คิดแต่คงไม่ถึง?

เห่นโล่ววววววว คิดถึงบอร์ดนี้จัง ก็ไม่มีไรมากกก อยากบ่น เราจะบ่นคนที่เป็นท็อปปิกใน http://sz4m.com/b3810765 นิดหน่อย
ขอโทษที่ไม่ได้อัพต่อด้วยน้า

คืองี้ช้ะ ในนั้นมันหวานมากเลย กลับไปนั่งอ่านยังอิจฉาตัวเอง
แต่ตอนนี้ทำไมมันแย่อย่างงี้ไม่รู้เลย เงิบ
จริงจริงมันก็ไม่ได้เพิ่งแย่ แต่เรารู้สึกว่ามันแย่ไม่หายซักที ยังรู้สึกอยู่ซ้ำๆ

ล่าสุดที่มันดีคือเราไปเที่ยวกันทั้งวันก่อนเปิดเทอมของเรา บอกเลยว่ามีความสุขมาก แต่พอเย็นตอนกลับถึงบ้าน
แทบทรุด คืออยู่ๆ พี่เค้าก็ส่งข้อตวามมาบอกให้เลิกยุ่งกับพี่เค้า.
เราไม่ได้เปิดอ่าน ก็โทรไปเลย มีอะไร พูดสิ่
พี่เค้าเงียบไปนานแล้วก็บอก นั่นแหละ เลิกยุ่งกับกูเหอะ อย่ามายุ่งกันอีกเลย
คือเงิบ คืองง อะไรอ่ะ เกิดอะไรขึ้น มีอะไรพลาดไปหรอ
เราก็บอก แค่นี้ใช่ไหม พี่เค้าก็บอก เออ เราก็ตัดสายเลย
แล้วพี่เค้าก็โทรกลับมา บอกประโยคเดิมซ้ำอีก เราไม่ได้ตอบ คือตัดสายเลย

เราไม่ร้องไห้ มันตึ้บ ร้องไม่ออก มึนอยู่ แต่เราก็ไม่ไปยุ่งอะไรกันอีกเลย
จนเปิดเทอม พวกรุ่นพี่จะกลับมาเยี่ยม พี่เค้าก็มา แล้วเรานั่งกับรุ่นพี่ที่สนิทอีกกลุ่มนึง ก็เพื่อนพี่เค้าแหละ
คือพี่เค้ามายืนมองหน้า เพื่อ? บอกเองว่าไม่ต้องยุ่ง จะมองทำไม
คือตั้งแต่ตอนนั้นเราไม่ร้องเลยกับเรื่องนี้ อาจเพราะไม่เห็นอะไร เราปิดการรับรู้ทุกอย่าง
พอเห็นหน้า แค่นั้น แค่เค้ามอง เราก็ปวดใจแล้ว คือน้ำตามันรื้นมาเลย เราเลยเดินหนี แต่ก็ไม่ให้มันไหล
มีรับน้องอีก พี่เค้าก็มาอีก เราถ่ายรูปกับพี่รหัสเรา พี่เค้าก็มายืนยิ้ม มองมา ยิ้ม เพื่อ?
ปวดใจว้อยยยยยยยยย
วันไหว้ครูก็เช่นกัน มอง มอง มอง มอง เพื่ออะไรว.ะ พูดเองนะ รักษาคำพูดสิ่ อย่ามาให้ความหวังเราแบบนี้เลยเหอะ

ช่วงเวลาผ่านมา เรายังคิดถึงเวลาช่วงดีๆพวกนั้นตลอดนะ แย่เนอะ
เราไปเปิดคอมรื้อหาประวัติเอ็มเอสเอ็น ที่เคยคุยกันเลย นานมาก อ่านแล้วน้ำตาจะไหล ฮรึก
เราอ่านหมดทุกอย่างที่คุยกัน ที่หาเจอ ที่พี่เค้าเคยเขียนไว้ให้ เยอะแยะ.

จริงจริงตอนนั้นก็ดีนะ.