ขอพื้นที่ระบาย ทำอะไรไม่ได้เลย

สวัสดีค่ะ เราไม่ได้เข้าลอกอินมาหลายปีแล้ว วันนี้มันไม่ไหว อย่างน้อยขอพื้นที่บ่นหน่อย มันอาจจะรก ขอโทษก่อน แต่ใครได้อ่านก็ขอขอบคุณมาก อย่างน้อยก้ได้เล่าให้ใครสักคนฟัง
      ปัญหาเราคือเราอาศัยอยู่ใกล้กับญาติฝ่ายแม่ คือเดินไปไม่กี่ก้าว ทุกวันนี้ต้องไปทานข้าว ไปนั่งเล่นที่บ้านเค้าบ้าง แม่จ่ายช่วยค่าอาหาร แต่ก่อนอาศัยห้องนึงในบ้านเค้า แต่ตอนนี้ย้ายมาแล้ว เค้ามีหลานเป็นเด็กอนุบาลแล้วตอนนี้ ค่อนข้างตามใจหลายอย่างเพราะเป็นหลานชายคนแรก เด็กพูดรู้เรื่อง มีดื้อบ้างตามประสาเด็ก ชอบร้องจะเอานู่นนี่นั่นแหละ แต่เวลาเราเอาอะไรมากินของเราคนเดียว แค่เดินผ่านแล้วมันร้องจะกิน เราไม่ให้เพราะปกติไม่แบ่งอยู่แล้ว เพราะเวลากินไม่ได้รวมกันเท่าไหร่ เราเป็นคนไม่ชอบให้ใครมายุ่งอยู่แล้ว พอเด็กร้องโวยวาย เราผิด โดนด่า ว่าอิจฉามัน เกินไป เยอะเกิน แค่นี้ยอมๆไม่ได้หรอ แล้วจบด้วยพามันไปซื้อ ตัดความรำคาญ เท่าที่เห็นก็ตามใจเพื่อตัดความรำคาญอยู่ตลอด            จนวันนี้เราทำกับข้าวกินก็มาตามดู เราก็จะไล่ไปนั่งรอเพราะรำคาญ  เพิ่งเสร็จ พอขอกินบ้าง ญาติก็ตามใจ หยิบให้ชิม บอกว่าก็เป็นเด็กไงพอแกเป็นเด็กแกก็ร้องกินอย่างนี้แหละ แล้วสักพักมันบอก หิวจะเอาข้าวด้วยเลย  เรารำคาญตอนนี้ที่สุดเพราะเด็กกินข้าวไปเมื่อกี้ ยังจะมาอะไรอีก เราเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ หิวข้าว เราเลยดึงออกมาแล้วบอกว่า อย่ามายุ่งของกู แล้วก็ร้องตามเสต็ป ก็เด็กป้ะ เดี๋ยวก็หยุดร้อง แทนที่จะสอนปรามเด็กว่าเออเนี่ยไม่ร้องนะ เพิ่งกินข้าว หนูไม่กินหรอก ไม่ หันมาใส่อารมณ์ ทำเสียงดังโครมคราม แล้วบอกว่า หัดเกรงใจพ่อแม่เด็กมั่ง คือเราไม่เข้าใจว่า เด็กร้ิง เราผิด เจออย่างนี้ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว ครั้งนี้เราขาดผึงจนต้องแย่งกลับมา เราสงสัยว่าทำไมเราถึงไม่มีสิทธิจะทำอะไรตามใจบ้าง มำไมเราถึงต้องผิดเพราะความที่เปนหลานมาอาศัย สักพักเราไปคุยตรงๆ ก็**ดันว่าใครจะไปเป็นเด็กดีเหมือน**ล่ะ ชั้นผิดเองหล่ะ มันเป็นแค่เด็กๆ มันเหมือนเด็กทั่วไปที่ไหนล่ะ เถียงไปเถียงมาก็เราเองที่รู้สึกว่าไร้ค่ามาก แค่มาอาศัยเค้าอยู่แหละ บางทีมีอะไรมาก็เป็นเราที่โดนใส่อารมณ์ เพราะเค้าไม่ที่ลูกเขาหรอกมันคนละมาตรฐานกัน พูดความคิดเรากลับไปบ้างก็ว่าเถียงแล้วไปบอกแม่เราว่าเรามันอย่างงั้นอย่างงี้                  เราไม่รู้ว่าาทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย เรื่องปฏบัติกับเราไม่ดีมานานแล้ว หลายครั้งเราร้องไห้ รู้สึกเป็นขี้ข้าตัวแถมที่มาอาศัย เขาแค่ไม่ยอมรับความจริงว่าลูกกับหลานก็เลี้นงกันคนละแบบแหละ เดี๋ยวจะเป๋นคนไม่ดี เราเหมือนตกนรกมาตั้งนาน แต่ต้องไปกินข้าวที่นั่นต่อไปต่อไป เพราะไม่มีทางเลือกอื่น จนกว่าจะถึงวันนั้นเราขออธิษฐานให้ผ่านไปได้ด้วยดี อย่างน้อยขอให้ตัวเองเข้มแข็งขึ้น ผ่านอะไรแย่ๆไปได้อย่างง่ายดาย      ยาวมาก ใครที่มีครอบครัวพร้อมหน้าอบอุ่นนั่นคือดีที่สุดในพรใดๆจะขอได้แล้ว สวัสดี