ลูกผู้ชายนักสู้ "สมศักดิ์ ค้าขึ้น"

https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd..........74b7a4db7dbd939
จากความฝันในวัยเด็กที่อยากจะมีรูปร่าง สัดส่วน ที่ดีทำให้ "สมศักดิ์ ค้าขึ้น" ฟิตหุ่นและพยายามพัฒนาตัวเองมาโดยตลอด มาดูเรื่องราวชีวิตของ "สมศักดิ์ ค้าขึ้น" กัน !!!
  ผมเป็นคนชอบเรื่องกล้ามเนื้อของการ์ตูน มาตั้งแต่เด็กอยากได้รูปร่าง เหมือนการ์ตูนที่มีกล้าม ตอนนั้นยังไม่รู้เรื่องการเพาะกายเลย รู้แต่ การฝึกแบบทหาร วิดพื้น ดึงข้อซิทอัพทั่วไป จนผมอายุ 14  ตอนนั้นผมไม่มี บาร์เบล ดำเบล ก็เลย ไปเอา เกนของปั้มของเครื่องยนต์สิบล้อ มันเหมือนลูกดำเบลดีก็เลย เอามาใส่ด้วยกันทั้งสองข้าง ก็หนักพอได้ เอาละได้ละดำเบล คราวนี้ บาร์เบลทำไง เลยให้น้าชายทำให้ดูแบบในหนังสือ ไปซื้อเป็บเหล็กมา แล้วหล่อด้วย ปูนลงในกะเป็ง ทั้งสองอัน เอาเป็บ เสียบไปในลูอย่างละข้าง ลอจนกว่าจะแห้ง แล้วให้น้าทำม้าเบ็นเพสด้วยไม้พอได้ครบแล้ว ทั้งดัมเบล บาร์เบล ครานนี้ละสนุกแน่ๆ ก็เล่นตามท่าในรูป เข้าใจมั้งไม่เข้าใจมั้งก็เล่นไป เล่นมันทุกวันเลย
https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd..........ed149af2e35c7ef
วันแรกเท่า นั้นละครับ ไม่สบายเลยครับ หยุดเลย รอไข้หายก่อนก็ยังคิดในทางที่ดี สงสัย จะป่วยคงเป็นหวัดมั้งขั้นเนื้อคั้นตัวไปหาหมอ ได้ไม่กี่วัน เอาใหม่ยังไม่ลดละที่จะเล่น ทำงี้อยากได้ต้นคอ ผมก็เลยเอาเชือก ผูกกับดัมเบล แล้วเอาฟันกัดที่เชือก แล้วยกดัมเบลด้วยฟันดึงคอเหมือนเงยหน้าขึ้น แล้วก็ผ่อนหน้าก้มลง ทำแบบนี้ เกือบ 10 เซท เล่นแบบไม่รู้ พออีกวัน อีกแล้ว เป็นไข้อีกแล้ว ขอแข็งไปเลยจะทำไงละคราวนี้เป็นอีกแล้ว กัดฟันเล่นมันทุกอย่างเลยหลายๆท่า เออดีขึ้นมากก็เล่นมันแบบ นี้ประจำจน หุ่นแบบนักมวยเลยครับ พี่ๆในยิมบอกว่าหุ่นพอลงได้ไม่ลองไปลงดู รุ่นดาวรุ่งอะ ครั้งแรกที่แข่งแบบจริงจังเลยครับตื่นแต่นมากเลย ทรงผมหัวทองเลยงานนั้น ถ้าหลายคนพี่ๆและเพื่อนๆ ใครเคยลงประกวดที่รามคำแหงบ้างเมื่อ 13 ปีที่แล้วมั้งถ้าจำไม่ผิด ผมได้ที 4 ของรุ่นนั้น ถ้าคนแข่งตอนนั้นถ้าจำคุณหัวทองคนนี้ได้นะ ครั้งเดียวเลยครับ แล้วคราวนี้ก็ตะเวณ ไปแข่ง แบบนายแบบมาตลอด ยังไม่ใหญ่เลย จนมีงานหนังละครเข้ามา จนมีเงินซื้อรถ บิ๊กไบค์ นี่ละ เรื่องใหญ่เลยครับ คุณทีทำให้ผมต้องเสียขาไป ออกมาได้ไม่ถึง 3 เดือน วันนั้นผมมีนัดกลับกลุ่มบิ๊กไบค์ว่าจะออกไปทีเมืองกาญจณบุรี
https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd..........f511f35a982b6fc
วันนั้นผมไป ปี พศ.2544 วันที่ 12 สิงหาคม ได้ออกเดินทางพักทีเมืองการขึ้นไปสังขะบุรี อยู่1คืน เช้าวันที่ 13 เราได้ออกไปกินข้าวเวลา 11โมง กินข้าวเสร็จมือสุดท้ายของชีวิตผมก็ว่าได้เพื่อนๆบอกไปน้ำตก เอราวัน กันต่อ ผมก็ตามกลุ่มเขาไป แต่ไม่รู้เส้นทางจนเห็นเพื่อนเขาหายไปกันหมด เห็นเพื่อน1คนรอตรงแยก เพื่อรอดูคนที่จะมาไม่ทัน ก็บอกผมให้ไปก่อนผมบอกว่ารอไปด้วยกัน เขาก็บอกว่าไปก่อนเลย ผมเห็นเพื่อนหลังไวๆ ผมก็เลยอัดเต็มที่ อัดมิดไมเลยกลัวจะไม่ทันเพื่อนกลุ่มแรก โคงหักศอกอยู่แค่น่าผมแค่พิบตาเดียว ผมตะแบรคแล้วก็เอนตัวลง พลิกสะบัดกลิ้งแล้วก็ฟาดไปที่เสาหลักกิโล จนรถผมแหลกเป็นชิ้นๆ  อีกไม่นานเพื่อนได้กลับมาดูเห็นผมนอนอยู่กลางท้องนาสภาพรถดูไม่ได้เลยครับมันกระจายไปทั้วท้องนาเลยขาดเป็นชิ้นๆ ความเจ็บปวดค้อยๆมาที่ระนิดๆจนผมเริ้มร้อง ขึ้นมาเป็นทวีคูณด้วยความเจ็บปวด  หลังจากนั้น ส่งผมไปโรงพยาบาลในตัวจังหวัด แล้วเพื่อนๆโทรไปบอกแม่ผม อีก6ชั่วโมงแม่ผมก็มา หมอบอกแม่ผมว่าทำใจนะ เพราะเขาเสียเลือดมากจนเลือเขาไม่มีในตัว จาก 100 เปอร์ เซน เหลือแค่ 9 เปอร์เซน คงไม่รอด พอแม่เดินเข้ามาหาผม ผมเองกับลืมตามามองแม่แล้วเรียกแม่ว่า แม่ แล้วผมก็หลับไป แม่ผมเลยเรียกหมอมาดูทุกคนบอกว่า เมื่อกี่หัวใจหยุดเต้นไปแล้ว  คือว่าผมเสียชีวิตไปแล้วนั่นละครับ หลังจากนั้นทุกคนรีบไปเอาเลือดในคลังเลือดมาใส่ให้ผม  ผมเองก็ต้องตัดขาทิ้งเพราะเส้นเลือใหญ่ขาด ต่อไม่ติด ขาอีกข้งก็หักใส่เหล็กดามไว้กระดูกเชิงการก็หัก ผมก็บอกกับตัวเองว่าผมจะไม่ท้อไม่ถอยจะสู่ต่อไปเพื่อแม่ของผมจะทำประโยชน์ ให้แก่ส่วนรวมและประเทศชาติเท่าที่ผมจะทำได้
https://scontent-b-sin.xx.fbcdn.net.........amp;oe=555BB86C
ครั้งแรกที่ผมแข่งก็ที่เชียงใหม่กีฬาแห่งชาติ ปี พศ.2546 แล้วก็ได้เหรียญทอง ครังแรกแล้วก็ ไปคัคตัวทีมชาติคนพิการ ได้ไปแข่งขัน ได้เป็นตัวแทนทีมชาติ ก็ปี2546 ที่เวียดนาม อาเซียนพาราเกมส์  ครั้งนั้นผมได้เหรียญเงินทีเวียดนามครั้งแรก ครั้งที่2 เหรียญ เงินทีฟิลิปปินส์ ครั้งที3 เหรียญทอง ที่โคราช ครั้งที่4 ก็เหรีญทองที่มาเลเซีย ครั้งที่5 เหรียญ ทองที่ อินโดนีเซีย อันนี้เป็นของซีเกมส์นะครับ และเหรียญทอง ชิงแชมป์โลก ที่อินเดีย และเหรียญทองกีฬาแห่งชาติ ทุกแมท ทีแข่ง ผมมุ่งมั่นฝึกฝน เอาประสบการที่เคยเพราะกายมาฝึกซ้อมให้กับตัวเองจนสำเหร็จ ผมคิดท้อแท้เหมือนกัน แต่ผมก็สู้ผมไม่เคยถ่อยไม่ว่าผมจะมีกินหลือไม่มีกิน ผมก็สู้รู้ทั้งรู้ว่าเล่นแล้วคนพิการมันไม่รวย แต่ศักดิ์ศรีทีได้มา ทำให้ผมเลิกเล่นเพาะกายเสริมไม่ได้แม่แต่น้อยเพราะมันทำให้ผมได้ชีวิต เพื่อนพี่นอง ที่คอยเป็นกำลังใจให้ผม ผมอยากให้ทุกคนสู้เหมือนผมจะได้สำเร็จในความตั้งใจที่เราได้ลงมือลงแรงลงเงิน ทำมันไป สู้ต่อไปนะน้องๆพี่ๆ ที่รักของผมทุกคน สวัสดีครับ ผม สมศักดิ์ ค้าขึ้น นักสู้ชีวิต https://www.youtube.com/watch?v=eJGCYkHMJIM
https://www.youtube.com/watch?v=8OGMUoKDwjo
https://www.youtube.com/watch?v=mYFkPHI0ILM
https://www.youtube.com/watch?v=jlUn_1CZZrk