(ประสบการณ์) ครั้งหนึ่ง...ฉันเคยมีความทรงจำดีๆร่วมกับเธอ :)

11 ก.ค. 59 17:17 น. / ดู 827 ครั้ง / 2 ความเห็น / 0 ชอบจัง / แชร์
เมื่อวานนึกยังไงไม่รู้ สมัครสยามโซนกลับมาเล่นบอร์ดความรักใหม่...
สงสัยคงจะเป็นเพราะไปเจอไฟล์เวิร์ดที่เคยเขียนโมเม้นต์น่ารักๆสมัย ม.ต้น ไว้มั้ง เลยอยากเอามาตั้งกระทู้บ้าง 55555
ช่วงนี้สยามโซนแลดูเหงาๆ สมัยก่อนบอร์ดนี้คึกคักมาก เดี๋ยวนี้หายไปไหนกันน้อ
เรื่องนี้เป็นเรื่องความรักของเด็กน้อยสูง 142 ในตอนนั้น 555555555 รักใสๆค่ะ
ขอเล่านะ อยากเล่าล่ะ

ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว
(ปล.เคยเขียนบันทึกไว้เมื่อ 2 ปีที่แล้ว)


ขอแทนเราว่า เรา ล่ะกันนะคะ
พี่ที่แอบชอบ ว่า พี่ ฟ.
เรื่องราวอาจไม่ฟินเท่าเรื่องของคนอื่นแต่..(เราอยากเล่า5555) เราเป็นคนชอบเต้นค่ะเลยได้จับหมากพลัดพลูมาอยู่กับวงB-Boy ที่ค่อนข้างฮอตใน รร. เรา นิสัยเราก็ประมาณ อะไรก็ได้ ง่ายๆ สนิทเร็ว แตะเนื้อต้องตัวกันตามธรรมดาเหมือนเพศเดียวกัน (แต่ก็ไม่ได้ขนาดนั้นนะ) ในวง B-Boy มีสมาชิกอยู่ 9 คนค่ะ รวมเราด้วยนะ เราก็เป็นน้องสุดเป็นผู้หญิงคนเดียวด้วย ก็นั่นแหละค่ะ ดูแลกันเหมือนไข่ในหิน 555555555+
เราสนิทกับคนทุกคนยกเว้น!!พี่คนนั้นค่ะ พี่ ฟ. -*- พี่เค้าดูเหมือนคนดุๆอ่ะ (แต่ไม่รู้หลงชอบไปได้ยังไง5555) ตัวสูงๆ ขาวๆ สเป็คเราเลย 555555 พี่ ฟ. กับ เรา เคยรู้จักกันมาก่อนค่ะ พี่ฟ. เป็นเพื่อนกับพี่ของเรา   
พี่ฟ. เลยมาบ้านเราบ่อย และเวลาพี่ ฟ. มาพี่เค้าจะมาตอนเช้าประมาณ 7-9 โมง ชอบมาตอนเราเป็น อีเพิ้ง อ่ะ หัวฟูๆ ตาบวมๆ ใส่ชุดนอน นั่งเล่นคอมตอนเช้า สภาพแบบรับไม่ได้อ่ะ -0-  บอกก่อนว่า ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดไรกับพี่ฟ. แต่สักพักอยู่ดีๆมันก็ชอบขึ้นมาเลยอ่ะ 55555     
รู้สึกว่าจะเกริ่นพอล่ะ เข้าเรื่องดีกว่า
* เราก็จำเรื่องราวไรไม่ค่อยได้นะเอาแต่ตอนที่เพิ่งเกิดขึ้นเลยละกัน
วันนั้นเป็นวันลอยกระทง วง B-Boy เราเต้นเปิดหมวกกันค่ะ แต่พี่ ฟ. ไม่ได้เต้นด้วย ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ยังสงสัยจนถึงทุกวันนี้อ่ะ 5555 ทั้งๆที่วันนั้นก็ไปด้วยกันแต่นั่งอยู่ข้างหลัง พอช่วงพักเราก็มานั่งดื่มน้ำกัน เราเห็น พี่ฟ.นั่งกินเมล็ดทานตะวันอยู่เราก็ตามสเต็ปหาเรื่องไปคุยด้วย ตามแผนตัวเองแบบเนียนๆ 55555

เรา : พี่ฟ. ขอกินหน่อยสิ
พี่ฟ. : หยิบเอา(เย็นชาได้อีก-0-)
เราก็ล้วงเข้าไป ในซองขนมนะ5555 รู้สึกว่าเราจะล้วงแรงไปมั้ง พี่ฟ. แกเลยตีมือเราดังเพี๊ย! [เจ็บมากกกก T[]T]                          แล้วก็ยิ้มน้อยๆ    [ไม่รู้ว่าพี่แกจะเก็กเยอะทำไมนะ555 อยากยิ้มก็ยิ้มออกมาสิเอ้ออ 5555]  เราก็แบบนางเอกสำออยค่ะ ร้องโอ๊ยเสียงดัง แต่พี่แกไม่สนใจ TT 55555 โมเม้นต์นี้ก็เลยจบเพียงแค่นี้


และ


มีอยู่วันหนึ่งมีคนมาติดต่องานให้ B-Boy ไปเต้นโชว์และก็ไปเป็นสตาฟให้กับสาธารณะสุขอำเภอ.... เป็นงานอบรมเรื่องการตั้งครรภ์ พวกเราก็เตรียมตัวกันอย่างดี เพราะเป็นงานที่รอมานานมากอยากไปสุดๆ แต่ตอนจะเดินทางต้องล่าช้าเพราะต้องรอคุณครูเซ็นอนุมัติ แล้วประเด็นคือนานมากกว่าจะได้ออกเดินทาง พอได้รับอนุญาตให้ออกก็ต้องมาตกลงกันอีกว่าใครจะนั่งข้างหน้าหรือข้างหลัง เพราะมันเป็นรถกระบะ
คุณหมอ : ใครจะไปนั่งข้างใน ข้างในนั่งได้สี่นะ
พี่ฟ : เดี๋ยวผมเองคับ
แล้วพี่ฟ. กับ พี่จ.ก็เดิน เข้าไปในรถ
ใจเราอยากนั่งข้างหลัง แต่ว่าก็อยากนั่งใกล้พี่ฟ. ด้วย พอดีเผอิญข้างหลังเต็มเราก็เลยได้ไปนั่งข้างหน้าเพราะเราตัวเล็กด้วยแหละ เราไปนั่งข้างหน้าด้วยก็กลายเป็นสาม และก็มีพี่ค. มาเพิ่มอีกก็กลายเป็นสี่พอดี นั่งไปแบบเบียดๆ แต่เราไม่ได้นั่งใกล้พี่ฟ. นะ  มีพี่ค. กั้นไว้ เพราะฉะนั้นงานนี้ก็อดอีกตามเคย โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ T0T
หลังจากมาถึงสถานที่อบรม! เราก็พยายามเข้าไปใกล้ๆนะ แต่เหมือนพี่เค้ารู้อ่ะ เดินหนีเฉย~ ฟีลอารมณ์แบบมีลมพัดแล้วมีเสียงการ้อง กา กา กา กา ฟีลมันเป็นแบบนั้นจริงนะเห้ยๆ เฟล เ หี้ ย ๆ แต่เราก็ไม่เป็นไรค่อยลองใหม่ก็ได้อิอิ
หลังจากที่เราเต้น cover และก็ B-Boy เสร็จแล้ว ก็จะเป็นการแนะนำตัวให้นักเรียนที่มาอบรมรู้จัก และพิธีกรไม่ใช่ที่ไหนไกล พี่ฟ. เป็นพิธีกร !

เรายืนอยู่คนที่2 ก็เลยถูกแนะนำตัวเป็นที่คนที่สอง
พี่ฟ. : ต่อไปก็เป็นน้องเล็กสุดของวงบีบอยเรานะคับ (พูดไปลูบหลังเราไป หึยยยย)                                                                    เพิ่งเข้ามาใหม่ๆเลย แล้วน้องชื่ออะไรคับ (ยื่นไมค์มาให้เรา จะบอกว่าพี่ฟ.ยังไม่เลิกลูบหลังเรา -*-)
เรา : ชื่อ......ค่ะ พอพูดเสร็จหันไปมองหน้า พี่ฟ. ______ พี่ฟ.ก็มองหน้าเราอยู่ แล้วก็เกิดความเงียบขึ้น.. ขอบอกว่าเงียบจริงๆ
พี่ฟ.ก็เหมือนนึกขึ้นได้รีบเปลี่ยนไปคนถัดไป ตอนนั้นเราก็ยังไม่รู้สึกอะไรมากเพราะกำลังตื่นเต้นอยู่5555
ก่อนจะไปกินข้าวเที่ยง ทางหมอเค้าก็จะเปิดวิดีโอเกี่ยวกับการท้องในวัยเรียน พวกเราสตาฟก็เลยต้องมานั่งดูข้างๆรออาหารเที่ยง
เรานั่งแถว1 มีพี่ผู้หญิงอีกคนหนึ่งนั่งข้างเรา แล้วสักพักพวกพี่บีบอยก็เดินมาสมทบส่วนมากบีบอยนั่งแถว2กัน แต่พี่ฟ.          แกเดินมานั่งข้างเราเฉยเลย -*- !  ตอนนั้นใจเต้นมาก ไม่รู้จะทำยังไง ก็เลยขยับออกไปนิดนึง  ปรากฏว่าพี่ฟ. ก็เขยิบเข้ามาใกล้เราอีกจ้า!! **เราจะทำไงด็ก็ขยับออกห่างอีก(ทั้งที่ในใจอยากขยับเข้าไปกอดเลย555) พี่ฟ.ก็ขยับตามอีก ! เราก็ขยับออกไปอีกจนจะติดกับพี่ผู้หญิงข้างๆล่ะ แต่ทีนี้พี่ฟ.ไม่ขยับตาม เราเลยแอบเหลือบๆไปมองเห็นพี่แกนั่งยิ้มน้อยๆอยู่
เราก็นั่งยิ้ม ฟินไป~ อารมณ์ดีจนจบการอบรมเลย5555  หลังจากจบการอบรมก็ต้องกลับบ้านเรากัน~~                                  เราได้ไปนั่งหน้าเหมือนเดิม แต่ว่าพี่ค. ไปนั่งข้างหลังทำให้เราต้องนั่งข้างพี่ฟ. >/////////< ตอนนั้นแผนการอ่อยผุดขึ้นมาในหัวเลย555    เราหยิบหูฟังขึ้นมาฟังเพลง แล้วเริ่มทำท่าหลับ อิอิ ในหัวคิดมโนว่าเวลารถเบรกแล้วหัวเราไปโดนนู่นโดนนี่ พี่ฟ.ต้องจับหัวเรามานอนไหล่เหมือนในนิยายแน่เลย>/////<  พอมโนจบได้ไม่ทันไร รถเบรกค่า!เบรกแรงมาก หัวนี่ทิ่มเลย เราเลยทำท่าสลืมสลือแล้วนอนต่อรอลุ้นว่าพี่ฟ. จะทำเหมือนที่เรามโนมั้ย
สรุปว่า .... ไม่ =___= เฟลไปอีก5555555

พอมาถึงบ้านก็ตกลงกันว่าจะไปเลี้ยงหมูกระทะกัน 6 โมง เราก็โอเค อยากกินเหมือนกัน

6 โมงครึ่งกว่าๆเราก็ไปร้านหมูกระทะ เราไม่ได้ตั้งใจเลทนะ 555555555 คนอื่นๆเค้าก็มาครบกันเกือบหมดล่ะ เหลือแต่พี่ฟ. ! ที่ยังไม่มา เราก็นั่งลุ้นนะว่าจะมามั้ย                                                                                                                    สุดท้ายก็มา5555 พี่ฟ. นั่งอยู่หัวโต๊ะใกล้ๆกับเรา เพราะเรามาช้าไง 5555
ข้างๆเราก็จะเป็น พี่น. วันนั้นเราแปลกใจกับพี่น. มากเพราะปกติพี่แกไม่ค่อยคุยกับเราเท่าไหร่ แต่วันนั้นมาชวนเราคุยด้วย 55555+ (ในกลุ่มบีบอยอยู่ม.ปลายปีสุดท้ายหมดยกเว้น พี่ค. ที่อยู่ม.ต้น) คุยไป กินไป จนอิ่ม พี่น.ใช้ให้เราไปตักไอติมให้เราก็ต้องไปดิ55555  แต่ว่าพี่น. ก็เดิมตามมาด้วย (แล้วจะใช้เราทำไม** ? 55555555)                                                                  แต่จุดหลักคือพี่ฟ.ก็เดิมตามมาด้วยยยย -/////////- เขินไปดิ 5555 ตักเสร็จก็กลับมานั่ง นั่งได้ไม่เท่าไหร่มีคนใช้ให้ไปตักไอติมให้อีกล่ะ เราก็ต้องไป(เราตักไอติมไม่เป็นนะ ตักมาทีไรไม่เป็นก้อนเลย5555                                                                    (ครั้งก่อนพี่น.ตักเอง แต่ไม่รู้ใช้เราให้ไปตักทำไม?555) เราเดินไป ทำท่าเหมือนตักเป็นนะ พอเริ่มตักเท่านั้นแหละไม่มีแรงตักไม่ขึ้นไม่เป็นก้อนด้วย อยู่ดีๆมีแขนขาวๆยื่นมาจับที่ตักไอติม เราเลยหันไปมอง อุต๊ะ!!! พี่ฟ. !!! เดินมาตอนไหน**? 5555 สตั้นดิครัชช 555
พี่ฟ. : โว๊ะ โตขนาดนี้แล้วยังตักไอติมไม่เป็นอีก (เสียงดุ หน้าขรึม)
เรา : ทำไมล๊า? -3-
พี่ฟ. : ไปหยิบถ้วยมาอีกดิ๊
เราก็เดินไปหยิบมาอย่างว่าง่าย
สรุปที่พี่ฟ.เดินมาตักไอติมให้เราคือ พี่ฟ.เดินมาตักไอติมกินอีก คนผอมๆแต่ทำไมกินเยอะจัง ?????? ?____?

วันนั้นทั้งวันเราก็มีความสุขมากนะ ตอนหลังๆพี่ฟ. ก็เริ่มมาคุยมาสนิทกับเรา แต่บางทีเราก็อาจจะคิดไปเองก็ได้ T[]T เท่าที่เราดู พี่ฟ. เฟรนลี่กับทุกคนยกเว้นเราทั้งที่ๆ ก็รู้จักกันมาก่อน แถมเราก็ยังเป็นน้องเพื่อนพี่เค้าอีก แต่ก็นั่นแหละ ทำอะไรไม่ได้หรอก ได้แต่แอบน้อยใจเบาๆ ~
แก้ไขล่าสุด 11 ก.ค. 59 17:24 | เลขไอพี : ไม่แสดง | ตั้งกระทู้โดย Windows 7

อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)

ความคิดเห็น

#1 | อิเด๋อ | 11 ก.ค. 59 17:21 น.

(วันเด็กเมื่อ 2 ปีที่แล้ว)

มาเล่าเรื่องวันเด็กที่พึ่งผ่านมา เรากับพี่ๆบีบอยบางส่วนไปเต้นในงานวันเด็กค่ะ (พี่ฟ.ไม่ได้ไปเต้น) เต้นเสร็จก็ประมาณ 11 โมงกว่า ก็ไม่รู้จะพากันไปเล่นที่ไหนต่อ เลยตกลงกันว่าไปนั่งเล่นที่ซ้อมเต้นกัน
เราก็ส่งข้อความในเฟสไปชวนพี่ฟ.มาเล่นด้วยกัน [หาเรื่องคุย 5555]

เรา : ไปเล่นที่ซ้อมเต้นกันป่ะๆ
พี่ฟ : อยู่ไหนกัน?
เรา : ที่ซ้อมเต้น ~~~
พี่ฟ. : อ่าๆรอนั่นแหละ จะอยู่นานมั้ย?
เรา : นานอยู่ๆ
พี่ฟ.: อ่าๆเดี๋ยวไป
เรานั่งรอพี่ฟ.ตั้งนานยังไม่เห็นมาสักที ไปเดินเล่นสวนสาธารณะ 2 รอบ พอดีพี่ฟ.มา  เราแกล้งเนียนเดินไปใกล้ๆหยิบน้ำสตอเบอร์รี่ขึ้นมากินเล่น เล่นมือถือไปด้วย
พี่ฟ.: แหนะเอาโทรศัพท์พี่มาเล่นอีก (มองเรา)
เรา : พี่ฟ.อย่าเนียนๆ 5555
พี่ฟ.หันหน้าหนีและก็หัวเราะเบาๆ

เวลาผ่านไปสักหน่อย พี่ค. แกไม่มีไรทำเลยชวนพี่ฟ.ซ้อมเต้น เราก็เลยมานั่งดู(จ้อง) พี่ฟ.เต้น ..... ปกติพี่ฟ.เต้น B-Boy              แต่อยู่ดีๆพี่ฟ.ก็เปลี่ยนมาเต้นcover เฉยเลย แต่เต้นแบบนี้เราก็ว่าน่ารักดีนะ >//////<                                                            เรานั่งมองจนพี่ฟ.แกทำหน้าไม่ถูกเลย555555 เรายังจำหน้าตอนนั้นได้เลยมุ้งมิ้งสุดๆ ! เหมือนพวกพี่เค้าเริ่มเหนื่อยแล้วมั้ง พี่ฟ.เลยออกมาเอาขนมเลย์ซองละ 5 บาท พอเราเห็นรีบวิ่งเลยค่า
เรา : พี่ฟ.ขอกินหน่อยดิ
พอพูดจบเรารีบหยิบกินเลย ไม่รอคำอนุญาตใดๆทั้งสิ้น 555 เราหยิบมา 2 ชิ้น เรายืนมองพี่ฟ.กินขนมจนหมด แต่ว่ามันยังมีขนมเลย์ที่มันตกอยู่ตะกร้าหน้ารถอยู่1ชิ้น
พี่ฟ.หยิบขนมชิ้นนั้นมาที่มันตกอยู่ตะกร้าหน้ารถมาป้อนเรา!!!!!!!!!ย้ำนะ ป้อนเรา !!!! เราทำอะไรไม่ได้ก็เลยต้องงับเข้าปาก เข้าปากปุ๊บคายปั๊บเลย 55555 ขี้แกล้งจริงๆเลย!
เรายืนเอ๋ออยู่สักพักหนึ่งเลยพูดขึ้นว่า

เรา : รสชาติมันก็ใช้ได้นะ5555
พี่ฟ. : สงสัยเค็มมือพี่ (หัวเราะเบาๆ)

-/////////- เรานี่พูดต่อไม่เป็นเลย เขินสุดๆ 555555555 แต่ว่าสักพักพี่เค้าก็กลับบ้านT0Tแถมตอนจะกลับยังพูดแซะเราอีกว่า
‘ใครก็ไม่รู้ชวนมาเล่นตอนกำลังทำงานอยู่ เฮ้ออออ เบื่อจริงๆเลย ’ ()
(พี่คะ เบื่อสิ่งใดได้สิ่งนั้นนะคะ !>< )

และ....บันทึกเมื่อ 2 ปีที่แล้วก็ตัดจบเพียงแค่นี้ค่ะ !
เราอ่านจบละยังเสียดาย ทำไมแกไม่บันทึกให้มันยาวกว่านี้ว๊า 555555
โอเคค่ะ ช่างอดีตมันไป กลับมาปัจจุบัน ตอนนี้ พี่ฟ. อยู่มหาลัยแล้ว พวกเราก็ห่างๆกันไป แต่ก็มีช่วงหนึ่งนะที่คุยกันตลอด (ในฐานะพี่และน้องสาวที่ดี) อื้มมมมมม ช่วงนั้นยังชอบพี่แกอยู่ ก็เฟลนะ แต่ก็ยอมรับความจริงแหละว่ามันเป็นไปได้  ขอเล่าก่อนว่า 2 ปีที่แล้วโมเม้นต์เยอะมาก จนกลายเป็นว่าเริ่มสนิทกันนิดหน่อยเลยค่ะ ที่เคยเขียนไว้แค่นิดเดียวจริงๆ อยากจะเล่าเรื่อง 2 ปีที่แล้วต่อ แต่ลืมไปหมดแล้วค่ะ 5555555
และ ปัจจุบัน เราก็ยังติดต่อกันอยู่นะ ^/////^ แต่ ในฐานะพี่ชายแสนดีที่คอยให้คำปรึกษาทุกเรื่อง และ น้องสาวผู้มีปัญหาร้อยแปด
ล่าสุด เมื่อเดือนที่แล้ว พี่ฟ. แกกลับมาที่บ้าน  กลับมาอยู่บ้านได้ประมาณ 2 เดือน แต่ทุกคนค่ะ !                                                              เราพึ่งรู้ว่าพี่แกกลับมาบ้านเมื่อสัปดาห์สุดท้าย ก่อนที่พี่ฟ. แกจะกลับไปเรียน ! (อ้าวแล้วไหนบอกยังติดต่อกันอยู่ฟ่  ะ)
แถมถ้าไม่มีคนมาบอก ก็คงไม่รู้ต่อไป ! คือ มีพี่ชายอีกคนหนึ่งที่สนิทมากๆ ก็ พี่ค. นั่นแหละ มาเล่าให้เราฟังว่า

พี่ค. : เห้ย...เมื่อวานพี่เห็น พี่ฟ. มาออกกำลังกายด้วย
เรา : ห่ะ ! จำผิดคนป่าวพี่ ไม่เห็นได้ข่าวว่าพี่เค้ากลับมาบ้านเลย
พี่ค. : จริงๆตอนแรกพี่ก็ว่าไม่ใช่นะ แต่ดูไปดูมา ใช่เลย
เรา : มั่วแล้วๆๆไม่เชื่อพี่ง่ายๆหรอกหน่า...ไม่ต้องมาหลอกกัน
พี่ค. : เนี่ยเรื่องจริงๆนะ
เราทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ค่ะ เดินออกมาเลย แต่ในหัวเนี่ยคิดเรื่องพี่ฟ.ตลอดเวลา
พี่แกกลับมาจริงหรอ ? ทำไมไม่เห็นบอกกันเลย ? พี่ค. แกโกหกรึเปล่า** ? บลาๆๆๆ

หลายวันผ่านไป

พี่ค. แกยังคิดว่าเราไม่เชื่อ อยู่ดีๆพี่แกบอกว่าอยากไปซื้อขนมที่เซเว่น เรานั่งซ้อนท้ายอยู่...ทำไงได้ ก็ต้องไปค่ะ
พี่ค. แกเดินเข้าไปในเซเว่นแบบไม่รอเราเลย ประตูเซเว่นเปิด เราเงยหน้ามอง พนักงานชายหน้าเคาท์เตอร์ก็กำลังยืนมองพี่ค. อยู่ เท่านั้นแหละค่า.....หันไปมองทางอื่นแทบไม่ทัน !
ทำไม !!!! พี่ฟ. แกถึงมาอยู่ที่นี่ได้ !!!!!!! นี่พี่เค้ากลับมาจริงหรอเนี่ย ?
จำได้ ตอนนั้นหัวใจเราเต้นแรงมากๆ มือเย็นไปหมดเลย เจอกันครั้งแรกในรอบ 1 ปีค่ะ ที่ไม่ได้เจอหน้าเลย
ทำอะไรไม่ถูก เลยแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เดินเข้าไป สายตาแอบเหล่มอง พี่ฟ.ที่หน้าเค้าท์เตอร์

อะ...อ่าว หายไปไหนแล้วว่  ะ ?

งงเลยเรา แต่ก็ เ อ อ สงสัยคงจะตาฝาดมั้ง ช่างมันๆ
จนคิดตังค์เสร็จ เดินออกมาจากเซเว่น  พี่ฟ. แกเดินออกมาจากห้องของพนักงาน เท่านั้นแหละจ้า

เรา : พ....พี่ฟ.  ทำงานอยู่นี่หรอ !?  (เนียนทำเป็นไม่รู้ แต่เสียงสั่น)
พี่ฟ. ไม่ตอบอะไร แค่ยิ้มหวานให้ และเราก็ขึ้นรถขับออกไป
แต่ในใจเราช็อคมาก จริงหรอ ? พี่เค้ากลับมาจริงหรอ ?

วันต่อมา พี่ฟ. แกทักเรามาคุยด้วย แล้วบอกเราว่าอยากไปกินนมปั่นด้วย -/////////-  แล้วเราก็นัดแนะร้านกัน
พี่ฟ. ให้เราไปรอที่สวนสาธารณะ เราก็ไปเลทๆหน่อยนิดนึง
พอไปถึง.....นั่งรอพี่แก 5 นาที....
ยังไม่เห็นตัวเลย
10 นาที ....
ทำไมยังไม่เห็น ?
15 นาที ต่อมา
ตึกๆตึกๆ ได้ยินเสียงวิ่งเข้ามาใกล้ๆตรงหน้า เราก็ไม่กล้าเงยหน้า กลัวเป็นคนไม่รู้จัก
แปะ มีอะไรสักอย่างมาโดนหัว เราก็เลยเงยหน้าขึ้น
อะ.....อ่าว พี่ฟ. นี่นา พี่แกอมยิ้มนิดๆ
พี่ฟ. : เนี่ยจะไปร้านไหน นำทางหน่อย พี่ไม่รู้ทาง...
เราพยักหน้า และขับรถนำทางไป เรากับพี่เค้านั่งอยู่ด้านนอกร้าน (ยุงเยอะอิ๊บอ๊ายยยยย)
ด้วยความเป็นห่วงการบ้านไม่เสร็จเราเลยพกการบ้านมาทำด้วย พี่แกเห็นเลยเปิดสมุดพลิกๆอ่านดู
และหยิบดินสอมาเขียนอะไรไม่รู้ยุกยิกๆ เราก็เห็นนะแต่ไม่ได้ใส่ใจอะไร
จนน้ำปั่นมา เรากับพี่เค้าก็คุยไปเรื่องสัพเพเหระ ไปเรื่อยๆ คุยเสร็จก็ถ่ายรูป เซลฟี่ซะหน่อย ถ่ายไว้หลายรูปมากค่ะ 55555 ถ่ายแล้วก็พากันหัวเราะ ขำหน้าตัวเอง 55555555 จนเวลาเริ่มดึก ก็เลยว่าพอแค่นี้เนอะไปจ่ายตังค์
ตอนแรกพี่ฟ. แกบอกให้เราเลี้ยง แต่เราบอก พกตังค์มานิดเดียว 55555 (ขี้งก)
อยู่ๆพี่ฟ. แกก็ยื่นเงินให้แม่ค้า คือจ่ายรวมหมดเลย เราก็แบบ...โหยจ่ายให้ทำไม
พี่ฟ.แกบอกว่า  “เราก็ค่อยมาจ่ายพี่ทีหลังไง....”
เราก็เลยยื่นเงินให้พี่แก
แต่ ! พี่ฟ. แกทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ มือนี่ล้วงกระเป๋าทั้งสองข้าง ไม่ยอมรับเงินจากเรา
เรา : อ่ะพี่เงิน...ทำไมไม่เอาอ่ะ
พี่ฟ. ไม่สนเดินออกไปนอกร้านเลย
เราก็เลย เต็มใจ เอาเงินกลับเข้ากระเป๋าโดยดี แฮร่
พี่ฟ. : กลับบ้านดีๆนะเราอ่ะ
เรา : ค่า พี่ก็ขับรถกลับบ้านดีๆนะ ^^
และแล้ว...ก็แยกย้ายกันไปคนละทาง
วันนั้นเรายิ้มจนหน้าบานเลยค่ะ มีความสุขมาก... ใครจะไปคิด เมื่อ 2 ปีที่แล้ว เราตามอ่อยพี่เค้าแทบตาย เฟล ก็หลายรอบ นกจนบินได้ .... แต่วันนี้เรากลับได้มานั่งอยู่กับพี่เค้า 2 คน ได้ถ่ายรูปเหมือนคนอื่นๆ (แถมพี่เค้าโพสลงเฟสด้วย) นึกย้อนกลับไปก็มีความสุขนะคะ ถึงแม้จะไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่ในฐานะคนเคยแอบชอบ มาไกลได้ถึงขนาดนี้ถือว่า
**  สุดยอดละ สำหรับเรา 





ภาพข้อความที่พี่แกเขียนใส่สมุดเรา...

แก้ไขล่าสุด 11 ก.ค. 59 18:32 | ไอพี: ไม่แสดง | โดย Windows 7

#2 | nine29's | 4 ส.ค. 59 11:14 น.

อ่านแล้วยิ้มตาม คิดถึงในเรื่องของตัวเอง ถึงแม้จะจากกันไปแล้ว แต่อย่างน้อยมันก็มีความสุขมากๆเลยตอนนั้น ดราม่าไปอี๊ก5555

ไอพี: ไม่แสดง | โดย WinXP

แสดงความคิดเห็น

จะต้องเป็นสมาชิกจึงจะแสดงความคิดเห็นได้
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google