กระทู้ปลิดชีพ (?) การเปลี่ยนแปลงของคนขี้เหร่รับรองว่าตกใจ

name's mostin , mos ,มอสติน, มอส
age : 18 years old

contact me :
FB | TW | IG <3' แอดเฟสส่งข้อความมาบอกก่อนน้า
<3' ส่วนใหญ่จะเล่นทวิตเตอร์นะคะ



ขอพูดแบบละเอียดเท่าที่จะทำได้เลยก็แล้วกันนะ ว่าเริ่มจากอะไร น่าเกลียดประมาณไหนจนถึงไหน ฮ่าๆ
ตอนเล็กๆเราเป็นเด็กที่น่าเกลียดมากกกกก. (แม่เล่าให้ฟัง) เราตัวดำๆ แล้วก็ซนจนขาและแขนมีแต่แผล
< จิ้มตัวนี้ดูรูปเราได้เลย
ตอนเด็กเราซน พวกแผลเป็นอะไรงี้แก้ยากมากแล้วอีกอย่างเราน้ำเหลืองไม่ดี เป็นแผลง่ายด้วย กรีดร้อง!

ข้ามตอนประถมไปแล้วกันนะ เพราะตอนนั้นยังซื้อบื้อเบ๊อะๆบ๊ะๆอยู่ พอเราอยู่มอต้น สังคมมันกว้างขึ้น
เด็กๆที่แบบเริ่มอยากจะมีความรงความรักกันก็ มัดผมสวยๆ ทาแป้งอ่อนๆ แต่เราไม่! -[ ]-!
เราติดเกมแล้วก็ติดการ์ตูน นิยายสารพัด จนขอบตาคล้ำ แก้ยาก แล้วตอนมอต้นเราเป็นคนฟันน่าเกลียด
ฟันซ้อนและเก จนเพื่อนหลายๆคนล้อ บางทีเราก็แอบเสียใจ เราไม่มีรูปตอนมอต้นอ่ะ หาไม่เจอ ข้ามไป-..-

พอเริ่มขึ้นมอปลาย เราสภาพแย่ แย่แบบแย่ 

ขอไม่ลดขนาดรูปนะ จะได้เห็นความน่าเกลียดที่สุดของที่สุด 55555
ธรรมชาติลงโทษสุดๆ  พอขึ้นมอสี่สิ่งแรกที่เราทำเลยคือ จัดฟัน 555555555
จากนั้นเราก็เริ่มหาทุกอย่างมาประโคมหน้าเอย พอกหน้า บำรุง รักษา บลาๆ  แล้วเราก็เข้าสยามโซนนี่แหละ
เราชอบรีวิวของพี่เลย์ แต่เราไม่มีไอดีตอนนั้น เราชอบเข้ามาอ่านมากส์หน้า แบบหน้ากระจ่างใส
ลดสิวอะไรทำนองนี้ หลังจากนั้นเราก็บำรุง บำรุง คือเราดูดีขึ้นมา 0.9235478654%
ตอนนั้นเราเริ่มรู้จักคอนแทคเลนส์เพิ่มความแบ๊ว เราก็เริ่มใส่ แต่ก็ไม่ได้ดีขึ้นไปจากเดิมเท่าไหร่
ใส่บ้างไม่ใส่บ้างปะปนกันไป ตอนมอสี่เราก็ผิวคล้ำเหมือนเดิม
นอกเรื่องนะ ตอนมอสี่เราได้อยู่กลุ่มเพื่อนที่แบบว่าจัดอันดับหน้าตามา แล้วเรียกกลุ่มเราว่ากลุ่ม ‘นางฟ้า’
ซึ่งแบบ ตูนี่มันจุดด้อยของกลุ่มชัดๆเพราะทุกคนขาวและสวยกันมาก ตอนนั้นเราก็ไม่ค่อยได้แคร์อะไร
กับเสียงคนนินทาอะไรเท่าไหร่ คือแบบ เออรู้ตัวอ่ะ ว่าไม่สวย แต่ก็ไม่แคร์จบป้ะ T-T

เราไม่มีดั้งมาตั้งแต่เด็กๆเลย จมูกเรารูปทรงไม่สวยด้วยแต่เราก็ไม่ได้ซีอะไรมาก โตไปมีตังค์ก็เพิ่งมีดหมอ ฮ่าๆ
เราเริ่มรู้จักพวกสกินแคร์อะไรทำนองนี้ และเราก็เริ่มสรรหามาใช้ ก็ไม่ค่อยเห็นผล
เราขี้เกียจทาด้วยแหละ ครีมโลชั่น กันแดด ไม่แตะ แพ้ทุกอย่างที่เป็นเครื่องสำอางค์  พอเราเริ่มเล่นเฟสบุ๊ค
เราก็เริ่มเห็นแบบความจริงอ่ะ คือทุกอย่างเริ่มปรากฏ บางคนก็บอกว่าเออ..เราหน้าแย่ที่สุดในกลุ่ม
นินทาบ้างแบบ 'น้องคนนี้ไม่น่าอยู่กลุ่มนี้' หรือไม่ก็ 'พี่คนนี้ไม่เห็นสวยเลย อยู่กลุ่มนี้ได้ไง' เงิบค่ะ
โลกโซเชียลนี่มันแรงจริงๆ เราไม่มีแบบแรงบันดาลใจเป็นรุ่นพี่อะไรนะ เราไม่ค่อยชอบใครอะไรจริงจัง
อย่างมากก็แบบอุ้ย! น่ารักอ่ะ แต่ก็ไม่เข้าไปยุ่งกับเขา ประมาณว่า ชื่นชมในสภาพหนังหน้าเขาดี


รูปนี้เป็นตอนมอห้า เราไม่ได้ต่างไปจากเดิมเท่าไหร่ และทนแรงกดดันอยู่นาน หลังจากนั้นเราเริ่มบำรุงหนักขึ้น
หาหมอสิว ทรีตเม้นหน้า ทาโลชั่น กันแดด และเริ่มทาเบสและทิ้นไปโรงเรียน หลังจากปิดเทอมมอห้า
ขึ้นมอหก โค ตะ ระ ภูมิ ใจเลย เราเปลี่ยนไปจากเดิมมาก จนคนอื่นทัก แต่เราไม่รู้ตัว เราเป็นคนหน้าอวบ
แต่คางเรายาว เราเลยตัดผมสั้น และมันก็ประสบผลสำเร็จมาก! ฟินเวอร์! หน้าเราใส่ขึ้น แต่ไม่ได้ขาวโอโม่
เราไม่ชอบ เราชอบผิวสีแทนมากกว่า เราไม่ได้ทำให้ตัวเองขาวขึ้น แค่ไม่ทำให้ดำไปกว่าเดิม แค่ทาโลชัน
กันผิวแห้ง และกันแดด พอ


เราเปลี่ยนจากเดิมค่อนข้างเยอะ และแอพก็ช่วยเราได้เหมือนกัน ฮ่าๆ พอเราฟันเข้าหน้าเราก็เล็กลง
และจมูกก็เริ่มมีสันขึ้นมาจนเห็นได้ชัด คางเราแหลมขึ้นด้วย


นี่แหละ กลุ่มที่เราบอก เราเริ่มดูบาลานซ์แล้วนะ 555555555
การตัดผมสั้น มันเวิร์คมากบอกเลย หน้าเราเด็กลงและเริ่มมีคนชมมากขึ้น  อีกทั้งยังมีคนมาจีบด้วย
ตอนนั้นเรามีคนที่ชอบ และปฏิญาณ ว่า โอ้ย! ถ้าสวยกว่านี้จะเข้าไปจีบ
ผลปรากฏว่าไม่ ไม่ได้ไปจีบ 555555555 เพราะชอบฝรั่งมากกว่า และฝักใฝ่มากจริงๆ



เราขาวขึ้นมาไม่กี่ระดับนะ เพราะเราไม่อยากขาว เราชอบผิวสีน้ำผึ้ง ผิวเราใสขึ้นมากกว่าจะพูดว่าขาว
เรารู้จักเมคอัพให้หน้าตัวเองดีขึ้น และเริ่มซื้อคอสเมติกตอนประมาณมอห้าปลายๆได้
แต่เราก็ไม่ได้ทาทุกวันตอนไปโรงเรียนนะ เราขี้เกียจตื่นเช้าๆมาทา



หลังจากนั้นทุกอย่างเริ่มลงตัว เราเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ จากคนที่เคยว่าเราตอนมอ.ต้น ก็มาชอบเราเว่ย!
มันมีความรู้สึกแบบมิสชั่นคอมพลีท! มีคนเข้ามาจีบ มาม่อตามประสา สังเกตว่าเราไม่ได้ขาวโอโม่อะไรเลย
เราชอบสีผิวแบบแทนๆมากกว่า เราไม่ค่อยชอบขาวแบบมากอะไรขนาดนั้น

พอเราจบมอหกเราก็ได้ถอดเหล้กดัดฟันออก เราปลื้มสุดๆ เพราะเราอยากเอาออกมาก

สุดๆของสุดๆแล้วเราอยากเอาออกตั้งแต่ครั้งแรกที่ดัด 555555555
เราอยากรู้ว่าตัวเองจะเป็นยังไงพอเอาออก ตอนนี้สุขจิตสุขใจมาก
ตอนนี้เราขึ้นปีหนึ่งแล้ว เราก็ยังไว้ผมสั้นอยู่ พยายามจะไว้ยาวนะแต่มันก็ไปตัดอยู่ดี
ยังลังเลอยู่ว่าจะไว้ยาวดีหรือเปล่าเราไม่ได้ดูดีขึ้นแบบมากกกกกกกก. อะไรขนาดนั้นนะ
เพราะโลกเราอยู่ยากเพราะแอพพิเคชั่น เราก็ใช้เหมือนกัน ในการใส่สีให้มันสวยๆ


อันนี้เป็นตอนปัจจุบันของเรา เปลี่ยนไปเยอะมั้ย เราว่าก็เยอะอยู่นะ



กรี๊ดดกลับไปดูตอนสมัยก่อนคือแรงงานต่างด้าวมากค้าคุณ!

ที่สำคัญของคำว่าสวยคือทำตัวให้น่ารัก ไม่ใช่แอ๊บแบ๊วตลอดนะ แบบยิ้ม แล้วก็อารมณ์ดีๆเข้าไว้
เราชอบทำหน้าเหม็นขี้หมาเปียกทุกวัน ก็เลยมีแต่คนหนีเรา พอเราเริ่มสนุกกับวัยรุ่นมากๆกับเพื่อน
ยิ้มแล้วก็หัวเราะมากๆ ห้ามเครียดนี่แหละสำคัญ!

โอยยยย เราร็สึกว่าเราปวดตับมาก เพราะเราพิมพ์เหนื่อยจริงๆ ฮ่าๆ ไว้เราจะมารีวิวของที่เราใช้นะ

อิอิ เราว่าการเปลี่ยนแปลงตัวเองมันมาจากหลายสิ่งจริงๆแหละ บางทีเราอาจจะไม่ได้เปลี่ยนเพราะคนที่เราชอบ
ลองคิดแบบนี้ ถ้าเราสวยในชุดรับปริญญาอะไรแบบนี้ แบบคนมาแอบถ่ายแล้วชอทไหนก็สวย
อันนี้ปลื้มมาก 555การมีแรงบันดาลใจในการเปลี่ยนแปลงตัวเองมันอยู่ที่เราเริ่มต้นจากอะไรมากกว่า
เราเป็นกำลังใจให้คนที่อยากสวยเพราะเราก็อยากเหมือนกัน 55555

เราอาจจะลบทู้นี้นะ เพราะเรากลัวคนๆนึงมาเห็น 555555
ปล.ตอนนี้หน้าเรามีสิวเพราะเรานอนดึกแล้วก็แพ้น้ำ นอนดึกเพราะว่าเรียนด้วย T-T เสียใจ.