#มีไหมน้อแล้วก็อมยิ้ม
หนังเรื่องเดิมๆมี่ผมดูซ้ำๆไม่เคยเบื่อ คือเรื่องราวชีวิตจริงของผมที่หน้ารามฯ มันเป็นช่วงชีวิตที่เต็มไปด้วยความสุข เรื่องเล่า ประสบการณ์ชีวิตที่สนุกสุดเหวี่ยง การผจญภัยในโลกของความเป็นจริงที่เต็มไปด้วยความโหดร้ายเกินกว่าที่เราจะคาดเดา
เป็นจุดเริ่มต้นของหลายอย่างในชีวิตผม ถ้าจะต้องมานั่งพูดกันทุกเรื่องก็ใช้เวลาประมาณ 3-4 วันก็ไม่รู้จะหมดไหม 555
งั้นเอาซักเรื่องหนึ่งแล้วกันที่ผมพูดบ่อยที่สุดก็คือ เวลาที่ผมเหนื่อยและหิวข้าวมากๆตอนที่อยู่หน้ารามฯ ผมมักจะคิดว่า จะมีสักคนไหมหนาที่ไม่เคยรู้จักกัน แล้วเอาข้าวเอาน้ำมาให้เรากิน นั่งคิดไปก็อมยิ้มไป มันก็มีความสุขดีนะครับลองคิดดูสิคนที่เราไม่เคยรู้จักเลยแต่รักเรา มันเป็นอะไรที่โคตรจ๊าบเลย จนแล้วจนเล่ากาลเวลาผ่านไปหลายปี คนๆนั้นที่ผมตามหาก็ไม่เคยเจอสักที 555 ไม่เป็นไรถ้าหายากมากนัก
#ก็เป็นคนๆนั้นแม่งมันซะเลย