เล่าเรื่องผี ที่ทำให้พ่อเรากลัวผีถึงทักวันนี้..

ขอเกริ่นนำก่อนว่า พ่อเราเรียนจบเภสัทมา แถมเป็นเด็กนอก(ไม่ได้อวดนะ )
เลยเป็นคนที่ใจกล้าและใจเด็ดมากๆ เพราะต้องต่อสู้ชีวิตไรงี้  เมื่อก่อนพ่อเรามีห้องแถวอยู่ตรงถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ แถวๆสีแยก
ก็มีคนตายแถวสี่แยกนั้นบ่อยมาก บางทีตายแถวๆหน้าบ้านพ่อเราด้วยซ้ำ
แต่พ่อเราก็ไม่กลัว
บางทีง่วงๆเพลียจากที่ทำงานมา ก็จอดรถนอนหน้าบ้านก็มี

จนวันหนึ่งแม่เราขับรถมาตรงหน้าบ้านกำลังจะเลี้ยวเข้าประตู
พ่อเราก็มองลงมาจากชั้น3 เห็นเด็กผู้หญิงผมบ๊อบนั่งอยู่ข้างแม่

พ่อเราก็ตะโกนถามแม่ว่า 'มากับใครเหรอ?ไม่เคยเห็นหน้า'
แม่เราก็ตอบแบบงงๆประะมานว่า 'อะไรมากับใคร ก็มาคนเดียว'
แต่พ่อก็บอก 'ก็เห็นๆอยู่นั่งข้างกันนั้นไง อะไรของคุณ'
ล่ะเด็กผู้หญิงคนนั้นก็หันมายิ้มให้พ่อ แล้วก็ปีนไปนั่งเบาะหลัง
ตรงที่พ่อมองไม่เห็น แล้วก็หายไปเลย........

แม่เราก็งง แต่ก็ไม่พูดอะไรจนขึ้นมาบนบ้าน จนสรุปความได้ว่าแม่มาคนเดียวจริงๆ
แต่เมื่อไม่นานมานี้ มีเด็กผู้หญิงผมบ๊อบขายพวงมาลัยถูกรถชนตายตรงสี่แยก

พ่อเราถึงกัีบขวัญผวา บอกว่ากลัวมาก คือมันเป็นอะไรที่เต็มๆตา
เห็นนานมาก แล้วชัดแบบไม่รู้จะชัดยังไง ทุกวันนี้ยังจำได้ว่าเขาหน้าตายังไง ใส่ชุดอะไร
พ่อเราร้องไห้เลย ทั้งๆที่ในชีวิตไม่เคยร้องไ้ห้ แต่คราวนี้ร้องหนักมาก

ที่นี้ยังไม่จบ -.,-
แม่เราเห็นพ่อเราอาการหนัก เลยพาออกบ้านมาขับรถเล่น
ล่ะไปจอดที่ซอยแถวบ้านแม่ พ่อก็ร้องไห้อยู่..

ก็มีป้าคนนึง พ่อบอกว่าหน้าตาโคตรน่าเกลียดเลย หน้าขาวๆเหมือนผีปอบ
อยู่ๆ ก็กระโดดตรงหน้ากระโปรงรถ ล่ะเอาหน้ามาใกล้ๆกระจก
ล่ะก็เอามือลวงเข้ามาในกระจกรถฝั่งพ่อ พ่อเราก็ตกใจอยู่แล้ว
ก็ยิ่งแย่กว่าเดิม แล้วพ่อก็รีบขับรถหนีออกมา ป้าคนนั้นก็กระโดดลงรถไป


คือวันนั้นเป็นวันที่ตราตรึงในหัวใตพ่อเรามาก
ทุกวันนี้คือพ่อเราเป็นคนกลัวผีมาก กลัวความมืดอะไรพวกนี้ด้วย
เพราะวันนั้นซึ่งมันนานมากก ประมาณ 17 ปีที่แล้วมั้ง (เรายังไม่เกิด)
พ่อเรายังฝั่งใจจนทุกวันนี้