นิทานของ E.L.F (ซึ้งมากๆ)
ไม่เป็นสมาชิก
ซึ้งมั่กมากT_________T
เรยเอามาไห้อ่านกัลอีกรอบ
ขอโทดดั้วนะคะถ้าอ่านกัลแร้ว
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
[color=Blue]แนะนำให้เปิดเพลง Endless moment หรือ You are the one ก่อนอ่านนะจ๊ะ
---------
ในดวงดาวเล็ก ๆ ดวงหนึ่ง ซึ่งเป็นดวงดาวที่มีสีฟ้าอ่อน ๆ ดูแล้วสวยงามมาก เหล่าภูติตัวน้อยต่างอาศัยกันอยู่เป็นจำนวนมาก ภูติแต่ละตนเป็นมิตรต่อกันและช่วยเหลือซึ่งกันและกันอยู่เสมอ ไม่มีใครเอาเปรียบใคร มักจะแบ่งปันสิ่งต่าง ๆ กันให้อยู่ถึงแม้ว่าจะเป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ตาม
แต่มีอยู่อย่างหนึ่ง ที่เหล่าภูติตัวน้อยต่างพากันเป็นห่วงและรักใคร่อยู่เสมอ ใครสักคนหนึ่งที่อยู่บนเบื้องบนท้องฟ้าสีครามสดใสนั่น ภูติบางส่วนมีโอกาสได้เห็นตัวตนของคนเบื้องบน ภูติที่มีโอกาสนั้น ต่างพากันบอกถึงความรู้สึกของตนที่เฝ้ารอเค้าอยู่เสมอ ไม่ว่าจะนานสักเพียงใดก็ตาม
...แต่บางส่วน...ก็ไม่มีโอกาสที่จะได้เห็นเค้าคนนั้น...
ในยามค่ำคืนที่มืดสนิท แต่มีแสงจากดวงดาวที่ทำให้ค่ำคืนนี้นั้นงดงามมากยิ่งกว่าสิ่งใด ๆ ภูติน้อยตนหนึ่งกำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่เพียงคนเดียว ก่อนจะมานั่งพักที่ผืนหญ้าสีเขียวชอุ่มในที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง ใบหน้าที่ดูแล้วเหมือนกับกำลังเป็นห่วงและคิดถึงใครสักคนหนึ่ง แต่ก็มีความเศร้านั้นแอบแฝงอยู่ด้วยเช่นกัน
...ภูติตนนั้นมีนามว่า....เอลฟ์...
ภูติน้อยจดจ้องไปยังท้องฟ้าเบื้องบน ดวงตาที่ปกติมักจะเคยสดใสเสมอเมื่อไปเจอกับเพื่อน ๆ หรือคนสนิท ตอนนี้กลับดูเศร้าศร้อยจนน่าใจหาย ภูติน้อยแหงนหน้ามองต่อไปอย่างนั้นอย่าเหม่อลอย ไม่ได้สนใจกับสิ่งรอบข้างเลยแม้แต่นิด...
...ทั้ง ๆ ที่แค่นั่งมองท้องฟ้าเฉย ๆ...
...แต่...น้ำตากลับไหลรินออกมาอย่างไม่ตัว...
ด้วยความตกใจที่เกิดความผิดปกติกับตัวเอง มือบางถูกเลื่อนมาเช็ดหยาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง เช็ดแล้ว...เช็ดอีก....แต่น้ำใส ๆ กลับไหลรินออกมาไม่หยุด สุดท้าย...เสียงสะอื้นก็ลอดออกมาจากลำคอของภูติน้อย ก่อนจะนั่งชันเข่าและซุกใบหน้าลงกับเข่าของตัวเอง
ฮึก....ฮึก.... ทั้ง ๆ ที่อยู่เพียงคนเดียว แต่ก็จะพยายามจะกลั้นเสียงไว้ให้มากที่สุด ราวกับกลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน เล็บมือจิกที่ต้นแขนของตัวเองเพื่อระบายความรู้สึกที่เกิดขึ้นในตอนนี้
...ทำไมน้ำตาต้องไหลออกมาด้วยน่ะ?...
...เรากับเค้า...ไม่ได้รู้จักกันซะหน่อย....
...ทำไมฉันจะต้องไปเสียน้ำตาให้เค้าด้วย?...
...แต่....พอคิดว่า....ตัวเองไม่อาจจะเจอเค้าได้...
...ไม่มีโอกาส....แค่จะเจอหน้าเค้า....ยังไม่มีโอกาสเจอเลย....
...น้ำตามันก็ไหลออกมาไม่หยุด....
...นี่ฉันรักเค้ามากเลยใช่มั้ย?....
...ฮึก....ฉัน.....ฮึก.....ฉันจะมีโอกาส...ฮึก....ที่จะบินไปสู่ท้องฟ้าเบื้องบนนั่นบ้างมั้ย?....ฮือ... เสียงร้องที่โศกเศร้าดังไปทั่ว ภูติน้อยไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ปลดปล่อยความรู้สึกออกมาอย่างไม่ปกปิด ภูติน้อยกัดริมฝีปากล่างแน่นจบแทบช้ำ
ไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน...ฮึก....ขอแค่....ให้ได้เห็นหน้าของเค้า....ฮึก..... ใบหน้ามนเงยขึ้นจากเข่า ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาจำนวนมาก ดวงตาที่เริ่มแดงก่ำเพราะการร้องไห้นั้นจ้องมองท้องฟ้าเช่นเดิม ไม่ใช่ว่าดูความสวยงามของยามราตรีคืนนี้.....แต่กลับมองหาใครบางคน....ใครบางคนที่อยู่บนท้องฟ้านั่น...
(......)
หืม?.... เสียงในลำคอดังขึ้นจากภูติน้อยด้วยความสงสัย เหมือนเมื่อกี้เขาได้ยินเสียงอะไรเข้าใช่มั้ย??
(..ไ....น.....มั้ย....)
ใครน่ะ??? เสียงปริศนาที่ดังมาแผ่ว ๆ จากที่ไหนสักแห่ง ทำให้ภูติน้อยเริ่มหันซ้ายหันขวาหาต้นตอของเสียง แต่ไม่ว่าหันไปทางไหน ก็ไม่เห็นแม้วี่แววของใครสักคนเลยนอกจากตัวเอง
(เธอได้ยินเสียงของพวกเรามั้ย?) เสียงปริศนาดังชัดขึ้น ภูติน้อยตกใจยิ่งกว่าเดิม ในใจคิดว่าควรจะหนีไปจากที่นี่ แต่ร่างกายกลับไม่ทำตามที่สั่ง ใบหน้ามนหันซ้ายขวามั่วไปหมด
แต่...ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสัญชาตญาณของตัวเองรึเปล่า ภูติน้อยกลับเลือกที่จะแหงนหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้า แทนที่จะหนีไปจากที่นี่ ดวงตาสีนิลกระพริบสองสามครั้ง พยายามมองสิ่งที่ดวงตาของตัวเองนั่นรับรู้
...ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง....หรือเป็นเพียงแค่ความฝัน....
...แต่....รู้สึกเหมือนกับว่า.....
...ตอนนี้....บนท้องฟ้า....กำลังมีคนโบกมือมาให้....
(ขอโทษนะ...ที่เราลงไปหาเธอไม่ได้นะ) เสียงทุ้มพูดขึ้น ภูติน้อยส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร ตอนนี้ปากมันสั่นไปหมด เรียบเรียงคำพูดอะไรไม่ถูกแล้ว
(พวกเราขอบคุณจริง ๆ น่ะ...ที่พวกเธอนั้นรัก และเป็นห่วงพวกเราเสมอ) น้ำเสียงนั้นฟังดูอบอุ่น และอ่อนโยนอย่างประหลาด ร่างของภูติน้อยลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ดวงตายังคงจับจ้องไปที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนอยู่เช่นเดิม
(พวกเราอยากไปเจอพวกเธอมาก....อยากไปขอบคุณที่พวกเธอคอยให้ความรัก...คอยเป็นห่วง...คอยอยู่เคียงข้างพวกเราเสมอ แม้ว่าพวกเราจะไม่ได้รู้จักชื่อกันก็ตาม....) สิ้นสุดประโยค วัตถุบางอย่างกำลังร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าอย่างช้า ๆ และลงมาอยู่ที่มือของภูติน้อยตนนั้น ลูกโป่งสีแซฟไฟร์บลูที่ดูสดใสและสวยงาม ภูติน้อยจดจ้องลูกโป่งนั้นด้วยความงุนงงปนตกใจ
(ขอโทษด้วย...ที่พวกเราทำได้เพียงแค่นี้...แต่พวกเรารักสี ๆ นี้มาก...สีเดียวกับดวงดาวของพวกเธอนั่นละ........แต่ว่าตอนนี้พวกเราคงต้องไปแล้วละ.....) เสียงที่เบาลงทุกที ๆ....ทำให้ภูติน้อยใจกระตุกวูบ น้ำตาหน่วงคลอเบ้าอย่างห้ามไม่อยู่
ดะ....เดี๋ยวสิ!!!..... ภูติน้อยพยายามตะโกนให้ดังที่สุด ถึงแม้จะรู้ว่าคงจะไร้ผลก็ตาม สองแขนโอบกอดลูกโป่งที่ได้รับมาไว้อย่างดี แอบหวังไว้ว่าเสียงที่ได้ยินนั้นจะยังไม่หายไป แต่.....ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ยินเสียง กลับกลายเป็นว่า.....ดวงตาที่จ้องมองอยู่นั้นกลับเห็นสิ่งอื่นแทน....
....รอยยิ้ม.....
(..ขอบคุณนะ.....เธอคอยอยู่เคียงข้างพวกเราเสมอจริง ๆ ด้วย....แต่เราต้องไปจริง ๆ แล้วละ...) เสียงนั้นตอบกลับมาอีกครั้ง ถึงแม้ว่าจะเป็นประโยคที่กำลังจะพูดกล่าวลา ก็เรียกรอยยิ้มจากภูติน้อยนั้นได้มากโขอยู่ทีเดียว
(ขอบคุณนะ.......พวกเรารักคุณนะ.....เอลฟ์.....)
เสียงปริศนานั้นเงียบไปนานพอสมควร แต่ภูติน้อยยังคงยืนกอดลูกโป่งสีแซฟไฟร์บลูที่ได้รับไว้อยู่เช่นเดิม บรรยากาศยามค่ำคืนที่ไร้ผู้คน ได้ยินแต่เสียงลมพัดผ่านไปเพียงอย่างเดียว ทำให้ดูแล้วเงียบเหงาอย่างมาก
หยดน้ำตกลงบนลูกโป่งในอ้อมแขน หยดน้ำ....ที่ไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองของภูติน้อย น้ำตาที่ไหลรินออกมาไม่หยุด แต่ริมฝีปากกลับยกยิ้มขึ้นอย่างไม่รู้เหตุผล...
...ร้องไห้....เพราะเขาจากไปงั้นหรือ?....
...ยิ้ม....เพราะได้ของจากเขางั้นหรือ?....
...ไม่รู้ว่าเพราะอะไร....
...แต่ตอนนี้....ไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้อีกแล้ว....
...เจ็บ....เศร้า...มีความสุข....
...ความรู้สึกทุก ๆ อย่างมันปนกันมั่วไปหมด.....
ขอบคุณนะ....ที่คุณยังคงรักเอลฟ์อย่างพวกเรา..... ภูติน้อยยิ้มทั้งน้ำตา พลางแหงนหน้ามองไปที่ท้องฟ้าอีกครั้ง คล้ายกับว่าจะเป็นการบอกลาคนที่อยู่บนนั้น ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปยังบ้านของตัวเองเช่นเดิม....
...ความรัก....มีทั้งด้านดีและด้านร้าย....
...มันทำให้เราสุข.....และทุกข์ทรมานไปพร้อม ๆ กัน....
...แต่....อย่ามัวแต่จมปลักกับด้านร้ายของความรัก....
...เราอาจจะเศร้า....ที่เผลอไปรัก....คนที่เราไม่อาจจะพบเจอเขาได้....
...เราอาจจะเศร้า....ที่บางครั้งหวังว่าจะได้เจอเขาคนนั้นสักครั้ง....
...แต่ก็รู้ตัว....ว่าความหวังนั้นมันไม่อาจเป็นไปได้....
...เราอาจจะอิจฉา....ที่คนอื่นได้เจอเขาคนนั้น.....แต่เรากลับไม่มีโอกาสนั้น....
...เราอาจจะน้อยใจ....ที่บางที....เขาคนนั้นพูดกับคนอื่น....ดีกว่าที่พูดกับเรา....
...แต่ควรคิดว่า.....ดีซะกว่า....ที่เราได้มอบความรักให้แก่คนอื่น...
...ควรจะดีใจ....ที่เราได้มอบรักของเรา....ให้กับคนที่เรารัก....
...ให้เขาได้รับรู้....ว่าอย่างน้อย ๆ....ก็มีคนที่คอยดูแล.....และเป็นห่วงเขาเสมอ....
...ให้เขาได้รับรู้....ว่าถ้าเขาเหนื่อย....เราจะคอยอยู่ข้าง ๆ เขา....
...และ.....เรา....จะอยู่เคียงข้างเขา....ตลอดไป...
THE END
Credit :: ~#DN_LoveR#~
:: http://www.siamzone.com/board/view.php?sid=443255[/color]
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
เราอ่านแร้วซึ้งมากเลยอ่า มันตรงกับความรู้สึกเราเลยอะเราเคยคิดนะว่าเราคงเปนเอลฟ์ที่แย่มากๆ เราไม่เคยมีโอกาสได้เจอเอสเจเลยซักครั้งเราอิจฉาคนที่มีโอกาสได้เจอเอสเจมาก ก ก ก ก
ตอนที่คอนเอสเจที่ไทย เราก้ไม่มีโอกาสได้ไปดู
หลายๆคนได้เข้าไปสัมผัสบรรยากาศของความรักของเอสเจ
หลายๆคนได้เข้าไปร้องเพลงร่วมกันกับเอสเจ
หลายๆคนได้มีความสุขความประทับใจกับเอสเจ
หลายๆคนได้มีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งของคลื่นซัพไฟร์บลู
-----แต่เรา-----
ในวันที่หลายๆคนได้ไปคอนเอสเจ เรากลับไม่ได้ไป
ตอนที่คนอื่นไปคอน
เรากลับไม่ได้ไปได้แต่ฟังเสียงเอสเจผ่านโทศัพที่เพื่อนโทมา
อยู่ๆนำตามันก้ไหลเช็ดเท่าไรก้ไม่หมด
จนครั้งนี้คอนเอสเอ็มเราก้ไม่ได้ไปอีกแล้ว
เรารุสึกแย่จังเลยเหมือนตัวเองเป็นเอลฟ์ที่แย่มาก
แต่พอมาได้อ่านนิทานเรื่องนี้
มันทำไห้เราคิดได้
อย่างน้อยเราก้ยังได้มองเอสเจอยู่ที่ฟากนี้ของท้องฟ้า
อย่างน้อยก้ขอเป็นแค่ภูติตัวนึงที่จะคอยอยู่เคียงข้างเอสเจในวันที่พี่ๆเค้าท้อ
อย่างน้อยก้ได้รับความรู้สึกที่ดีผ่านบทเพลงของเอสเจ
แค่นี้เราก้ไม่ขออะไรมากแร้ว
.........เราจะรักเอสเจตลอดไป.........
.........เพราะเลือดของเรามันมีสีซัพไฟร์บลู.........
^=_________=^
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
อ่านและฟังendless momentไปด้วย น้ำตาก็พาลจะไหลไปด้วย
เราก็ไม่ได้ไปคอนฯอะไรซักคอนฯ เส้าเหมือนกัน อยากเจอพี่ชายจัง
ขนลุกอ่ะ อ่านแล้ว ขนลุกสุดๆ
อ๊า
You Are My Love
ร้องโฮคับพี่น้องง
เฮ้อ แค่ได้อยุ่บนโลกเดียวกะพวกพี่ๆก้อดีแล้ว
อย่าคิดมากเลย แค่ทุกคนยังรักพี่ๆต่อไปยังไงพี่ๆก้อรักพวกเราเสมอ...
เราก้อเปนอีกคนที่ไม่ได้ไปดุ sjm เราอยากเจอด๊องมากแต่เราก้อไม่ได้เจอ
เราถือว่าเปนเอลฟ์ที่แย่ใช่มั้ย?
ช่ายแค่ได้เกิดมาอยุ่บนโลกเดียวกับพี่ชายก้อพอแล้ว
เพียงเท่านี้ก็พอแล้ว
.........ฉันรักพี่>>.........
เหมือนกันเลยค่ะ จขกท.
ไม่เคยมีโอกาสเลยสักครั้ง
อยากเจอพวกพี่ๆใจจะขาด แต่ก็ไม่เคยได้เจอสักที
janjee_donggie@hotmail.com
พิมไปร้องไห้ไปค่ะ เศร้าๆจริงๆ
ฟัง You are the one ด้วยแล้ว ยิ่งเศร้าหนักค่ะ
อยากจะเจอพวกพี่สักครั้งนึง
.........
ร๊ากด๊องค่ะ
ขอบคุณที่เอามาให้อ่านค่ะ ซึ้งมากๆ
ค.ห. 10 จขกท. ก้รักด๊องค่า
ซึ้งมาก ก ก
ซึ้งจริงๆค่ะ ตรงกับความรู้สึกเราเลย
เราก็อยากจะได้เจอกับเอสเจซักครั้งนึงในชีวิต
อยากจะได้เห็นจริงๆซักครั้งนึง
เราไม่เคยได้ไปคอนไหนเลย
เพราะ เราอยู่ต่างจังหวัด
แต่คอนSm ครั้งนี้ เราจะพยายามไปให้ได้
แต่ถ้าไม่ได้จริงๆ เราก็ได้คิดจากนิทานเรื่องนี้เหมือนกันว่า
อน่างน้อยเราก็ได้รักและคอยอยู่เคียงข้างกับเอสเจ......ตลอดไป.......
เพราะเรามันเลือด Sapphire Blue
ซึ้งมากมายค่ะ
อ่านไปร้องไห้ไป
เราดีใจที่เราได้เจอกะพวกเค้า
ตอนนี้พื้นที่ในหัวใจเราไม่สามารถแบ่งให้กับใครได้อีกแร้ว
เราไม่ได้ไปคอน SM เพราะว่าวันนั้นเป็นวันที่เรารับปริญญาพอดีเรยย...เราเสียใจเหมือนกัน..แต่เราคิดว่าถ้าSJเค้ารู้ เค้าคงจะดีใจกับเราใช่ไม๊ เราคงไม่โกรธเราใช่ไม๊...เราจะร้องเพลงอยู่ที่บ้าน....
เสียดายจัง เราฟังเพลงไม่ได้ แต่ไม่เป็นไร นี้ขนาดไม่ได้ฟังเพลง น้ำตายังคลอ ขอบคุณ จขกท.นะค่ะ ที่นำสิ่งดีๆๆมาให้
ม่ะเปงไรนะค่ะ เข้มแข็งเข้าไว้น๊า
แม้เราจาม่ะได้เจอ แต่อย่างน้อยความรักที่เรามีให้พวกเขา
พวกเขาจาสามารถรับรู้มันได้ค่ะ
ถึงเราจะไม่ได้เจอพวหพี่ๆ
แต่เราก็เป็นเอลฟ์ที่ดีได้
แค่เรายืนอยู่ตรงนี้
คอยให้กำลังใจพี่ๆ
เฝ้ามองพี่ๆจากตรงนี้
ร่วมฝ่าฟันอุปสรรคไปกะพวกพี่ๆ
แค่นี้เราก็เป็นเอลฟ์ที่ดีแล้ว
เชื่อเถอะ
สักวันเราจะต้องได้เจอพวกพี่ๆแน่นอน
แต่ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลาไง
แต่เราก็จะนั่งให้กำลังใจพวกพี่ๆ
ให้พี่ๆทำงานกันอย่างมีความสุข
โดยที่มีเอลฟ์อย่างเรา
เฝ้ามองอยู่ห่างอย่างห่วงๆไง
รักพวกพี่เอสเจมาก เป็นห่วงมาก และคิดถึงมากด้วย
สักวันเราต้องได้เจอกัน
Love SJ forever.........
เราอ่านแล้วซึ้งมากอะ
super junior~~ELF
แข็มแข็งไว้นะ
พี่ชายกำลังมองดูพวกเราจากบนฟ้านั้น
เราจะเดินไปพร้อมกับพี่ชายเสมอ
เราน้ำตาไหลพรากเลยยยยยยยย ฮือๆ เศร้า แต่มันทำให้เรมีพลังเพิ่มขึ้นเยอะเลย
ถ้าเจ้าตัวเห็นกระทู้นี้
ป่านนี้เจ้าตัวกำลังลอยแล้วค่ะ 5555
[เค้าเล่นบอร์ดนี้นะใช้ยูส daikun อ่ะจ้า]
อ่านแล้วร้องไห้ งัย ซึ้งมากๆๆ
แม้ไม่ใช่ คนโปรด อย่างคนอื่นเขา
แม้จะดู ว่างเปล่า ในสายตาเทอ
แต่ไม่เคยทำหั้ยคำว่า ชั้นรักเทอ ลดน้อยลงได้เลยซักวัน
ขอเพียงเทอไม่ลืม ว่าใคร? อยู่ตรงนี้
ขอเพียงมี ซักคำ ว่าคิดถึงกัน
แค่นั้นก้อเกินพอหั้ยคนอย่างชั้น ฝันดียิ่งกว่าคืนไหน
รัก เอสเจ เน้ออออ >3<
จขกท. ดีจาย ย ยย ย ยย ย
ยังไงเราก้คือเอลฟ์
^_________^
เราจะมองพวกพี่ๆอยู่ตรงนี้เสมอ
จขกท.คะ!!
คุณอายุเท่าไหร่อ่ะ
ชีวิตจขกท.เหมือนกับชีวิตเราเปี๊ยบเลย
คอนเอสเจก็ไม่ได้ไป
เอสเอ็มก็ไม่ได้ไป
เคยเจอพี่ๆซักครั้งในชีวิตยังไม่มี
tong_felton@hotmail.com
นี่เมลเรานะ
อย่าลืมแอดมาหาเราด้วยนะ
ร้องไห้แบบไม่เสียดายน้ำตา
เพราะมันหลั่งให้เอสเจ
พวกเรารักโอปป้านะ!!
ซึ้งอ่ะ
น้ำตาไหลพรากเลย
แต่มันก็เป็นน้ำตาแห่งความสุขที่หลั่งให้โอปป้า
พวกเราจะอยู่เคียงข้างโอปป้าเสมอนะ
พวกเราจะไม่ทิ้งโอปป้า
ถึงโอปป้าจะไม่รู้จักเรา ไม่เคยคุยกับเรา
แค่ให้โอปป้ารู้ว่าพวกเราอยู่ในฐานะเอฟล์ก็พอ
เราจะรักโอปป้าตลอดไป...
Love Super Junior Forever
อ่านแล้ว รู้สึกดีขึ้นจังแล้วก็เศร้าด้วย
เราก็รู้สึกเหมือน จขกท. นะ
คอน เราก็ไม่ได้
ขณะที่เพื่อนๆ ได้ไปดู แต่เราทำได้แค่นั่งร้องไห้ ทำได้แค่ฟังเพลงของอปป้าผ่านโทรศัพท์มือถือ ทำได้แค่ดูรูปในคอม
ทำได้แค่นี้จริงๆ
แต่อย่างน้อย เราก็เป็นเอลฟ์ เป็นเอลฟ์ที่รักอปป้าทุกๆคน
ความรู้สึกที่มีมันคงไม่สามารถบรรยายออกไปได้หมด
แต่อยากให้อปป้ารู้นะ ว่าพวกเรารักอปป้ามากๆ
LOVE SUPER JUNIOR
พวกเราจะอยู่เคียงข้างโอปป้า
พวกเราจะปกป้องโอปป้า
จนวันสุดท้าย
พวกเรารักพี่มากนะ
E.L.F LOVE SUPER JUNIOR FOREVER
เราไม่เคยเจอพวกโอปป้าเลย จนกระทั่งคอน
เจอแล้วอยากเจออีก
อย่างกะยาเสพติดแหนะ
เหนแล้วอยากเหนอีก
รักมากที่สุด
TT^TT
พวกเรารักพี่นะค่ะ แล้วก๊จะรักตลอดไป
SUPERJUNIOR ...
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google