ประสบการณ์ความรักแอบชอบรุ่นน้อง น่ารักกกก>////<
เรา : แกดูคนนั้นสิ รุ่นพี่คนนั้น
ตอนนั้นเราก็ชี้ไปเรื่อย แต่เรายังไม่เห็นน้องเขานะคะ น้องเขานั่งหันหลังอยู่
ซาน : ไหน ไม่เห็นเลย กดูน้องคนนี้ดีกว่า หน้าตาน่ารักอยู่
เพื่อนเราก็ชี้ไปที่น้องคนนั้น เราก็มองไปตามนิ้วเพื่อนที่ชี้ไปที่น้อง
ซาน : แต่แกคงมองไม่เห็นหรอกมั้ง
เรา : เห็นอยู่แก
แต่เห็นแค่หลังน้องเขาแค่นั้น ตอนแรกก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ สักพักน้องเขาก็ยืนขึ้น เราก็หันไปมอง
เรา : แก ฉันเห็นหน้าน้องเขาแล้ว น่ารักอ่ะแกกก
แล้วเราตอนนั้นถือโทรศัพท์อยู่ เราก็เปิดกล้องจะไปถ่ายรูปน้องเขา
ซาน : ถ่ายจริงอ่ะ
เรา : จริง
รูปแรกน้องก้มหน้า อีกรูปน้องหันข้าง ปล.อยากจะบอกว่าตอนน้องหันข้าง โคตรหล่อเลยยยย>///< อีกสองรูปน้องหันหน้ามาเต็มๆเลย แต่เราว่าน้องเขาถ่ายไม่ขึ้นกล้องอ่ะ ตัวจริงน่ารักกว่าเยอะ
เรา : แกลองถ่ายสิ
ซาน : โรตจิตป่าวแกกก
ตอนนั้นไม่คิดอะไร แต่พอมาตอนนี้ เราคิดว่าเพื่อนมันหรอกด่าเรารึป่าวว่าโรตจิตแอบถ่ายน้องเขา เราเชื่อว่าต้องมีคนเคยถ่ายบ้างแหละ
เรา : ไม่หรอกแก ถ่ายเองก็ได้
แล้วเราก็ถ่ายไป 4 รูป สักพักประตู รร.ก็เปิด เราก็เดินไปคุยกับเพื่อนไป
เรา : แก เดินไวๆสิ น้องเขาจะเดินไปแล้ว แกไปดูชื่อน้องเขาสิว่าชื่ออะไร
คือเราสายตาสั้นไง บวกกับเขินไม่กล้ามองน้องเขา แต่เราก็ยังกล้าถ่ายน้องเขาเนอะ55555
ซาน : แกก็ดูดิ
เรา : ก็เรามองไม่เห็นไง เออ!!!ดูตอนติ๊ดบัตรไง
คือ รร.เรามันต้องสแกนบัตรเข้า-ออก รร.ไง
ซาน : เออ จริง** ดูตอนนั้นก็ได้
คุยไปคุยมา อยู่ๆเพื่อนเราก็ดันๆไป เราก็แบบถูกดัน ถูกผลักอะเนอะ มันก็เกือบๆจะโดนน้องเขา เราเห็นแวบๆว่าเหมือนน้องเขาจะหันมามองเราอยู่ เราก็หยุดเดินรอเพื่อน แล้วเดินคุยกับเพื่อนว่า
เรา : แก ฉันว่าเมื่อกี้ที่แกดันฉัน ฉันว่าน้องเขาหันมามอง**
เพื่อนเราก็ไม่พูดอะไร พอเดอนไปถึงหน้า รร.เหมือน**ฟ้าไม่เข้าหน้าอ่ะ วันนั้นไม่สแกนบัตร เซ็งเลย อดดูชื่อน้อง
ซาน : รร.ไม่สแกนบัตร**
เรา : นั้นดิ เสียดาย
แล้วพวกเราก็รีบๆเดินกันไป เพราะตอนนั้นเหมือนจะพูดเสียงดัง มีคนหันมามอง เราก็เลยรีบเลย นำหน้าน้องเขาไป พอเดอนไปสักพักเราก็ถามเพื่อนว่า
เรา : น้องเขาอยู่ไหนวะ
พร้อมกับหันไปมองข้างหลังแต่ก็ไม่เจอ
ซาน : เมื่อกี้เห็นเดินไปข้าง รร. ละ
เรา : อ่อ ตรงร้านค้าอ่ะนะ
ซาน : ใช่
วันนั้นเป็นวันแรกที่เราเจอน้องเขา วันพฤหัส 18 พ.ค.60
เดี๋ยวเราจะมาต่อใหม่นะ เม้นเยอะๆนะค้าาา ตอนต่อไปเหมือนพรหมลิขิตเลย เจอบ่อยมาก บังเอิญสุดๆ ไม่คิดว่าจะเจอ
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
วันนั้นเราเจอน้องตอนกลางวันที่โรงอาหารใหม่
เรา : แกกก ฉันเมื่อยขาอ่ะ เมื่อกี้เดินขึ้นชั้น7 แล้วลงมากินนข้าว
จำได้ว่าตอนนั้นขาสั่นมากกกก ขอแทนชื่อเพื่อนคนนี้ว่า เหม่ง นะ
เหม่ง : หรอ แกก็นั่งก่อนสิ
แล้วพอเรานั่งปุ๊ป เราก็หันไปฝั่งขวา เห็นเพื่อนน้องต่อหลังเราอยู่ แล้วก็ตามด้วยน้อง
เรา : แกกกก น้องอยู่ข้างหลังฉั๊นนนน
ยืนขึ้นแล้วกัดฟันคุยกับเพื่อน
เหม่ง : คนไหน**?
เรา : ข้างหลังเราไง แต่คนที่สองนะเว้ย
เพื่อนเราก็หันไปดู
เหม่ง : อ่อ เห็นละ
เราก็โทรไปหาซาน แต่ซานก็ไม่ได้ยินเพราะเราพูดเบาเราก็เลยบอกไปว่าเดี๋ยวค่อยคุยที่ห้อง แล้วเราก็คุยกับเหม่งต่อเรื่องอื่น ตอนนั้นลืมเรื่องขาสั่นไม่สั่นไปแล้ว คุยไปสักพักก็ได้ยินน้องเขาคุยกับเพื่อน แต่เราก็ไม่รู้ว่าเสียงน้องหรือเสียงเพื่อน แยกไม่ออก เพราไม่เคยได้ยิน พอได้ยิน เสียงทุ้มมากกกก น่ารักกกก
?? : ** โบว์ดำนี่ม.อะไร**
?? : ม.3 โบว์ดำ
?? : แล้วโบว์น้ำเงิน ม.1 หรอ (เราโบว์น้ำเงิน)
?? : เออ แล้วสองคนข้างหน้าเรา โบว์น้ำเงิน แต่ดูชุดน่าจะ ม.4 นะ (เราอยู่ม.4นะทุกคนนนน)
แล้วหลังจากนั้นน้องเขาก็คุยอะไรต่อไม่รู้ เพราะเพื่อนเราชวนคุยอยู่ แต่เราก็นิ่งๆ ทำนิ้วว่าให้เงียบๆ จนเพื่อนบอกว่า
เหม่ง : แหม๋ ฟังน้องเขาคุย เพลินเลยนะ
เรา : ก็เราอยากรู้อ่ะ น้องเขาบอกสองคนข้างหน้าด้วย หมายถึงพวกเราแน่เลย
หลังจากนั้นเราก็สั่งอาหาร
แม่ค้า : เอาอะไรลูก?
เรา : หมี่ต้มยำคะ
แม่ค้า : แล้วหนูละ?
เพื่อนน้อง : ผมเอาหมี่ขาวต้มยำครับ
น้อง : เอาหมี่ต้มยำครับ
เอ๊ะ!!!คิดในใจสั่งเหมือนเราเลย สักพักน้องเขาก็บอกต่อว่า
น้อง : หมี่ขาวนะครับ
หน้าแตกดัง เพล้ง!!! แหม๋..สั่งเหมือนเพื่อนน้องเลยนะค้าาาา
แล้วเราก็ปรุงอาหารแล้วก็ไปนั่งที่โต๊ะ
เรา : แกๆ ฉันเจอน้องคนเมื่อวานด้วยยย ที่เล่าให้ฟังอ่ะ ฉันจะรอดูว่าน้องเขาจะนั่งโต๊ะไหน
คนนี้เพื่อนอีกคนของเรา มันนั่งจองโต๊ะอยู่ ขอแทนว่า ปัง
ปัง : แหม๋ ไม่ออกนอกหน้าเลยนะคะคุณเพื่อน
เรา : ก็นิดนึงอ่ะ
เราก็หันไปมองน้องเขา น้องเขาก็เดินมาคนเดียว ผ่านหลังเราไป (เพื่อนน้องเดินไปแล้ว) แล้วไปนั่งสองโต๊ะถัดไปฝั่งซ้ายของเรา เรานั่งหันหลังให้น้องเขานะ เลยมองไม่เห็น เราก็กินข้าวไปเรื่อยๆ คุยกับเพื่อนบ้าง มองน้องบ้าง จนปังบอกว่า
ปัง : ** พากูไปซื้อผลไม้หน่อยสิ
เรา : ไปดิ
ตอนนั้นก่อนไปคุยเรื่องน้องอยู่
ปังดึงมือเราไปทางน้อง เดินผ่านสักพักก็เดินกลับ เราก็ทำเป็นชี้นู้นชี้นี่ ไม่ไปซื้อหรอ ไรงี้555 น้องเหมือนหันมามอง เราก็ทำเป็นพูดนั้นนู้นนี้ ทำเป็นไม่สนใจ ชี้ไปเรื่อย จนเดินกลับมาที่โต๊ะ
เรา : ไหนบอกจะให้พาไปซื้อผลไม้
ปะง : ไม่ไปละ
เอ้า!! เราก็งงมีงี้ด้วยหรอ แต่เราก็รู้อยู่แล้วแหละว่าเพื่อนอยากเห็นหน้าน้อง เลยชวนเราลุกไปดู
เรา : เห้นหน้าน้องเขายัง?
ปัง : เห็นแล้ว
เรา : เป็นไง น่ารักป่ะล้าาา
ปัง : มองข้างๆน้องเขาหล่อนะ แต่มองหน้าตรงๆก็พอใช้ได้
เรา : บอกแล้ว มองว่าข้างๆน้องเขาหล่อ
สักพักน้องเขาก็ลุกไปเก็บจานกับเพื่อน แล้วเดินออกไปเลย เราก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ทำการบ้าน แล้วเราก็แยกย้ายกันไปเรียน เราอยู่คนละห้องกับเพื่อนเรานะ แล้วเราก็เดินไปหาซานที่โรงอาหารเก่า
เรา : แกกกก ฉันเจอน้องคนเมื่อวานตอนเย็นด้วย
ซาน : ฉันก็เจอแก น้องเขาเดินผ่านไปก่อนแกจะมาสักพัก
เรา : ก็น้องเขาออกมาจากโรงอาหารใหม่ไง ป่ะ ไปเรียนกันเหอะ
เพื่อน : ชั้นไหน**?
เรา : ชั้น7 นู้นเลย
เราก็เดินขึ้นไป พอเดินถึงชั้น5 เราก็บอกเพื่อนเราว่า
เรา : เห้ย เดินฝั่งนี้ดีกว่า เริ่มเมื่อยขาละ
เพื่อน : จะเดินฝั่งนั้นทำไมวะ (คนนี้เพื่อนในกลุ่มอีกคนในห้อง แต่เราไม่บอกชื่อนะ ไม่ค่อยอยู่ด้วยกัน อ้อ ชื่อเพื่อนเราเป็นนามสมมติทั้งหมดนะ)
เรา : เดินย่อยไง เดินขึ้นบันไดอย่างเดียว มันก็ปวดขาดิ เดินไปขึ้นอีกฝั่งก็ได้ จะได้เมื่อยน้อยลง
ทฤษฏีนี้ปังเป็นคนคิด มันบอกว่าขึ้นบันไดนานๆปวดขา ต้องขึ้นบันไดนี้ แล้วเดินไปขึ้นอีกบันไดนึง มันจะช่วยลดแรงกล้ามเนื้อขาเราได้ มันจะทำให้หายปวด แต่ก็ต้องขอบคุณปังม๊ากมากนะ ที่ชอบพาให้เดินแบบนี้บ่อยจนชิน ทำให้เราไปเจอกับน้องเขาที่ชั้น6!!!! ถ้าตอนนั้นเราไม่บอกให้เพื่อนเดินอีกบันได เราจะไม่เดินผ่านน้องเขา เพราะน้องเขาเรียนอีกฝั่งนึง แต่ตอนนั้นเราไม่รู้ไง ว่าน้องเขาเรียนไหน พอเราเดินขึ้นบันไดมาเดินไปสักพัก เราก็หันไปทางขวา แล้วเราเดินผ่านน้องเขาพอดี เห็นน้องเขานั่งอยู่หน้าห้องกับเพื่อนน้องเขา
เรา : เห้ย แก!!! (สะกิดเพื่อนแล้วชูนิ้วโป้งไปฝั่งน้อง)
เพื่อนก็หันไปมอง แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วรีบๆเดอนไปชั้น7
ชั้น 7
เรา : แกกกก ฉันพึ่งรู้น้องเขาเรียนห้องนั้น เด็กห้องเก่งสะด้วย น้องเขาเห็นที่เราชี้น้องเขาป่าวอ่ะ
แต่เราสะกิดที่ขาซานนะ ไม่รู้น้องจะเห็นรึป่าว ตอนนั้นเราว่าเราน่าจะเสียงดังอยู่นะ
ซาน : ฉันว่าน้องเขาเห็น**
เรา : จริงอ่อว้าาา
โห้!!!ตอนนั้นเขินอ่ะ ไม่กล้าเจอหน้าน้องเขาละ อาย5555
ซาน : จิงดิ
เรา : ฮืออออ จะทำไงดี
เราคุยกับเพื่อนเราสักพักก็เข้าห้องไปเรียนต่อ
เรา : เรียนคาบนี้เสร็จ รีบเก็บของแล้วทำเป็นเดินผ่านหน้าห้องน้องเขานะ
ซาน : โอเค รีบๆเก็บของนะแก
เพื่อนเราก็รู้สึกจะปลื้มๆน้องเขานะ แต่เราว่าเราปลื้มหนักกว่า5555 เพื่อนเรามีรุ่นพี่ที่แอบชอบอยู่ แต่พี่เขามีแฟนแล้ว
พอเลิกเรียนเสร็จปุ๊ป เก็บของเรียบร้อย เรากับซานก็วิ่งไปชั้น6 เลย ก่อนจะลงไปเราหันไปมองข้างหลังเห็นเพื่อนไปบันไดใหญ่กันหมดเลย มีแต่เรากับซานไปบันไดเล็ก เพราะบันไดเล็กจะผ่านห้องน้อง แต่บันไดใหญ่ไม่ผ่านห้องน้อง พอเราเดินมาถึงหน้าห้องน้องเขาเราก็เห็นว่าน้องเขายังอยู่ในห้องอยู่ เราก็เลยเดินผ่านไป
เรา : น้องเขาน่าจะอยู่ห้อง3 นะ โห้ว!!! เด็กเก่งซะด้วย เก่งกว่าพวกเราอีกอ่ะ5555
ตอนม.ต้นเราเรียนห้อง4 ไม่ลงไปห้องหลัง หรือขึ้นห้องหน้าเลย อยู่แต่ห้องเดิม แต่ก็ดีนะ ห้อง3 มีแต่เด็กแข่งกันเรียน ห้องหลังๆไปก็มีแต่เด็กเกเร อยู่ห้อง4 สบายสุดแล้ว ตอนม.ต้นซานอยู่ห้อง7 แต่ซานเรียนอังกฤษเก่งนะ ไม่เกเรด้วย นิสัยดีสัดๆอ่ะ
ซาน : นั้นดิ เก่งกว่าพวกเราอีก55555
หลังจากนั้นเราก็เดินไปเรียนคาบต่อไป วันนั้นเราเจอน้องเขาแค่ 2 ครั้งเอง
เขียว - น้อง
เหลือง - เพื่อนน้อง
แดง - เรา
ฟ้า - เหม่ง
ส้ม - ปัง
ดำ - เพื่อนที่เรารู้จัก
เดี๋ยวเราจะมาต่อวันอื่นนะ แต่ไม่รู้จะมีโมเม้นมาให้ฟินรึป่าว5555 ตอนนี้ติดวันเสาร์-อาทิตย์ อยากเจอน้องเขาจังเลยอ่าาาา เจอกันนะทุกคนนนน วันนั้นวันศุกร์ 19 พ.ค.60
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google