ความรักที่เป็นไปได้ แต่ทำให้มันเป็นไปไม่ได้..
ความจริงรู้จักตั้งแต่อนุบาลแล้วแต่ไม่ได้สนิทกันอะไรเลยขนาดม.ต้นเจอหน้ากันคุยกันยังไม่อะไรกับเราจนขึ้นมาม.4
เขามาแอบชอบเราอ่ะ แบบคือเขาทั้งหล่อ เรียนเก่งไม่มากแต่ขยัน ดังในหมู่รุ่นน้องและรุ่นพี่บางคน แล้วมาชอบเรา..
เรายอมรับความจริงไม่ได้อ่ะ รู้จักกันมาตั้งนานเพิ่งมาชอบ แล้วมันก็มาพยายามใกล้ชิดเราทุกวันๆ
แล้วก็เริ่มมีโมเม้นท์เล็กๆน่ารักๆที่ทำให้เราใจสั้น
แบบเรากรี๊ดมาก อย่างเช่นที่มันมาเดินตามหลังเราทุกวันแบบไม่ให้เรารู้ตัวแต่เรารู้ พยายามมาสนิทด้วยมาแกล้งแต่เราไม่เล่นด้วย
พยายามเล่นตลกใส่เราไม่ขำ พยายามคุยกับเพื่อนเราเพราะอยากคุยกับเรา คือเยอะมากกกกกกกกก
แต่เราก็พยายามทำเป็นเงียบๆไม่สนใจทั้งๆที่ดีใจมากกกกกกกก
โอ้ย แต่รู้สึกว่าเราคงเนียนอ่ะขนาดเพื่อนเรายังไม่รู้เลยว่าเราแอบสนใจมันนิดๆ และก็ทำตัวกับเราอย่างนี้
เหตุหารณ์ที่ทำให้แน่ใจว่ามันชอบเราแน่ๆคือ มีเพื่อนผช.คนนึงมันมาเอาแก้วน้ำเราไปทำเป็นจะกินของเราแต่เรากัดหลอดไปแล้วแบบน่าเกลียดมากก
ตอนแรกผช.คนนั้นก็ไม่รู้อ่ะว่าเรากัดหลอดจนเราทักว่ายังจะกินอีกหรอกัดหลอดไปแล้วนะ มันเลยทำหน้ายี๋ๆ
ทีนี้มันวิ่งเอาแก้วไปให้เขาคนนั้นอ่ะเราแบบเฮ้ยเอาไปให้ทำไมมมม ตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกว่ามันสนใจเรา
**ผช.คนนั้นมันก็บอกว่า นี่อ่ะแก้วน้ำเรานะ หลังจากนั้นพอพูดเสร็จเขาคนนั้นก็ดูดหลอดเลย เราอึ้งมาก
เฮ้ยขนาดเพื่อนยังไม่กินหลอดเดียวกันกับเราเลยเพราะเรากัดหลอดได้**มาก
กินเสร็จเขาก็ทำมึนๆเดินมาคืนแก้วน้ำ เราเลยพูดว่าไปหยิบหลอดมาใหม่เลย555555555
มันก็เดินไปหยิบมาให้ ด้วยความที่เขาฮอตเพื่อนเราเลยบอกขอเก็บหลอดที่มันกินนะมันก็แอบๆเอาใส่ถุงปัญญาอ่อนมาก
พอเดินกลับมาเอาหลอดมาให้เขาก็ถามว่าหลอดที่เรากินอยู่ไหนอะ? เพื่อนเรานี่ทำตัวไม่ถูกเลยเราเลยแก้ตัวว่าทิ้งไปแล้วแต่เพื่อนเราก็หยิบคืนให้เขา
หลังจากนนั้นเราจำไม่ได้ว่ามันกินน้ำเราต่อรึเปล่าตั้งแต่ปีที่แล้วอ่ะ แต่จำได้ว่าเขาเดินไปแถวถังขยะแล้วทิ้งหลอดมั้ง ความจริงน่าจะทิ้งล่ะใครจะเก็บ
พอกลับถึงบ้านด้วยความที่เราก็ติดตามชีวิตเขาบ้างเลยรู้ว่าเขาชอบเอาเพลงขึ้นสถานะไลน์
ตอนแรกเขาอกหักจากแฟนนอกรร.ตั้งสถานะไลน์เป็นเพลงอกหัก แต่พอหลังจากกินหลอดเดียวกันเขาตั้งว่า
'เธอ~ เธออย่าเพิ่งไปบอกรักใคร รอฉันได้รึไหม' เรานี่กร๊ดแถบบ้านแตก
เฮ้ยแบบ ไม่เคยมีคนฮอตๆมาชอบเลยในชีวิตมีแต่ไปชอบเขา
หลังจากนั้นเราก็เริ่มคิดถ้าเป็นแฟนกับเขาจะทำตัวยังไงดี สวยก็ไม่สวยถ้าเป็นแฟนกับเขาจะดีมั้ย โอ้ยเยอะมาก
จนมีช่วงนึงเราไปสืบว่าแฟนเก่าเขาชื่อเดียวกันกับเรา.. เรานี่ทำตัวไม่ถูกเลย
แล้วแฟนเก่าก็สวยด้วยไม่ใช่ขี้เหร่คือแนวดูดีนิดๆ แอบน่ารักด้วยซ้ำแล้วดูเรา
สืบเรื่องแฟนเก่าเขาไม่พอตอนนั้นเขากลับไปคุยกับแฟนเก่าด้วย แต่มีโพสต์หน้าทล.เล็กน้อย
อ่อ เราไม่เล่นเฟสบุ๊คนะ ไม่ใช่คนโบราณแต่ไม่ชอบคนในเฟสบุ๊ค =_= เราเล่นทวิตเตอร์ติดตามนักร้องเกาหลีมากกว่าแถมคนในทวิตส่วนใหญ่ต่างจากโลกเฟสบุ๊คมากก
และนั่นล่ะที่ทำให้เราไม่ได้คุยแชทกับเขา ไลน์เรามีแต่เราไม่แอดเขา แต่เขาก็มาทำให้เราหวั่นไหว
ตอนนั้นคิดว่าเขาคงไม่ชอบเราแล้วล่ะเพราะเขากลับไปคุยกับแฟนเก่า เรารู้สึกว่าเขากับแฟนเก่าดูกุ๊กกิ๊กน่ารักดีนะ
เราเลยเริ่มท้อ ความจริงท้อเอามากๆเลยค่ะ
เดี๋ยวขอมาต่อค่ะ ไม่มีเม้นท์ไม่เป็นไรค่ะ
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
มาต่อคห.3นะคะ บอกเหตุผลที่ตั้งกระทู้ก่อนนะคะที่เราตั้งเพราะวันนั้นเราเจ็บจนอยากระบายออกมากค่ะ555555555
เลยขอมาลงในกระทู้สยามโซนแทน
ต่อจากที่เขาไปกุ๊กกิ๊กกับแฟนเก่าเล็กน้อย ช่วงนั้นเข้าช่วงกีฬาสีพอดี
ม.4ทุกห้องต้องรับผิดชอบเรื่องพาเหรดใช่มั้ย นั่นแหละห้องเราเลยแบ่งกลุ่มกันเป็น5กลุ่มตามเวรวัน
ซึ่งเรากับเขาอยู่เวรวันเดียวกันค่ะ ตึ่งโป๊ะ5555555และตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอมอยู่นะแต่ต้องเตรียมพาเหรด
เป็นวันที่ประชุมพาเหรดวันแรกแล้วเว็บรร.ลงเกรดของเทอม1เพื่อนในห้องเราตื่นเต้นกันมากรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
พอดูกันเสร็จก็มาพูดกันว่าเกรดเท่าไหร่อะไรยังไง ซึ่งคนถามเราส่วนใหญ่ก็เป็นพวกพอคุยกันได้
ในกลุ่มเราก็มีอยู่2-3คนที่คุยเรื่องนี้แต่พวกนั้นก็ดันไปถามเขาเรื่องเกรด
คือพวกนั้นเป็นเพื่อนเขาตั้งแต่ม.1นะจนม.4
เขาก็บอกได้3.15 เราก็ทำเป็นไม่สนใจมองไปทางอื่นจนเขาทักเรา
'เอ้ย แล้วนี่ได้เท่าไหร่' ตอนแรกเรางงเขาถามเราหรอวะ =_= เราอ้ำอึ้งอยู่
จนเขาถามอีกรอบอ่ะล่ะ เราเลย 'อ่อ ได้3.16' เพื่อนสนิทเรามาได้ยินก็พูดเฮ้ยได้ใกล้กันเลยนี่
เขาก็อ่อๆ เราดีใจมากอ่ะเขาชวนเราคุยเว้ย โอ้ย ฟหกดเ้่ ดีใจมากกกกก
แต่ก็เสียใจทุกครั้งที่เราส่องเฟสเขา ถึงเราไม่เล่นเฟสแต่เราเอาเฟสพี่สาวเรากับฝากเพือนที่ไว้ใจได้ส่องเอา555
เสร็จจากเหตุการณ์นั้นก็ข้ามไปวันเปิดเทอม2ก่อนนะ55555
เพราะปิดเทอมเราไม่ได้ไปทำพาเหรดเลยไม่ได้เจอเขาและลืมเขาไปเลยช่วงปิดเทอม =_=
พอเปิดเทอมมาก็เขาอ่ะล่ะแต่ไม่ค่อยเดินตามเหมือนตอนเทอมหนึ่งตอนแรกเราคิดว่าเขาไม่สนใจเราแล้วล่ะ
จนมาถึงคาบวิชาเคมีที่วางรองเท้ามันอยู่ข้างหลังห้องเลิกเรียนเสร็จเพื่อนส่วนใหญ่ก็ไปรุมกันหยิบรองเท้า
บางคนก็ยืนถือรองเท้าแล้วคุยกันโดยเฉพาะกลุ่มผช.ถ้าจำไม่ผิด
เราก็ไปหยิบรองเท้าก็เห็นเขาอยู่หน้าประตูก็ทำเป็นเดินปกติ แต่พอเดินผ่านหน้าเขาคือเขามองเราแล้วทำเป็นคุยกับเพื่อน
อันนี้มันรู้สึกได้อ่ะเหล่ตามองตามเรา ฟินอีกแต่เราก็ไม่แสดงอาการออกมา 
จนมาอีกวันข้ามวันมาเลยย เพราะเราไม่ได้ใกล้เขาทุกวันโมเม้นท์เทอม2น้อยแต่มันฟินมากสำหรับเรา
วันนั้นเรียนภาษาอังกฤษเราดดทอดทิ้งให้คนเดียวที่จริงมันต้องนั่งเป็นคู่แต่กลุ่มเราเป็นคี่อ่ะ
ทีนี้เขาเป็นคนนั่งคู่ใครก็ได้แต่ตอนเทอมนึงนั่งกับเพื่อนเราเกือบตลอด บางวันไม่นั่งแค่นั้น
เขาเห็นที่เราเลยขอนั่งเราก็อืมนั่งดิไม่มีใคร เขาก็มานั่งในใจเราทำตัวไม่ถูกเลย
ก็เลยเลือกที่จะเงียบๆดีกว่าเพราะปกติใครไม่สนิทก็ไม่พูดมากอ่ะ
อยู่ๆเขาก็ชวนเราคุย เล่นมุกตลกแบบแป้กๆขำอยู่คนเดียว เราก็พยายามจะสนิทนิดนึงโดยการมองเขากลับแบบกวนตีนมั้ง555
แล้วเขาก็พูดว่า 'ก็เห็นโต๊ะนี่มันเงียบอ่ะเลยชวนคุย' เราก็เลยฟุบต่อถ้าคุยต่อไปไม่ไหวแน่ เขินค่ะ55555555
จากนั้นเขาก็ชวนคุยอีกรอบ '__. เคยไปรร.เก่าบ้างป่ะ' เราก็ตอบว่า 'อ่อตั้งแต่ปิดภาคเรียนป.6ก็ไม่ได้ไปล่ะ4ปีแล้วมั้ง'
เขาก็พูดกลับว่า 'อ่อไม่ได้ถามว่าไม่ได้ไปกี่ปี' เราทำหน้าเบ๊ะปากใส่เขาโดนชั่งกล้าา เขาก็ล้อเล่นๆแล้วก็หัวเราะ
เสร็จจากคุยอาจารย์ก็ให้ทำงานแต่งประโยคเพื่อนสนิทเก่าเราที่อยู่าห้องนี้มันจำได้ว่าตอนม.1เราเก่งอังกฤษมันก็ให้เราแต่งให้มัน
แล้วก็บอกว่าเราแต่งไม่ได้ ทีนี้เขาก็ไปถามเพื่อนคนนั้นมันตอบกลับมาว่า 'น่ะคนที่อยู่ข้างๆมึ.งอ่ะเก่งไมไม่ถาม'
โอ้ยมันตั้งแต่ม.1แล้ว คือช่วงนั้นเพิ่งมาเก่งแต่ตอนนี้โง่
มันก็หันมาถามเราเราก็ไม่รู้แต่งยังไม่ได้เลย ก็แต่งมั่วๆไปพอมาตรวจประโยคอาจารย์ให้สลับกับคนข้างๆ
เราได้สลับกับเขาล่ะ ทีนี้เราเขียนผิดไปตัวนึงอ่ะ คำว่า nineteen เราเขียนเป็น nienteen
ตอนแรกเขาถามก่อนว่า'มันเขียนยังไงอย่างนี้ผิดไม่ใช่หรอ' เราก็บอก 'เออๆให้ผิดไปเลยไม่เป็นไรหรอก'
เราก็ทำหน้าไม่สนใจทำเป็นตั้งใจตรวจงานให้เขาอ่ะพอส่งสมุดคืนเขากลับไม่ติ๊กผิดให้เราเขาให้เราถูก เอ้ยดีอ่ะ5555เขิน
อ่ะแล้วเราก็ขอข้ามวันเลยนะมาเป็นวันดีฬาสีเลยล่ะกัน
วันนั้นเราต้องไปตีสามเผื่อไปแก้ไขปรับปรุงของพาเหรด เราก็ไปดูเสรียง?เขียนงี้มั้ยอะ อือดู**นั่นล่ะ
ตอนแรกเขายังไม่มานะเราก็อืมดูๆเดินไปเดินมาเพื่อนส่วนใหญ่ก็มาดูเสรียงนายหลวงแบบจะสวยมั้ย
อยู่ๆเขาก็มาแล้วมาอยู่ข้างหลังเรา เรารู้สึกได้เพราะเราร้อนหลังมากตอนนั้นอย่างเขินอะไรก็เขิน
เราก็เลยพยายามเปลี่ยนยืนตรงอื่นบ้าง ผลลัพธ์คือเขาก็เดินตามเรามาในใจนี่แบบไปสักทีได้มั้ยเขินเว้ย -/////-
แล้วเราเลยหนีเขาไปอยู่ข้างในห้องที่แต่งหน้าให้คนเดินพาเหรดกันเขาก็ยังตามอีกเราเลยหนีออกมาดูเสรียงต่อไม่ไหวๆ
เขาก็ตามมาต่อ อันนี้คือรู้เลยจริงๆแต่ถ้าถามว่าเดินตามอย่างนี้ไมไม่มีคนเห็นหรือสังเกต
คือตอนนั้นคนส่วนใหญ่วุ่นวายนิดๆไม่มีเวลามาสนใจกันหรอก แต่เราสนใจเขาอ่ะเลยเห็น55555
เราก็หนีต่อไปในห้องแต่งตัวจนมีเพื่อนคนนึงในห้องใช้ให้เราลองแต่งหน้าเด็กเดินพาเหรด เขาก็เลยเลิกตามเราไปอยู่ที่อื่น
เฮ้อโล่ง แต่ในใจนี่ก็โอ้ยฟินนนนนนนน ฮือออออออออ
พอเดินพาเหรดอะไรเสร็จสับก็เก็บของดูกีฬาแล้วกลับบ้าน อันนี้วันกีฬาสีวันแรกนะคะ
วันสองเราไม่ต้องมาจัดพาเหรดเราก็มาสายกับเพื่อนมานั่งๆเล่นๆนอนๆในรร.
จนมาดูวิ่ง รู้สึกเป็นไฮไลท์ของสีของเราค่ะเพราะกีฬาเดียวที่สีเรามีดี555555
ก็มานั่งดูความจริงดูได้หมดล่ะเพลินๆมานั่งเลยกับเพื่อน ตอนแรกเรานั่งคุยเล่นกับอาจารย์เราและก็เพื่อนเราค่ะ
เขาก็มีกลุ่มของเขานะเพื่อนกลุ่มเขาก็มานั่งกับที่เรานั่งดูอยู่กับเพื่อนและอาจารย์
แต่เขานั่งข้างเพื่อนเราแล้วถัดมาก็เราและก็อาจารย์ ราคุยเล่นกับอาจารย์อยู่ส่วนเขาชวนเพื่อนเราคุย
เพื่อนเราอยู่คนละสีกับเรานะ และสีเพื่อนเรากีฬาค่อนข้างเด่นมากเขาก็ขวนเพื่อนเราคุย
เขาบอกว่า 'สีเขียวนี่เก่งเนอะ' ประมาณนี้ค่ะเพื่อนเราเล่าให้ฟัง
พอวิ่งเสร็จเราก็แยกย้ายกับอาจารย์ค่ะเขาก็แยกย้าย ต่อมาเป็นช่วงฟุตบอลชิงชนะเลิศ
เรามานั่งดูเป็นเพื่อนเพื่อน เพรนาะสีเราตกรอบแรก555555 ดูไปสักพักเขาก็แยกกับเพื่อนเขามาดูฟุตบอล
เขาก็เข้ามาทักเราอ่ะตอนแรกที่นั่งข้างเพื่อนเรายังไม่ได้ทักเรานะ
เขาทักว่า 'ไง__. ' เราก็โบกมือประมาณหวัดดีอ่ะค่ะ เขาก็พูดว่า'นั่งข้างได้มั้ย' กรี๊ดด
คือเก้าอี้เยอะอยู่พอสมควรแต่มานั่งข้างเรา อาจจะเป็นว่าไม่มีเพื่อนในห้องอยู่มั้งเลยมาขอนั่ง
แต่มันเขินอีกแล้ว ฮือๆ แล้ว อืมนั่งดิมันก้เดินผ่านเพื่อนเรามานั่งข้างเรา
ดูฟุตบอลไปสักพักก็มีเพื่อนเก่าที่ย้ายออกไปมาเยี่ยมรร.ก็มาทักเราคุยเล่นกับเราไรงี้
จน**เพื่อนคนนั้นมันถามว่า 'ใครอ่ะ? แฟนหรอ?' แล้วก็ชี้เขา เขาหันหน้ามามองแล้วเราก็เลยพูดแก้ตัวว่า
'บ้าไม่ใช่ๆเพื่อนในห้อง' ทีนี้เขาก็หันไปเล่นโทรศัพท์ต่อเราเห็นเขาแอบยิ้ม ฮรืออออ เขินมาก
แต่เขาไม่ได้พูดแก้ตัวอะไรนะ ประเด็นมันอยู่ตรงนี้ล่ะความจริง**เพื่อนคนนั้นก็รู้จักเขาอ่ะแต่ทำเป็นไม่รู้จัก ขำ
พอตกเย็นก็ปิดกีฬาสีก็ร้องสามัคคีชุมนุมห้องเราก็มารวมตัวกันตอนแรกปรกาศรางวัลก่อน
เราก็มายืนอยู่ข้างหลังมาคุมเด็กสีเรา ก็มีจัดแถวต่อแถว แต่เขามาอยู่ข้างหลังเราอีกแล้ว =_=
อันนี้ไม่รู้ว่าเขาจงใจรึเปล่าแต่เราเขินเขาเลยทำเป็นไปอยู่ข้างหน้าดีกว่าบอกเพื่อนก่อนไปหาเพื่อนข้างหน้า
เรื่องราวกีฬาสีก็จบลงแค่นั้นแต่พอตกเย็นเรามาส่องเฟสแฟนเก่าเขา
แฟนเก่าเขาที่ตอนแกรกลับมาคุยกันอยู่ๆชิงไปมีแฟนใหม่ก่อน
เพราะก่อนหน้านั้นเหมือนทะเลาะกันเรื่องที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแต่เขากับลังเลอยู่ๆได้ (สเตตัสขอแฟนเก่าแปลได้ประมาณนี้)
แล้วก็มาโพสต์รูปเพื่อนเขาเหมือนกันข้อความประมาณว่าที่อยู่ได้ก็เพราะมีเพื่อนแค่นี้ไม่เป็นไรอะไรนี่ล่ะ
ก็จบไปกับปัญหาแฟนเก่าของเขา555555555
ยาวไปแล้วเดี๋ยวขอมาเล่าต่ออีกล่ะกัน ไม่มีคนเม้นท์ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวต่อเอง แฮร่ 
เรื่องมันไม่จบแค่นี้ค่ะ5555มีเจ็บกว่านี้ค่ะ
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google