ถ้าปากตรงกับใจตั้งแต่แรก คงไม่ต้องเสียใจจนถึงตอนนี้ .. คิดถึง [รุ่นพี่]

กระทู้นี้เราแค่อยากมาระบายเฉยๆ
กระทู้เก่าๆของเราเป็นเรื่องรุ่นพี่คนนึง
ชื่อกระทู้ "รุ่นพี่ทักผิด" วันนี้เรานั่งฟังเพลงไป อยู่ๆเราก็คิดถึงรุ่นพี่ที่เราอัพในกระทู้นั้น
เราเลยกลับไปนั่งอ่านแชทของปีที่แล้ว
นั่งอ่านไปเราก็ยิ้มไป เป็นการคุยที่มีความสุข
เป็นสนทนาที่ไม่ต้องให้อีกคนรอคำตอบ
เราอ่านไปจนถึงบางประโยคที่รุ่นพี่ถามเราว่ารู้สึกยังไง
เรามักเป็นคนเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่ตอบคำถามพี่ตลอดเลย
เราเองที่มันปากไม่ตรงกับใจ ไม่กล้าที่จะพูดความรู้สึกจริงๆออกไป 'ในตอนนั้น'

ส่วนในตอนนี้ เรากับรุ่นพี่ห่างกันไปเรื่อยๆ
ห่างจนไม่ได้กลับไปคุยกันอีก
แม้กระทั่งสเตตัสเรา รุ่นพี่ก็ยังไม่สนใจ ไม่มากดไลท์ (แต่เห็นว่ากดไลท์เพื่อนเรา)
ทั้งที่เมื่อก่อนมันไม่ใช่แบบนี้

มีครั้งนึง เรารู้สึกคิดถึง เราเลยทักไป
รุ่นพี่ถามเราว่า "คิดถึงหรอ"
เราก็ยังปากแข็งตอบไปว่า "ไม่ได้คิดถึง แค่ทักเฉยๆ"
วันนั้นเหมือนมันจะเริ่มดีที่ได้กลับมาคุยกัน
รุ่นพี่ยังคงเล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้เราฟังมากมาย
แต่นั่น "ก็เป็นการคุยครั้งสุดท้าย"
เพราะประโยคสุดท้ายของแชทเป็นประโยคที่เราพิมพ์ไป
แต่คำตอบที่ได้คือ "การไม่อ่าน และไม่ตอบของรุ่นพี่"

ขอบคุณนะสำหรับที่ผ่านมา
ขอบคุณสำหรับการคุยที่มีความสุขในช่วงเวลาหนึ่ง
ขอบคุณสำหรับหนังสือที่ให้ยืม
ขอบคุณสำหรับชีทแนวข้อสอบที่เอามาให้
ขอบคุณมากจริงๆ

และก็อยากบอกว่า
มีรุ่นน้องชอบพี่เยอะเลย ลองเปิดใจดูบ้างนะ
คงไม่มีใครปากแข็งเหมือนเราแล้วแหละ


..คิดถึงนะ..



นั่งพิมพ์อยู่เพลงนี้ขึ้นมาพอดี น้ำตาจะไหล