ทุกครั้งที่กลับไปหายาย ยายจะร้องไห้ทุกครั้ง หลานๆก็ได้แต่บอกว่า ‘ยายย ร้องทำไมม ไม่ต้องร้องเด้อ’ แต่ก็รู้ว่าเป็นน้ำตาแห่งความสุข ดีใจที่ลูกหลานมาหา เมื่อต้นปีที่ผ่านมายังได้กลับไปหา ไปกราบ ไปกอดไปคุยด้วยอยู่เลย…จนตอนนี้ทำอะไรไม่ถูก มันเร็วมาก มารู้ว่ายายจากไปแล้ว เมื่อตอน 10 โมงเช้า ใจหายมาก เพราะยายเป็นคนที่แข็งแรงมาก อายุ 84 ปี แล้วยังเดินไปทุ่งนา นั่งเล่นเถียงนา เฝ้าลูกทำนา ลุกนั่งเองได้สบายๆ เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา ยายไม่สบาย กินอะไรไม่ได้ จนต้องแอดมินรพ. ยังงงกันอยู่เลย ว่าทำไมปุบปับแบบนี้ พอยายยายเข้าโรงพยาบาล ก็คอยให้แม่อัพเดทอาการยายให้ฟังตลอด เมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา เนสท์ได้โทรไปคุยกับยาย เนสท์ถามว่า ’ยายกินข้าวได้มั้ย ยายหายใจเหนื่อยมั้ยเวลาพูด’ ยายยังตอบเสียงแจ๋วกลับมาว่า ‘ไม่เหนื่อย’ เนสท์ก็ดีใจที่ยายยังแข็งแรงอยู่ บอกให้ยายสู้ๆ เด้อ หายไวไวเด้อยาย
…แต่ใครจะไปรู้ว่านั่น คือการได้คุยกับยายครั้งสุดท้าย นั่นคือการได้ยินเสียงยายครั้งสุดท้าย คิดไว้ว่าจะขับรถป้ายแดงคันแรกของชีวิตกลับไปให้ยายนั่ง จะกลับไปหายาย กลับไปกอดยายอีก แต่มันก็ไม่ทันแล้ว
ถึงจะเสียใจที่ยายต้องจากไปเร็วกว่าที่จะเตรียมใจไว้ แต่ยายก็ไปสบายแล้ว ยายไม่ต้องเจ็บไม่ต้องทรมานนานเนาะยาย
ไปเป็นนางฟ้าบนสวรรค์นะยาย ตาตู้มารับยายเปียไปอยู่ด้วยกันบนฟ้าแล้ว ตากับยายรอดูความสำเร็จของลูกหลานจากข้างบนเด้อ เป็นกำลังใจให้เนสท์ให้ลูกหลานยายทุกคนด้วยเด้อยาย
เนสท์รักยายเปียมากๆเลยเด้อ 🤍