พี่ชอบน้องนะ ..น้องชอบพี่นะ O_o !?
แต่เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่พี่แก ม.5 เทอม 1 แล้วเรา ม.2
คือในกลุ่มเราจะมีกัน 9 คน ก็ไม่ได้ฮอต หรือสวยอะไรหรอกธรรมดาๆ บ้าๆบอๆ
แล้วกลุ่มพี่เค้าก็มีกัน 6 คน หน้าตาจัดว่าปานกลางถึงหล่อ - -'
แล้วโรงเรียนมันต้องเดินเรียนเลยทำให้เราพบกับกลุ่มพี่เค้าบ่อยมาก มากถึงมากที่สุด
ขนาดกินข้าวยังเจอเลยแล้วในกลุ่มพี่เค้าอ่ะ จะมีคนนึงชอบมองหน้าเรา
ตอนแรกเราก็กลัวๆอ่ะ พอกลุ่มพี่เค้าเดินมาเราแอบหลังเพื่อนทุกที
ก็กลัวนี่หว่า ..มองอยู่ได้ = =' มองกันไปมองกันมาเราื่ก็เริ่มชิน
และเหมือนเราจะชอบพี่เค้าด้วย (นิดนึง >///<) ทีนี้เวลาพี่เค้ามองเรา
เราก็ยิ้มให้ แล้วพี่เค้าก็ยิ้มกลับให้เรา แล้วพี่เค้าก็หันไปชกไหล่เพื่อนพี่เค้า - -'
แล้วก็เลยนั่งมึนว่าไปชกเพื่อนทำไม ? เพื่อนเรามันก็โห่แซว
ประมาณว่าพี่เค้าเขินเราอะไรอย่างเนี้ยะๆ เราก็แบบบ้าหรอบังเอิญเกินป่าว ~
เราชอบพี่เค้า แล้วพี่เค้าจะชอบเราอยู่เหมือนกัน ' เป็นไปไม่ได้ '
ก็มองกันไปมองกันมาตลอดเทอม 1 อ่ะ จนเรารู้ตัวอ่ะว่า ชอบพี่เค้าจริงๆแล้ว >///<
เวลาเดินเรียนก็ชอบมองหา เดินไปไหนเรามองหาพี่เค้าตลอดอ่ะ ^///^
จนวันนั้นโรงเรียนมีกิจกรรมแล้วที่โรงเรียนเรามีดนตรีสด
เด็กก็เต้นกันอะไรอย่างนี้ แล้วตอนนั้นเราออกไปข้างนอก
ไปหาเพื่อนอีกคนนึงที่นั่งที่โต๊ะ แล้วเราก็กลับเข้ามาเพื่อามาแดนซ์ ! ><'
แต่เราหาเพื่อนเราไม่เจอ เราชะเง้อไป ชะเง้อมา อยู่ดีหน้าพี่เค้าก็โผล่มาอ่ะ
แบบช่วงจังหวะเราหันแล้วพี่เค้าก็โผล่หน้ามาแล้วยิ้มให้เรา
แต่ ...เราตกใจวิ่งออกนอกหอประชุมไปเลย = ='
แต่ไม่ว่ายังไงเราก็ยังอยากแดนซ์ เลยโทรเรียกเพื่อนที่อยู่ในหอประชุม
ให้ออกมารับเราที่นั่งที่โต๊ะ เพื่อนมันว่าเราใหญ่เลย
พี่เค้าอุตส่าห์ยิ้มให้ มึ.ง วิ่งทำไม ? - -'
แล้วเราก็เข้าไปเต้น เต้นไปเต้นมาเจอแฟนเก่าเต้นอยู่ข้างๆ = ='
เราก็เลยหน้าเสียๆหน่อย พยายามหลบ แต่แฟนเก่าเหมือนก็เหมือนพยายามตามอ่ะ เพื่อนเราตอนนั้น พึ่งไม่ได้สักคน - -'
ทีนี้อยู่ดีๆพี่เค้ากระดึ๊บๆเข้ามาเต้นอยู่ข้างๆเรา แล้วยิ้มให้ (อีกแล้ว) ซึ่งเราหน้าเป็นแบบ >> =0= ประมาณพี่มาได้ไง
แล้วเราก็เลยเนียนๆเต้นกับพี่เค้าไป พอหันไปแฟนเก่าเรามันหายไปแล้ว เราหันไปบอกเพื่อน เฮ้ยๆ ไปแล้ว** แล้วเราจะหันไปหาพี่เค้าเพื่อถามชื่อ แต่พี่เข้ากระดึ๊บไปเต้นกับเพื่อนเค้าเรียบร้อยแล้ว หน้าเราเลยเป็นแบบนี้อีกครั้ง =0=
และแล้วหลังจากนั้นเรากับพี่เค้ายังยิ้มกันเหมือนเดิม 'แต่ไม่รู้จักชื่อกันน้ะ'
แค่รู้ผ่านหูว่าพี่ชื่อเค้าชื่อ ... อะไรประมาณนั้น แต่ไม่รู้จักกันเป็นทางการ = ='
จนกระทั่งสอบปิดเทอมไป เราก็คิดถึงพี่เค้า -///-
แต่พอเปิดเทอมมาปรากฏว่า O_o !
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
คลิกที่นี่เพื่อดูความคิดเห็นทั้งหมด
เรื่องตอนนี้จะเข้าสู่ช่วงปิดเทอมแล้ว...
ทีนี้พี่ช. ก็พูดว่า..
พี่ ช. : เมื่อกี้ที่จับมือ พี่ขอโทษนะ บีอานเน TT
เรา : ห้ะ ?
คือ พี่แกเรียน ศิลป์ภาษาเกาหลี เราไม่ค่อยแน่ใจหรอกว่ามันออกเสียงยังไง แต่เราได้ยินอย่างนี้
พี่ ช. : ^_________^
แล้วพอกินเสร็จต่างคนก็ต่างกลับบ้าน แต่เรา พี่ ช. ไปส่ง
พี่นี้พอตอนค่ำเราออนเฟส พี่เค้าก็ทัก
พี่ ช. : หมูอ้วน 
เรา : แตงโมเน่า (พี่เค้าใส่น้ำหอมกลิ่นแตงโมอ่ะ หอมมาก หอมแบบน่ารักอ่ะ เราเลยเรียกแบบนั้น)
พี่ ช. : อีก 2 วันไปต่างประเทศนะ 
เรา : จริงดิ ?! ไปเที่ยวหรอ ? เอาของฝากกก ~
พี่ ช. : ก็ไปเที่ยวด้วย พ่อพี่ไปทำธุระด้วย
เรา : ประเทศไรอ่ะ ?
พี่ ช. : พี่ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ - -' ~
เรา : พี่จะไปแล้วพี่ยังไม่รู้เนี่ยนะ ?
พี่ ช. : อ่าฮ้ะ !
เรา : แล้วไปนานเท่าไหร่ ?
พี่ ช. : เดือนนึง
เรา : นานขนาดนั้นทำไมพี่ไม่ไปตั้งรกรากอยู่ที่นู่นเลยล่ะ ? TT
แล้วเราก็จำไม่ได้แล้วว่าพูดไรกันบ้าง
พอวันไปเราก็ไปส่งพี่เค้า ก็ลากันอะไรกัน พี่เค้าไปนู่นอ่ะ พี่เค้าไม่ออนเฟสเลย
ทีนี้พ่อเราอ่ะเป็นที่ปรึกษาสถานีวิทยุ แล้วก็รับพี่ดีเจใหม่เข้ามา
พี่เค้าจัดว่าหน้าตาดีเลย นิสัยดีด้วย ชอบแหย่เรา ที่มันแปลกก็คือ..
พี่เค้าใช้น้ำหอมกลิ่นแตงโม แล้วชอบเรียกเราว่า หมูอ้วน
มันทำให้เรานึกถึงพี่ ช. เราคิดถึง พี่ช. มากอ่ะ แบบขาดการติดต่อไปเลย
แล้วก็เล่นกับพี่ ม. แหย่กันไป แหย่กันมา - -+
เราก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ กับพี่เค้า เพราะทุกครั้งที่เราเห็นพี่เค้าอ่ะ
หน้าพี่ ช. จะลอยมาเลยอ่ะ แบบกลิ่นแตงโมนี่มันใช่เลยอ่ะ TT
แล้ววันนั้นเราออนเฟส แล้วเห็นพี่ ช. ออนอยู่
เราดีใจมาก น้ำตาแทบจะไหลเลยอ่ะ คือแบบ มันบรรยายไม่ถูกเลย YY
เราก็ทักทักไปแบบเยอะมาก พี่เค้าตอบมาว่า..
พี่เค้าตอบมาว่า..
พี่ช. : คบกับไอหน้าหล่อนั่นสนุกมากสินะ
เรา : อะไรของพี่อ่ะ ?
พี่ ช : ทำอะไรรู้อยู่แก่ใจนี่
เรา : ก. คิดถึงพี่แทบตาย พี่พูดกับ ก. อย่างนี้หรอ ? พี่เป็นอะไรอ่ะ
พี่ไม่ติดต่อกลับมาเลย ทำไมพี่ถึงหายไปอย่างนี้ แถมพอได้คุยกันพี่มาพูดอย่างนี้กับ ก. อีก
พี่ ช. : ญ. บอกพี่ว่าตอนนี้ก. คบอยู่กับคนๆนึง ที่พ่อก. รับเข้ามาทำงาน
เรา : พี่ ญ หรอ ? พอเค้าบอกพี่อย่างนี้แล้วพี่ก็ไม่คุยกับ ก. หรอ ? พี่เชื่อเค้าหรอ ?
พี่ทำอย่างนี้ทำไมพี่ไม่สงสารกันบ้างเลย ก.นั่งรอให้พี่ออน ทำไมอ่ะ ทำไม ?
พี่ ช : แล้วตกลงคบกันหรือเปล่า ?
เรา : ไม่ได้คบ ! ก่อนไปพี่บอก ก. เองว่า พี่ไปแค่เดือนเดียว อย่าพึ่งไปมองหนุ่มที่ไหนนะ รอพี่ก่อน ก. ก็รอพี่
พี่ ช : พี่ขอโทษนะ ที่ไม่เชื่อใจ แต่ถ้ามีใครผ่านเข้ามา ก.รับเค้าไว้พิจารณาก็ดีนะ ^^
เรา : หมายความว่าไง ?
พี่ ช : ก็วันนั้นวันที่ ญ มาบอกพี่เรื่อง ก. พี่ก็เสียใจ ญ.เค้าพยายามโทรหาพี่ แล้วบอกขอโอกาศให้เค้าได้ไหม ?
เรา : ตอนนี้พี่สองคนคบกันหรอ ?
พี่ ช : อือ พี่ขอโทษนะ.
แล้วเราก็ออฟไปเลย เรามึนอึ้งกับเหตุการณ์นี้มาก มันอะไรกันอ่ะ เรารอเค้าอยู่อ่ะ ทำไมถึงไปเชื่อคนอื่นง่ายอย่างนี้ ทำไมถึงไม่เชื่อใจกันบ้างเลย สิ่งที่เรากลัวมันเกิดขึ้นแล้วจริงๆด้วย คิดเสมอว่าพี่เค้าเป็นคนดี ไม่น่าทำแบบนี้หรอก
หลังจากนั้นพี่เค้าก็เหมือนพยายามขึ้นสเตตัสขอโทษอะไรประมาณนี้อ่ะ
แล้วก๊..
แล้วก๊..
พี่เค้าพยายามขึ้นสเตตัสขอโทษอะไรอย่างนี้ เราก็แบบอยากให้อภัยเค้า อยากให้เค้ากลับมาเหมือนเดิม ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่สถานะคือแบบสนิทกันมากอ่ะ ยอมรับเลยว่าเรารักพี่เค้าแล้ว TT
พี่ม : หมูอ้วนเป็นไรเนี่ย ?
เรา : หือ ? ไม่เห็นเป็นไรปกติดี
พี่ม. : ปกติหรอ ?
เรา : อื้มๆ ~
พี่ ม. : ......
เรา : พี่ ก. ขอไรอย่างดิ พี่เลิกใส่น้ำหอมกลิ่นนี้ได้ไหม ? เลิกเรียก ก. ว่าหมูอ้วนได้ไหม ?
พี่ ม. : อ้าว ? ก.รู้ไหมน้ำหอมกลิ่นนี้พี่เลือกตั้งนาน
เรา : เดี๋ยวก. ไปเลือกให้ใหม่ก็ได้
พี่ ม. : แน่นะ ?
เรา : แน่สิ
พี่ม. :งั้นพี่เรียก ก.ว่าฟรุ๊ตตี้แล้วกัน ~ ^[++++]^
เรา : ทำไมอ่ะ ?
พี่ม. : น้ำหอมก. กลิ่นฟรุ๊ตตี้นี่
เรา : รู้ด้วย ?
พี่ ม : พี่มันเซียน 5555
เรา : 5555
เราอยู่กับพี่ ม. มันก็ช่วยให้ลืมพี่ ช. ไปได้สักพัก แต่มันก็แค่สักพักเท่านั้นหละ TT
พอตอนเย็นเราก็ไปร้านน้ำหอมกับพี่ ม. ไปเลือกกลิ่นใหม่กัน เราส่งกลิ่นไหนให้พี่เค้าบอกหอมถูกใจหมดเลย = ='
เราเลยเลือกกลิ่นแฟนตาเซียให้มันหอมดี พี่เค้าก็ชอบด้วย ^^
แล้ววันนี้กลับบ้านเราได้ยินแม่พี่ช. คุยโทรศัพท์กับพ่อเราว่าจะกลับแล้วนะประมาณนี้
แม่พี่ ช. บอกธุระเสร็จเร็วกว่าที่คิด แค่สองอาทิตย์ก็เสร็จ ไม่ถึงเดือน
พอตอนค่ำเราออนเฟส
พี่ ช. : ก. พี่ขอโทษ
พี่ ช. : ก. พี่ขอโทษ
พี่ ช. : ก. พี่ขอโทษ
พี่ ช. : ก.ไม่ต้องหายโกรธพี่ก็ได้นะ แต่ที่พี่ทำพี่รู้สึกผิดจริงๆ พี่ไม่รู้ แต่พี่รัก ก. นะ
เรา : ก. กับพี่ไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่อย่าพูดอย่างนี้ดีกว่านะ
แล้วเราก็ออฟไปเลย เจ็บใจอ่ะ จุกในอกแบบบอกไม่ถูกเลย TT
เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เราเจอเฟสพี่ ญ พี่เค้าขึ้น สเตตัสว่า
ไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าแล้วยังจะเรียกร้องความสนใจอะไรอีก
น่าจะรู้ได้แล้วตอนนี้เค้าคบอยู่กับใคร อย่าเพ้อเจ้อให้มันมากนักนะ !
คือ เราไม่ได้เล่าให้ใครฟังเลยนะ แต่ไม่รู้ทำไม พี่ม. เค้าถึงว่า
เรามีเรื่องทุกข์ใจอะไรอย่างเนี้ยะ พี่เค้าก็มาพูดกับเราว่า มีอะไรเล่าให้พี่เค้าฟังได้นะ
เราก็เล่าให้พี่เค้าฟัง พี่เค้าก็บอกว่า
เราก็เล่าให้พี่เค้าฟัง พี่เค้าก็บอกว่า
พี่ ม : ทำใจ..ถ้าเค้าเป็นของเราจริงวันนึงเค้าต้องกลับมา ใครหน้าไหนก็มาเอาไปไม่ได้ ^^
คำพูดของพี่ ม.แค่นั้นอ่ะ ทำเราน้ำตาไหลคือแบบ ร้องไห้สะอึกเป็นชั่วโมงเลย TT
เราร้องไห้พี่เค้าก็ปลอบเรา แล้วลูบหัว ยีหัว แล้วก็ผลักหัว ><
พี่ ม : ถ้าคนอย่าง ก.มาร้องไห้เพราะเรื่องแค่นี้พี่ว่ามันไม่ดีเลยนะ เค้ามีความหมายขนาดนั้นเลยหรอ ? มีคนที่รักก.ตั้งมากมาย แต่ก.เลือกเสียน้ำตาให้กับคนที่ไม่ได้รักก. มันดีแล้วหรอ ?
เรา : ก.ไมรู้ว่าก. ร้องทำไมมันบอกไม่ถูก
พี่ม. :เอาเหอะๆ ถ้าอย่างร้องก็ร้องออกมา ตามันจะได้บวมๆ พี่จะได้ล้อ คนอื่นก็จะได้รูว่า ก. ร้องไห้แล้วเค้าก็ต้องถามว่าร้องทำไม
เท่านั้นแหละเราหยุดร้องเลยเรากลัวมากกว่าคือคนอื่นถามว่าร้องทำไม 55
พี่ม. เป็นคนที่ความคิดโตมากเป็นผู้ใหญ่มาก เรื่องบางเรื่องเค้าเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไป
แต่เรื่องความคิดของพี่เค้ามันสุดยอดจริงๆ ><
แล้ววันก็ถึงวันพี่ ช.กลับพ่อเราไปรับด้วย เพราะ ยังไม่รู้เรื่องเรากับพี่ช. พ่อเราก็พาเราไปด้วย พอไปถึงสนามบินเราก็ต้องเจอกับคนที่ไม่อยากเจอคนนั้นคือ
ต่อสั้นก่อนละกัน วันนี้เรานั่งทั้งวันจะมาต่อให้เรื่อยๆ ^^
เราเจอพี่ ญ. มารับพี่ ช.ด้วย - -'
พอพี่ ช. เดินยิ้มหน้าบานเชียว วิ่งเข้าหาพี่ ช.ด้วย
พ่อพี่ช. แบบหน้าเหวอไปอ่ะ ตอนที่พี่ ญ. วิ่งเข้าไป 555
พอเราเห็นพี่ ช. เราแบบมันชาไปทั้งตัว ความรู้สึกเหมือนจะล้มลงไปเลยอ่ะ 
น้ำตานี่แบบจะไหลอ่ะ พอพี่ ช.หันมาเห็นเรา พี่เค้าหุบยิ้มไปอ่ะ
แต่เรายิ้มให้พี่เค้า ยิ้มแบบใครก็รู้ว่าฝืน = ='
เพราะ ตอนนั้นคำพูดของพี่ ม.มันก้องอยู่ในหัว ว่า..
ถ้าเค้าเป็นของเราจริง วันนึงเค้าต้องกลับมาหาเรา
พี่ ช.เค้าก็ทำหน้าแปลกว่าทำไมเรายิ้ม เราก็เลยไปหาพี่ ช.
พร้อมสายตาอาฆาตของพี่ ญ 
เรา : กลับมาแล้วหรอพี่ชาย ? 
พี่ ช. : พี่ขอโทษนะ
เรา : พี่พูดแบบนี้กำลังทำให้ ก.รู้สึกแย่นะ
พี่ ช : พี่ต้องทำยังไง พี่..
เราตอนนั้นอยู่ดีๆน้ำตาไหลอ่ะ แบบไม่รู้ตัวเลย ยังดีที่อตนนั้นผู้ใหญ่เค้าคุยกันไม่ได้สนใจกลุ่มเด็กๆที่คุยกันอยู่ แถมอยู่ไกลกันมากกกก ~ = ='
พี่ ญ. : อย่ามาบีบน้ำตา !
พอพี่ ญ. ถามเราก็เช็ดนำตาแล้วหันไปถาม
เรา : วันนี้ใครชวนพี่ให้มารับพี่ ช.หรอ ?
พี่ ญ. : จะมามีไรป่าว ?
เรา : ไม่มีนี่ค่ะ แต่ก. อยากคุยกับพี่ช. แบบ 'ส่วนตัว' สักแปปได้ไหม ? ^^
พี่ ญ. : ไม่ได้ !
พี่ ช. : หญิงถึงตอนนี้เราคบกันก็ไม่ได้หมายความว่า ญ. ต้องมาตัดสินแทน ช. ทุกอย่างนะ
อยากบอกว่า ณ ตอนนั้นบทสนธนาดุเดือดมาก พี่ ญ.
คนนี้เป็นรุ่นพี่ที่ขี้ขลาดของแท้เอาเข้าจริงก็ไม่กล้าอ่ะ
พี่ ช.ก็พาเราออกมาคุยให้พี่ ญ. ยืนอยู่คนเดียว
แต่พอพี่ ช. จะอ้าปากพูด พ่อพี่ ช.ก็เรียกว่าธุระเสร็จแล้ว กลับบ้านกัน
เราก็เลยวิ่งไปหาพ่อ พี่ ช.ก็ไปหาพ่อกับแม่ ส่วนพี่ ญ.ไม่รู้ไปไหน 555
พอตอนเย็นออนเฟส..
ต่อด้วยจ้า 
เราจะไม่รีแล้วนะ เหตุผลคือ ขี้เกียจ 555
พอตอนเย็นออนเฟส..
พี่ ช. : ก. ครับ
เรา : ว่าไงคะ ?
พี่ ช : ถ้าวันนึงพี่เลิกกับ ญ ไป เรา 2 คนกลับมาเหมือนเดิมได้ไหม ? คำพูดพี่อาจจะดูเห็นแก่ตัวนะ แต่.. พี่ไม่อยากให้ ก. ไปไหน...
เรา : พี่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดเถอะ เราจะกลับมาเหมือนเดิมไหม มันเป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้ ก. บอกอะไรไม่ได้หรอก อีกอย่างเรื่องที่เกิดขึ้นกับก. ตอนนี้มันโหดร้ายเกินไปนะ พี่ไม่ติดต่อหา ก. พอมารู้อีกพี่คบกับพี่ ญ.ไปแล้ว พี่คิดว่ายังไงหรอ คิดจะคบกับใครก็คบ คิดจะเลิกกับใครก็เลิก พี่คิดอะไรอยู่ !!
พี่ ช. : พี่ไม่ได้ตั้งใจ
เรา : ก.ไม่รู้ละว่าพี่จะตั้งใจหรือเปล่า แต่พี่รู้ไว้นะว่า ก.เสียใจมาก ! ถ้าก.รู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ ก.จะไม่ขอรู้จักพี่เลย จะไม่ไปกินน้ำที่โรงอาหาร ! จะไม่คอยมองหาพี่อีกต่อไปแล้ว ! แล้วก็จะไม่ไปเยี่ยมพี่โรงบาลจะตายก็ตายไปเลย !
แล้วเราก็ออฟไปเลย ปิดคอมพ์ไม่ชัทดาวน์ด้วย 55
แล้วก็ไปร้องไห้ ห้องเราเราซื้อแผงไข่(?)มาติดอ่ะเพราะเล่นดนตรี เรากลัวเสียงออกข้างนอกเลยซื้อมาติดไว้ เราเลยร้องได้อย่างเต็มที่ ร้องจนเหนื่อย แบบเสียใจมากๆอ่ะ เราเคยคิดว่าร้องไห้แบบนี้มันไร้สาระ แต่พอมาเจอกับตัวเอง ..รู้ซึ้งเลย TT
เมื่อไหร่เราจะผ่านช่วงเวลาตรงนี้ไปได้นะ มันรู้สึกเหมือนจุกในอกตลอดเวลา
พอตอนเช้าพี่ม. มาที่บ้านเราต้องมาเอาแผงควบคุมอันใหม่บ้านตอนพี่แกมาประมาณ 9 โมงเราหน้ายังไม่ได้ล้างเลย
แต่แปรงฟันแล้ว คือแบบ ชุดนอนลายเบ็นเท็นเราอาย - -'
แล้วก็เราเดินลงไปข้างล่างเห็นพี่เค้านั่งรอพ่ออยู่ที่โซฟา เราเดินไปแบบตกใจมากอ่ะ
เราแบบเฮ้ยๆ ! มาไงประมาณนั้น เราตกใจเราก็เลยทำท่าจะวิ่งกลับ แต่รองเท้าเจ้ากรรม = ='
มันทำให้ลื่นล้มลงดังโครม สะเทือนไปทั้งร่างกาย เจ็บปวดสุดๆ ~
แล้วพี่ม. ก็หันมาก็เงียบ 2 วิพร้อมตามด้วยเสียงหัวเราะ = ='
พี่ ม. : ถูพื้นหรอ ฟรุ๊ตตี้ ? 
เรา : คุณปิ่นโต !! หัวเราะหรอ ? มาช่วยยกเดี๋ยวนี้เลยนะ (ที่มาของชื่อปิ่นโตคือพี่เค้าไม่ยอมซื้อข้าวกล่องเลยเอามาจากบ้านตลอดอ่ะ )
แล้วพี่เค้าก็มาช่วยยกเรา คือ ก้นช้ำอ่ะ ใครเคยล้มจะรู้ว่าเจ็บและลำบากแค่ไหน - -'
พี่ ม. : ชุดนอนลายโหดอ่ะ ฟรุ๊ตตี้ !
เรา : 
อย่าไปใครเรื่องลายชุดนอนนะ ! ฟรุ๊ตตี้อาย
เรากับพี่เค้าจะแทนกันด้วยฉายา เพราะอะไรไม่รู้ 555
พี่เค้าแทนว่าคุณปิ่นโตเราแทนว่าฟรุ๊ตตี้ 555
แล้วพ่อเราก็เดินมา เราก็เลยบอกพ่อว่าเมื่อกี้ล้มลง พ่อเราสมน้ำหน้าใหญ่เลย แล้วเค้าก็ไปข้างนอกกัน 2 ก่อนออกพ่อบอกแม่เราว่า 'ไปทำงานแล้วนะ ลูกล้มเมื่อกี้ไม่รู้ช้ำตรงไหนไหม ผมไปล่ะ' คือแม่เราจะห่วงเรามาก คือ แบบเวลาเรามีรอยช้ำอ่ะ แม่จะคอยถามตลอดเวลาเลยว่ายังเจ็บอยู่ไหม ? ทั้งที่ทายา กินยาไปแล้ว เราไม่อยากให้แม่รู้เลยว่าตัวเรามีแผล เราไม่สบายใจเวลาแม่เป็นห่วงเรา เราไม่อยากให้แม่เป็นห่วง ><' [ก.รักม๊าที่สุดในโลกเลย (ป๊าด้วย ^^)]
ต่อเลยน๊าา รออ่านอยู่จร้า
ต่อๆๆ น๊า 
ต่อๆๆ น๊า
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google