หลังการจากไปของอาวัฒน์ วันนี้เพิ่งได้มีเวลารื้อเอาหนังสือเบบี้ฉบับเก่าๆที่สะสมมานั่งอ่านอีกครั้ง

ลูบๆคลำๆ พลิกอ่านอย่างเบามือเพราะหนังสือเก่ามาก แต่พอได้เจอคาแลคเตอร์ในการ์ตูนที่อาวัฒน์ฝากทิ้งไว้ ความเหนื่อยที่สะสมมาตลอดสัปดาห์ก็จางลงเป็นรอยยิ้ม

ในหมวดการ์ตูนขายหัวเราะ มหาสนุก หนูจ๋า เบบี้ที่ผมรักนั้น อาจจะเรียกได้ว่าผมชอบการ์ตูนของอาวัฒน์ที่สุด เพราะเรื่องราวมักเป็นเรื่องของครอบครัวคล้ายพ่อแม่เรา แก๊งเด็กที่คล้ายเพื่อนเรา การ์ตูนของอาวัฒน์เหมือนวรรณกรรมสำหรับเด็กที่แฝงข้อคิด อ่านสนุก เปี่ยมจินตนาการ มุขตลกน่ารักไม่มีพิษภัย

ผมเคยบอกน้อง @pimpichanew และพี่ @chotika_ บ่อยๆว่าผมรักการ์ตูนขายหัวเราะ มหาสนุกมาก และการ์ตูนสองเล่มที่ผมยังตามหาคือการ์ตูนพาเหรด ที่รวมการ์ตูนสั้นของอาวัฒน์ไว้ การ์ตูนสองเล่มนี้ได้สูญหายไปจากชีวิตผมหลายปี ซึ่งผมยังคงใช้ชีวิตที่เหลือตามหาอยู่ตลอด เพราะผมรักสิ่งที่อาวัฒน์สร้าง การ์ตูนของอาวัฒน์คือหนังสือที่เป็นรากฐานในการชอบอ่านหนังสือของผม จนส่งผลให้ผมกลายเป็นนักแต่งเพลงในทุกวันนี้

ค่อยๆเก็บหนังสือเบบี้เข้าชั้น ห่อพลาสติกเก็บทุกเล่มอย่างบรรจง เพราะกระดาษเริ่มกรอบไปตามอายุ เหมือนวัยเด็กที่ค่อยๆผ่านไปตามกาล ทุกสิ่งเป็นอนิจจังและแปรเปลี่ยนไปตามเงื่อนไขของเวลา

แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่ผมอยากหลบหนีไปเจอเพื่อนแก๊งวัยเด็กอย่างกะปิ หนูโหน่ง ปุ๊ หนุงหนิง เว้ง กลับไปเจอญาติผู้ใหญ่ตลกๆใจดีอย่างลุงเหน่ง คุณโฉลง ป้าแต๋ว ผมจะยังมีกระดาษเก่าๆที่บันทึกความสุขของผมอย่างหนังสือเบบี้ให้ผมได้กลับไปหาเสมอ

รักอาวัฒน์ แม้เราจะไม่เคยเจอกันเลย

หากผมมีบุญได้เจออาวัฒน์บนฟ้า ผมจะเอาคำขอบคุณและคำบอกรักไปฝากอานะครับ

จนกว่าเราจะพบกัน

.. อาวัฒน์และผลงานของอาจะอยู่ในหัวใจดวงน้อยของผมเสมอ