เทพธิดากากี (เวอร์ชั่น.เกาหลี) ตอนที่ 3 ...

.
( นิยายเรื่องนี้ แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงและเผยแพร่ข้อคิดทางพุทธศาสนาเท่านั้น อาจมีีการใช้คำไม่สุภาพในบางตอน ผู้แต่งต้องขออภัยมานะที่นี้ด้วย)
ตอนที่ 3

                          วิกฤติชีวิต ของแฝด เซนากับเซยอง



ณ วังหลวง

ราชอาณาจักร ทากิลกีสถาน



  ขณะที่เจ้าหญิงเซนา กำลังยืนเล่น ตรงริมสระน้ำ ที่เต็มไปด้วยเหล่ามวลต้นไม้ และดอกไม้อันแสนงดงาม ในเขตพระราชวังส่วนตัว ทันใดนั้น มูยอง ข้ารับใช้อีกคนก็วิ่ง หน้าตาตื่น ตรงเข้ามาหาเจ้าหญิงเซนา อย่างรีบเร่ง



''แย่แล้ว!!! องค์หญิงเพคะ แฮ่ๆๆๆ "

มูยองพูดพลางแสดงอาการ เหนื่อยหอบ เพราะวิ่งมาไกล



"มีอะไรหรือ มูยอง ท่าทางเจ้าเหมือนวิ่งหนีใครมา งั้นหรือ?"

เจ้าหญิงเซนา พูดไต่ถามทันที ด้วยความสงสัย



''มัน เอ๊ย! มาอีกแล้วเจ้าค่ะ!"

มูยองพูดอย่างลุกลี้ลุกลน



"ใครเหรอ เจ้าหมายถึงใคร? "

เจ้าหญิงเซนา ถามต่อ



"ก็คุณหญิงหนู ซูจิน นะสิเพคะ ไม่รู้ไม่พอใจอะไร องค์หญิงเข้า บอกว่าจะมาขอเคลียร์เป็นการส่วนตัว กับองค์หญิง เจ้าค่ะ ''

มูยองพูดต่อ



"อ้อ อยู่นี่เอง หาตัวตั้งนาน น้องหญิงเซนา ผู้สูงส่ง"

ซูจิน พูดพลางเดินตรงปรี่เข้ามาหาเจ้าหญิงเซนาแบบประชิดตัว



"พี่หญิงซูจิน มีอะไรหรือเพคะ?"

เจ้าหญิงเซนา เอ่ยถาม



ไม่ทันขาดคำ ซูจินก็จับคว้ามือไปกำแขน ทั้งสองข้างของเจ้าหญิงเซนา พร้อมกับบีบ

แน่น พลางพูดต่อว่า

"เธอไปฟ้อง ฮองซู แดบี ทำไม ก่ะเรื่องแค่ ฉันฉีกภาพวาดแค่นี้"

"รู้มัย ท่านแม่ฉันโดน แดบี ต่อว่า มันเกินไปแล้วนะ เซนา"

ซูจิน พูดด้วยอารมณ์โกรธ



"หญิงเปล่านะเพคะ หญิงไม่เคยไปฟ้องใครเลยกับเรื่องแบบนี้"

เจ้าหญิงเซนาตอบทันที


ทันใดนั้น องค์หญิงเซนา ด้วยความตกใจ ก็ดันแขน ผลักตัวออกมาจาก ซูจิน ทันที



"ว๊าย!!! องค์หญิง ระวังเพคะ! "

มูยอง ร้องตะโกน บอกนายหญิง อย่างตกใจ เมื่อเห็นเจ้าหญิงเซนา กำลังถอยตกริมสระน้ำ



ตูม...!!! เจ้าหญิงเซนา ตกลงไปในสระน้ำ ทันที !



"เฮ๊ย! ฉันไม่ได้ทำนะ เธอตกลงไปเอง อย่ามาโทษฉันล่ะกัน ไปล่ะ"

ซูจิน พูดด้วยสีหน้าตกอกตกใจ พลางหนีออกไปทันที ก่อนที่ใครจะมาเห็น



"ช่วยด้วย!!! เจ้าค่ะ ช่วยด้วย องค์หญิงตกสระน้ำเจ้าค่ะ ช่วยด้วย"

มูยอง พูดตะโกน ขอความช่วยเหลือทันที





10 นาที ต่อมา ณ วังส่วนตัวเจ้าหญิงเซนา



  เจ้าหญิงเซนา ที่อยู่ในสภาพเปียกปอนทั้งตัว กำลังนั่งบนโซฟาหรู ให้ยงอี สาวใช้เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้อยู่



"นี่ มูยอง เธอทำอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่ช่วยดึงเจ้าหญิงขึ้นมาจากสระน้ำ น้ำลึกแค่เมตรเดียว เอะอะ โวยวายทำไมตั้งนาน...แล้วเธอก็ปล่อยให้เจ้าหญิงปีนขึ้นมาเองได้ยังงัย "

ลี ทงอี แม่นมของเจ้าหญิงเซนา ตำหนิ มูยองทันที ด้วยความไม่พอใจ



"เอ่อ ก็ข้าน้อยตกใจนี่ เพคะ ก็เลยคิดอะไรไม่ออก"

มูยอง พูดด้วยสีหน้าซึม



"นี่มันมากเกินไปแล้วน่ะ! สองพี่น้องคู่นี้ ทำอย่างนี้กับองค์หญิงได้ยังไง เรื่องนี้ต้องถึงหู ฮองซู แดบี!  "

ทงอี พูดด้วยอารมณ์โกรธจัด



"อย่าเลยเจ้าค่ะ แม่นมทงอี เดี๋ยวเรื่องมันจะปานปลายไปกันใหญ่ ที่จริงหญิงเป็นฝ่ายพลัดตกลงไปเองต่ะหาก"

เจ้าหญิงเซนา ร้องขอทันที



"ไม่ได้ น่ะเพคะองค์หญิง ท่านพ่อขององค์หญิงก็ไม่อยู่ ฝากองค์หญิงให้หม่อมฉันดูแล หม่อมฉันไม่ยอมให้ใคร มารังแกองค์หญิงแบบนี้ไม่ได้เป็นอันขาด"

ทงอีพูดต่อ



"แต่เรื่อง มันจะไปกันใหญ่ นะเจ้าคะแม่นม"

เจ้าหญิงเซนา ร้องขออีก



"ที่จริงเรื่อง มันต้องใหญ่ตั้งแต่ องค์หญิงโดน ปาร์ค ซูยอง ใช้เท้าเหยียบมือองค์หญิงกับพื้นจนเป็นแผลแล้วล่ะ อย่าคิดนะว่า หม่อมฉันไม่รู้เรื่องนี้ องค์หญิงปกปิดหม่อมฉันไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ "

ทงอี พูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ



''เอ่อ แม่นม ทงอีรู้...''

เจ้าหญิงเซนา พูดด้วยสีหน้าซีด ทันทีเมื่อ ถูกจับได้ว่าปกปิดเรื่องนี้ไว้



"ไหน..จะเรื่องที่โรงเรียน อีก ทำไมองค์หญิง ไม่ยอมบอกหม่อมฉันเพค่ะ ว่าโดน เจ้าหญิงโบรา แกล้งด้วยการล็อคประตูขังในห้องน้ำไว้  นี่ถ้าโซยุนเพื่อนขององค์หญิงไม่โทรมาเล่าให้ฟัง หม่อมฉันก็คงไม่รู้อีกล่ะเพคะ"

ทงอี พูดด้วยอาการน้อยใจ ที่เจ้าหญิงเซนาไม่ยอมเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง



"ที่จริงหญิงก็ ไม่ได้เป็นอะไรมากมายนี่ เพคะ การแกล้งกันที่โรงเรียนเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว"

เจ้าหญิงเซนา พูดด้วยสีหน้าเศร้า



"แต่หม่อมฉัน รักองค์องค์หญิงเหมือนลูกแท้ๆ นะเพคะ คงไม่มีแม่คนไหนยอม ให้ลูกโดนแกล้งแต่ฝ่ายเดียวแบบนี้ หรอกเพคะ"

ทงอี พูดพลางมองตา เจ้าหญิงเซนา พร้อมกับลูบศรีษะ เบาๆ ด้วยความห่วงใย



ทันใดนั้น เจ้าหญิงเซนา ก็โผเข้ากอด แม่นมทงอีทันที พร้อมกับร้องไห้ออกมา แบบไม่เคยเป็นมาก่อน

" หญิงไม่ไหวแล้วค่ะแม่นม แม่นมรู้มั๊ยหญิงไม่เคยมีความสุขเลย ตั้งแต่เข้ามาอยู่ใน

วังแห่งนี้ ...ไหนจะเรื่อง ขึ้นครองราชย์ เป็นราชินี อะไรนั่นอีก ไม่มีใครเคยถามหญิง

ซักคำเลยว่า อยากเป็นหรือเปล่า ..รู้มั๊ยว่าหญิงกดดันแค่ไหน หญิงไม่ไหวแล้วจริงๆ"

เจ้าหญิงเซนา ระบายความอัดอั้นตันใจที่เก็บมานานแสนนาน



"หม่อมฉันเข้าใจ องค์หญิงเพคะ องค์หญิงต้องเข้มแข็งนะเพค่ะ เดี๋ยวหม่อมฉันจะช่วยหาทางออกให้เองเพคะ ทุกปัญหาย่อมมีทางออก พอท่านพ่อขององค์หญิงกลับมาแล้ว หม่อมฉันจะลองคุยเรื่องนี้ กับท่านเองเพคะ"

ทงอี พูดให้กำลังใจเจ้าหญิงเซนาทันที



"ขอบคุณ แม่นมทงอีมากค่ะ หญิงรักแม่นมทงอี ที่สุดเลยค่ะ"

เจ้าหญิงเซนาพูดพลางกอดทงอี อีกครั้ง

ทงอี ลูบผมเจ้าหญิงเบาๆ ในขณะคิดแผนแก้ปัญหาในใจอยู่





ณ สลัม เขตชุมชนแออัด

กรุงโซล

ที่บ้านเซยอง



''ยูจิน เซยองอยู่ในห้องหรือเปล่า? ไปตามมาพบแม่ชิ วันนี้แม่อยากจะไห้พวกเธอทั้งสามคน คุยกันเป็นเรื่องเป็นราวซะที แล้วเรื่องเมื่อวานมันเกิดอะไรขึ้น ''

ยองเอ ถามยูจิน ลูกเลี้ยงด้วยอารมณ์ทันที ที่กลับมาจากตลาด



"พี่เซยอง ไม่อยู่ค่ะสงสัยไปทำงาน"

ยูจินตอบกลับ



"หา..ทำงาน งานอะไร? นี่มันค่ำแล้วนะ "

ยองเอ ถามด้วยสีหน้าสงสัย



''เห็นพี่ ยุนเฮ น้องสาวพี่ซุนวู บอกว่า พี่เซยองทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟ ในผับแถวๆ

กังนัม ค่ะ''

ยูจิน ตอบกลับ


"อ๋อเหรอ? ยัยลูกคนนี้ จะไปได้ซักกี่น้ำ หวังว่าคงไม่สร้างเรื่องเดือดร้อน มาให้ฉันเคลียร์ อีกล่ะ ฉันล่ะปวดหัวกับมันจริงๆ ยัยลูกคนนี้ "

ยองเอ พูดปนบ่นให้ยูจินฟัง





ณ Pucci pub ผับหรูไฮโซ ย่านกังนัม

กลางกรุงโซล

เวลา 01.00 น.



  "นี่เซยอง เธอช่วยเอากับแกล้มนี่ไปเสริฟ โต๊ะเก้า แทนฉันหน่อยสิ ฉันปวดฉี่น่ะ ขอเข้าห้องน้ำแป๊ปนึง "

ซูอาน เพื่อนร่วมงานของเซยอง ร้องขอความช่วยเหลือ ด้วยอาการรีบร้อน



"อ๋อได้เลย โต๊ะยัย ไฮโซ นั่นใช่มั๊ย แต่เธอรีบมาหน่อยน่ะ เพราะนี่มันเลยเวลาเลิกงานฉันแล้ว ฉันต้องรีบกลับบ้าน"

เซยอง พูดตอบกลับ



"เออๆ ได้ แต่นี่เธอรู้มั๊ย พ่อยัยไฮโซโต๊ะเก้านี้เป็นถึง นักธุรกิจใหญ่เชียวน่ะ โคตรรวยเลย รู้มั๊ย รู้สึกว่าจะชื่อ ปาร์ค เมียงโบ อะไรนี่แหล่ะ"

ซูอาน พูดกระชิบบอกข้างหูเซยอง ด้วยท่าทางจริงจัง



"โอย ไม่ไหวแล้ว ฉันขอไปฉี่ก่อนน่ะ ฝากด้วย"

ซูอาน วิ่งตรงปรีไปที่ห้องน้ำทันที





เซยอง ยกกลับแกล้มมาเสิร์ฟเสร็จ ซักพักก็เปลี่ยนชุดพนักงาน เดินออกมาเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน ทันทีที่เดินผ่านโต๊ะเก้า ซึ่งเป็นโต๊ะหญิงล้วน แถมคุยกันแบบสนุกสนาน



"นี่แก ยัยเด็กเสิร์ฟ ขอน้ำแข็งให้ฉันหน่อย!"

ปาร์ค เมียงโบลูกค้าสาว ไฮโซ ตะโกนเรียกเซยองทันทีที่เดินผ่าน



"ประทานโทษ นะคะ ฉันเลิกงานแล้วค่ะ กำลังจะกลับบ้านค่ะ"

เซยอง พูดด้วยท่างทางปกติ ก่อนจะเดินต่อไปยังประตูหน้าผับ



''นี่! แกนังเด็กเสริฟ อวดดียังงัย ฉันเรียกแกให้แกมาบริการฉัน กับเพื่อน หูตึงรึไงไม่ทราบ!"

เมียงโบ พูดตะโกนเสียงดัง พร้อมกับเสียงหัวเราะชอบใจของเพื่อนๆในโต๊ะ



ทันใดนั้นเซยอง หยุดเดินแล้วหันหน้ากลับ พร้อมกับเดินตรงมาหาแขกโต๊ะเก้าทันที !



"ก็ฉัน บอกคุณไปแล้วว่า ฉันเลิกงานแล้ว กำลังจะกลับบ้าน หูตึงรึไงไม่ทราบ!"

เซยองพูดเสียงดัง ชนิดที่แขกโต๊ะข้างๆ ต้องหันมามองเกือบหมด



"นี่แก! นังเด็กเสิร์ฟ ถือดียังไง มาพูดกับฉันแบบนี้ แกรู้หรือเปล่าว่าพ่อฉันเป็นใคร? อยากตกงานหรือไงแก!"

เมียงโบ พูดด้วยสีหน้าโกรธจัด



"อุต๊ะ!...นึกว่าใคร ที่แท้ก็เด็กกำพร้าเที่ยวตามหาพ่อนี่เอง โถๆ ขนาดคุณยังไม่รู้ แล้วฉันจะรู้มั๊ยเนี่ย ว่าพ่อคุณเป็นใคร "

เซยอง พูดพลางทำสีหน้ายียวนกวนประสาท



"ว๊าย !!! แก นังเด็กเสริ์ฟ มันจะมากไปแล้วนะ!... แก"

เมียงโบ ลุกขึ้นยืนจากโซฟาหรู ทันที แล้วเดินปรี่เข้ามาหา เซยอง ด้วยอาการไม่พอใจ



ทันใดนั้น ซูอานเพื่อนร่วมงาน มาเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี เลยรีบวิ่งไปบอกผู้จัดการร้านก่อนที่เรื่อง จะบานปลาย ไปมากกว่านี้



"แก เมื่อกี้แกหาว่าฉันเป็นเด็กกำพร้า ใช่มั๊ย แกถือดียังงัย นังเด็กบ้า!"

เมียงโบ พูดด้วยอารมณ์โกรธจัด



"แล้วคุณจะเอายังงัย... ล่ะค๊าาา  ให้ฉันช่วยตามหาพ่อให้เอามั๊ย?"

เซ ยอง พูดล้อต่อด้วยสีหน้าแววตาทะเล้น



"ฉันทนไม่ไหวแล้ว!"

เมียงโบพูดจบ

ทันใดนั้น ก็ยกแก้วเหล้า สาดไปที่หน้า เซยอง ทันที!



"นี่เป็นการสั่งสอน ที่แกพูดกับฉัน นังเด็กเสิร์ฟ ชั้นต่ำ!"

เมียงโบด่ากราดต่อ พร้อมกลับเดินทำท่าจะไปนั่งดื่มต่อ



ทันควัน เซ ยอง ก็ดึงแขนเมียงโบไว้ พร้อมกับคว้า ขวดเหล้านอก ขึ้นเทราดไปที่หัวเมียงโบทันที


"ว้าย!!! แกนังเด็ก บ้า ทำอะไรของแก?"

เมียงโบ ตะโกนดังลั่น!



"ฉันไม่ยอมโดน กระทำแต่ฝ่ายเดียวหรอกนะ!"

เซยองพูดโต้กลับ ด้วยอารมณ์โกรธ เช่นกัน



เหตุการณ์บานปลาย ทั้งคู่ ก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงกัน อุตลุด โดยคนอื่นๆ ได้แต่ยืนดูด้วยความตกใจ  ก่อนที่ ผู้จัดการร้าน กับเพื่อนๆในโต๊ะเมียงโบ จะเข้ามาห้าม








Korean drama