ภาพดีๆที่่ไม่ค่อยได้เห็นกัน :))

ตอนที่เราไปถ่ายรูปพี่ๆคณะเรา เราเจอพี่คนนี้เราน้ำตาไหลเลย  พี่เค้าพูดมาว่า"วันนี้ผมไม่หล่อไม่เป็นไร แต่แม่ผมต้องสวยครับ" ก่อนแรกต้องขอกล่าวก่อนเลย ..
"ยินดีกับความสำเร็จของพี่บัณฑิตของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรีทุกท่าน"

ทุกคนสามารถบอกได้ว่าปริญญา ถ้าได้รับมา คงเป็นสิ่งที่สำคัญและภาคภูมิใจที่สุดในชีวิต
แต่ที่สำคัญกว่านั้น  สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าคือการ "กตัญญูต่อบุพการี"  แต่ถ้าคุณไม่มีสิ่งนั้น 
ต่อให้รับปริญญาที่สูงสักแค่ไหน จะได้รับกี่ใบ  หรือได้รับ  ในมหาวิทยาที่ดังหรือมีชื่อเสียง
ถ้าคุณไม่มี  มันก็ไม่ได้ทำให้คุณดูดีขึ้นมา(อาจจะดูดีที่หน้าตา  แต่จิตใจมันคงไม่ได้ดีตาม)
ไม่สำคัญหรอกว่าคุณจะจบมาจากที่ไหน ที่แห่งนั้นจะยิ่งใหญ่สักเพียงใด  แต่ถ้าจบออกมาบัณฑิตมีคุณภาพดี มันก็น่าภูมิใจ

แต่ก่อนเราพยายามคิดว่าการเลือกมหาลัย เลือกเรียนในที่ดังๆมีชื่อเสียงมันคงทำให้เราดูเป็นที่ยอมรับขึ้น แต่ความจริงนั้น เราควรเลือกมหาวิทยาลัยที่เหมาะกับ ตัวเรา สังคมของเราเสียมากกว่า  เพราะ เอาเข้าจริงๆมหาลัยดังๆก็อาจไม่ได้ยอมรับเราอย่างที่คาดหวังเอาไว้ 





เราภูมิใจในสถาบันของเรา เราภูมิใจในการเรียนจบของพี่บัณฑิตของเรา  เราภูมิใจมากที่สุดคือการที่เราสอบเข้ามาเรียนในสถาบันแห่งนี้ได้ และเราก็สามารถเรียนจบแบบพี่บัณฑิตแบบนี้ได้  เราก็จะภูมิใจมากขึ้นไปอีก คือการที่มีพ่อมีแม่ของเรามาร่วมยินดีกับเราแบบพี่เค้า  และเราก็หวังว่าทุกคนคงคิดแบบเรา   


ปล.ที่เราเอาภาพมาให้ดูหรือ มาใช้ประโยคที่ออกไปทางในลักษณะเหน็บแนม  เราไม่ได้อวดว่ามหาลัยเราดีเลิศ  แต่แค่อยากให้เห็นว่า  ความภูมิใจที่มหาลัยมอบให้เรามามันคือสิ่งนี้  คือ "คนดี"  ในสังคมไทยนานๆทีจะมีภาพแบบนี้ให้เห็น  ไม่ใช่มีแต่ภาพฆ่าพ่อตบตีแม่ออกมาให้เห็นในข่าวแบบทุกวัน...