[แนะ+เล่าประสบการณ์] คนขาลายแขนลายต้องฟัง!!!!

-ในฐานะที่เคยขาลายแขนลายมาตั่งแต่อนุบาลจน ม.3 คือเราลองมาทุกวิธีแล้ว ที่คนอื่นบอกมาเราก็ลองทำ ทาครีมโลชั่นซื้อมาจนหมดตัง พอกมะนาวกับดินสอพองจนขก. พอกผงขมิ้นจนเหลืองอ๋อย บลาๆ คืออยากจะบอกว่าลองมาหมดแล้วจ้ะ มันไม่ได้หายเลย ดีสุดก็แค่จางลงนิดนึง ย้ำ! นิดนึงจริงๆ คือ ถ้าอยากจะหายขาดเลยจริงๆอะ "แนะนำให้ไปหาหมอผิวหนัง" จะดีที่สุด -ตอนประมาณ ม3 ช่วงปิดเทอม เราเคยไปหาหมอที่ รพ.ราชวิถี แผนกโรคผิวหนัง เราใช้บัตรทอง เลยไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆ หมอเขาจะให้ยามาทาตามจุดที่เป็น เราก็ทาเลยจ้า แต่คือแบบเราเป็นเยอะมากอะ มันเลยมีหลายจุดช้ะ เราก็รู้สึก ขก ทานะ แต่ก็คิดว่า เออ เราอยากสวย อยากหาย ไม่อยากโดนคนอื่นล้ออีกแล้ว ก็เลยทำให้เราขยันทาตามที่หมอบอกอะ

-เราก็ทามาตลอด พอยาหมด ก็ไปขอหมอเพิ่ม ก็รู้สึกแผลมันเริ่มจางลงเรื่อยๆ จนกระทั่งอยู่ ม.4 เทอม 2 แผลมันหายเลยเว้ยยย แบบไม่ลายแล้วอะ เหลือก็แต่จุดเล็กๆเหมือนเป็นแค่แผลเป็นธรรมดา คือตอนนั้นเราดีใจมากอะ เพื่อนก็ทักว่าขาหายลายแล้วหรอ ก็รุ้สึกดีนะ คนก็เริ่มเข้ามาจีบเยอะขึ้น ทำให้เรากล้าใส่กางเกงขาสั้นด้วย คือแบบรู็สึกดีมากๆ

-แนะนำนะ สำหรับคนที่ขาลายหรือขาไม่ลายก็ตาม เวลาโดนยุงกัดหรือรู้สึกคัน อย่าไปเกาเด็ดขาด คือก็เกาได้แระแต่อยากให้เกาเบาๆ หรือถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ใช้มือเรานี่แระตบไปที่เราคันแรงๆเลย มันจะทำให้เราหายคันได้จริงๆ เพราะถ้าเราเกาแรงๆ มันก็จะเป็นแผลเป็น จนต้องมานั่งรักษากันอีกยาววว
-แล้วก็อีกเรื่อง สำหรับคนที่ออกงาน หรือไปงานต่างๆ เช่นงานแต่ง งานพรอม ที่ต้องใส่กระโปรงสั้นอะ แนะนำให้ใส่ถุงน่องนะ เพราะมันจะทำให้รอยขาลายดูจางลงเยอะ คือถุงน่องมันช่วยได้เยอะเลยจริงๆ

-สำหรับเรื่องยา คืออยากจะบอกว่า เราจำไม่ได้แล้วว่ายามันชื่ออะไรหรือยังไง คือมันนานมากแล้วอะ ตั้งแต่เราอยู่ ม3 จนตอนนี้ เราปี1 ละ

    สุดท้ายอยากจะบอกว่า "ขอให้ทุกคนมีความอดทน" คือเราก็รู้เนอะ ว่าขาลายหรือแขนลายมันแย่มากๆๆๆ เราก็เคยเป็น ต้องโดนสายตาของคนอื่นมองเราแบบแปลกๆ เวลาอากาศร้อนๆอยากออกไปข้างนอก ก็ใส่กางเกงขาสั้นหรือกระโปรงสั้นก็ไม่ได้ คือแบบเซ็งโคตรๆอะ รู้เลยว่าคนที่เป็นจะรู้สึกยังไง เราก็เคยผ่านช่วงนั้นมาก่อน มีทั้งแบบร้องไห้ด้วยเวลาอยู่คนเดียว ต้องคอยตอบคำถามคนอื่นว่าทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ก็ได้แต่บอกไปว่า น้ำเหลืองไม่ดี ยุงกัดบ้างไรบ้าง ในใจนี่อยากจะบอกไอคนที่ถามไปว่า มิงเสีอกไรกับกุ มิงลองเป็นแบบกุบ้างมั้ยละ? 555555555 คือแบบถ้าคนที่ไม่เคยเป็น ก็จะไม่รู้อะเนอะว่าเรารู้สึกยังไง

    สุดท้ายแล้วจริงๆ ก็อยากให้ทุกคนที่เป็นรู้ไว้ว่า โอกาสที่แผลจะหายอะ มันมีอยู่แล้วละ!!! อยู่ที่ว่าเราจะพยายามมากแค่ไหนก็เท่านั้นเอง สู้ๆๆๆ