่อเขามาถึง..
เขาหล่ออีกแล้ว เพื่อนเรากรี๊ดใหญ่เลยบอกว่าหล่อมากจริงๆ เราก็ใจเต้นแรง จนเขาเดินเข้ามาทัก หวัดดี(ชื่อเรา) หน้าเราแดงไปหมดและก็สั่นด้วย
เรานั่งคุยกับเขาสักพัก จนแม่เราบอกจะมารับแล้วนะ เราเลยบอกว่าไปรับที่ห้างนี้ได้มั้ย พอเขาได้ยินเขาก็อาสาไปส่ง บอกด้วยว่าจะถือกระเป๋าให้ แต่เรากลับไม่ยอม
นี่คือนิสัยของเราอีกข้อคือเราไม่ชอบเอาเปรียบใครทั้งนั้น แต่ถ้าย้อนเวลาไปตอนนั้นได้เราคงจะให้เขาถือ : )
พอถึงห้างเราก็บอกเขาว่าพรุ่งนี้มาดูหนังมั้ยเพื่อนเรานัดมาดูเรื่องนี้ เขาตอบตกลงอย่างไม่ลังเล แต่เขาบอกเธอต้องเลี้ยงเขานะ แบบเล่นๆ แต่เราดันเลี้ยงเขาจริงๆ
ช่วงเวลาแห่งการดูหนังเราใจเต้นแรงมาก ใส่ชุดสีดำสนิทพลางความอ้วน ได้กินน้ำหลอดเดียวกับเขา แถมเขายังแอบดมผมเราด้วย (โรคจิตปะว ะ5555555555)
พอหลังจากได้เจอกันจริงๆครั้งแรก เรากับเขาก็สนิทกันมาขึ้น คุยบ่อยมากขึ้นชวนกันเล่นเกมส์ดูการ์ตูน และเขาพยายามจะเจอเราอีกแต่เรากลับไม่ยอม
เพราะอะไรน่ะเหรอ เรายังไม่มั่นใจตัวเองน่ะสิว่าคู่ควรกับเขาจริงๆหรือเปล่า
มันเป็นความคิดที่โง่มากๆเลยที่คิดว่าเขาจะเสียหน้าเพราะมีแฟนแบบเราเนี่ย... นี่คืออีกข้อถ้าเรามีแฟนอีกครั้ง เราจะไม่คิดแบบนั้นอีกต่อไป
พอถึงวันเกิดเรา เขาก็มาเซอไพรส์ที่โรงเรียน! ตอนนั้นดีใจมากกกก ร้องไห้ไปด้วย และเขาก็ขอเป็นแฟน..
แต่พอเป็นแฟนกันได้สองวันเขาก็ไม่ทักมา ทำเอาเรานอยด์มากๆ
แต่ตอนนั้นเราก็ลืมนึกไปว่า เราเองก็ไม่ยอมทักเขาไปเหมือนกัน เขาอาจจะรอเราอยู่ก็ได้
จนผ่านมาสามวันเขาก็ทักมาซักที แถมถามด้วยว่าทำไมไม่ทักเขาล่ะ แสดงว่าเขารอเราจริงๆ นี่คงเป็นอีกข้อที่ถ้ามีแฟนใหม่ละก็เราจะทักเขาตลอด...
และเรากับเขาเป็นแฟนกันสองเดือนสามเดือนสี่เดือน แต่เชื่อมั้ย
เราเคยเจอกันสองครั้งเอง.....
ทั้งหมดเป็นความผิดเราเองทั้งนั้น
เราไม่ยอมไปเจอเขาเพราะเราอายรูปร่างตัวเองและหน้าตา
เราไม่ยอมไปเจอเขาเพราะกลัวเขาจะบอกเลิกเราถ้าเห็นว่าเราไม่สวย
เราไม่ยอมไปเจอเขาเพราะกลัวเขาจะอายที่มีแฟนแบบนี้
เราไม่ยอมไปเจอเขาเพราะกลัวไปหมด....
เราปล่อยเวลาหกเดือนที่คบกับเขาให้มันเสียเปล่า เราไม่เคยทักเขาก่อน ไม่เคยบอกรัก ไม่เคยบอกคิดถึงก่อน และไม่ยอมไปเจอเขาอีก..
จนวันนึงมันถึงจุดๆที่ว่าเราควรจะปล่อยเขาไปเจอคนใหม่ที่ไม่ใช่แฟนที่มัวแต่กลัวแบบนี้
พอถึงวันบอกเลิกจริงๆเขาไม่ยื้อไม่อะไรเลย แสดงว่าเขาคงจะเบื่อที่เรามัวแต่หลบเลี่ยงเขาแบบนี้
แต่ไม่ใช่ความผิดเขาหรอกความผิดเรานั่นแหละ
เรามัวแต่แคร์สายตาคนอื่นจนมองข้ามช่วงเวลาดีๆไป เป็นเราทั้งนั้นที่ทำให้ความสัมพันธ์นี้มันสูญเปล่า
เรากับเขาจบกันมาเป็นปีๆจนเขามีแฟนใหม่ไปละ แต่เราก็อยากจะเป็นเพื่อนที่ดีกับเขาอยู่นะ555555555
นี่แหละเรื่องราวแฟนคนแรกของฉัน ซึ่งเริ่มง่ายๆจบง่ายๆแบบนี้
แต่มันเป็นบทเรียนที่ดีสำหรับเราเลย
ว่าถ้าต่อไปเราจะมีใครอีก อย่าได้ทิ้งขว้างเขาแบบที่เคยทำอีกเด็ดขาด !!
เลขไอพี : ไม่แสดง
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
จะต้องเป็นสมาชิกจึงจะแสดงความคิดเห็นได้
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google