ช่วยหน่อย แปลอิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง TT
ค้อนให้ ไม่แลดูสารา กัลยาคั่งแค้นแน่นใจ
แล้วว่าอนิจจาความรัก พึ่งประจักษ์ดั่งสายน้ำไหล
ตั้งแต่จะเชียวเป็นเกลียวไป ที่ไหนเลยจะไหลคืนมา
สตรีใดในพิภพจบแดน ไม่มีใครได้แค้นเหมือนอกข้า
ด้วยใฝ่รักให้เกินพักตรา จะมีแต่เวทนาเป็นเนืองนิตย์
โอ้ว่าน่าเสียดายตัวนัก เพราะเชื่อลิ้นหลงรักจึงช้ำจิต
จะออกชื่อลือชั่วไปทั่วทิศ เมื่อพลั้งคิดผิดแล้วจะโทษใคร
เสียแรงหวังฝังฝากชีวี พระจะมีเมตตาก็หาไม่
หมายบำเหน็จจะรีบเสด็จไป ก็รู้เท่าเข้าใจในทำนอง
ด้วยระเด่นบุษบาโฉมตรู ควรคู่ภิรมย์สมอง
ไม่ต่ำศักดิ์รูปชั่วเหมือนตัวน้อง ทั้งพวกพ้องสุริย์วงศ์พงศ์พันธุ์
โอ้แต่นี้สืบไปภายหน้า จะอายชาวดาหาเป็นแม่นมั่น
เขาจะค่อนนินทาทุกสิ่งอัน นางรำพันว่าพลางทางโศกา
ช่วยเราแปลหน่อยสิ
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
ต้องแปลทุกประโยคเลยเหรอ หรือว่าเเค่สรุปคะ ??
นางจินตะหรารู้สึกคับแค้นใจ ไม่น่าไปหลงเชื่อคำบอกรักเลยคิดผิดที่จะฝากฟังชีวิตไว้ให้
นางบุษบาก็มีฐานะเหมาะสมกัน ไม่ได้ต้อยต่ำเหมือนตนเอง ผู้คนคงจะติฉินนินทากัน
เรียนผ่านมานานเเล้ว จำไม่ได้ ประมาณนี้ละค่ะ
คือจินตะหราเหมือนจะตัดพ้อต่อว่าอิเหนาที่จะไปแต่งงานกับบุษบานะค่ะ (ใช่ไหมถ้าจำไม่ผิด)
เหมือนจะค้อนอิเหนา และมีความเศร้า อึดอัด ใจในแล้วก็รำพึงรำพันว่า เปรียบความรักเหมือนสายน้ำที่ไหลไปไม่มีวันย้อนกลับมาที่เดิม( เหมือนกับว่าอิเหนาคงไม่กลับมาหาตนอีกแล้ว) แล้วก็บอกต่อว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ในโลกนี้ที่โชคร้ายเหมือนตัวเองเพราะแบบรักมากเกินไป ไม่น่าเลยต่อจากนี้คงเป็นเรื่องที่เลื่องลือไปทั่ว แต่เมื่อตัดสินใจผิดแล้วจะโทษใคร เสียแรงที่หวังจะฝากชีวิตไว้ให้ดูแล แต่อิเหนาก็ใจร้ายจะรีบไปให้ได้ แต่ก็รู้ละที่รีบไปนี้เพราะบุษบานั้นก็หน้าตาสวยสดงดงาม เหมาะสมกันมากไม่เหมือนตนที่ไม่สวย ไม่เพรียบพร้อมเลย ต่อไปข้างหน้าคงจะอายชาวเมืองดาหา เพราะชาวเมืองคงจะซุบซิบนินทา จินตะหรารำพึงรำพันพร้อมร้องไห้ไปด้วย
เรียบเรียงอีกทีนะค่ะเพราะพี่ เรียนนานแล้ว แต่ชอบบทนี้ในเรื่องอิเหนามากเลย
บทนี่น่าจะประมาณว่า นางจินตะหราเนี่ยพูดจาเหมือนอารมณ์ออกแนวน้อยใจอิเหนา
ว่า ความรักที่นางให้อิเหนาไปเนี่ยเหมือนกับสายน้ำไหลที่ไม่มีวันหวนกลับ
ก็คือหมายถึงนางให้รักแก่อิเหนาไปแต่ไม่ได้รับรักตอบมา .
จะมีหญิงใดบนผืนแผ่นดินนี้ที่จะต้องอยู่กับความโกรธความแค้นเหมือนที่นางมี เพราะนางให้ความรักกับอิเหนาไปมากมายซะเหลือเกิน คนอื่นก็คงจะมีแต่เวทนานางเป็นแน่แล้ว . แล้วนางก็เริ่มรำพันว่าเสียดายจริงๆที่หลงเชื่อไปเพียงเพราะคำหวานของอิเหนาจึงทำให้
้ต้องมานั่งเจ็บปวดอยู่แบบนี้. ในเมื่อชื่อของอิเหนาก็ออกจะลือไปทั่วว่าเป็นยังไง แต่นางจะทำอะไรได้ในเมื่อพลาดพลั้งคิดผิดไปแล้วจะโทษใครก็ไม่ได้ .
เสียแรงที่นางหวังจะฝากชีวิตไว้กับอิเหนา เพราะว่าอิเหนาไม่เคยเห็นใจนางเลย แต่พออิเหนาได้รับคำสั่งกลับรีบเสด็จไปช่วยทางฝ่ายโน้นนางก็รู้ได้ทันที
ว่าเป็นเพราะนางบุษบาเนี่ย เป็นหญิงที่ควรคู่กับอิเหนามากกว่าตัวนางเอง
แล้วนางก็คิดว่า จากนี้ต่อไปนางคงต้องอยู่แบบที่ต้องอับอายชาวดาหาเป็นแ่น่แท้ ทุกคนก็คงจะคอยติฉินนินทานางกันไปทั่วเมือง . นางรำพึงรำพันพร้อมกับความโศกเศร้าเสียใจ.
แปลผิดก็ขออภัยด้วยนะจ๊ะ . 
เราจำไม่ค่อยจะได้แล้วอ่ะ. 555555555
หนังสือรัฐบาลเอาของหนูคืนไปอะ - -
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google