“แต่งตัวคู่กันมั้ยปกติ ลูกชอบหนิ”
คุณแม่พูดแค่นี้แล้วก็เดินไป ตอนหนูเก็บกระเป๋า เป็นครั้งแรกที่คุณแม่ชวนก่อน ขอบคุณคุณแม่ที่ซัพพอร์ตหนู แบบให้พื้นทีส่วนตัว ไม่บังคับว่าต้องดีขึ้น ไม่ต้องฝืนยิ้ม เลยกลายเป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากใจจริงๆ ขอบคุณมากๆเลยนะคะแม่ตั้ม กับทริปนี้ ที่เรามานั้งเงียบๆด้วยกันนะคะ 💕

“Do you want to match our outfit, you enjoy that don’t you”
Then mom walked off while I was packing my bags. Thank you supporting me by giving me space, not pressuring me to feel better, or to smiles. The result was, I was able to smile authentically. Thank you once again mum. 💓