วิจารณ์ คิดถึงวิทยา

คิดถึงวิทยา
By Bigtum

: มิตรภาพต่างเวลาในเรือลำเดียวกัน หากพูดถึงบทบาทของครูแอน ครูสอง ในฐานะเรือจ้างลำน้อยแล้ว โมเม้นต์น่ารักๆคงหนีไม่พ้นการทำหน้าที่อย่างจริงใจตรงไปตรงมา บทบาทที่มากกว่าคำว่า 'ครู' คือเป็นทั้งพี่เลี้ยง ผู้ปกครอง ส่วนนี้น่าจะได้ใจคนดูได้อย่างไม่ยาก โดยเฉพาะฉากนั่งเรือไปตะโกนร้องปาวๆ บอกนักเรียนว่าเปิดเทอมแล้ว ฉากสอนทำโจทย์เลข ฉากทำกับข้าวและกิจกรรมอะไรต่างๆ ฉากทั้งหลายเหล่านี้ต้องยกคุณงามความดีให้กับทีมนักเเสดงนำ ไม่ว่าจะเป็นคุณบี้ คุณพลอย รวมไปถึงพวกเด็กๆในเรื่อง ความใสซื่อของพวกเค้าทำเอาผู้ชมยิ้มหน้าบานกันทั้งโรง ส่วนศิษย์เก่าสองคนจาก Seasons Change กับพระเอกจากละครจอแก้วนะเหรอ เอาตรงๆ มาเป็นเพียงไม้ประดับที่ให้บทลงล็อคแต่ไม่ได้น่าจดจำสักเท่าไหร่

ด้วยความที่เป็นค่ายหนังขวัญใจมวลมหาชน ความคาดหวังจึงย่อมสูงกว่าค่ายอื่นๆเป็นธรรมดา เราถึงได้เห็นการจัดเเสงที่สวยงาม งานตัดต่อเนี๊ยบๆที่ดูลื่นไหล ไดอะล็อกคำพูดของตัวละครที่ไม่ต้องเยอะ แต่ต้องเป๊ะ มีวาทะศิลป์เก๋ๆ แค่นี้คนดูก็พร้อมจะอมยิ้มให้แล้ว สำหรับผู้เขียนน่ะเหรอ เห็นหน้าครูแอนแล้วอยากกลับไปเป็นเด็กชะมัด อยากวิ่งเข้าไปโผกอดครูแล้วพูดว่า 'ผมรักครูเเอนกั๊บ' ถุย...เด็กโข่ง!!! อย่างไรก็ดีแม้มาตรฐานคุณภาพงานของจีทีเอชจะยังคงรักษาระดับที่น่าพอใจ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเนื้อในจะไม่มีจุดบกพร่องเลย บอกตรงๆ ภาพความสนุกสนานไตล์ฟีลกู๊ดระหว่างครูกับเด็กๆที่ระดมใส่มาไม่ยั้งนั่นแหละ ทำให้ไม่รู้สึกว่าตัวละครมันเหงาอย่างที่ควรจะเป็น

จะมีหนังไทยสักกี่เรื่องกันเชียว ที่เอาหยิบไดอารี่มาเล่นจริงจังกันขนาดนี้ ยิ่งกับยุคโซเชียล ณ พ.ศ.นี้ ไดอารี่น่าจะเป็นของที่เชยพอๆกับจดหมาย ซึ่งก่อนหน้าก็มี Timeline ที่เข้าใจเคาะประเด็นไอเดีย พยายามจะนำความคลาสสิคของจดหมายมาผสมกับโลกของโซเชียล แต่คิดถึงวิทยาไม่ต้อง ตัดโลกของโซเชียลอุปกรณ์สื่อสารทิ้งไปได้เลย เพราะมันไม่มีสัญญาณไง อยู่ในแพกลางน้ำที่มองไปทางไหนก็เห็นแต่น้ำและภูเขาโอบรอบ จริงๆมันก็เป็นทิวทัศน์ที่ดูสวยนะ แต่หนังก็ประเคนดนตรีประกอบใส่ไม่ยั้งมือเหมือนกัน โอเค เสียงกีตาร์โปร่งมันฟังเพราะอยู่ก็จริง เพียงแต่มันไม่เหลือที่ให้ได้ฟังเสียงธรรมชาติอะไรบ้างเลย ไม่แน่นะ ถ้าปล่อยของให้น้อยลงกว่านี้หน่อยอาจจะรู้สึกถึงความอ้างว้างขึ้นมาจริงๆก็ได้

สุดท้ายแล้วเมื่อมองถึงเจตนารมณ์ของหนังในด้านดีๆแบบไม่อคติจนเกินเลย อย่างน้อยๆมันก็พอมีคุณค่าในตัวแฝงอยู่ ถือว่าประเด็นหลักไม่ตกหาย สร้างแรงบันดาลใจแด่ครูผู้มีไฟทั้งหลาย มุ่งหวังให้เด็กได้เห็นประโยชน์ของการเรียนว่าได้คุณค่าอย่างไร ให้ผู้ใหญ่หันมาใส่ใจกับระบบการศึกษา ฉากที่บอกว่าจะเรียนไปทำไมสุดท้ายก็ต้องมาจับปลา เพราะทำอาชีพนี้มาตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นย่า นี่เป็นตัวอย่างที่ชัดเจน ต้องลองไปดูเอง ว่าครูสองจะหาทางออกให้กับเหตุการณ์นี้ยังไง ช่างได้ใจสุดๆ ส่วนประเด็นด้านความสัมพันธ์กับสมุดไดอารี่ของคนทั้งสองยังไม่เต็มอิ่ม บางทีความเพอร์เฟคที่จัดฉากมาเต็มสตรีมทุกอย่าง ก็อาจกลายเป็นหายนะสร้างจุดด้อยอย่างไม่ตั้งใจได้เหมือนกันนะงานนี้

ระดับคะแนน "B-"

ยังมีอีกหลายเรื่องรอให้อ่านอีกเพียบที่เพจแห่งนี้ https://m.facebook.com/profile.php?id=101573433344532