ละคร ดุจดาวดิน

ทินภัทร หรือ บุญทิ้ง (ภูผา รัตนรุ่งเรืองชัย) ทายาทมหาเศรษฐีที่หายสาบสูญไปเพราะความริษยาและอาฆาตของพี่น้องในตระกูล บุญทิ้งระเหเร่ร่อนท่ามกลางความโหดร้ายจนได้เข้าไปอยู่ในคณะลิเกจนกลายเป็นลิเกเด็กขวัญใจมหาชน สายเลือดที่สูงส่งดุจดาวที่พราวฟ้ากลับต่ำต้อยและด้อยค่า ทว่าสวรรค์ยังมีตาที่นำพา ภาคิน (ฐสิษฐ์ สินคณาวิวัฒน์) กับ ปานฟ้า (อคัมย์สิริ สุวรรณศุข) สองหนุ่มสาวผู้มีใจรักต่อกันและมีอุดมการณ์อันแรงกล้าช่วยเหลือให้เขาได้กลับสู่ฟ้าดังเดิม

ยามดึกสงัดขณะที่ชีวิตของผู้คนกำลังหลับใหล แต่ชีวิตของเด็กชาย บุญทิ้ง ต้องทำงานเป็นเด็กเช็ดรองเท้าตามร้านค้าริมทางอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะเขาถูก พ่วง หัวหน้าแก๊งเด็กเร่ร่อนบังคับให้หาเงินและบุญทิ้งก็เป็นเด็กที่ทำเงินให้พ่วงมากที่สุดเพราะทำให้ใครเห็นก็สงสาร แต่แล้วสวรรค์ของพ่วงก็ทลายลงเมื่อ ภาคิน เจ้าหน้าที่มูลนิธิคุ้มครองเด็กร่วมมือกับร้อยตำรวจโทตุลย์ (กันตพงษ์ บำรุงรักษ์) จับกุมแก๊งขอทานในค่ำคืนหนึ่ง พ่วงถูกจับทำให้เด็กๆ หลายชีวิตต้องมาอาศัยอยู่ที่มูลนิธิของภาคินรวมถึงบุญทิ้งด้วย

หลายวันต่อมาภาคินนำเด็กๆ ไปแข่งขันวาดภาพที่ห้างสรรพสินค้าใหญ่กลางกรุง ขณะที่เด็กๆ กำลังวาดรูปกันอยู่นั้นภาคินเกิดมีปากเสียงกับปานดาว (มัณฑนา หิมะทองคำ) ผู้บริหารของห้างสรรพสินค้า ปานฟ้า ซึ่งเป็นแม่งานห้ามแต่ก็ไม่เป็นผล ภาคินนำเด็กๆ กลับ ผลการประกวดปรากฏว่าบุญทิ้งได้รับรางวัลชนะเลิศ ปานฟ้าจึงนำเงินรางวัลมามอบให้ที่มูลนิธิ โดยมีก้องภพ (กฤษณ์ ไตรรัตน์) คู่หมั้นของเธอไปด้วย ปานฟ้าเกิดความศรัทธาการทำงานของภาคินเป็นอย่างมาก ทำให้ก้องภพไม่พอใจ การมาของปานฟ้าทำให้เฟื่องแก้ว (ธัญยกันต์ ธนกิตติ์ธนานนท์) เจ้าหน้าที่ของมูลนิธิซึ่งแอบรักภาคินอยู่หวั่นเกรงว่าจะเสียภาคินไปจึงแอบน้อยใจเงียบๆ

ก้องภพกับภาคินเป็นพี่น้องต่างมารดากัน แม่ของก้องภพคือคุณหญิงวิมลวรรณ (วาสนา พูลผล) ตั้งข้อรังเกียจที่ภาคินเป็นลูกที่เกิดจากนางเอกลิเกนามว่าบุษบา (รชนีกร พันธุ์มณี) ซึ่งมาได้เสียกับอานนท์ผู้เป็นสามีในงานแสดงที่บ้าน วิมลวรรณยึดลูกของบุษบาไว้แล้วไล่บุษบาออกไปจากบ้าน ก้องภพจึงมักแสดงท่าทีข่มภาคินเป็นประจำ ทำให้ภาคินมุ่งมั่นทำงานมูลนิธิโดยไม่ใส่ใจสมบัติของครอบครัว ส่วนบุษบายึดอาชีพลิเกเหมือนเดิม โดยเปลี่ยนชื่อใหม่เป็นกัญญา ทำหน้าที่ฝึกสอนและแสดงด้วย คนในคณะเรียกเธอว่าแม่ครูกัญญา บุษบาติดตามความเคลื่อนไหวของครอบครัวอานนท์อยู่เป็นประจำเธอจึงทราบว่าลูกชายของเธอเป็นใคร อยู่ที่ไหน

จุดประสงค์ของปานฟ้าที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับการทำงานของภาคินก็คือการตามหาทินภัทรลูกชายของปานเดือน (ธัญสินี พรมสุทธิ์) พี่สาวคนกลางซึ่งสูญหายไปตั้งแต่อายุเพียงหนึ่งขวบ ปานเดือนเสียสติจนต้องอยู่ในความดูแลของจิตแพทย์ ปานดาวกับภูวดล (อัมรินทร์ สิมะโรจน์) ผู้เป็นสามีพยายามตอกย้ำว่าปานเดือนเป็นบ้า ทำลูกหาย อาการของปานเดือนมีแต่แย่ลงทำให้ปานดาวกับภูวดลเชื่อมั่นว่าธัญวิทย์หรือน้องธัญ (พัทธเศรษฐ์ คุณเจริญ) ลูกชายของตนจะเป็นผู้ครอบครองมรดกมหาศาลของตระกูลเพียงคนเดียว

ปานฟ้าพาปานเดือนมาที่มูลนิธิ ปานเดือนถูกชะตากับบุญทิ้งจึงขอเติมบุญ (วันชัย เผ่าวิบูลย์) กับสายอุษา (นวลปรางค์ ตรีชิต) ผู้เป็นพ่อแม่ว่าจะอุปการะบุญทิ้งในฐานะลูกที่หายไป อนิรุทธิ์ (ปีเตอร์ ธนะสูตระ) สามีของเธอก็เห็นว่าบุญทิ้งอาจช่วยเยียวยาอาการป่วยของปานเดือนได้ ปานดาวเกรงว่าธัญวิทย์ลูกชายตนจะถูกแบ่งสมบัติจึงให้พิม (ชัชฎาภรณ์ ธนันทา) คนเลี้ยงธัญวิทย์หาทางกำจัดบุญทิ้งเสีย พิมใช้ให้ก้านสามีที่เพิ่งออกจากคุกมาลักพาตัวบุญทิ้งไปจากมูลนิธิ แต่บุญทิ้งหนีไปได้ โชคชะตานำพาให้บุญทิ้งไปพบแม่ครูกัญญา ต่อมาไม่นานแม่ครูก็สอนให้บุญทิ้งร้องรำลิเกจนกลายเป็นลิเกเด็กขวัญใจคนดูไปในเวลาไม่นาน

การหายตัวไปของบุญทิ้งทำให้ปานฟ้ากับภาคินร่วมมือกันตามหา เฟื่องแก้วกับตุลย์ร่วมติดตามไปด้วย ก้องภพขัดขวางและหาทางนำตัวปานฟ้ากลับ ทำให้ข้อขัดแย้งระหว่างภาคินกับก้องภพมีเพิ่มมากขึ้น ภาคินสารภาพกับปานฟ้าว่าเขาตระเวนดูลิเกเพราะต้องการตามหาแม่ซึ่งเป็นนางเอกลิเกนามว่าบุษบาแต่ก็ยังไม่เคยพบ ปานฟ้าขอติดตามภาคินไปดูลิเกบ้างเผื่อว่าจะได้พบกับบุญทิ้งด้วย

ปานเดือนมีอาการทรุดลงหลังจากที่บุญทิ้งถูกลักพาตัวไป ปานดาว ภูวดลและพิม พยายามหาทางทำร้ายปานเดือนทุกวิถีทาง ต่อมาปานฟ้ากับภาคินได้พบกับลิเกคณะแม่ครูกัญญา ทั้งสองจำบุญทิ้งได้จึงขออุปการะบุญทิ้ง แต่แม่ครูกัญญาจำภาคินลูกชายของเธอได้เช่นกัน แม่ครูกัญญาจึงพาบุญทิ้งหนีไปอีก ปานเดือนยิ่งมีอาการทรุดหนัก บุษบาหรือแม่ครูกัญญาไม่ยอมรับงานการแสดงในที่ชุมชนใหญ่ๆ ทำให้ชาวคณะลิเกลาออกไปอยู่คณะอื่น ต่อมาด้วยความยากจนและความกตัญญู บุญทิ้งแต่งชุดลิเกร้องรำขอเงินคนเดินผ่านไปมาเป็นที่น่าสงสาร ผู้คนบริจาคเงินให้แก่บุญทิ้งแม้ว่าบุษบาจะขอให้บุญทิ้งเลิกเป็นลิเกแต่บุญทิ้งก็ไม่สนใจ

บุษบาพยายามทำงานหลายอย่างเพื่อทดแทนอาชีพลิเก ตุลย์ได้พบกับบุษบาและบุญทิ้งจึงส่งข่าวให้ปานฟ้ากับภาคินทราบ ระหว่างที่ปานฟ้าพาเติมบุญกับสายอุษามารับตัวบุญทิ้งนั้นเอง ปานดาวก็ให้ก้านฆ่าบุญทิ้งเสียแต่เติมบุญมาเห็นเข้า ก้านจึงจับตัวเติมบุญไปด้วยโดยเรียกค่าไถ่เป็นเงินมหาศาล ปานดาวสั่งตำรวจให้จัดการกับก้านแล้วพาตัวเติมบุญกลับมาให้ได้ พิมโกรธที่ปานดาวหักหลังจึงขู่ว่าจะเปิดโปงเรื่องที่ปานดาวเป็นตัวการที่ทำให้ทินภัทรหายไปและจะเปิดเผยว่าเด็กชายธัญวิทย์ไม่ใช่ลูกที่แท้จริงของปานดาวเพราะภูวดลสามีของปานดาวเป็นหมัน ธัญวิทย์คือลูกชายของพิมซึ่งภูวดลนำมาอุปโลกน์ว่าเป็นลูก ปานดาวตกใจมากเสนอเงินมหาศาลให้ก้านปล่อยตัวเติมบุญกลับมาได้และสัญญาว่าธัญวิทย์จะได้รับมรดกคนเดียว แต่เมื่อเติมบุญกลับมาก็ยังไม่ลืมบุญทิ้ง ชายชราป่วยหนักพร่ำเพ้อแต่บุญทิ้ง ปานฟ้ากับภาคินจึงต้องติดตามบุญทิ้งมาให้ได้แม้ว่าก้องภพจะขัดขวางอย่างไรก็ตาม ปานฟ้าปฏิเสธความรักที่ก้องภพมีต่อเธอ ยิ่งทำให้ก้องภพแค้นใจในตัวภาคินมากยิ่งขึ้น

พิมเริ่มมีอำนาจเหนือปานดาว บังคับปานดาวให้ทำทุกอย่างตามที่ตนต้องการ ปานดาวเครียดจัด ยิ่งรู้ว่าภูวดลมีเมียน้อยก็เกิดปากเสียงกันขึ้น ปานดาวลุแก่โทสะฆ่าภูวดลตายถูกจับติดคุก พิมหนีไปโดยลักพาตัวธัญวิทย์ไปด้วย ภาคินกับตุลย์และปานฟ้าออกติดตามคนร้ายซึ่งรู้ในเวลาต่อมาว่าคือก้านสามีของพิมนั่นเอง ตำรวจวิสามัญฆาตกรรมก้านตาย พิมแค้นเคืองมากจึงยิงปานฟ้าแต่ภาคินช่วยไว้ได้และทั้งหมดช่วยเหลือธัญวิทย์กับบุญทิ้งมาได้ บุญทิ้งมาทันดูใจเติมบุญ ตุลย์กับเฟื่องแก้วนำพ่วงมาดูตัวพิม พ่วงยืนยันว่าพิมคือผู้หญิงที่นำเด็กชายบุญทิ้งมาขายให้ตนในราคาถูกๆ เพื่อให้บุญทิ้งเป็นเครื่องมือหากินของตน ทุกคนจึงรู้ว่าบุญทิ้งคือทายาทที่แท้จริง

ความสุขสงบกลับคืนมาอีกครั้ง ปานดาวซึ่งติดคุกอยู่ขอร้องให้ปานฟ้าอย่าบอกความจริงว่าธัญวิทย์ไม่ใช่ลูกของเธอ ปานฟ้ารับปากและสัญญาว่าจะรักธัญวิทย์เหมือนเคยแม้ว่าธัญวิทย์จะไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลก็ตาม บุญทิ้งกลับมาเป็นทินภัทร ปานฟ้าแต่งงานกับภาคิน ส่วนตุลย์แต่งงานกับเฟื่องแก้วโดยพิธีแต่งงานเป็นไปอย่างเรียบง่ายมีการเลี้ยงอาหารแก่เด็กเร่ร่อนที่มูลนิธิ ก้องภพยอมรับความพ่ายแพ้และมุ่งมั่นจะบริหารงานของครอบครัวต่อไป บุษบามาเป็นแม่บ้านให้แก่มูลนิธิ ภาคินดีใจที่ได้แม่ของตนกลับคืนมาหลังจากที่ตามหามาเป็นเวลานาน

ทินภัทรหรือบุญทิ้ง เด็กชายผู้มีชาติตระกูลสูงส่งต้องระเหเร่ร่อนอย่างยากลำบาก ไม่ต่างจากดาวที่เคยพราวพร่างอยู่กลางฟ้าต้องตกลงมาบนดิน แต่แสงแห่งดาวก็ยังเจิดจ้าดั่งดาวดินที่ไม่มีวันสิ้นแสงดุจเดียวกับภาคินและปานฟ้าซึ่งเกิดมาสูงส่งแต่ก็ได้ใช้แสงแห่งดาวให้ความสว่างไสวแก่ผู้ยากไร้ให้ดินได้มีแสงสว่างเช่นเดียวกับดาวบนฟ้านั่นเอง