โดนแม่บังคับเรียน
20 ก.ย. 58 16:01 น. /
ดู 828 ครั้ง /
2 ความเห็น /
0 ชอบจัง
/
แชร์
ตอนนี้เราเรียนพยาบาลปีหนึ่งแต่ไม่ชอบเลยค่ะ ยังไงก็ไม่อยากเรียนต่อแล้ว เราอยากเรียนครูอิ๊งค่ะ เคยติดแล้ว แต่แม่ไม่ให้เรียนค่ะตอนที่มาสอบพยาบาลแม่บอกให้มาสอบเล่นๆ แต่พอติดแม่ก็จะบังคับให้มาเรียน แม่ก็พูดว่า ไม่รักแม่เหรอ บลาๆ
คือช่วงนั้นที่เราติดพยาบาลเราคิดเยอะมาก ร้องไห้ทุกคืน ไม่เรียน ไม่อยากเรียน แต่ก็โดนบังคับไปรายงานตัว ไปสอบสัมภาษณ์ ไปจ่ายตังค์ เราโดนหมด และผลสุดท้ายเราก็ได้มาเรียน และตอนนี้เราไม่มีความสุขเลย ไม่อยากคบใคร ไม่อยากมีเพื่อน อยากอยู่คนเดียว เวลาก็ผ่านมาหกเดือนแล้วเรายังไม่มีอารมณ์ร่วมอะไรสักอย่าง ไม่รู้สึกอยากทำอะไรเลย โทรไปคุยเรื่องนี้กับแม่ แม่ก็ประชดมาว่าให้ลาออกไปเลย แถมยังบอกอีกว่าเราเลือกทางนี้เอง เราเลยบอกว่าเลือกแบบโดนบังคับไง แม่กดรามาไปต่างๆ
แล้วก็วันเสาร์ อาทิตย์ที่แล้วพ่อกับแม่มาหา พ่อบอกว่าอยากบริจาคร่างกายให้กับมอที่เราเรียนอีก ยิ่งเป็นการกดดันเราให้เราอยู่ต่อ ตอนนี้เครียดมาก เมื่อกี้เพิ่งโทรไปหาแม่กะจะบอกแม่เรื่องเรียนไม่ได้ แต่แม่กลับชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า รู้สึกดีใจแทนเราที่พ่อจะบริจาคร่างกายเพื่อให้คณะเราและเราได้เรียน ทำเอาเราสะอึกพูดไม่ออก เลยไม่ได้คุยเรื่องนี้กับแม่
ตอนนี้เราเครียดมากเป็นโรคซึมเศร้า พี่พยาบาลปีสามบอกเราว่าถ้าเรายังเป็นแบบนี้อีกต่อไปเราก็คือผู้ป่วยจิตเวชดีๆนี่เอง เรายิ่งรู้สึกเครียดแล้วก็กดดันมาก รู้สึกเหมือนได้รับมรสุมอะไรสักอย่างที่ผ่านเข้ามาในอกเราแล้วมันไม่ผ่านออกไป เราคิดจะซิ่วทุกลมหายใจ โทรไประบายให้เพื่อฟังก็ร้องไห้ตลอด โทรไปหาเพื่อนบ่อย จนกลัวจะรบกวนเวลาเพื่อน ทุกครั้งที่เรานึกขึ้นได้ว่ารู้ว่าต้องใช้ชีวิตแบบนี้ไปทั้งชีวิตเราก็จะน้ำตาซึมตลอด เป็นแบบนี้ตั้งแต่เปิดเทอมเลย
ตอนนี้เครียดมากสมองแทบจะระเบิด จะหาทางทำไงดีคะให้แม่เข้าใจ ตอนนี้จะเป็นบ้าอยู่แล้ว
แล้วก็วันเสาร์ อาทิตย์ที่แล้วพ่อกับแม่มาหา พ่อบอกว่าอยากบริจาคร่างกายให้กับมอที่เราเรียนอีก ยิ่งเป็นการกดดันเราให้เราอยู่ต่อ ตอนนี้เครียดมาก เมื่อกี้เพิ่งโทรไปหาแม่กะจะบอกแม่เรื่องเรียนไม่ได้ แต่แม่กลับชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า รู้สึกดีใจแทนเราที่พ่อจะบริจาคร่างกายเพื่อให้คณะเราและเราได้เรียน ทำเอาเราสะอึกพูดไม่ออก เลยไม่ได้คุยเรื่องนี้กับแม่
ตอนนี้เราเครียดมากเป็นโรคซึมเศร้า พี่พยาบาลปีสามบอกเราว่าถ้าเรายังเป็นแบบนี้อีกต่อไปเราก็คือผู้ป่วยจิตเวชดีๆนี่เอง เรายิ่งรู้สึกเครียดแล้วก็กดดันมาก รู้สึกเหมือนได้รับมรสุมอะไรสักอย่างที่ผ่านเข้ามาในอกเราแล้วมันไม่ผ่านออกไป เราคิดจะซิ่วทุกลมหายใจ โทรไประบายให้เพื่อฟังก็ร้องไห้ตลอด โทรไปหาเพื่อนบ่อย จนกลัวจะรบกวนเวลาเพื่อน ทุกครั้งที่เรานึกขึ้นได้ว่ารู้ว่าต้องใช้ชีวิตแบบนี้ไปทั้งชีวิตเราก็จะน้ำตาซึมตลอด เป็นแบบนี้ตั้งแต่เปิดเทอมเลย
ตอนนี้เครียดมากสมองแทบจะระเบิด จะหาทางทำไงดีคะให้แม่เข้าใจ ตอนนี้จะเป็นบ้าอยู่แล้ว
เลขไอพี : ไม่แสดง
| ตั้งกระทู้โดย Windows 7
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
ลองคุยกับเเม่ดูเรอะ เอาเหตุผลมาคุยกัน เราว่ายังไงเเม่คงเข้าใจเเหละ สู้ๆนะค่ะ
ไอพี: ไม่แสดง
| โดย Android
ก็คนไม่ชอบอ่ะเนอะ จะบังคับกันได้ไง... เข้าใจนะว่าเเม่รักลูก เเต่เดียวเเม่จะทำลายชีวิตลูกเพราะเรื่องเเบบนี้นะ
ลองเปิดใจคุยกับเเม่เเล้วพูดตรงๆไปเรย
ปล. เราอยากเรียนสถาปัต พ่อให้เรียนหมอ ไม่อยากเรียนหมอ พ่อให้เรียนวิศวะ ไม่อยากเรียนวิศวะ พ่อบอก...เอาที่ชอบเลย 555
ไอพี: ไม่แสดง
| โดย Windows 8.1
จะต้องเป็นสมาชิกจึงจะแสดงความคิดเห็นได้
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google