ในทรรศนะของข้าพเจ้า ตอนที่เท่าไหร่ไม่รู้

นานเท่าไหร่แล้วที่ผมไม่ได้นั่งเขียนกันสดๆ
ณ ตอนนี้ บุคลากรที่โรงเรียนกำลังวุ่นวายกับการออกข้อสอบปลายภาค ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้น
กระบวนการออกข้อสอบที่ดี จะต้องเป็นคำถามที่เน้นการคิดวิเคราะห์ และแต่ละคำถามจะต้องไม่มีจุดเชื่อมโยงกัน ซึ่งข้อสอบมาตรฐานนั้นจัดทำยากมาก...
เหล่าครูๆ ท่านๆ ก็จัดการสอบถามพี่ Goo เพราะข้อสอบแม่มโคร-มาตรฐาน ผมไม่ได้จะว่าเรื่องสอบหรอก แต่มันขัดใจตรงที่ "ทำไมไม่ออกข้อสอบเอง" ซึ่งผมตอบแทนเลยว่า "ก็คุณๆ ท่านๆ แทบไม่ได้สอนนิ" วันๆ เอาเวลาไปทำอะไรเยอะแยะ โดยเฉพาะกิจกรรมไปเที่ยวนอกสถานศึกษา (ซึ่งไม่เคยมีชื่อผม และผมก็ไม่ได้สนใจหรอกว่าจะได้ไปหรือไม่ได้ไป)

การศึกษาโดยเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญนั้น เป็นวิวัฒนาการทางการศึกษาที่เรียกได้ว่า สวยหรู และ เยี่ยมยุทธ อย่างที่สุด
โดยการเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญคือ "การให้ผู้เรียนได้รู้ลึกซึ้งถึงรายวิชาที่เราสอน"
ถามจริง มันใช่ไหมพี่น้อง!!!


ถ้าผมย้อนถามคุณว่า การเรียนแบบเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ มันคืออะไร?... ตอบมา...

คำตอบมันง่ายมาก เพราะมันอยู่ในคำถามไง
มันคือ ผู้เรียนอยากเรียนอะไร ก็ตามใจเค้า

เพราะเจตนารมณ์ขององค์พ่อหลวงท่านว่าไว้ "ให้การศึกษากระจายไปสู่ราษฎร" นั่นรวมไปถึง วิชาความรู้ ต้องนำไปใช้ได้


เป็นคุณ จะเรียนเรื่องการอ่านโน้ตไหม ถ้าคุณไม่ได้อยากเป็นนักดนตรี
เป็นคุณ จะเรียนเรื่องเคมีฯ ไหม ถ้าคุณไม่ได้อยากเป็นหมอ, หรือนักวิทยาศาสตร์
เป็นคุณ จะเรียนเรื่องการแต่งบทประพันธ์ไหม ถ้าคุณไม่ได้อยากเป็นนักเขียน

แล้ว
ถ้าคุณอยากเป็นช่าง คุณจะหาเรียนที่ไหน ในเมื่อโรงเรียนไม่ได้สนับสนุนวิชางานช่าง
ถ้าคุณอยากเป็นนักเขียน คุณจะหาเรียนที่ไหน ในเมื่อโรงเรียนไม่ได้สนับสนุนงานเขียนสำหรับทุกคน
ถ้าคุณอยากเป็นศิลปิน คุณจะหาเรียนที่ไหน ในเมื่อโรงเรียนไม่ได้สนับสนุนงานศิลปะอย่างเต็มที่


เพราะ การวางนโยบายเรื่องการศึกษา ไม่ได้ทำโดยครูผู้สอน...
แต่นโยบายถูกวางโดย อ้ายบ้าที่ไหนไม่รู้ แต่มันเป็นนักการเมือง **...