มีเรื่องอยากระบาย...ปัญหาครอบครัว

บอกก่อนเราเล่าเรื่องไม่เก่งเท่าไหรนะ

คือพ่อแม่เราหย่ากันตั้งแต่เราเด็กๆ เราอยู่กับแม่ แม่เรามีสามีใหม่และมีลูกด้วยกันสองคน ชายทั้งสองแล้วคือเราเกลียดพ่อเลี้ยงเรามากๆ เพราะมันมีเรื่องฝังใจตั้งแต่เด็กๆ ตอนเด็กๆผิวออกแทนๆ ไม่ดำเกินไม่ขาวเกินแต่ดำสุดทั้งบ้าน พ่อเลี้ยงเลยเรียกเราว่าอีดำๆ แล้วแกเคยเตะขาเราตอนเด็กๆจนเราเข็ดขาเดินไม่ได้ แค่เพราะเราเดินไปชนลูกเค้าล้มแต่จริงๆคือตอนนั้นเรายืนอยู่เฉยๆ แล้วน้องเราวิ่งมาชนเราเอง (น้องเราอายุสองขวบและเรายังอยู่ป.สาม) พ่อเลี้ยงเราชอบใช้ความรุนเเรงอ่ะชอบทุบตีเราแรงๆ เวลาเราทะเลาะกับน้อง แต่นั้นคือตอนเราเด็กๆ พอเราโตอยู่ม.ต้นเรามาอยู่หอที่โรงเรียน พอปิดเทอมเราก็ไปอยู่กับพ่อเราที่ต่างจังหวัด ถ้าอยู่ที่บ้านเราก็จะเก็บตัวเอาแต่อยู่ในห้อง หลายๆคนอาจสงสัยว่าทำไม่เราไม่ไปอยู่กับพ่อ เราไปอยู่แล้วแต่แม่พากลับมา ช่วงม.ต้นเป็นช่วงที่เราเริ่มชอบอ่านหนังสือนิยาย คือเราซื้ออ่านสับดาห์ละเล่มเลย พวกนิยายแปลไรงี้เราจะชอบมากก เราสะสมเงินไปซื้อเองไม่เคยขอเงินแม่ไปซื้อ จริงๆก็เคยขอนั้นแหละแต่แม่บอกว่ามันไร้สาระ และแม่เราแอนตี้กับเรื่องนี้มาก
พอนานๆเข้าหนังสือที่เราซื้อมันก็เริ่มมากขึ้นๆ พอแม่เรามาเห็นแม่เราเลยโมโหขว้างปาหนังสือเราทิ้งเกือบหมด แต่พอน้องเราขอเงินแม่ซื้อหนังสือการ์ตูนแม่เรากลับซื้อให้น้องเราง่ายๆเลย ซื้อให้เยอะด้วย แล้วเราก็ทะเลาะกับแม่บ่อยมากกกๆๆๆๆๆ เกือบทุกวันเลยก็ว่าได้ แม่เราชอบชวนเราทะเลาะหรือไม่ก็ชอบพุดกล่าวหาเราผิดๆ พอเราพูดกับไปก็หาว่าเราเถียงนั้นนู่นนี่ ถ้าหากสิ่งที่แม่พูดแม่กล่าวหาเรามันเป้นเรื่องจริง
เราก็จะนั่งฟังเงียบๆ จริงๆ เราก็ไม่ควรที่จะเถียงแม่นั้นแหละเรารู้ดี แต่คือเราอดทนมาหลายปีแล้วไง มันความรู้สึกที่อัดอั้นเลยระเบิดออกมาและเวลาที่เราเป็นไข้ไม่สบายแม่เราก็จะไม่พาเราไปหาหมอต้องเป็นหนักถึงขั้นอ้วกเดินไปไหนไม่รอด นั้นแหละแม่จึงจะพาไป แต่พอกับน้องเราไอนิดเดียวก็พาไปหาหมอละ น้องอยากได้อะไรแม่ก็ซื้อให้ ส่วนเราน่ะเหรอต้องหาเหตุผลมาสักร้อยข้อกว่าแม่จะซื้อให้เรา เราน้อยใจแม่เรามากนะที่รักน้องมากกว่าเรา

ตอนนี้เราก็อยู่ม. 5 แล้ว เรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขเลย เราพยายามไม่คิดมากนะ เราโฟกัสเรื่องเรียนเป็นหลัก แต่แบบแม่เราชอบชวนเราทะเลาะทุกเช้าก่อนไปโรงเรียนอ่ะ แล้วแม่ก็ชอบว่าเราว่าขี้เกียจไม่ต้องใจเรียน เรียนยังไงได้เกรดสองเกรดสาม ดูน้องเป็นแบบอย่างบ้าง4.00 ทุกวิชา  (น้องเรายังอยู่ประถม)ตอนนี่เราอยุ่ม.ปลายแม่เราไม่ให้เราอยู่หอเราเลยต้องนั่งรถไปดรงเรียนเองไปกลับเที่ยวละชั่วโมงกว่าๆ เราต้องตื่นตั้งแต่ห้าโมงเช้าเพื่อไปโรงเรียนกว่าจะได้นอนก็เกือบเที่ยงคืน เพราะกลับมาถึงบ้านก็ช้าแล้วไหนจะต้องทำการบ้านอีก เราเหนื่อยๆกับเรื่องเรียนแล้วยังจะต้องมาเหนื่อยกับเรื่องครอบครัวอีก

อ้อ แล้วช่วงนี้แม่เราถูกแอมเวย์มาเข้าสิง ซื้อทุกอย่างที่เป็นแอมเวย์ล้วยังบังคับให้เราไปฟังอบรม เรายอมไปครั้งนึงเค้าก็พูดๆๆว่าสินค้าเค้าดีนั่นนู่นนี่พูดแบบมีหลักการกับจิตวิทยมากๆ แต่เราไม่เคลิ้มไปกับเค้าหรอก และเราก็ไม่ชอบด้วยไปนั่งฟังไร้สาระเสียเวลาเอาเวลาไปอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนยังคุ้มค่ากว่าอีกพอครั้งอื่นเราก็เลยไม่ไป แม่เลยโกรธเรา แล้วแม่ยังชอบมาพูดขายของให้กับเราเเล้วบอกให้เราไปขายให้กับเพื่อน แต่เราไม่สนใจไงเราก้บอกแม่เราไปตรงๆ ว่าเราไม่ชอบแอมเวย์ จริงๆสินค้าบางอย่าเค้าก็ดีจริงๆนั้นแหละ แต่เราไม่ชอบตรงวิธีการขายของเค้าก็แค่นั้น ตอนนี้แม่ไม่พูดกับเราเลย เรารู้สึกอึดอัดอะ ปกติเราเป็นคนที่ไม่ค่อยจะร้องไห้ง่ายๆ แต่พอความทุกข์มันสะสมมาเรื่องๆ ช่วงนี้เราเลยนอนร้องเกือบทุกคืน

เรารู้ว่ายังมีอีกหลายคนที่มีปัญหาชีวิตเหมือนๆกับเรา เรารู้ว่าเราต้องเข้มแข็งนึกถึงคนที่รักเราเข้าไว้ เรารู้ว่าเราต้องทำยังไงแก้ปัญหากับเรื่องนี้ยังไงแต่แบบบางครั้งเราก็รู้สึกเหนื่อย ท้อ น้อยใจกับชะตาชีวิต ทำไมเราถึงไม่มีความสุขแบบคนอื่นเค้าบ้าง เราแค่ต้องการกำลังใจ ยังมีอีกหลายเรื่องที่เราอยากจะระบาย นี่แค่ยังน้อยนิด แต่เรากลัวมันจะเยอะเกิน เดี๋ยวอ่านกันไม่ไหว5555 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะ